peloponisios
Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Σεπ 2005
- Μηνύματα
- 1.630
- Like
- 3
- Πόντοι
- 16
Στην (αιωνίως) πολεμική ατμόσφαιρα να προσθέσω και εγώ την κωλοτρυπίδά μου(σύμφωνα με το μοτό του μεγάλου Επιθεωρητή Κάλαχαν)
Με ενόχλησε αυτή η αξελερέ θεώρηση που μας στέλνει όλους τσουβαλιασμένους στον τσιμεντένιο τοίχο, οπότε γινόμαστε αλοιφή ΟΛΟΙ.
Σε έναν αχταρμά μίσους, θλίψης και απαξίωσης μπλέχτηκαν οι Βαλεντίνοι, αυτοί που πληρώνουν για σεξ, τα στριπτιτζάδικα, μοναξιές, πίκρες, οι γυναίκες, οι πουτάνες, οι γυναίκες πουτάνες, οι πουτάνες γυναίκες, οι μαλάκες άντρες, ο Einstein κλπ.
Eγώ να γράψω αυτό: Μπορεί να υπάρχουν και άνθρωποι που κάνουν πληρωμένο σεξ και να μην είναι γουρούνια, περήφανοι, τρόποι ζωής, παράσημα κλπ. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που πάνε στα στριπ και δεν πάνε για φραπέ, εσπρέσσο κλπ. Μπορεί να μην είναι αναίσθητοι, μπορεί να έχουν πληγωθεί, μπορεί να είναι μόνοι, μπορεί να τραβάνε ζόρια γενικώς, να έχουν χάσει τη μπάλα, μπορεί να μην έχουν επιλογή προφανή, μπορεί να έχουν θλίψη, να αγαπήσουνε, να μισήσουνε, να στενοχωριούνται, να βασανίζονται.
Μπορεί και το εντελώς αντίθετο.
Πως μπορείς να το ξέρεις, όταν το μόνο που βλέπεις είναι λέξεις ατάκτως εριμμένες. Πως μπορείς και τους τσουβαλιάζεις όλους τόσο άδικα (αγαθά σκεπτόμενος πάντα, νοσηρά σκεπτόμενος καταλαβαίνω). Πως να μην ενοχληθεί κάποιος που ξέρει ότι είναι καλός άνθρωπος(υπόθεση εργασίας), έχει να σκεφτεί όσα του τρώνε τα σωθικά και ξάφνου διαβάζει και κάτι επιπροσθέτως που τον κάνει σκουπίδι? Δεν ξέρω. Τόσο μίσος? Τέτοιος αλληλοσπαραγμός?
ΥΓ.: Αν όντως τα σκουπίδια ήταν σκουπίδια, θα υπήρχε τέτοια αντίδραση? Τέτοια αντίδραση παρατηρείται μόνον όταν πατάται ο κάλος. Και ο κάλος καλό είναι να μένει στην ησυχίά του, είναι ανέντιμο να σου πατάν τον κάλο.
Μην γίνει και αυτό το ποστ, τόπος αντιπαράθεσης. Σκέψεις δικιές μου και μόνον είναι αυτές.
Με ενόχλησε αυτή η αξελερέ θεώρηση που μας στέλνει όλους τσουβαλιασμένους στον τσιμεντένιο τοίχο, οπότε γινόμαστε αλοιφή ΟΛΟΙ.
Σε έναν αχταρμά μίσους, θλίψης και απαξίωσης μπλέχτηκαν οι Βαλεντίνοι, αυτοί που πληρώνουν για σεξ, τα στριπτιτζάδικα, μοναξιές, πίκρες, οι γυναίκες, οι πουτάνες, οι γυναίκες πουτάνες, οι πουτάνες γυναίκες, οι μαλάκες άντρες, ο Einstein κλπ.
Eγώ να γράψω αυτό: Μπορεί να υπάρχουν και άνθρωποι που κάνουν πληρωμένο σεξ και να μην είναι γουρούνια, περήφανοι, τρόποι ζωής, παράσημα κλπ. Μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που πάνε στα στριπ και δεν πάνε για φραπέ, εσπρέσσο κλπ. Μπορεί να μην είναι αναίσθητοι, μπορεί να έχουν πληγωθεί, μπορεί να είναι μόνοι, μπορεί να τραβάνε ζόρια γενικώς, να έχουν χάσει τη μπάλα, μπορεί να μην έχουν επιλογή προφανή, μπορεί να έχουν θλίψη, να αγαπήσουνε, να μισήσουνε, να στενοχωριούνται, να βασανίζονται.
Μπορεί και το εντελώς αντίθετο.
Πως μπορείς να το ξέρεις, όταν το μόνο που βλέπεις είναι λέξεις ατάκτως εριμμένες. Πως μπορείς και τους τσουβαλιάζεις όλους τόσο άδικα (αγαθά σκεπτόμενος πάντα, νοσηρά σκεπτόμενος καταλαβαίνω). Πως να μην ενοχληθεί κάποιος που ξέρει ότι είναι καλός άνθρωπος(υπόθεση εργασίας), έχει να σκεφτεί όσα του τρώνε τα σωθικά και ξάφνου διαβάζει και κάτι επιπροσθέτως που τον κάνει σκουπίδι? Δεν ξέρω. Τόσο μίσος? Τέτοιος αλληλοσπαραγμός?
ΥΓ.: Αν όντως τα σκουπίδια ήταν σκουπίδια, θα υπήρχε τέτοια αντίδραση? Τέτοια αντίδραση παρατηρείται μόνον όταν πατάται ο κάλος. Και ο κάλος καλό είναι να μένει στην ησυχίά του, είναι ανέντιμο να σου πατάν τον κάλο.
Μην γίνει και αυτό το ποστ, τόπος αντιπαράθεσης. Σκέψεις δικιές μου και μόνον είναι αυτές.