Σε τραγικη εποχη ζουμε. Πριν καμμια ωριτσα πηγα για καποια ψωνια σε παρακειμενο super market και στο δρομο βλεπω μια κορασιδα, στην οψη σαν αρκουδα, να κραταει ενα αρκουδακι λουτρινο. Μου 'ρθε να τη ρωτησω, παιδακι σου ειναι? και κατοπιν να της ευχηθω να σου ζησει (ως ειθησται). Το ξεπερασα, αλλα στο super market το σοκ ολοκληρωθηκε. Στα ταμεια μπροστα απο μενα περιμενει κοπελα κοντη, βρωμικη και με δοντια σε πληρη συμπτυξη, που απεχει παρασαγγας απο τον συμπαθη ορο κοντοπουτανο. Η συγκεκριμμενη, μεσα στο καλαθι της εχει δυο κοκκινα κερια, ενα μπουκαλι κρασι και κατι φθηνα σοκολατακια σε σχημα καρδιας. Καπου ο Βαλλεντινος της θα πρεπει να πινει πολυ για να ξεπερασει και την αποψινη βραδυα. Ασχημες εποχες. Εκλειπει εντελως η αισθητικη και η φρονηση. Τσατρα πατρα ερωτευμενοι κι 'οτι αρπαξει ο κωλος μας...