"ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΥΣ"... & Aραβωνιασμένους... δεκτοί κι αυτοί!

[james70]

φιλε τζιμι εισαι καλος συγγραφεας για το ρομαντζο -οχι παραπανω- εσυ δεν ησουν που δε νειχες μια στην τσεπη και εκανες ορκο στη γκομενα ποτε δεν θα ναι παλι ετσι; κα ισε δυο χρονια δουλειας ξεκινησεσ να κανεις δικες σου δουλειες; εσυ δεν εισαι που ολοι εριχναν τ ο φταιξιμο σε σενα και πιο πανω λες ολοι σε δικαιολογουν ;  βρηκες εδω ομως καποιες που τα χαφτουνε!!! να κανω επικολληση τα λεγομενα σου;

H υπόσχεση που λες, και έδωσα στη γυναίκα μου έγινε πριν 15 χρόνια. πολύ πριν παντρετούμε και πριν ξεκινήσω την 1η μου επιχείρηση. Τώρα δεν κατάλαβα. Γιατί μου τη λες? Επειδή ξαναέγινα μπατήρης? Σε λίγο θα ξαναγίνω όπως πριν. Τι θες να κάνω τώρα?

Τα άλλα με τα φταιξίματα δεν ξέρω πού μπερδεύτηκες. Μπορεί και να μπερδεύτηκα και γω! δεν αντιλέγω. είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης είπαμε! Για επικόλλησε τις αντιφάσεις.    Να...τελειοποιήσουμε το σενάριο, όχι τίποτα άλλο!!!

 

[james70]

Μετά και απ τη διαβεβαίωση του φίλου Αρκάνς ότι τίποτα κακό δε θα μου συμβεί είπα να γράψω λίγο ακόμα απ την ιστορία μου, που τόσο επίμονα ζητάτε να μάθετε για τη συνέχεια, παρά τις κάποιες αντιρρήσεις που βλέπω….

  Κατά απαίτηση λοιπόν των τηλεθεατών μας, η σειρά συνεχίζεται! Μοντς! Τι θα γίνει με κείνα τα ποσοστά που λέγαμε??????


  Είχαμε μείνει λοιπόν στην άνοιξη εκείνη που είχα ανοίξει τη δεύτερη επιχείρηση, η οποία έδειχνε πολύ καλά στοιχεία, με καλό τζίρο και προοπτικές μεγαλύτερης αύξησης!

  Η γυναίκα μου εντωμεταξύ δούλευε για κάποιους μήνες σε άλλη δουλειά, και έτσι το πεδίο ήταν ελεύθερο, για μένα και την Άνι, να δουλεύουμε μαζί στο μαγαζί και να «παίζουμε» μετά το κλείσιμο!!! Άρχισα να πιστεύω ότι επιτέλους θα μπορούσα να ηρεμήσω έστω για λίγο, μια και όλα έδειχναν κάτι τέτοιο. Η γυναίκα μου ήταν ενθουσιασμένη που είχε δικιά της δουλειά (όχι δικά της λεφτά βέβαια – στο κοινό πορτοφόλι έμπαινε ο μισθός της), και απ την άλλη χαρούμενη που και το μαγαζί πήγαινε καλά. Όμως και η Άνι ήταν πολύ καλύτερη απ το παρελθόν. Οι συνεχείς γκρίνιες για τη μισητή της αντίπαλο είχαν ελαττωθεί κατά πολύ, ενώ σε ότι χρειαζόταν έδειχνε μεγάλο ζήλο αλλά και αυτοθυσία! Είχα πάρει ένα συνεργείο να μοιράσει διαφημιστικά και επειδή βλέπαμε ότι τα περισσότερα οι πιτσιρικάδες που τα μοίραζαν, τα πετάνε, πήρε δύο φίλες της και τα μοιράσανε μόνες τους. Φορέσανε μάλιστα και μπλουζάκια με τη φίρμα (πάνω απ το μπουφάν γιατί είχε ψωφόκρυο) και επί 8-10 μέρες είτε μόνη της, είτε με τις φίλες της, μοιράζανε! Κάποια στιγμή μάλιστα, σκόνταψε κάπου (είχε χιονίσει 3 φορές εκείνο το χειμώνα) και στραμπούλιξε το πόδι της. Κι όμως, με δεμένο πόδι, πήγαινε να μοιράσει! Τα υπόλοιπα που έμειναν, έβαλα αργότερα τη γυναίκα μου να τα μοιράσει!

