Εντωμεταξυ, μεσα στο CV μου εχω link για τα προφιλ μου σε σελιδες οπου φαινεται ακριβως τι ξερω να κανω, και πως το κανω, ιστορικο εργων, κλπ
Πιο αναλυτικα δε γινεται. Συν μεγαλο και πολυετες εργασιακο ιστορικο + σπουδες, κλπ
Μονο με μια παλια μου θεση εργασιας, μπορει ο αλλος να καταλαβει πως εκεινο το διαστημα ειχα συνεργαστει με εκατονταδες ανθρωπους διαφορετικης φυσης και σε πολλα διαφορετικα και απαιτητικα περιβαλλοντα.
Ομως οχι, παρα τα οποια προφανη technical και soft skills που συνεπαγονται αυτοματα μεσα απο τετοιες θεσεις εργασιας, οι τυποι θελουν να με σκαναρουνε για ωρες για να δουνε πως μιλαω, πως αντιδραω, ποσο χαμογελαω, πως δομω τις απαντησεις μου, την επιχειρηματολογια μου απεναντι σε 5 εξεταστες, πως ντυνομαι, πως χτενιζομαι, πως κλανω και πως ρευομαι απο κοντα. Λες και δε θα εχω να κανω με ανθρωπους αλλα στην εταιρια τους εχουν ενα αλλο βιολογικο ειδος που πρεπει να προσαρμοστω στο πως να συνδιαλεγομαι μαζι τους.
Ειναι πραγματικα ασσυληπτο αυτο που συμβαινει στην αγορα εργασιας και στα HR των επιχειρησεων.
Βαζουνε κατι παιδακια, προσφατα αποφοιτους διετων σπουδων, να σκαναρουν βιογραφικα και να απαντουν σε επαγγελματιες με 20+ χρονια πραγματικης δουλειας στην πλατη, και να τους λενε ελατε να δουμε αν πλενεστε με Colgate
Ευτυχως, θελω να πιστευω πως, εχω προσωπικα τελειωσει με τις ηλιθιες διαδικασιες των προσληψεων, ελπιζω για παντα. Καποτε τετοια email μου προκαλουσαν μια μορφη ψυχοσωματικης βιας
,ορθωνονταν σαν Εβερεστ, μεταξυ εμου και του επομενου 20ευρου απο πραγματικη εργασια, οπως ο Μπαλρογκ ορθωνονταν μπροστα στον Γκανταλφ. Ευτυχως ομως εστειλα το Μπαλρογκ βαθια στην ταφρο, αποφευγοντας τελευταια στιγμη το μοιραιο μαστιγιο που θα με τραβουσε μαζι του στα ταρταρα