Καλημέρα συνάδελφοι,
Η γυναίκα μου κάνει παρέα εδώ και λίγους μήνες με μια τύπισσα 40άρα, ζωντοχήρα άνευ παιδιού.
Η γνωριμία τους έγινε μέσω κοινής παρέας σε βραδινή τους έξοδο για ποτό.
"Κόλλησαν" και έκτοτε έβγαιναν μαζί για κανένα καφέ, πήγανε η δικιά μου σπίτι της και ένα ζεστό βράδυ του Ιουλίου την κάλεσε να έρθει στο δικό μας για φαγητό.
Εγώ έως τότε ΔΕΝ την είχα δει, ούτε έδειξα ενδιαφέρον να μάθω ποια είναι αυτή η Κατερίνα, μιας και είχαν συναντηθεί 4-5 φορές, τίποτα δηλαδή το ιδιαίτερο ούτε για να μου κινήσει υποψίες "λαγωνικού" ότι παίζει γκόμενος, ούτε κάτι άλλο.
Επιστρέφω στο βράδυ του Ιουλίου με το φαγητό.
Προτείνω στη δικιά μου να μαγειρέψω εγώ (μιας και εκείνη δούλευε μέχρι αργά και εγώ ήμουν σπίτι από το μεσημέρι) και επιλέγω να φτιάξω μακαρονάδα με γαρίδες σβησμένες σε κόκκινο κρασί.
Αγοράζω και 2 μπουκάλια κρασί (ένα κόκκινο και ένα ροζέ) και είμαι έτοιμος να γνωρίσω τη νέα της φίλη.
Ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα ένα έκφυλο μουνέτο, με χείλη τίγκα στο υαλουρονικό και βυζάρες φουλ στη σιλικόνη. Ο κώλος δεν μου έκανε τόση εντύπωση αλλά δεν τον λες ούτε κακοσχηματισμένο ούτε άσχημο.
Αρχίζουμε την κουβέντα, αυτή πολύ χαμογελαστή, πρόσχαρη, ομιλητική, άνετη, ειδικά με τη δικιά μου αλλά και προς εμένα λες και γνωριζόμασταν καιρό.
Γενικά άνθρωπος που επικοινωνιακά το έχει.
Πήρα τα κοπλιμέντα μου για τις μαγειρικές μου ικανότητες, αλλά και για την εμφάνισή μου ("πόσο ωραίο είναι ο άντρας στα 40 του να προσέχει τον εαυτό του και να μην είναι σαπιοκοιλιάς που όλη μέρα να βλέπει μπάλα και να πίνει μπίρες. Ο δικός σου όχι μόνο το έχει αυτό αλλά μαγειρεύει κιόλας απίστευτα!" - έτσι είπε χαρακτηριστικά)
Έχουμε πιεί τα δυο μπουκάλια και αρχίζουν τη συζήτηση για πλαστικές επεμβάσεις.
Όταν χώρισε ένιωθε άσχημα, και αποφάσισε να προσέξει λίγο την εμφάνισή της. Το είπε η ίδια ότι πήγε και έβαλε στήθος (γιατί της αρέσει να βλέπει το ύφος των ανδρών όταν την βλέπουν χωρίς σουτιέν να κυκλοφορεί στο δρόμο) και τα χείλη της (γιατί οι άντρες βλέποντας φουσκωμένα χείλη φαντάζονται στοματικό από άλλο πλανήτη)
Τα ακούω και εγώ όλα αυτά, τα κουμπώνω και με το κοπλιμπεντο που μου έκανε και λέω από μέσα μου: Εδώ έχεις να κάνεις με ρουφοκαβλέτο, δυνητικά μπορείς να της δώσεις τη μήτρα στο χέρι. Και για να είμαι ειλικρινής συνέχεια αυτή τη σκηνή είχα στο μυαλό μου.
Το συγκεκριμένο βράδι δεν έκανα καμία κίνηση, ήμουν απόλυτα φυσιολογικός, προς αδιάφορος μπορώ να πω, cool, χωρίς να δείξω το παραμικρό.
Όταν έφυγε, με ρώτησε η δικιά μου πως μου φάνηκε.
Της απάντησα με ειλικρίνεια, μιας και η δικιά μου με ξέρει και αν έλεγα ψέμματα.
Της είπα ότι είναι ωραίο τυπάκι και με τις παρεμβάσεις που έκανε και αρκετά πρόστυχο.
Πέρασε καιρός και την περασμένη εβδομάδα την πέτυχα σε ένα Μίκελ που πήγε να πάρει καφέ.
Μου έπιασε κουβέντα, λέγοντας μου πόσο ωραία πέρασε, πόσο ωραία μαγειρεύω και μου σκάει και την ατάκα "Πρέπει να είσαι καλός και σε άλλους τομείς, όχι μόνο στο φαγητό γιατί η φιλενάδα μου λάμπει όταν τη βλέπω, εμείς οι γυναίκες αν περνάμε καλά φαίνεται στα μούτρα μας"
Πιάνω και εγώ βάσει των όσων λέει και λέω ας ορμήσω γιατί εδώ έχουμε προοπτικές.
Της λέω λοιπόν:
"Με μεγάλη μου χαρά θα σε άφηνα να με ερευνήσεις ώστε να διαπιστώσεις μόνη σου αν είμαι καλός μόνο στο μαγείρεμα ή και σε άλλους τομείς"
Τι θέλεις να πεις δηλαδή? (με ρωτάει)
"Παρασκευή βράδυ στις 21:30 θα είμαι στο Ανδρομέδα με ένα ροζέ λαλίκος" της λέω.
Και μου αρχίζει αλλάζοντας ύφος ένα τροπάριο, " για ποια με πέρασες, είστε όλοι ίδιοι, τα ίδια γουρούνια, δεν ντρέπεσαι που έχω έρθει και στο σπίτι σας", και άλλα τέτοια ακατάληπτα κουλά.
Προσπάθησα να την ηρεμήσω λέγοντας της ότι εξέλαβα λάθος κάποια λεγόμενα της και ότι δεν υπάρχει λόγος να δώσουμε συνέχεια στο θέμα, μπορούμε να το ξεχάσουμε μιας και στην τελική δεν έγινε και τίποτα.
Έφυγε λέγοντας "είσαι πολύ μαλάκας αγόρι μου".
Για την ώρα, έχουν περάσει 5 μέρες και η δικιά μου συμπεριφέρεται απόλυτα φυσιολογικά. Δεν ξέρω αν μίλησαν αυτές τις μέρες στο τηλέφωνο, αλλά λογικά θα μίλησαν.
Πως το διαχειρίζομαι αν σκάσει τη βόμβα και της τα μεταφέρει?