  ( Ένας κολλητός μου, που στην πορεία έγινε νονός του παιδιού μου είχε πει εκείνη την περίοδο: «νόμιζα ότι η Άνι ήταν τσουλάκι, αλλά μόλις είδα πόσο πολύ σ αγαπάει, άλλαξα άποψη)
  Τώρα θα αναρωτιέστε βέβαια γιατί δε μοίραζα εγώ! Μα εγώ ήμουν το μπιγκ μπος! Είναι δυνατόν η αφεντομουτσουνάρα μου να βγει και να μοιράσει? Ένας πανέξυπνος μεγαλοεπιχειρηματίας δεν κάνει τέτοια!

  Και οι μέρες περνούσαν και η γυναίκα μου ήθελε κάποια στιγμή, αν και ντρεπόταν, να έρθει κι αυτή στο μαγαζί! Μόλις άκουγε κάτι τέτοιο βέβαια η Άνι έβγαζε μπιμπίκια! Όμως δεν μπορούσα να το αποφύγω. Κι έτσι όταν ήταν να έρθει η γυναίκα μου, έστελνα την Άνι βόλτα )που φυσικά έπαιρνε κάθε τρεις και λίγο τηλ να δει ανέφυγε=  και μόλις έφευγε τελικά πήγαινα και την παραλάμβανα!!!

  Μια μέρα όμως, όχι και τόσο συνηθισμένη, 14 Φεβρουαρίου, του Αγ. Βαλεντίνου, και ενώ η Άνι έψαχνε για να μου πάρει δωράκι, και έκανε σχέδια πού θα πάμε το βράδυ, έρχεται πάλι η γυναίκα μου στο μαγαζί. Κι εκεί που καθόταν λίγο κι έφευγε, είπε να…. μείνει μέχρι το τέλος της βάρδιας. Κάθε λίγο τηλ.
-Τι έγινε, έφυγε ή μπαστακώθηκε εκεί για πάντα? Ρωτούσε, μες τα νεύρα
-όχι ρε μωρό μου, μόλις φύγει θα σου πω, έλεγα καθησυχαστικά εγώ.

  Αφού είδα ότι δε φεύγει, είπα να την πάω σπίτι και να ξαναβγώ!
-Θα μείνει μέχρι το τέλος. Δυστυχώς δεν μπορώ να την ξεφορτωθώ. Θα την πάω σπίτι και θα βρεθούμε μετά. Πήγαινε στο ¨καφέ….¨ και θα έρθω και γω.

  Και πήγε. Και με περίμενε εκεί, με το δώρο στο χέρι και ένα κόκκινο μπαλόνι που έγραφε )πολύ πρωτότυπο) : κξδκσφησφκδσφγκδσγηφκδγ! Και τίποτα άλλο. Τι σήμαινε? Ότι ΅αυτό που νιώθω δεν είναι απλά ένα σ αγαπώ! Είναι τα πάντα που δεν περιγράφεται με απλά λόγια…΅

 

[james70]

    Όταν όμως πήγα σπίτι, με περίμενε κι άλλη έκπληξη!

-Άνοιξε το ψυγείο μου λέει, και αυτόματα ψάχνει κάτι σε ένα συρτάρι της κουζίνας!

