λοιπόν στα σοβαρά...
επειδή κι εδώ μέσα, αλλά συχνά και σε άλλους χώρους/συζητήσεις ακούω για την τραπ που την συνδέουν με την επανάσταση των νέων κατά του κατεστημένου και διάφορες άλλες τέτοιες πίπες και παρλαπίπες.
επαναστατική (κυριολεκτικά και μεταφορικά) κατά του κατεστημένου (πολιτικά ή του τρόπου ζωής/κουλτούρας/κοινωνίας), ήταν η μουσική και ο βίος του μότσαρτ (που συχνά πυκνά τσαλάκωσε κάθε "πρωτόκολλο"), ορισμένα από τα δημοτικά τραγούδια λευτεριάς του 21, η μουσική του bob dylan, η μουσική κι η συμπεριφορά του έλβις που ταρακούνησε τη αμερικανική συντηρητική κοινωνία του 50, η μουσική του θοδωράκη εν μέσω χούντας, η rock του 70 και άπειρες (άπειρες όμως) άλλες περιπτώσεις που θα μπορούσε κανείς να αναφέρει.
είναι και η ραπ που γεννήθηκε στα γκέτο από τον μαύρο που συχνότατα είχε να διαλέξει ανάμεσα στη φτώχεια χωρίς μέλλον, και τις συμμορίες της γειτονιάς του.
Αυτό όμως που ΔΕΝ είναι επανάσταση ή/και τέχνη, είναι η υποκουλτούρα της τραπ, η οποία έξυπνα δυστυχώς "δανείστηκε" την επιτυχία της ραπ και την μουσική "ευκολία" αυτης (δεν απαιτεί ιδιαίτερη αρμονία παρά μόνο beat, ούτε ιδιαίτερες φωνητικές ικανότητες), για να δώσει ίσως διέξοδο στον κάθε αγράμματο (μουσικά και κυριολεκτικά) κακομοίρη που προσπαθεί με όπλο το τίποτα που διαθέτει να γίνει διάσημος και να βγάλει χρήμα.
Και δυστυχώς σε μεγάλο βαθμό το έχει πετύχει προωθώντας ιδέες και "οράματα" που δυστυχώς και άλλες τέχνες (εν μέρη η μικρή και η μεγάλη οθόνη) έχουν ενστερνιστεί τα τελευταία χρόνια, όπως το εύκολο χρήμα μέσω παρανομίας, πορνείας, ναρκωτικών που εκθειάζονται ως λύση εύκολης και άνετης ζωής.
Πέρα από το γεγονός ότι παιδάκια και ζωές καταστρέφονται και παίρνουν τον λάθος δρόμο, είναι άδικο και για το μουσικό ρεύμα της ραπ που θα του άξιζε κάτι καλύτερο ως συνέχειά της και αδελφάκι της.
δυο λόγια για τη ραπ
μολονότι - στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά - η έλλειψη ιδιαίτερης αρμονίας και σοβαρών φωνητικών δυνατοτήτων των περισσοτέρων "περφόρμερς" είναι εμφανής, η δύναμη της μουσικής αυτής βασίζεται στο έντονο μπιτ (υπάρχει βαθιά μέσα μας ως αρχέγονο μουσικό ερέθισμα) καθώς και στην αυθεντικότητα (όταν και όποτε αυτή υπάρχει).
Θα μπορούσε να δώσει κι άλλα αν δεν ασχολούταν μαζι της ο κάθε κακομοίρης (wanna be "τραγουδιστής") για τους λόγους που προανέφερα...