Η εορτή του αγίου Βαλεντίνου… Και ξαφνικά στο σάιτ μπουρδέλα κόμ, εμφανίζεται το παρόν θρέντ. Περιεχόμενό του; Το δήθεν ειρωνικό σχόλιο, ενός μέλους, θα γιορτάσω την μέρα σε στριπ που προτείνετε και καλα…
Σε ποιον τα πουλάτε αυτά κύριοι;
Στον στερημένο συναισθημάτων εαυτό σας;
Σε εμάς που ξυνόμασταν χρόνια για το που και πως θα περάσετε αυτήν την εμπορική ξενόφερτη μπούρδα;
Στα φιλαράκια μέλη που θα σπεύσουν να σας χαρακτηρίσουν μάγκες και άντρες που δεν χρειάζονται αγάπες συμβατικές; (για το θεαθήναι)
Και τώρα που κάνατε την επανάστασή σας γράφοντας στο σαιτ, ότι θα πηδήξετε, μπορείτε να νοιώσετε ασφάλεια και ότι ναι υπάρχετε;
Πόση δυστυχία υπάρχει τελικά;
Ανθρώπων που θεωρούν μαγκιά το να πληρώσουν για να πηδήξουν.
Ανθρώπων που το θεωρούν τρόπο ζωής.
Ανθρώπων εγκαταλελειμένων από κάθε μορφή συναισθήματος και αγάπης, σε σημείο που «στον τοίχο»ενός θρέντ νοιώθουν την ανάγκη να γράψουν που θα περάσουν την ημέρα του αγίου παπαρίδη, μόνο και μόνο για να νοιώσουν ότι συμμετέχουν και αυτοί στο κοινωνικό status.
Ανθρώπων που η μοναξιά έχει βουλώσει κάθε αρτηρία τους και κραυγάζουν με κάθε κίνηση, λέξη ή συμπεριφορά, την ύπαρξή της μέσα τους.
Τελικά δεν ξέρω αν για την κατάντια των ανθρώπων αυτών νοιώθω λύπη, η σιχαμάρα..
Περαστικούλια βρε!