Ανοίγοντάς το μου ήρθε κεραμίδα! Μια κατακόκκινη τούρτα σε σχήμα καρδιάς, περίμενε εκεί μέσα! Και έγραφε πάνω ¨χρόνια μας πολλά¨!!!!! Γυρνάω να τη δω και βλέπω ότι είχε πάρει ένα προφυλακτικό και το είχε βάλει στο στόμα της, λέγοντας
-Δεν πιστεύω να έκλεισες κάτι για σήμερα!
-Ε! πρέπει να πάω στο γραφείο, ψέλλισα, και ένοιωθα τη γη να χάνεται κάτω απ τα πόδια μου!
-Δεν έχει γραφείο σήμερα! Σήμερα είναι η μέρα για τη γυναίκα σου….

  Η όλη στάση της αλλά και η…. κατάστασή της (είχαμε αρκετό καιρό να το κάνουμε) δεν σήκωναν αντιρρήσεις! Και την Άνι τι θα την κάνω, σκεφτόμουνα! Ποιος την ακούει αν της κάνω κάνα σπάσιμο και δεν πάω…..!

    Όμως αποφάσισα να δώσω και στη γυναίκα μου λίγη χαρά. Μέρα που ήταν! Το πολύ - πολύ  να πήγαινα μετά. Στέλνω ένα μήνυμα λέγοντας ΅υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Θα έρθω σε λίγο΅ και φυσικά κλείνω το κινητό, αφού ήξερα ότι θα με πρήξει στα τηλ.
  Η αλήθεια είναι ότι ένοιωσα πολύ άσχημα. Ένοιωσα για άλλη μια φορά κάθαρμα, μόνο που τώρα ήταν απ την ανάποδη. Όλον αυτό τον καιρό, η γυναίκα μου ήταν αυτή που περίμενε. Πολλές φορές δε, μας είχε πετύχει στο πήδημα, δεν ήταν λίγες δε οι φορές που μιλούσα μαζί της στο τηλ ενώ τσιμπούκλωνα την Άνι – μας έφτιαχνε και τους δύο άγρια!!!! Ήρθε η ώρα να πληρώσει και λίγο (σκέφτηκα εγώ, ο πανδίκαιος και παντοδύναμος κριτής) ενώ ταυτόχρονα ας δώσω και την ανάποδη ικανοποίηση, στη γυναίκα μου, και ας μην το ξέρει.

  Δε θυμάμαι, ειλικρινά σας λέω, τι δικαιολογία βρήκα και είπα στην Άνι και έφυγε σα βρεμένη γάτα! Δεν ήταν σαν τις συνηθισμένες ατάκες που έλεγα στη γυναίκα μου, γιατί δε θα μασούσε αφού με άκουγε τι έλεγα όλα αυτά τα χρόνια. Είχε μάθει το στυλ μου! Έτσι βρήκα κάτι πολύ καλό, και έφυγε βρίζοντας με μηνύματα όλο ο βράδυ! Δεν το φαγε  το ψέμα, αλλά ήταν τέτοιο που δεν μπορούσε να πει και τίποτα!

 

[james70]

      Το γεγονός του Αγ. Βαλεντίνου σιγά – σιγά ξεχάστηκε και σε λίγες μέρες επανήλθαμε στα φυσιολογικά! Η γυναίκα μου στη δουλειά της και μεις στη δική μας! Και άρχισα να αισθάνομαι ικανοποιημένος με όλα. Και με τη δουλειά αλλά και με την προσωπική μου ζωή. Όπως είπα και πριν, εκτός από κάποια τραβηγμένα περιστατικά  όπως το προηγούμενο, όλα ήταν καλά. Το παν ήταν να κρατάω τις ισορροπίες. Αν η γυναίκα μου δεν μπλεκόταν στο μαγαζί, η Άνι  δεν γκρίνιαζε. Όπως επίσης αν δεν εξαφανιζόμουν για μέρες απ το σπίτι, δηλ να φύγω νωρίς το πρωί και να γυρίσω ξημερώματα, αλλά είχα και… ενδιάμεσες ΅επισκέψεις΅, τότε δεν είχα γκρίνια ούτε απ τη γυναίκα μου. Τα πηγαίναμε καλά άλλωστε, μετά από πολύ καιρό οι….3 μας! Κι αν η αναποφασιστικότητά μου τόσο καιρό να επιλέξω ποια θα κρατήσω ήταν μεγάλη, τώρα έγινε ακόμα μεγαλύτερη. Δεν υπήρχε και λόγος άλλωστε! Οπότε έπρεπε να βρεθεί κάποιος λόγος να…ταράξει λιγάκι τα νερά! Καιρός δεν ήταν?

