Αυτή:
Το σκέπτεται για ένα δευτερόλεπτο και μπαίνει στο αμάξι.
-Πάμε, μου λέει. Προχώρα ευθεία.
Την κοιτάω με πλάγιο βλέμμα από πιο κοντά. Είναι όντως 11ρι. Από αυτές που βλέπεις στα περιοδικά και κάπου εκεί… κομπλάρω!
-Που θα πάμε; Με ρωτάει.
-Ε….να… πρέπει να γυρίσουμε πίσω… είναι κάπου… ένα- δύο χιλιόμετρα. Θα περάσουμε καλά, αλλά… πρέπει να γυρίσουμε τώρα...
Και υπολογίζω με φρίκη ότι στην πραγματικότητα το μοναδικό μπαράκι που ξέρω, απέχει τουλάχιστον ένα τέταρτο, συν δέκα λεπτά
περπάτημα.
-Άστο, θα σου πω εγώ που θα πάμε, μου λέει αυτή.
Στο δρόμο πιάνουμε ψιλοκουβέντα. Προσπαθώ να επιδείξω πάλι
αξία, λέγοντας ξανά ότι δεν ενδιαφέρομαι για το σεξ.(sic)
-Το ξέρω, μου λέει αυτή, δεν είναι κάτι που μου συμβαίνει πρώτη φορά. Είναι κάποιοι που με έχουν πληρώσει μόνο και μόνο γι παρέα.
Μόνο και μόνο, για να μου μιλάνε για τα προβλήματά τους. Μου έχει τύχει ξάνά…(wtf??)
Μένω έκπληκτος - πως και δεν το είχα σκεφτείq
-Πόσα σου δίνουν; Την ρωτάω.
-Μου έχουν δώσει και πενήντα ευρώ για μία ώρα… Πάμε σπίτι μου, δεν θέλω να δουλέψω σήμερα, μου λέει εμφανώς στενοχωρημένη.
Νιώθω ότι έχω χάσει το παιχνίδι, τα παρατάω και αφήνω τα πράγματα στην τύχη τους. Μετά από μερικά χιλιόμετρα φτάνουμε
σπίτι της. Βγαίνει από το αυτοκίνητο, την καληνυχτίζω και φεύγω πάλι πίσω.
Εκείνη την ώρα σκεπτόμουν, ότι αφού κατάφερα να αφήσει το πόστο της και να πάει σπίτι της από τις 12 το βράδυ, ε κάτι είχα
καταφέρει και ας έγινα στο τέλος «καληνυχτάκιας.»
Τώρα όμως που το σκεφτόμαι καλύτερα, είχα άλλη μια πιθανότητα, που δε εκμεταλλευτικά στον έπακρο. Να αντιπροσκληθώ!
Να της ζητήσω να με καλέσει και εμένα σπίτι της, να με κεράσει αυτή ένα ποτό, αφού είχαμε έρθει ως εδώ!
Εάν αρνιόταν, θα μπορούσα να της πω, ότι μια και με ανάγκασε και της έκανα τον «ταξιτζή», το δικαιούμουν. Και θα έβλεπα πως θα
αντιδρούσε.
Το «παιχνίδι» δεν τελειώνει ποτέ. Εξάλλου πιθανότατα αυτό να ήταν και το σχέδιο της από την αρχή.
Δεν το έκανα όμως και έτσι δεν θα το μάθω ποτέ. Καλύτερα. Ούτως ή άλλως ήμουν αρκετά υποχόνδριος για να πάω σε ένα άγνωστο
σπίτι έτσι νυχτιάτικα. Το περιβάλλον δεν ήταν ελεγχόμενο. Θα μπορούσα να καταλήξω θύμα ληστείας, απαγωγής ή θα άρχιζα να
σκεφτόμαι με πόσα νεφρά άραγε θα ξυπνήσω αύριο!
Όπως και νάχει ξαναγύρισα γρήγορα πίσω..