Η απογαλακτισμενη γυναίκα είναι και πιο δυναμική και πιο ανεξάρτητη. Την να την κάνω την γυναίκα που θέλει την μαμά της.Να μην παντρεύονται αν δεν είναι ικανές χωρίς την μαμά τους.Τα σόγια λίγο πολύ μπορείς να βάλεις όριο, αλλά την μάνα που την έχεις 24 ώρες το24 ωρο μέσα στο σπίτι λόγο ανικανότητας της κόρης της όσο καλή θέληση και να έχει θα δημιουργήσει προβλήματα, οπότε προτιμώ την πρώτη περίπτωση
Αδερφέ συμφωνώ στο ότι το να παντρευτείς την πεθερά σου μαζι με την γυναίκα σου δεν είναι ότι καλύτερο.
Αλλά για να μην τα μπερδεύουμε, ας μιλήσουμε για γαλακτισμενες (αν υπάρχει η λέξη) vs απογαλακτισμενες.
Η πρώτη κατηγορία πάει προς το υποτακτικό. Το αδύναμο. Δηλαδή την κάνεις ζαφτι εύκολα, δε θα σου φύγει. Αυτό φίλε οδηγεί κατ εμε σε κάτι πιο σταθερό αν μιλάμε για γάμο. Η δεύτερη κατηγορία, οι ανεξάρτητες, δεν είναι εύκολες. Είναι ζόρικες γυναίκες, ζητάνε πολλά, δε συγχωρούν, και ειδικά αν πέσεις σε περίπτωση κακομαθημένης και ανεξάρτητης, την γαμησες αν πας για γάμο. Ποιες είναι αυτές; Οι βίζιτες.
Να στο εξηγήσω πώς το εννοώ. Παρε πχ ότι λέμε για γυναίκα τέτοια όχι βίζιτα. Είναι επομένως γυναίκα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο τα καταφέρνει μόνη της. Και έχει και αρκετούς παρτενέρ γιατί γυναίκα που δεν έχει ανάγκη άντρα, επιλέγει. Όπως είναι και με εμάς. Άρα όταν πας εσυ για γάμο, η ίδια μπαίνει σε τρυπακι που λίγο πολύ είναι αντίθετο με τη ζωη της. Οκ, μπορεί να όσο ξήγα θέλει, αλλά το γεγονός αυτό παραμένει. Η οικογένεια σκλαβώνει, ρίχνει ρυθμούς, ανεβάζει άλλους. Δεν θέλουν και πολύ να φύγουν. Βασικά μερικές έχουν το μικρόβιο του «κανένας ποτέ δεν είναι αρκετός». Και στην κάνουν λοιπόν. Η βίζιτα είναι κάπως έτσι επίσης. Σεξ; Άφθονο. Κονέ; Άφθονα. Πάει για οικογένεια λοιπόν. Γιατί η μπογιά τελειώνει, γιατί μετά τα 30 πρέπει να είναι μάνα, γιατί ήδη έχει παιδί, κτλ κτλ. Έχει απαιτήσεις όμως... δεν είναι απλά «λεφτά, μα μου, & χαχα». Θέλει άντρα σκλάβο, ρομπότ, να είναι στα στάνταρ της.
Έτσι είναι πολλές γυναίκες ανεξάρτητες. Δεν έχουν χρόνο για άντρα που λυγίζει ή μαθαίνει τώρα τη ζωη. Πρέπει να είσαι ρομπότ, σαΐνι, άγρυπνος.
Η δε βίζιτα που σου είπα ως παράδειγμα «κακομαθημένης» και «ανεξάρτητης» μαζί, θα στο εξηγήσω τι εννοώ τώρα.
Κακομαθημένη γιατί η ανεξαρτησία σε οδηγεί σε ιδεολογία του «αν μου αρέσει και με ΟΦΕΛΕΙ, αν ΟΦΕΛΕΙ ΕΜΕΝΑ, τότε ασχολούμαι». Ανεξάρτητη γιατί ευκολο χρήμα, πολύ χρήμα, μπαίνει το τρυπακι της «ΔΙΚΙΑΣ ΜΟΥ» μπιζνας κτλ. Εκεί λοιπόν την γαμησες. Δεν γίνεσαι ΠΟΤΕ να είσαι αρκετός για πάντα. Άρα γάμος γιόκ, θα πάει σκατα.
Καλύτερα κατ εμε γυναίκα που έχει μεγαλώσει με ιδεολογία «αναγκης», γιατί οποιος έχει ανάγκη δε σου την κάνει. Και αυτό για ένα γάμο για μένα που είναι εργένης όπως τα βλέπω απ’ έξω, είναι το καλύτερο.
Ξέρω δε λέμε αν θα παντρευτούμε βίζιτα ή όχι, μη γίνει αντίλογος εδώ. Η ουσία είναι αλλού.
Ο λόγος που θελουμε ανεξάρτητες είναι γιατί θελουμε να μην νταντεύουμε. Άλλη όρεξη δεν έχω να νταντευω μια μαλθακή σπίτι, ναι; Ναι. Αλλά... τη μαλθακή μπορώ να τη φέρω βόλτα γιατί είναι ένα ακατέργαστο, άγουρο φρούτο που θέλει σωστή διαχείριση. Την άλλη όμως... δε μπορώ να τη φέρω βόλτα. Η πρώτη θα ακούσει. Η δεύτερη θες δε θες θα τρέχεις. Δε ξέρω αν με πιάνεις, τα γράφω λίγο μπακαλιστικα. Δηλαδή, νταντεμα θα ρίχνεις μια ζωη, άντρες είμαστε. Στην πρώτη περίπτωση θα την φέρεις στα μέτρα σου γιατί όσο στραβόξυλο ή χαϊβάνι και να είναι, η ΑΝΑΓΚΗ θα την σπρώξει. Η δεύτερη, αν της πεις «λάρωσε λίγο» ή «εντάξει βρε αγάπη μου μα μα μου», πήρες χ μεταξεταστεος, έχει ανοίξει μπλοκάκι με υποψήφιους. Αν είσαι πριν τον γάμο, είσαι τυχερός. Θα χαλάσει το πράγμα σιγά σιγά όπως πάντα, όπως όταν χωρίζαμε στο σχολείο και για να γίνει απλά δεν έλεγες τίποτα μέχρι που τελείωνε. Αν χαλάσει ΜΕΣΑ στο γάμο, την πούτσισες.
Αυτά από μένα.