Μεγάλη Πέμπτη ήταν και είχα αφήσει τη γυναίκα μου σο μαγαζί για να πάω να ψωνίσω για το Πάσχα, αρνί και τέτοια. Με την Άνι φυσικά! Στο μαγαζί γινόταν πανικός και ίσως να μην έπρεπε να την αφήσω μόνη της τέτοια μέρα. Όμως είναι πάγια τακτική μου, να ρίχνω στα «βαθιά» κάποιον για να μάθει πιο γρήγορα! Το ίδιο έκανα και στις δύο στην περίπτωση της οδήγησης για παράδειγμα (άσχετο αλλά το ίδιο ισχύει και στις μπίζνες). Τι ζημιά θα μπορούσε να κάνει? Δε βαριέσαι, μαθαίνει πιο γρήγορα έτσι. Σε λίγο χτυπάει το τηλ.
-Η Δήμητρα (π. χ) διώχνει τους πελάτες! Λέει ότι κλείνουμε σε λίγο. Τι να κάνω? Μου ρχεται να την πιάσω απ το μαλλί!!
-Γάμα της τα ράμματα, της λέω. Εσύ είσαι το αφεντικό αυτή τη στιγμή. Κανένας άλλος! Πες ότι μίλησες μαζί μου και να κάνει τουμπεκί!

    Μόλις το κλείνω βέβαια είχα την Άνι να μου ψέλνει…
-Εμ! Τι την άφησες την ηλίθια τη δικιά σου στο μαγαζί?
-Σγνώμη, μόνους τους θα τους άφηνα?
-Να πήγαινε αυτή να ψωνίσει και να κάτσουμε εμείς στο μαγαζί.
-Αφού δεν έχει αυτοκίνητο. Πώς να τα κουβαλήσει!
-Ε ναι μην κακοπάθει η γυναικούλα σου!
-Σταμάτα ρε, μέρες που είναι! Μαζί δεν είμαστε?
-Ναι αλλά μη μας χαλάσει και το μαγαζί!!!

Σε λίγο ξαναχτυπάει το τηλ.
-Η Δήμητρα έφυγε, μου λέει η γυναίκα μου
-Γιατί έφυγε? Ρωτάω και βλέπω την Άνι δίπλα μου να χτυπιέται και να τη βρίζει χαμηλοφώνως (όχι τη Δήμητρα)
-Γιατί τσατίστηκε που της έκανα παρατήρηση και είπε, εγώ δεν δουλεύω μ αυτές τις συνθήκες.
-Καλά, βγάλτα πέρα μ αυτούς που έχεις.

Και άρχισα πάλι να ακούω τα εξ αμάξης!

Και κει που βριζόμασταν με την Άνι, ήρθε και το τρίτο τηλεφώνημα που θα άλλαζε πλέον τα δεδομένα της ζωής και των τριών μας ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ!!!!!

Όταν χτύπησε ξανά, πάγωσα! Το ήξερα ότι ήταν κακό! Το ήξερα ότι όλη η ευτυχία αυτή που ζούσα, θα γκρεμιζόταν και θα έκανα πολύ κόπο να την ξαναχτίσω. Αυτό που δεν ήξερα βέβαια ήταν ότι, όσο και να προσπαθούσα στο μέλλον, δε θα τα κατάφερνα ποτέ πια! Και το κατάλαβα 3 χρόνια μετά!

