Αστεία/ αμήχανα σκηνικά που σας έχουν συμβεί κατά τη διάρκεια της πράξης

[Bratan2024]

Τύπε μήπως ο πατέρας της έβλεπε αγώνα του Euro (είπες 2004 γι'αυτό) στην τηλεόραση; Θα ήταν πέρα για πέρα ποιητικό όσο εσύ «σκοράρεις» με την κόρη του. Να τον ακούγατε ξαφνικά να φωνάζει ΓΚΟΟΟΟΟΛ.
Όσο για την πατσαβούρα που σε κεράτωσε μετά από πέντε χρόνια, παράθεσε λίγο το νούμερο της και μια τιμούλα. Θέλω να δω κάτι.

Την παντρεύτηκε άλλος φίλε.. Ευτυχώς

 

[Νιμουπαγίδας]

Την παντρεύτηκε άλλος φίλε.. Ευτυχώς

You dodged a bullet. Που λεν και στο χωριό μου.

 

[Διαγραμμένο μέλος 236553]

Πριν πολλά-πολλά χρόνια είχα ξεκινήσει να δουλεύω σε ασφαλιστικό γραφείο. Εκεί υπήρχε μία συνάδελφος μιλφ. Γύρω στα 40. Κοντό μαλλί με κωλάρα. Κωλοπετσωμένη γυναίκα, καπάτσα, σοβαρή. Παντρεμένη με παιδιά.Έκατσα κάτι μήνες στην ασφαλιστική. Πέντε χρόνια μετά στον παλιό Βαρδάρη σε μπουρδελότσαρκα μπαίνω σε ένα οίκο. Ο τσάτσος βγαίνει και αρχίζει το πλασάρισμα. Κλασσικά περιμένω να δώ πρόσωπο. Τότε, βγαίνει η πρωην συνάδελφος με το μαύρο το βρακί της ξώβυζη. Μια στιγμή το σοκ και μπαίνω. Τον αμολάω και ξεκινά πίπα με περιποίηση στα αρχίδια. Η όλη φάση μου είχε γαμήσει το μυαλό. Τη βάζω ιεραποστολικό γιατί ήθελα να βλέπω τη καβλόφατσα της. Ο ρυθμός στο τούρμπο. Κάτι α! της τσιγαρόβιας έβγαζε. Τόση ώρα εγώ δε μιλούσα, γαμούσα. Όταν τελείωσα της πετάω "Ευχαριστώ συνάδελφε" Με κοιτάει "Από που είμαστε συνάδελφοι;". Της λεω. Άρχισε τα με μπερδεύεις με άλλη κτλ. Την επόμενη φορά το παραδέκτηκε και άρχισε τα "η κρίση", "το επάγγελμα δεν έχει μέλλον" κτλ. Εμένα στ' αρχίδια μου. Τα γούστα μου έβγαζα μαζί της για κανά 2μηνο.

 

[Νιμουπαγίδας]

Πριν πολλά-πολλά χρόνια είχα ξεκινήσει να δουλεύω σε ασφαλιστικό γραφείο. Εκεί υπήρχε μία συνάδελφος μιλφ. Γύρω στα 40. Κοντό μαλλί με κωλάρα. Κωλοπετσωμένη γυναίκα, καπάτσα, σοβαρή. Παντρεμένη με παιδιά.Έκατσα κάτι μήνες στην ασφαλιστική. Πέντε χρόνια μετά στον παλιό Βαρδάρη σε μπουρδελότσαρκα μπαίνω σε ένα οίκο. Ο τσάτσος βγαίνει και αρχίζει το πλασάρισμα. Κλασσικά περιμένω να δώ πρόσωπο. Τότε, βγαίνει η πρωην συνάδελφος με το μαύρο το βρακί της ξώβυζη. Μια στιγμή το σοκ και μπαίνω. Τον αμολάω και ξεκινά πίπα με περιποίηση στα αρχίδια. Η όλη φάση μου είχε γαμήσει το μυαλό. Τη βάζω ιεραποστολικό γιατί ήθελα να βλέπω τη καβλόφατσα της. Ο ρυθμός στο τούρμπο. Κάτι α! της τσιγαρόβιας έβγαζε. Τόση ώρα εγώ δε μιλούσα, γαμούσα. Όταν τελείωσα της πετάω "Ευχαριστώ συνάδελφε" Με κοιτάει "Από που είμαστε συνάδελφοι;". Της λεω. Άρχισε τα με μπερδεύεις με άλλη κτλ. Την επόμενη φορά το παραδέκτηκε και άρχισε τα "η κρίση", "το επάγγελμα δεν έχει μέλλον" κτλ. Εμένα στ' αρχίδια μου. Τα γούστα μου έβγαζα μαζί της για κανά 2μηνο.

