Μοναξιά

Να σε ρωτήσω κάτι;Γιατί δεν είσαι κι εσύ σ'αυτούς που 'χάνονται' σε σχέσεις και υποχρεώσεις;Την επέλεξες εσύ την μοναχική ζωή ή όχι;Από τον τρόπο που γράφεις,μάλλον δείχνεις ότι δεν την επέλεξες και θα ήθελες κι εσύ να έχεις μια σχέση από το να πηγαίνεις σε πουτάνες.

Εγώ συμφωνώ ότι εαν δεν υπάρχει γυναίκα,στο τέλος της ημέρας γυρνάς σπίτι και νιώθεις μόνος.Ειδικά σε ΣΚ,γιορτές κλπ ακόμα χειρότερα.Και όντως,αυτή τη μοναξιά δεν μπορούν να στην καλύψουν οι πουτάνες,εαν γενικά έχεις ανάγκη και λίγο συναίσθημα.Εντάξει,κάποιοι είναι πιο τυχεροί,πιο κοινωνικοί,βρίσκουν έναν άνθρωπο και είναι ευτυχισμένοι.Άλλοι δεν είναι και παλεύουν με τα κύματα.Είναι δοκιμασία η μοναξιά αλλά δεν θα πεθάνουμε κιόλας.

Έχω κάνει 2 γάμους από 6 χρόνια ο καθένας. Και τις δύο φορές ήταν επιλογή μου να αποχωρήσω. Προτιμώ τη "μιζέρια" της μοναξιάς από την μιζέρια που τελικά μοιραζόμαστε με έναν άλλο άνθρωπο όταν φύγει ο έρωτας και ο σεβασμός

 

[Hatsumi]

Εφόσον ζούμε στον πλανήτη της αδιαφορίας λογικό είναι να υπάρχει πολύ μοναξιά. Όλες οι σχέσεις έχουν ως βασικό συστατικό το συμφέρον. Εγώ εδώ και χρόνια έχω κόψει κάθε δεσμούς φιλίας και πιστεύω πως δεν υπάρχουν φίλοι, αλλά μόνο γνωστοί. Φιλίες δεν επιδιώκω να κάνω πια και δύσκολα να με ενθουσιάσει κάποια προσωπικότητα. Επειδή είμαι και άνθρωπος που κοιτάζω την λεπτομέρεια και δεν ανέχομαι την κοροϊδία, λέω κατάμουτρα τι με ενοχλεί και έτσι φεύγουν από μόνοι τους οι άνθρωποι που γνωρίζω. Τώρα είμαι σε φάση που πρόκειται να παντρευτώ σε λίγους μήνες και πηγαίνω με πουτάνες έτσι από συνήθεια και όχι τόσο από ανάγκη. Δεν είμαι αντικοινωνικός επειδή επέλεξα να μην έχω φίλους, απλά δεν βρήκα άτομα εμπιστοσύνης μέχρι τώρα. Γενικά η μοναξιά είναι πολύ ύπουλη κατάσταση και όταν την ζεις για καιρό αρχίζεις να την επιδιώκεις κιόλας. Μοναξιά μπορεί να νιώθει και ένα άτομο που έχει ένα σωρό κόσμο γύρω του. Η μοναξιά είναι ένα φαινόμενο εσωτερικό περισσότερο πιστεύω και δεν έχει να κάνει τόσο με τις κοινωνικές επαφές. Είναι ανάλογα με το πόσο καλά τα έχεις με τον εαυτό σου. Αν είσαι ένα κενό άτομο χωρίς αναζητήσεις σίγουρα θα νιώθεις μοναξιά και ας είσαι ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους...

 

[kaloskaloskalos]

Στην δηκη μου περιπτωση , ημουνα πολυ μοναχικος, απιστευτα εγκλωβισμενος, και κατηγορουσα τον εαυτο μου. Οι κοπελες του μπου και αλλες μου δωσανε αυτοπεποιθηση και θετικοτητα και τωρα εγινα πιο κοινονικος και πιο αποδεχτος.

