Έστειλα χθες ένα κείμενο που ακόμα δε δημοσιεύτηκε (έγκριση - χελώνα).
Το αναρτώ πάλι, μήπως σήμερα έχει καλύτερη τύχη.
----------------------------------------
Mind,
θέλει λίγη προσοχή.
Αυτά που λες, σε γενικές γραμμές ισχύουν.
Όποιος έχει στοιχειώδη αίσθηση του που ζει (και είναι και στοιχειωδώς ισορροπημένος και καλοπροαίρετος)
είναι σε θέση να δει και να παραδεχτεί ότι στις σχέσεις το πάνω χέρι το έχουν οι γυναίκες,
με την έννοια ότι τα πράγματα είναι ασυγκρίτως ευκολότερα γι' αυτές, χάρη στο περιεχόμενο που έχει ο κοινωνικός τους ρόλος.
Οι επιλογές οι δικές μας είναι σαφώς περιορισμένες και η σημαντικότερη είναι αυτή, λόγω της οποίας έχουμε βρεθεί όλοι μαζί σ' αυτό το site...
Κάπου συμφωνούμε κάπου διαφωνούμε !! Χρειάζεται όμως πολύ κουβέντα το θέμα. Δεν είναι απλό.
Θα γράψω παρακάτω την άποψή μου για αυτά που γράφεις. Είχα ανοίξει ένα ξεχωριστό θέμα ¨( για όποιον ενδιαφέρεται ) εδώ
όπου περιγράφω πιο αναλυτικά την άποψή μου για αυτό στο οποίο ανφέρεσαι.
Ενα τμήμα το μεταφέρω σαν απάντηση/συμπλήρωση στο παραπάνω post σου¨
Αυτό που πιστεύω έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια μέσω ενός κύματος υπερβάλοντος και σε εντελώς λάθος βάση, ''μαλακοφεμινισμού'' απο τις γυναίκες, είναι ό αντρας να τείνει σε μια σχέση απλά να ''ακυρώνεται''. Ουσιαστικά ο άντρας έχει σε πολλές περιπτώσεις δυο επιλογές, η να μην κάνει σχέσεις με μια μεγάλη ομάδα γυνακών, είτε χάριν της δημιουργίας η της διατήρησης της όποιας σχέσεως να εξαναγκάζεται σε πολλές περιπτώσεις ( οχι βέβαια πάντα ) σε αυτοακύρωση. Και εννοώ αυτοακύρωση στο πλαίσιο του αυτοαναφορικού ρόλου που έχει για τον άντρα η σχέση του με τις γυναίκες και το σεξ ειδικότερα ( όπως αναφερω στο link που παραθέτω στην αρχή του post ).
Για να καταλαβαίνουμε για τι μιλάμε. Δεν είμαι φαλοκράτης. Δεν πιστεύω ότι η κατάσταση που ζούσε η κοινωνία τον προηγούμενο αιώνα όσον αφορά τις γυναίκες ήταν σωστή. Δηλαδή, στην υπερβολή της, οι γυναίκες να τις τρώνε σε τακτική βάση απο τους μέθυσους και τζογαδόρους άντρες τους χωρίς καμμία αντίσταση και να μεγαλώνουν καρτερικά τα 3-4 παιδιά τους όντας καθολικώς εξαρτώμενες απο τους άντρες. Σε κάποιες δε περιόδους χωρίς καν δικαίωμα ψήφου. Δεν μιλάω για κάτι τέτοιο. Αυτά όλα, και πολλά άλλα εξ' ισου στραβά και σημαντικά, πολύ σωστά ανατράπηκαν μέσω της γυναικείας χειραφέτησης στο πλάισιο του κινήματος του υγιούς πραγματικού φεμινισμού. Ο πραγματικός όμως φεμινισμός πολύ μικρή σχέση έχει με το ''μαλακοφεμινισμό'' που σήμερα τείνει να επικρατεί και στον οποίο αναφέρομαι. Το εκκρεμές σήμερα έχει γυρίσει απο το το ένα άκρο που παραπάνω περιέγραψα στο άλλο χωρίς να βρεί σημείο ισορροπίας. Τι εννοώ ??