Έχω ακούσει ιστορία για τύπο που μπήκε σε μπουρδέλο και αντίκρισε την κόρη του ημίγυμνη. Επί τόπου εγκεφαλικό. Αυτά καλό είναι να μην συμβαίνουν. Εξίσου δυνατή η ιστορία σου τύπε. Έβγαλες το απωθημενάκι σου και όλα καλά.

 

[Tatra_II]

Μένω σε συγκρότημα κατοικιών, πριν αρκετό καιρό, πουλήθηκε μια μεζονέτα και εγκαταστάθηκε ένα ζευγάρι με παιδάκι.
Η κυρία, στης οποίας το όνομα αγοράσθηκε το σπίτι άπταιστα ελληνικά με προφορά ξενική, χώρας Αν. Ευρώπης, που διαπιστώθηκε στη συνέχεια και μέχρι εδώ όλα καλά. Η υπόψη κυρία περίπου στα 30-35 με συμπαθητικό πρόσωπο, skinny κορμάκι, κοντό μαλλί, ευγενέστατη χωρίς κάτι το ιδιαίτερα αξιοπρόσεκτο. Ύστερα από λίγο καιρό μου τράβηξε την προσοχή το γεγονός ότι ο σύζυγος ήταν συνήθως στο σπίτι όλη μέρα, μερικές φορές όμως έφευγαν μαζί και επέστρεφαν μετά 2-3 ώρες ή έφευγε μόνη και επέστρεφε μόνη πάλι μετά 2-3 ώρες. Η όλη συμπεριφορά δεν έμοιαζε με αυτή των κανονικά εργαζόμενων, αλλά και πάλι καλά έλεγα, ποιος ξέρει πώς τα βγάζουν πέρα.

Λίγο καιρό μετά την αγορά του σπιτιού αλλάχτηκε και το αυτοκίνητο... και άρχισε να με τριβελίζει η απορία..."ρε από που το χρήμα" αλλά πάλι καλά έλεγα. Τύχαινε να συναντηθούμε στην αυλή....ευγενικές καλημέρες, τίποτα το πονηρό.

Το καλοκαίρι που πέρασε συναντηθήκαμε αρκετές φορές στη θάλασσα και όπως περιέγραψα παραπάνω skinny κορμάκι, μικρό βυζί, συμπαθητικό πρόσωπο...αλλά εμένα πλέον είχε καρφωθεί στο μυαλό μου..."ρε από που το χρήμα" αφού μάλλον δεν δουλεύουν.

Τέλος πάντων επειδή όπως είναι γνωστό "και οι παντρεμένοι έχουν ψυχή", που και που βαρούσα καμιά εξωσυζυγική ντουφεκιά διότι όπως είπε και ο αείμνηστος λαϊκός βάρδος "και το πουλί για να τραφεί πρέπει ν΄αλλάζει την τροφή...κλπ" έψαχνα στο γνωστό σαϊτ αγγελιών "kane***" όπου η φωτογραφία της διαφημιζόμενης διαπίστωσα ότι έφερνε στην υπόψη κυρία, έμοιαζε δλδ ο σωματότυπος αλλά είχε μακρύ μαλλί σε άλλο χρώμα απ΄ ότι εγώ έβλεπα την κυρία εκ του φυσικού.

Η πρώτη σκέψη ήταν "ρε λες;" δεν ήθελα να το πιστέψω αλλά πάλι όπως είπε και άλλος αείμνηστος λαϊκός βάρδος "έβαλε ο διαβολάκος την ουρά του πάλι ..." και πήρα τηλέφωνο την διαφημιζόμενη. Η φωνή της κυρίας στο τηλέφωνο δεν έμοιαζε με της υπόψιν και είπα μέσα μου, λάθος σκέψεις κάνεις έκφυλε. Παρ΄όλα αυτά κλείστηκε το ραντεβού και μετά την σχετική προετοιμασία ... προπέτασμα καπνού δλδ και ξεγλίστρημα από την συζυγική επιτήρηση, τσουπ στην πόρτα του ραντεβού......

 

[Tatra_II]

Τοκ-Τοκ ... η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η κοπελιά, με κοντό ρομπάκι ανοιχτό μπροστά και μαύρα εσώρουχα ... και μπάμ ... έκπληξη. Ναι καλά μαντέψατε ... στο άνοιγμα της πόρτας η γειτόνισσα!!!. Εγώ πρέπει να πήρα το ηλίθιο χαμόγελο του γάτου που πιάστηκε να έχει μόλις καταπιεί το καναρίνι κι εκείνης το σαγόνι κρέμασε.