 

[james70]

  Το ίδιο συναίσθημα είχα νοιώσει και όταν πρωτοείδα την Άνι. Πόσο χρειάζεται λένε οι επιστήμονες για να εξελιχθεί ένας κεραυνοβόλος έρωτας? 30 δευτερόλεπτα? Όταν ανταμώθηκαν τα βλέμματά μας, στα πρώτα 2 δευτερόλεπτα ήξερα ότι ήταν η γυναίκα της ζωής μου! Και στο επόμενο, είπα: «μ αυτήν δε θα έχω καλά ξεμπερδέματα». Ήταν η πρώτη μου σκέψη!!!! Μετά είπα τα υπόλοιπα, πω πω τι μουν..ρα, τι παιδί κοκ. Η πρώτη μου σκέψη ήταν αυτή. Και δεν έπεσα έξω.

  Και τώρα λοιπόν με το πρώτο χτύπημα του 3ου τηλεφωνήματος ήξερα ότι έφτασε το τέλος!

Όμως αυτό στο επόμενο επεισόδιο…. (σπάσιμο ε?)

Και μην βιαστείτε να με βρίσετε! Οι μαλακίες δεν άρχισαν….

 

[james70]

Να σημειώσω εδω ότι η ιστορία που περιγράφω είναι πραγματική. είναι όλα αυτά που έζησα τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη στιγμή όμως που τα γράφω αυτά, ζω υπό το καθεστώς ερωτικής απογοήτευσης. Μόλις έχω χωρίσει οριστικά και δεν έχει περάσει το απαραίτητο χρονικό διάστημα για να το ξεπεράσω. Αντί να γίνω αλκοολικός (όπως είπε σε άλλο θρεντ ένας φίλος) εγώ βρήκα διέξοδο στο γράψιμο. Και εκτός του ότι καπνίζω πολύ γράφοντας (και όχι μόνο) δεν κάνω κάτι άλλο τρελό, και απορώ με τον εαυτό μου!
  Αυτό όμως δε σημαίνει (πέραν της πλάκας) ότι είμαι συγγραφές (πέραν από ρομάντζο) ούτε είμαι στη συναισθηματική καάσταση να θυμάμαι ακριβώς τα γεγονότα αλλά και τα συναισθήματα, καταστάσεων που έλαβαν χώρα 6,5 χρόνια πριν ή και νωρίτερα.

Δεν είναι σκοπός μου να πείσω κάποιον ότι όλα αυτά είναι αληθηνά. δεν έχω να κερδίσω και τίποτα άλλωστε. όποιος πιστεύει πιστεύει. Για τους υπόλοιπους προτείνω να το διαβάσουν σαν μυθιστόρημα. εξάλου ο στόχος μου είναι ο παραδειγματισμός....προς αποφυγήν

Τέλος θέλω να ζητήσω συγνώμη σε όσους τους προκαλούν τα λεγόμενά μου, είτε με την έπαρση που δείχνω (σχετικά με τις γυναίκες ή τις δουλειές που έκανα και τα λεφτά) είτε με τις απάνθρωπες συμπεριφορές μου με τους συνανθρώπους μας.

Τα τονίζω όμως λίγο περισσότερο αλλά και αντιπαραθέτω και την σημερινή κατάστασή μου  (μοναξιά και μπατηρηλίκι) για να δείξω πώς αισθανόμουνα την εποχή εκείνη.....
διότι το... καλάμι δεν εμίσησαν πολλοί.....!!!!

Αυτά!