Πέρα απο τις προφανώς τραγελαφικές εικόνες των γυναικών body builders που ''κατέκτησαν και ανέτρεψαν'' την όποια υπεροχή των ανδρών έναντι των γυναικών στο τομέα της μυικής δύναμης, έχουμε πολύ πιο σοβαρά φαινόμενα ''μαλακοφεμινισμού''.
Αναφέρομαι σε μια υπερμητριαρχικού τύπου εξουσιομανία των μαλακοφεμινιστριών έναντι των ανδρών που πέρασε ουσιαστικά στο ψυχολογικό ''DNA'' των περισσοτέρων δυτικών αρχικά γυναικών και τείνει να εξαπλώνεται σε όλο το πλανήτη.
Πρότυπό τους, και οδηγός τους η Lady Μάργκαρετ Θάτσερ, πού όχι τυχαία έχει συνδεθεί με την απόλυτη καταστολή και επιβολή της ( κατά τα άλλα δε λέω δημοκρατικά) εκλεγμένης εξουσίας, που μπροστά της ωχρειούσαν σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και δικτατορίες. Ως η ''σιδηρά κυρία'' έμεινε άλλωστε στην ιστορία.
Κυριότεροι σημερινοί εκπρόσωποί τους οι γυναίκες στελέχη σε μεσαίες και ανώτατες θέσεις εργασίας που ''απολαμβάνουν'' να διοικούν ( βλέπε να ευνουχίζουν ) άντρες.
Κυριότερο τους κατόρθωμα, η έμπνευση αρχικά, και ακόλουθη εμπέδωση τελικά, της ελεγχομανίας και της καταδυνάστευσης των ανδρών μέσω της θηλυκότητάς τους, ως στόχο και επίτευγμα του και καλά ''φεμινιστικού'' κινήματος και των γυναικών γενικότερα.
Η ''πιάτσα'' το λέει με πολλούς τρόπους. ''Ποιός εχει το πάνω χέρι στη σχέση ?? '', ''Τρώει παντόφλα ο τύπος !!'' ''Το μουνί σέρνει καράβι !!'', Δεν την εσχισε νωρίς τη γάτα ο τύπος'' , ''Πιρφόροι και μουνόδουλοι καταστρέφουν τη πιάτσα ( ορολογία του site ), ''Οι ελεεινήδες'' κλπ
Οπως και να το πείς το ίδιο πράγμα όλοι λένε. Οτι ο άντρας και η γυναίκα έχουν στις περισσότερες περιπτώσεις μπουρδουκλώσει και χάσει τους ρόλους τους στη σύγχρονη κοινωνία. Η δε οικογένεια ως θεσμός δυτικού τύπου βασισμένος κυρίως στα σαθρά θεμέλια της μονογαμίας έχει πάει μάλλον περίπατο, και σε αυτό το "κατόρθωμα" πέρα απο τις αντρικές μαλακίες σοβαρό ρόλο έχει παίξει και ο ''μαλακοφεμινισμός'' . Η ''μαλακοφεμινίστρια'' θεωρεί τον άντρα ώς μέσο εκπλήρωσης προσωπικών της στόχων. Αμεσοι στόχοι της είναι, είτε να πετύχει την οικονομική αφαίμαξη του άντρα και να πάει μετά για άλλα, είτε (εφόσον ο άντρας πληρεί τις δικές της προδιαγραφές) να τον καταδυναστεύσει και να τον χρησιμοποιήσει, σαν αποθήκη σπερματοζωαρίων και ακολούθως σαν υποζύγιο εφ όρου ζωής. Πάνω απο όλα η εαυτάρα τους την οποία ενίοτε βαφτίζουν ''Δικές τους προσωπικές ανάγκες''. Παραδειγματα τέτοιων προσωπικών αναγκών, είναι μια τσάντα Luis Vuiton, μια υπηρέτρια για το σπίτι, μια παραμάνα για τα παιδιά, ένας ( απαραιτήτως νέος και γοητευτικός ) γυμναστής κλπ Ασήμαντες λεπτομέρειες οπως για παράδειγμα να προθυμοποιηθούν να πληρώσουν ( όχι να πληρώσουν τελικά) όταν βγαίνουν συνοδευόμενες απο ένα άντρα ούτε καν περνάνε απο το κατά άλλα ''υπερχειραφετημένο'' φεμινιστικά κεφάλι τους,διότι η ισότητα είναι μια έννοια ''a la carte''. Αντρες και γυναίκες είναι ίσοι ''αλλά κάποιοι απο αυτούς είναι πιο ίσοι'' σε μια παράφραση του Οργουελ.
