Κατηγορίες ποιοτήτων κουλτούρας πληθυσμού υπάρχουν σέ όλες τίς χώρες. Τό θέμα είναι πιά ή μέση ποιότητα τών μελών τής διοίκησης. Εδώ υπάρχει κακή παράδοση σέ αυτόν τόν νευραλγικό τομέα. Δέν πάς πουθενά όταν ή ιθύνουσα τάξη βλέπει τόν τόπο της αποικιοκρατικά.
Είναι ιστορική παράδοση λόγω τού ότι από τήν ίδρυση τού κράτους υπήρχαν μικρές ομάδες εμπόρων καί τεχνοκρατών πού ήρθαν από παροικίες Ελλήνων στενά συνδεδεμένες μέ τίς μεγάλες δυνάμεις πού εκτόπισαν τούς λαϊκούς αγωνιστές καί εκμεταλεύτηκαν τούς αδαείς πού ήταν ό ντόπιος πληθυσμός.
Καλόμαθαν στό νά τρώνε τή μερίδα τού λέοντος μέ φτηνά κόλπα, χωρίς κόπο διακυβερνητικό. Σέ συμμαχία μέ τούς προυπάρχοντες κοτσαμπάσηδες.
Αυτό οδήγησε σέ παγίωση άρχουσας τάξης μεγαλομανούς ατομισμού. Πονηροί πάνω καί κουτοπόνηροι κάτω είναι τό Ελληνικό παιχνίδι. Φαύλος κύκλος. Εξού καί πολλά χαρακτηριστικά εθνικά funky φαινόμενα συμπεριφοράς, συμπλεγμάτων, κλπ. Έθνος στήν τελική είναι ό λαός τού κράτους. Από πάνω πρός τά κάτω πάει τό πρότυπο.
Ατομικά υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Έλληνες ωστόσο. Αλλά ή αυτογνωσία καί αυτοβελτίωση είναι μακρά διαδικασία, δέν πετυχαίνει πάντα χωρίς αποστασιοποίηση, πράγμα πού φορές επιφέρει αποβολή από τόν κοινωνικό ιστό, καί άν όχι, πάλι δέν διαχέεται άν δέν προωθηθεί οργανικά από κεντρική βούληση.