φέτος το κατακαλόκαιρο γνώρισα μια 40άρα ελληνίδα μέσω tinder. Κανονίστηκε την επόμενη μέρα καφέ, μετά τον καφέ πήγαμε για φαγητό σε παραθαλάσσιο προάστιο της Αττικής, μετά το φαγητό έπεσε φάσωμα στο σπίτι της. Μου είχε ήδη πει ότι ήταν χωρισμένη με 2 παιδιά και ότι εκείνο το διάστημα τα παιδιά της έλλειπαν με τον πατέρα διακοπές στην Κρήτη για 10ημερο (αναφέρω το νησί γιατί στο μυαλό μου φάνταζε δύσκολο να επιστρέψει νωρίτερα από την προκαθορισμένη ημερομηνία).
Από το πρώτο βράδυ κάναμε τα πάντα (και λ@κό με την μια) και παντού (μπαλκόνια στο εξοχικό της, κήπο, κλπ). Την επόμενη φύγαμε τα δυο μας για 3 μέρες εκτός Αθήνας. Λυσσάρα, αυτή έψαχνε στο φαρμακείο για χάπι περιόδου και εγώ πολυβιταμίνες για να ισιώσω. Μαγικό 3μερο. γυρίσαμε Αθήνα μέσα στην κάβλα.
Ήρθε η μέρα, να επιστρέψουν τα παιδιά της με τον πατέρα τους από τις διακοπές. ξαφνικά άλλος άνθρωπος. Αγνώριστη. Κάναμε 4 μέρες να βρεθούμε. Ήρθε σπίτι μου να μείνουμε μια καθημερινή βράδυ κ μας ζάλισαν τα @@ οι γιαγιάδες από τα τηλεφωνήματα (η κάθε μια είχε κρατήσει από ένα παιδί). Την επόμενη δεν με ξαναπήρε τηλ, ούτε σημεία ζωής (ούτε απάνταγε στις κλήσεις μου).
Μου έστειλε ένα χαζό μνμ μετά από καιρό ότι "δεν έχεις παιδιά κ δεν μπορείς να με καταλάβεις" και άλλες τέτοιες παπαριές. Ούτε την πίεσα, ούτε την ζάλισα. Στο καλό λοιπόν.