 

Εφόσον ζούμε στον πλανήτη της αδιαφορίας λογικό είναι να υπάρχει πολύ μοναξιά. Όλες οι σχέσεις έχουν ως βασικό συστατικό το συμφέρον. Εγώ εδώ και χρόνια έχω κόψει κάθε δεσμούς φιλίας και πιστεύω πως δεν υπάρχουν φίλοι, αλλά μόνο γνωστοί. Φιλίες δεν επιδιώκω να κάνω πια και δύσκολα να με ενθουσιάσει κάποια προσωπικότητα. Επειδή είμαι και άνθρωπος που κοιτάζω την λεπτομέρεια και δεν ανέχομαι την κοροϊδία, λέω κατάμουτρα τι με ενοχλεί και έτσι φεύγουν από μόνοι τους οι άνθρωποι που γνωρίζω. Τώρα είμαι σε φάση που πρόκειται να παντρευτώ σε λίγους μήνες και πηγαίνω με πουτάνες έτσι από συνήθεια και όχι τόσο από ανάγκη. Δεν είμαι αντικοινωνικός επειδή επέλεξα να μην έχω φίλους, απλά δεν βρήκα άτομα εμπιστοσύνης μέχρι τώρα. Γενικά η μοναξιά είναι πολύ ύπουλη κατάσταση και όταν την ζεις για καιρό αρχίζεις να την επιδιώκεις κιόλας. Μοναξιά μπορεί να νιώθει και ένα άτομο που έχει ένα σωρό κόσμο γύρω του. Η μοναξιά είναι ένα φαινόμενο εσωτερικό περισσότερο πιστεύω και δεν έχει να κάνει τόσο με τις κοινωνικές επαφές. Είναι ανάλογα με το πόσο καλά τα έχεις με τον εαυτό σου. Αν είσαι ένα κενό άτομο χωρίς αναζητήσεις σίγουρα θα νιώθεις μοναξιά και ας είσαι ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους...

 

[gusmx5]

τυπε για παρτουζα παει το θεμα ομως καταλαβα :- :S :S :S

λες να ειναι κανενα πουστρακι που ζηταει γαμια τυπε και καλα οτι νιωθει μοναξιες?

 

το αποθήκευσα και θα το αναρτησω στο προφίλ μου, νομιζω ότι έπιασες ακριβως το νόημα

 

ε οι πολλές πουτάνες μετά από ένα σημείο εκφυλίζουν τον άνθρωπο και τον καταντάνε έρμαιο του εαυτού του και αυτιστικό

 

ε οι πολλές πουτάνες μετά από ένα σημείο εκφυλίζουν τον άνθρωπο και τον καταντάνε έρμαιο του εαυτού του και αυτιστικό

Σωστό. Και αυτό ακόμα συναντάται σαν σύμπτωμα εδώ μέσα, να νομίζουν κάποιους τους εαυτούς τους μεγάλους γαμιάδες επειδή πηγαίνουν συνέχεια επί πληρωμή.

Το θέμα που θίγω είναι ακριβώς ένα βήμα πριν, δηλαδή τα συμπτώματα συμπεριφοράς που έχει ένας μοναχικός άνθρωπος άσχετα αν χρησιμοποιεί τον αγοραίο έρωτα ή αν απλά μπαίνει εδώ και γράφει

 

[Digweed]

ε οι πολλές πουτάνες μετά από ένα σημείο εκφυλίζουν τον άνθρωπο και τον καταντάνε έρμαιο του εαυτού του και αυτιστικό

 

Στην δηκη μου περιπτωση , ημουνα πολυ μοναχικος, απιστευτα εγκλωβισμενος, και κατηγορουσα τον εαυτο μου. Οι κοπελες του μπου και αλλες μου δωσανε αυτοπεποιθηση και θετικοτητα και τωρα εγινα πιο κοινονικος και πιο αποδεχτος.