Σε πολλές περιπτώσεις το παραπάνω συγκαλύπτεται μέσω ντρίπλας πριν απο το γάμο στη βάση του ''Αστον να λέει μετά τον γάμο θα στον στρώσω εγώ''. Σαν να είναι ο άντρας μηχανάκι που αρχικά θέλει ροντάρισμα. Βέβαια η παρομοίωση είναι πετυχημένη μια και τόσο το μηχανάκι όσο και ο πιρφόρος μουνόδουλος καβαλιούνται και τα δύο.
Ο παραπάνω κακώς εννοούμενος ''Μαλακοφεμινισμός'', σαν υπερβολή του πραγματικού φεμινισμού, ήταν η αρχική φωτιά κυρίως στη προτεσταντική δύση. Το internet ήταν ο άνεμος που ξάπλωσε τη φωτιά σε όλο το πλανήτη. Τέλος τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης απετέλεσαν τη βενζίνη που χρησιμοποιήθηκε για να σβήσει η φωτιά.
Ο επαναπροσδιορισμός των ρόλων θα έρθει. Μετά τις πυρκαγιές η φύση αναγεννάται. Το εκκρεμές σε κάποια φάση θα ισορροπήσει. Η διαδικασία όμως είναι επώδυνη γιατί η αλήθεια όπως και η ζωή στις περισσότερες περιπτώσεις είναι σκληρή. Δηλαδή:
Κάποιες λίγες μαλακοφεμινίστριες που έχουν νεποτιστικό οικονομικό υπόβαθρο, όλο και κάποιο Μουνόδουλο Μαλακοπιρφόρο θα τυλίξουν στη βάση του ''Η οικογένειά μου σε έκανε άνθρωπο, οπότε σκάσε και κολύμπα''. Μιλάμε για τον απόλυτο εξευτελισμό, την απόλυτη ξεφτίλα, την απόλυτη αυτοακύρωση ( που ανέφερα παραπάνω ) ενός άντρα. Οι περισσότερες όμως υπόλοιπες μεγαλεπίβολες ''μαλακοφεμινίστριες'' καταλήγουν:
Πρώτον. Ανύπαντρες και Ανέραστες μέχρι τα 45 τους όπου πλακώνονται στις εξωσωματικές όταν τελικά ανακαλύπτουν ότι η θυσία της οικογένειας και της μητρότητας έναντι της big time απόπειρας καριέρας τους αποδεικνύεται big time φόλα. Κυρίως γιατί κάπου εκεί συνειδητοποιούν ότι η όποια ''κατάκτηση'' υψηλών θέσεων καριέρας έχει κυρίως νεποτιστική και όχι αξιοκρατική βάση. Αν έχετε αμφιβολίες ψάξτε ( για παράδειγμα ) να βρείτε πόσες βουλευτίνες ( αλλά και βουλευτές ) δεν έχουν πρώτο βαθμό συγγενείας με παλαιό βουλευτή η πολιτικάντη.
Δεύτερον. Χωρισμένες, με διαζύγιο η άνευ, ανέραστες και πάλι, να μεγαλώνουν με τις χίλιες μύριες δυσκολίες μόνες τους ένα η περισσότερα παιδιά. Στο λαιμό τους παίρνουν και τους δύστυχους γονείς τους, που απο ανέμελους παπούδες τους μετατρέπουν σε οικιακούς βοηθούς και παιδαγωγούς πλήρους απασχόλησης στα 70 τους. Ακούγεται χαζό αλλά η ρήση ''Αμαρτιαι γονέων παιδεύουσι τέκνα'', βρίσκει με τραγελαφικό τρόπο τη πλήρη αντιστροφή της στo ''Αμαρτίαι τέκνων παιδεύουσι γονείς''
Αυτά χοντρικώς και πολλά νομίζω έγραψα πάλι
Αντίθετα,οι γυναίκες προσπαθούν να αλλάξουν από την αρχή αυτόν που παντερεύτηκαν,δηλαδή την αρρενωπότητά του,την κοινωνικότητα,κ.ά. στοιχεία που διέκριναν σ'αυτόν,και δυστυχώς πάντα το καταφέρνουν... 