Πήρα μια βαθειά ανάσα, μπήκα κι έκλεισα την πόρτα πίσω μου... και μείναμε ο ένας απέναντι στον άλλο, σε απόσταση αναπνοής χωρίς να λέμε αρχικά τπτ. Πλήρης βουβαμάρα και τέλεια αμηχανία. Κάποια στιγμή όμως εκδηλώθηκε η γνωστή γυναικεία αντίδραση.... κλάματα... ασυναίσθητα, και το λέω με κάθε ειλικρίνεια, άπλωσα τα χέρια και την αγκάλιασα απαλά, παρηγορητικά και αυτή με αγκάλιασε από το λαιμό και συνέχισε να κλαίει. Δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα ακόμη. Πέρασαν μερικά βουβά ακόμη λεπτά και κάποια στιγμή γύρισε και πήγε σ΄ένα τραπεζάκι με 2 καρέκλες που υπήρχε και κάθισε ... την ακολούθησα και κάθισα στην άλλη. Μην ξέροντας τι να πω και ενώ συνεχιζόταν η βουβαμάρα, άναψα τσιγάρο και της πρόσφερα. Καπνίσαμε και οι δύο και άναψα και 2ο, οπότε κάποια στιγμή ψέλλισα " δεν θα σε κρίνω εγώ, η συνάντηση αυτή δεν έγινε ποτέ" και στράφηκα να φύγω προς την έξοδο. Τότε άπλωσε τα χέρια της, έπιασε το δικό μου χέρι και ψέλλισε "μείνε" ... μιλήσαμε και οι δύο τόσο ψιθυριστά που μόλις ακουγόμασταν. Στη συνέχεια σηκώθηκε και αργά πολύ αργά, ουσιαστικά με τράβηξε στην κρεβατοκάμαρα.

Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες ... φιληθήκαμε αργά και απαλά και σταδιακά σιγά-σιγά βρεθήκαμε στο κρεβάτι να παίζουμε με φιλιά, χάδια και γαργαλητά... η βουβαμάρα έφυγε και ήρθαν τα λόγια και την αμηχανία διαδέχτηκε η απόλυτη οικειότητα. Δεν είδα πόση ώρα διήρκεσε όλο το παιχνίδι, η κυρία δοτική, δοτικότατη θα έλεγα, σε ποιότητα παροχών, στάσεις, συμμετοχή με διάλειμμα και επανάληψη σε ρυθμούς χωρίς χρόνους, άλλοτε με ένταση και πάθος και άλλοτε με τρυφερότητα και παιχνιδιάρικη τσαχπινιά έδωσε τον καλύτερο εαυτό της...και δεν της φαινόταν κιόλας τι "καυλοράπανο" ήταν. Το ΑΠΟΛΑΥΣΑ πραγματικά. Έχουν περάσει λίγες μέρες από το συμβάν. Στο διάστημα αυτό συναντηθήκαμε 2 φορές στην αυλή, ανταλλάξαμε τις τυπικές ευγενικές καλημέρες... και το μεγάλο ερώτημα είναι...και τώρα τι; το ξαναζούμε η τέλος εδώ και μένει η ανάμνηση;

 

[Termin]

Τοκ-Τοκ ... η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η κοπελιά, με κοντό ρομπάκι ανοιχτό μπροστά και μαύρα εσώρουχα ... και μπάμ ... έκπληξη. Ναι καλά μαντέψατε ... στο άνοιγμα της πόρτας η γειτόνισσα!!!. Εγώ πρέπει να πήρα το ηλίθιο χαμόγελο του γάτου που πιάστηκε να έχει μόλις καταπιεί το καναρίνι κι εκείνης το σαγόνι κρέμασε.

Πήρα μια βαθειά ανάσα, μπήκα κι έκλεισα την πόρτα πίσω μου... και μείναμε ο ένας απέναντι στον άλλο, σε απόσταση αναπνοής χωρίς να λέμε αρχικά τπτ. Πλήρης βουβαμάρα και τέλεια αμηχανία. Κάποια στιγμή όμως εκδηλώθηκε η γνωστή γυναικεία αντίδραση.... κλάματα... ασυναίσθητα, και το λέω με κάθε ειλικρίνεια, άπλωσα τα χέρια και την αγκάλιασα απαλά, παρηγορητικά και αυτή με αγκάλιασε από το λαιμό και συνέχισε να κλαίει. Δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα ακόμη. Πέρασαν μερικά βουβά ακόμη λεπτά και κάποια στιγμή γύρισε και πήγε σ΄ένα τραπεζάκι με 2 καρέκλες που υπήρχε και κάθισε ... την ακολούθησα και κάθισα στην άλλη. Μην ξέροντας τι να πω και ενώ συνεχιζόταν η βουβαμάρα, άναψα τσιγάρο και της πρόσφερα. Καπνίσαμε και οι δύο και άναψα και 2ο, οπότε κάποια στιγμή ψέλλισα " δεν θα σε κρίνω εγώ, η συνάντηση αυτή δεν έγινε ποτέ" και στράφηκα να φύγω προς την έξοδο. Τότε άπλωσε τα χέρια της, έπιασε το δικό μου χέρι και ψέλλισε "μείνε" ... μιλήσαμε και οι δύο τόσο ψιθυριστά που μόλις ακουγόμασταν. Στη συνέχεια σηκώθηκε και αργά πολύ αργά, ουσιαστικά με τράβηξε στην κρεβατοκάμαρα.

Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες ... φιληθήκαμε αργά και απαλά και σταδιακά σιγά-σιγά βρεθήκαμε στο κρεβάτι να παίζουμε με φιλιά, χάδια και γαργαλητά... η βουβαμάρα έφυγε και ήρθαν τα λόγια και την αμηχανία διαδέχτηκε η απόλυτη οικειότητα. Δεν είδα πόση ώρα διήρκεσε όλο το παιχνίδι, η κυρία δοτική, δοτικότατη θα έλεγα, σε ποιότητα παροχών, στάσεις, συμμετοχή με διάλειμμα και επανάληψη σε ρυθμούς χωρίς χρόνους, άλλοτε με ένταση και πάθος και άλλοτε με τρυφερότητα και παιχνιδιάρικη τσαχπινιά έδωσε τον καλύτερο εαυτό της...και δεν της φαινόταν κιόλας τι "καυλοράπανο" ήταν. Το ΑΠΟΛΑΥΣΑ πραγματικά. Έχουν περάσει λίγες μέρες από το συμβάν. Στο διάστημα αυτό συναντηθήκαμε 2 φορές στην αυλή, ανταλλάξαμε τις τυπικές ευγενικές καλημέρες... και το μεγάλο ερώτημα είναι...και τώρα τι; το ξαναζούμε η τέλος εδώ και μένει η ανάμνηση;

Μια χαρά Χωρίζει. Την παντρεύεσαι. Και κάνεις το σπίτι σου studio αποφεύγετε τις μετακομίσεις που είναι ότι χειρότερο.

 

[Tatra_II]

ΧαΧα καλή πρόταση... είναι άραγε παντρεμένη μήπως εφαρμόζει την ιδέα σου ο νυν;.

 

[Y13]

Μια χαρά Χωρίζει. Την παντρεύεσαι. Και κάνεις το σπίτι σου studio αποφεύγετε τις μετακομίσεις που είναι ότι χειρότερο.

Α... και η κονόμα σε εσένα... Μια χαρά, αλλάζεις αυτοκίνητο και σπίτι και συνεχίζει ο επόμενος
.....

 

[Νιμουπαγίδας]

Τοκ-Τοκ ... η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η κοπελιά, με κοντό ρομπάκι ανοιχτό μπροστά και μαύρα εσώρουχα ... και μπάμ ... έκπληξη. Ναι καλά μαντέψατε ... στο άνοιγμα της πόρτας η γειτόνισσα!!!. Εγώ πρέπει να πήρα το ηλίθιο χαμόγελο του γάτου που πιάστηκε να έχει μόλις καταπιεί το καναρίνι κι εκείνης το σαγόνι κρέμασε.

Πήρα μια βαθειά ανάσα, μπήκα κι έκλεισα την πόρτα πίσω μου... και μείναμε ο ένας απέναντι στον άλλο, σε απόσταση αναπνοής χωρίς να λέμε αρχικά τπτ. Πλήρης βουβαμάρα και τέλεια αμηχανία. Κάποια στιγμή όμως εκδηλώθηκε η γνωστή γυναικεία αντίδραση.... κλάματα... ασυναίσθητα, και το λέω με κάθε ειλικρίνεια, άπλωσα τα χέρια και την αγκάλιασα απαλά, παρηγορητικά και αυτή με αγκάλιασε από το λαιμό και συνέχισε να κλαίει. Δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα ακόμη. Πέρασαν μερικά βουβά ακόμη λεπτά και κάποια στιγμή γύρισε και πήγε σ΄ένα τραπεζάκι με 2 καρέκλες που υπήρχε και κάθισε ... την ακολούθησα και κάθισα στην άλλη. Μην ξέροντας τι να πω και ενώ συνεχιζόταν η βουβαμάρα, άναψα τσιγάρο και της πρόσφερα. Καπνίσαμε και οι δύο και άναψα και 2ο, οπότε κάποια στιγμή ψέλλισα " δεν θα σε κρίνω εγώ, η συνάντηση αυτή δεν έγινε ποτέ" και στράφηκα να φύγω προς την έξοδο. Τότε άπλωσε τα χέρια της, έπιασε το δικό μου χέρι και ψέλλισε "μείνε" ... μιλήσαμε και οι δύο τόσο ψιθυριστά που μόλις ακουγόμασταν. Στη συνέχεια σηκώθηκε και αργά πολύ αργά, ουσιαστικά με τράβηξε στην κρεβατοκάμαρα.

Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες ... φιληθήκαμε αργά και απαλά και σταδιακά σιγά-σιγά βρεθήκαμε στο κρεβάτι να παίζουμε με φιλιά, χάδια και γαργαλητά... η βουβαμάρα έφυγε και ήρθαν τα λόγια και την αμηχανία διαδέχτηκε η απόλυτη οικειότητα. Δεν είδα πόση ώρα διήρκεσε όλο το παιχνίδι, η κυρία δοτική, δοτικότατη θα έλεγα, σε ποιότητα παροχών, στάσεις, συμμετοχή με διάλειμμα και επανάληψη σε ρυθμούς χωρίς χρόνους, άλλοτε με ένταση και πάθος και άλλοτε με τρυφερότητα και παιχνιδιάρικη τσαχπινιά έδωσε τον καλύτερο εαυτό της...και δεν της φαινόταν κιόλας τι "καυλοράπανο" ήταν. Το ΑΠΟΛΑΥΣΑ πραγματικά. Έχουν περάσει λίγες μέρες από το συμβάν. Στο διάστημα αυτό συναντηθήκαμε 2 φορές στην αυλή, ανταλλάξαμε τις τυπικές ευγενικές καλημέρες... και το μεγάλο ερώτημα είναι...και τώρα τι; το ξαναζούμε η τέλος εδώ και μένει η ανάμνηση;

Τύπε ξέρεις μήπως αν έχει side hustle το Scorpios Music Bar η γειτόνισσα; Μήπως είναι η Αντωνία, η «δύναμη» ή η άλλη η Κλεοπάτρα με το ωραίο χαμόγελο; ΠΑΜ.
Πέραν της πλάκας τώρα. Άρρωστο σκηνικό περιέγραψες. Ειδικά αν βλέπεστε και κάθε μέρα με την συγκεκριμένη, πρέπει να είναι τέρμα άβολο. Να λέτε καλημέρα σαν να μην τρέχει τίποτα. Επίσης νιώθω πως αυτός που αναφέρεις ως σύζυγο της, τύπε πρέπει να είναι απλά ο νταβάς της. Αλλιώς είναι μέγας κακολντάκος.

 

[Tatra_II]

Τύπε ξέρεις μήπως αν έχει side hustle το Scorpios Music Bar η γειτόνισσα; Μήπως είναι η Αντωνία, η «δύναμη» ή η άλλη η Κλεοπάτρα με το ωραίο χαμόγελο; ΠΑΜ.
Πέραν της πλάκας τώρα. Άρρωστο σκηνικό περιέγραψες. Ειδικά αν βλέπεστε και κάθε μέρα με την συγκεκριμένη, πρέπει να είναι τέρμα άβολο. Να λέτε καλημέρα σαν να μην τρέχει τίποτα. Επίσης νιώθω πως αυτός που αναφέρεις ως σύζυγο της, τύπε πρέπει να είναι απλά ο νταβάς της. Αλλιώς είναι μέγας κακολντάκος.

Έχεις απόλυτο δίκαιο... έτσι νοιώθω κι εγώ ... αυτός είναι και ο λόγος που ανέβασα την ιστορία, σε μια προσπάθεια να "ξεφορτώσω" λίγο, αφού ένιωθα και νοιώθω κάποιες ενοχές που με την περιέργειά μου βγήκε αυτή η κατάσταση στη φόρα, ίσως δεν έπρεπε να μείνω αλλά στο φινάλε δεν θα βάλω και τα κλάματα ούτε θα ζω με τύψεις. Φεύγοντας άφησα το δώρο μου, γιατί άλλο η δουλειά κι άλλο η καλή γειτονία. Το έχω αποφασίσει ότι δεν θα επαναλάβω φυσικά... ίσως και η ίδια να νοιώθει έτσι. Πάντως να είσαστε καλά για την ανταλλαγή απόψεων.

 

[Νιμουπαγίδας]

Έχεις απόλυτο δίκαιο... έτσι νοιώθω κι εγώ ... αυτός είναι και ο λόγος που ανέβασα την ιστορία, σε μια προσπάθεια να "ξεφορτώσω" λίγο, αφού ένιωθα και νοιώθω κάποιες ενοχές που με την περιέργειά μου βγήκε αυτή η κατάσταση στη φόρα, ίσως δεν έπρεπε να μείνω αλλά στο φινάλε δεν θα βάλω και τα κλάματα ούτε θα ζω με τύψεις. Φεύγοντας άφησα το δώρο μου, γιατί άλλο η δουλειά κι άλλο η καλή γειτονία. Το έχω αποφασίσει ότι δεν θα επαναλάβω φυσικά... ίσως και η ίδια να νοιώθει έτσι. Πάντως να είσαστε καλά για την ανταλλαγή απόψεων.