Ναι φίλε συμβαίνει και αυτό. Τρώμε πολύ μαύρο εκεί έξω από τις Ελλεεινίδες, έχουν ξεφύγει, συμπεριφέρονται σαν εταιρείες που έχουν πολύ δουλειά, στέλνεις μήνυμα και περιμένεις απάντηση

 

[barock]

O καθένας σε αυτή τη ζωή ότι δίνει παίρνει.&-

 

O καθένας σε αυτή τη ζωή ότι δίνει παίρνει.&-

 

[Sad_man]

Έχω κάνει 2 γάμους από 6 χρόνια ο καθένας. Και τις δύο φορές ήταν επιλογή μου να αποχωρήσω. Προτιμώ τη "μιζέρια" της μοναξιάς από την μιζέρια που τελικά μοιραζόμαστε με έναν άλλο άνθρωπο όταν φύγει ο έρωτας και ο σεβασμός

Εντάξει,αυτό δεν το λες και μοναχική ζωή.Με 2 γάμους, προφανώς έχεις ζήσει περισσότερα από πολλούς εδώ μέσα.Εσύ απλώς ατύχησες στην επιλογή των συζύγων,δεν είσαι δηλαδή κανένας που ζει στο περιθώριο χωρίς καθόλου κοινωνική ζωή.

 

[costas-athina]

τυπε για παρτουζα παει το θεμα ομως καταλαβα :- :S :S :S

 

Εντάξει,αυτό δεν το λες και μοναχική ζωή.Με 2 γάμους, προφανώς έχεις ζήσει περισσότερα από πολλούς εδώ μέσα.Εσύ απλώς ατύχησες στην επιλογή των συζύγων,δεν είσαι δηλαδή κανένας που ζει στο περιθώριο χωρίς καθόλου κοινωνική ζωή.

Ναι, και με έντονη κοινωνική ζωή. Αυτά αλλάζουν όμως σε μία στιγμή, ιδίως όταν αποφασίζεις - όπως αποφάσισα και τις δύο φορές εγώ -  να "ξεκουβαλήσεις" τελείως, δηλαδή να κόψεις επαφές και με κοινούς φίλους κλπ

 

[downunder]

Προτιμώ τη "μιζέρια" της μοναξιάς από την μιζέρια που τελικά μοιραζόμαστε με έναν άλλο άνθρωπο όταν φύγει ο έρωτας και ο σεβασμός

Eδώ είναι το νόημα !

 

Eδώ είναι το νόημα !

Ναι φίλε. Οι άνθρωποι που εγώ προσωπικά σέβομαι περισσότερο είναι εκείνοι που τους βλέπω περήφανα μοναχικούς.
Να εξηγιόμαστε: Εδώ δεν συζητάμε την μοναξιά και την κατάθλιψη. Συζητάμε την μοναξιά που εμείς προκαλούμε συνειδητοποιημένα στον εαυτό μας, η οποία όμως έχει παρενέργειες στην συμπεριφορά μας όσο και αν δεν το θέλουμε

 

[costas-athina]

Ναι φίλε. Οι άνθρωποι που εγώ προσωπικά σέβομαι περισσότερο είναι εκείνοι που τους βλέπω περήφανα μοναχικούς.

συμφωνοι αρκει να το επιλεγουμε οι ιδιοι ομως..γιατι υπαρχουν ανθρωποι που δεν θελουν να ειναι μοναχικοι αλλα τους τα εφερε ετσι η ζωη και ειναι μονοι και δνε το αντεχουν με τιποτα

 

[jimy.m.]

Έχω κάνει 2 γάμους από 6 χρόνια ο καθένας. Και τις δύο φορές ήταν επιλογή μου να αποχωρήσω. Προτιμώ τη "μιζέρια" της μοναξιάς από την μιζέρια που τελικά μοιραζόμαστε με έναν άλλο άνθρωπο όταν φύγει ο έρωτας και ο σεβασμός

Σωστος

 

συμφωνοι αρκει να το επιλεγουμε οι ιδιοι ομως..γιατι υπαρχουν ανθρωποι που δεν θελουν να ειναι μοναχικοι αλλα τους τα εφερε ετσι η ζωη και ειναι μονοι και δνε το αντεχουν με τιποτα

Ναι, αυτό λέω. Η μία περίπτωση όμως σε σχέση με την άλλη είναι αρκετά κοντά. Και αυτό γιατί στην κοινωνία έχουμε μάθει να μην σεβόμαστε τους μοναχικούς ανθρώπους. Παλιά ας πούμε ζούσαν μόνοι οι κρυφοί ομοφυλόφιλοι ή οι άνθρωποι που η γειτονιά έλεγε "μάλλον είναι ανίκανος για μην έχει βρει γυναίκα"