Και εσύ να είσαι καλά τύπε. Διάλεξες τον δρόμο της αξιοπρέπειας και το καλό και το ενάρετο πολλές φορές μπορεί να αργεί, αλλά πιστεύω πως ανταμείβεται.

 

[Katikos]

Τοκ-Τοκ ... η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε η κοπελιά, με κοντό ρομπάκι ανοιχτό μπροστά και μαύρα εσώρουχα ... και μπάμ ... έκπληξη. Ναι καλά μαντέψατε ... στο άνοιγμα της πόρτας η γειτόνισσα!!!. Εγώ πρέπει να πήρα το ηλίθιο χαμόγελο του γάτου που πιάστηκε να έχει μόλις καταπιεί το καναρίνι κι εκείνης το σαγόνι κρέμασε.

Πήρα μια βαθειά ανάσα, μπήκα κι έκλεισα την πόρτα πίσω μου... και μείναμε ο ένας απέναντι στον άλλο, σε απόσταση αναπνοής χωρίς να λέμε αρχικά τπτ. Πλήρης βουβαμάρα και τέλεια αμηχανία. Κάποια στιγμή όμως εκδηλώθηκε η γνωστή γυναικεία αντίδραση.... κλάματα... ασυναίσθητα, και το λέω με κάθε ειλικρίνεια, άπλωσα τα χέρια και την αγκάλιασα απαλά, παρηγορητικά και αυτή με αγκάλιασε από το λαιμό και συνέχισε να κλαίει. Δεν είχαμε ανταλλάξει κουβέντα ακόμη. Πέρασαν μερικά βουβά ακόμη λεπτά και κάποια στιγμή γύρισε και πήγε σ΄ένα τραπεζάκι με 2 καρέκλες που υπήρχε και κάθισε ... την ακολούθησα και κάθισα στην άλλη. Μην ξέροντας τι να πω και ενώ συνεχιζόταν η βουβαμάρα, άναψα τσιγάρο και της πρόσφερα. Καπνίσαμε και οι δύο και άναψα και 2ο, οπότε κάποια στιγμή ψέλλισα " δεν θα σε κρίνω εγώ, η συνάντηση αυτή δεν έγινε ποτέ" και στράφηκα να φύγω προς την έξοδο. Τότε άπλωσε τα χέρια της, έπιασε το δικό μου χέρι και ψέλλισε "μείνε" ... μιλήσαμε και οι δύο τόσο ψιθυριστά που μόλις ακουγόμασταν. Στη συνέχεια σηκώθηκε και αργά πολύ αργά, ουσιαστικά με τράβηξε στην κρεβατοκάμαρα.

Δεν θα μπω σε πολλές λεπτομέρειες ... φιληθήκαμε αργά και απαλά και σταδιακά σιγά-σιγά βρεθήκαμε στο κρεβάτι να παίζουμε με φιλιά, χάδια και γαργαλητά... η βουβαμάρα έφυγε και ήρθαν τα λόγια και την αμηχανία διαδέχτηκε η απόλυτη οικειότητα. Δεν είδα πόση ώρα διήρκεσε όλο το παιχνίδι, η κυρία δοτική, δοτικότατη θα έλεγα, σε ποιότητα παροχών, στάσεις, συμμετοχή με διάλειμμα και επανάληψη σε ρυθμούς χωρίς χρόνους, άλλοτε με ένταση και πάθος και άλλοτε με τρυφερότητα και παιχνιδιάρικη τσαχπινιά έδωσε τον καλύτερο εαυτό της...και δεν της φαινόταν κιόλας τι "καυλοράπανο" ήταν. Το ΑΠΟΛΑΥΣΑ πραγματικά. Έχουν περάσει λίγες μέρες από το συμβάν. Στο διάστημα αυτό συναντηθήκαμε 2 φορές στην αυλή, ανταλλάξαμε τις τυπικές ευγενικές καλημέρες... και το μεγάλο ερώτημα είναι...και τώρα τι; το ξαναζούμε η τέλος εδώ και μένει η ανάμνηση;

Γειτόνισσα γειτόνισσα για σένανε τον ακονιζα.
Τυχερός φίλε,θα παιχτούν κι άλλα σκηνικά πιστεύω αφού έπεσε η πρώτη τουφεκιά.
Έχω χάσει ευκαιρία από δήθεν πεσμένα εσώρουχα από τον πάνω όροφο στο μπαλκόνι μου αλλά

 

[Tatra_II]

Λές φίλε μου να έχουμε και άλλα σκηνικά;...ίσως...προς το παρόν όμως έχω αποφασίσει ότι δεν θα επαναλάβω...ίσως, γιατί πολλά "ίσως" γυρίζουν στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες.
Ίσως αν δεν με έτρωγε η περιέργεια να μην είχε βγει αυτή η κατάσταση στη φόρα, ίσως αν απαντούσε η ίδια στο τηλ. να την καταλάβαινα από την προφορά και να μην προχωρούσα, ίσως άλλη κλείνει τα ραντεβού και παρέχει και το χώρο, ίσως να έπρεπε να φύγω όταν είδα ποια ήταν, ίσως να μην έπρεπε να την αφήσω να με πάρει στο δωμάτιο, ίσως βέβαια το έκανε για να εξασφαλίσει με τη συνενοχή τη σιωπή μου, λες και θα μίλαγα...ίσως...ίσως...και τέλος ίσως να το ήθελα κατά βάθος και να μην το είχα συνειδητοποιήσει. Φεύγοντας, όπως είπα και παραπάνω, άφησα το δώρο μου και μάλιστα στρογγυλεμένο προς τα πάνω, αφού ο χρόνος είχε χαθεί, για να στείλω το μνμ ότι ήταν απλά μια συναλλαγή. Συναντηθήκαμε χθες σούρουπο, εγώ έβγαινα με το αυτοκίνητο από την αυλή κι εκείνη έμπαινε με μια σακούλα super market στο χέρι...χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλο, σηκώσαμε το χέρι για χαιρετισμό και ο καθένας στη δουλειά του....

 

[Tatra_II]

...Με ταράζει όμως το γεγονός ότι πραγματικά το ΑΠΟΛΑΥΣΑ, όπως προείπα, και ίσως (για μια φορά ακόμη) κι αυτή κάτι να ένιωσε γιατί έγινε το εξής σκηνικό. Σ΄όλη τη διάρκεια της επαφής τα πράγματα κύλησαν ήρεμα χωρίς αγαπουλίστικα ή άπρεπα λόγια και δεν βγήκαν έντονα γούστα, υπήρχε έντονη όμως οπτική επαφή και με κοιτούσε στα μάτια με μια έκφραση προσδοκίας ή και έγκρισης σαν να περίμενε την επιβεβαίωση ή την επιδοκιμασία για ότι γινόταν και ότι είπαμε ήταν σε πολύ χαμηλούς τόνους σχεδόν ψιθυριστά, ποιο πολύ ίσως (πάλι) ακούγονταν οι βαριές ανάσες.
Είμασταν λοιπόν σε στάση ψαλιδάκι, σημειώστε ότι εκείνη με οδήγησε εκεί, γιατί ενώ ξεκινήσαμε ιεραποστολικό μετά από λίγο σήκωσε τα πόδια της στους ώμους μου και μετά από λίγο πάλι, κατέβασε το αριστερό της πόδι και με έσπρωξε απαλά να το καβαλήσω, στράφηκε λίγο στο αριστερό πλευρό, έπιασε με το αριστερό της χέρι το δικό μου δεξί χέρι και έφερε το δεξί της πόδι στον ώμο μου. Σε όλη αυτή την κίνηση η επαφή μας δεν είχε σχεδόν χαθεί κι εγώ παλινδρομούσα με ήπιο ρυθμό, έτσι με το αριστερό μου χέρι μπορούσα πλέον και χάιδευα πλάτη, κωλαράκι και με τον αντίχειρα την κερκόπορτα, πάντα απαλά. Εκεί έκλεισε τα μάτια, άρχισε ν' ακολουθεί το ρυθμό μου και να βαριανασαίνει, και κάποια στιγμή κάτι είπε στη μητρική της γλώσσα και αμέσως στα ελληνικά "μ΄αρέσει". Πότε συνήθως μιλάμε ασυναίσθητα στη μητρική μας γλώσσα; όταν βιώνουμε έντονα συναισθήματα όπως λύπη, φόβο, χαρά, ηδονή ή πόνο. Το τελευταίο το το αποκλείω...είμαι φυσιολογικός όχι υπερμεγέθης. Όλα αυτά τα αν, ίσως και αλλά σκέφτομαι και ότι "Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού" κατά τους αρχαίους προγόνους. Θα δείξει φίλοι μου...θα δείξει. Υπόψη, πριν μία ώρα περίπου έφυγαν με τον δικό της και γύρισε μόνος του μόλις τώρα...θα δω τι ώρα θα επιστρέψει, πήγε μάλλον για μεροκάματο.

 

[Νιμουπαγίδας]

...Με ταράζει όμως το γεγονός ότι πραγματικά το ΑΠΟΛΑΥΣΑ, όπως προείπα, και ίσως (για μια φορά ακόμη) κι αυτή κάτι να ένιωσε γιατί έγινε το εξής σκηνικό. Σ΄όλη τη διάρκεια της επαφής τα πράγματα κύλησαν ήρεμα χωρίς αγαπουλίστικα ή άπρεπα λόγια και δεν βγήκαν έντονα γούστα, υπήρχε έντονη όμως οπτική επαφή και με κοιτούσε στα μάτια με μια έκφραση προσδοκίας ή και έγκρισης σαν να περίμενε την επιβεβαίωση ή την επιδοκιμασία για ότι γινόταν και ότι είπαμε ήταν σε πολύ χαμηλούς τόνους σχεδόν ψιθυριστά, ποιο πολύ ίσως (πάλι) ακούγονταν οι βαριές ανάσες.
Είμασταν λοιπόν σε στάση ψαλιδάκι, σημειώστε ότι εκείνη με οδήγησε εκεί, γιατί ενώ ξεκινήσαμε ιεραποστολικό μετά από λίγο σήκωσε τα πόδια της στους ώμους μου και μετά από λίγο πάλι, κατέβασε το αριστερό της πόδι και με έσπρωξε απαλά να το καβαλήσω, στράφηκε λίγο στο αριστερό πλευρό, έπιασε με το αριστερό της χέρι το δικό μου δεξί χέρι και έφερε το δεξί της πόδι στον ώμο μου. Σε όλη αυτή την κίνηση η επαφή μας δεν είχε σχεδόν χαθεί κι εγώ παλινδρομούσα με ήπιο ρυθμό, έτσι με το αριστερό μου χέρι μπορούσα πλέον και χάιδευα πλάτη, κωλαράκι και με τον αντίχειρα την κερκόπορτα, πάντα απαλά. Εκεί έκλεισε τα μάτια, άρχισε ν' ακολουθεί το ρυθμό μου και να βαριανασαίνει, και κάποια στιγμή κάτι είπε στη μητρική της γλώσσα και αμέσως στα ελληνικά "μ΄αρέσει". Πότε συνήθως μιλάμε ασυναίσθητα στη μητρική μας γλώσσα; όταν βιώνουμε έντονα συναισθήματα όπως λύπη, φόβο, χαρά, ηδονή ή πόνο. Το τελευταίο το το αποκλείω...είμαι φυσιολογικός όχι υπερμεγέθης. Όλα αυτά τα αν, ίσως και αλλά σκέφτομαι και ότι "Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού" κατά τους αρχαίους προγόνους. Θα δείξει φίλοι μου...θα δείξει. Υπόψη, πριν μία ώρα περίπου έφυγαν με τον δικό της και γύρισε μόνος του μόλις τώρα...θα δω τι ώρα θα επιστρέψει, πήγε μάλλον για μεροκάματο.

Τύπε ψήσου να το πουλήσεις σε σεναριογράφους. Είχα δει κάτι παρόμοια σκηνικάκια σε δέκατη εντολή και κόκκινο κύκλο. Προς Θεού, δεν λέω πως αυτά που μας λες είναι προϊόν φαντασίας. Απλά πως σίγουρα θα ήταν πιασάρικα για σενάριο σοφτκορικής ελληνικής τσόντας. Εγώ τουλάχιστον θα την έβλεπα. Για την πλοκή και μόνο.

 

[Tatra_II]

Μπά ...δεν έχω βλέψεις στην 7η τέχνη και ειλικρινά η ιστορία δεν είναι προϊόν φαντασίας. Να είσαι καλά πάντως, ομολογώ ότι έχεις δημιουργικές ιδέες.

 

[Νιμουπαγίδας]

Μπά ...δεν έχω βλέψεις στην 7η τέχνη και ειλικρινά η ιστορία δεν είναι προϊόν φαντασίας. Να είσαι καλά πάντως, ομολογώ ότι έχεις δημιουργικές ιδέες.

Το κατά δύναμιν τύπε. Αφού τα κατεβάζει το μυαλό μου και δεν βλάπτουν κανέναν, με οποιονδήποτε τρόπο. Τα εκφράζω.

 

[Ωρίων]

Μπά ...δεν έχω βλέψεις στην 7η τέχνη και ειλικρινά η ιστορία δεν είναι προϊόν φαντασίας. Να είσαι καλά πάντως, ομολογώ ότι έχεις δημιουργικές ιδέες.

Αφού εσύ δεν ψήνεσαι, μήπως να μας έλεγες ποια είναι; Με τέτοια "διαφήμιση", μας έχεις εξάψει την περιέργεια.

 

[Tatra_II]

Αφ΄ενός μάλλον δεν είναι κοντά σου αφ΄ετέρου δεν θα το έκανα και μέχρι τώρα πολλά είπα, για συγκεκριμένο λόγο. Συγνώμη δεν είναι κάτι προσωπικό.