 

[boomb]

Α ρε τζειμς 

Πλέον δε με νοιάζει αν ειναι αληθεια η ψέματα, θέλω ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑΑΑ

 

[dionysis_]

Α ρε τζειμς 

Πλέον δε με νοιάζει αν ειναι αληθεια η ψέματα, θέλω ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑΑΑ

καλα ρε πως τον αντεχεις και τον διαβαζεις?
εγω μονο που βλεπω τα κατεβατα που γραφει κουραζομαι
ΗΜΑΡΤΟΝ
τελοσπαντων αντε καληνυχτα παω να την πεσω
συνεχισε τζειμς εχεις απηχηση βλεπω

 

[Lastmoican]

Να σημειώσω εδω ότι η ιστορία που περιγράφω είναι πραγματική. είναι όλα αυτά που έζησα τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη στιγμή όμως που τα γράφω αυτά, ζω υπό το καθεστώς ερωτικής απογοήτευσης. Μόλις έχω χωρίσει οριστικά και δεν έχει περάσει το απαραίτητο χρονικό διάστημα για να το ξεπεράσω. Αντί να γίνω αλκοολικός (όπως είπε σε άλλο θρεντ ένας φίλος) εγώ βρήκα διέξοδο στο γράψιμο. Και εκτός του ότι καπνίζω πολύ γράφοντας (και όχι μόνο) δεν κάνω κάτι άλλο τρελό, και απορώ με τον εαυτό μου!
  Αυτό όμως δε σημαίνει (πέραν της πλάκας) ότι είμαι συγγραφές (πέραν από ρομάντζο) ούτε είμαι στη συναισθηματική καάσταση να θυμάμαι ακριβώς τα γεγονότα αλλά και τα συναισθήματα, καταστάσεων που έλαβαν χώρα 6,5 χρόνια πριν ή και νωρίτερα.

Δεν είναι σκοπός μου να πείσω κάποιον ότι όλα αυτά είναι αληθηνά. δεν έχω να κερδίσω και τίποτα άλλωστε. όποιος πιστεύει πιστεύει. Για τους υπόλοιπους προτείνω να το διαβάσουν σαν μυθιστόρημα. εξάλου ο στόχος μου είναι ο παραδειγματισμός....προς αποφυγήν

Τέλος θέλω να ζητήσω συγνώμη σε όσους τους προκαλούν τα λεγόμενά μου, είτε με την έπαρση που δείχνω (σχετικά με τις γυναίκες ή τις δουλειές που έκανα και τα λεφτά) είτε με τις απάνθρωπες συμπεριφορές μου με τους συνανθρώπους μας.

Τα τονίζω όμως λίγο περισσότερο αλλά και αντιπαραθέτω και την σημερινή κατάστασή μου  (μοναξιά και μπατηρηλίκι) για να δείξω πώς αισθανόμουνα την εποχή εκείνη.....
διότι το... καλάμι δεν εμίσησαν πολλοί.....!!!!

Αυτά!

αδερφέ ελπίζω να αντέχεις λίγη πλάκα.
Γιατί αντιλαμβάνομαι πως ψυχολογικά δεν είσαι στο φόρτε σου.
ένα μεγάλο λάθος έκανες από την αρχή.

Αφου έβλεπες πως δεν την παλεύεις και με τις δύο έπρεπε να τους προτείνεις να κάνετε τρίο ολέ.!
χαχαχχαχαχαχ

αυτό θα σε έσωζε.....

Στα σοβαρά τώρα, αν θεωρείς πως έφτασες πάτο, τότε είσαι στο καλύτερο σημείο που θα μπορούσες να είσαι. Γιατί τώρα μπορείς να κοιτάς μόνο προς το καλύτερο.

 

[boomb]

Στα σοβαρά τώρα, αν θεωρείς πως έφτασες πάτο, τότε είσαι στο καλύτερο σημείο που θα μπορούσες να είσαι. Γιατί τώρα μπορείς να κοιτάς μόνο προς το καλύτερο.

Πφφφ παρηγοριά στον άρρωστο 

Καλό είναι να ξέρουμε πότε τρώμε τα σκατά για να φροντίσουμε να μην ξαναφτάσουμε εκεί.

Κατά τα άλλα δεν τον ακούω να κλαίγεται τον τζέιμς, ίσα ίσα έχει σκοπό να φύγει από τον πάτο 

 

[EvilPlasma]

Μόλις έχω χωρίσει οριστικά και δεν έχει περάσει το απαραίτητο χρονικό διάστημα για να το ξεπεράσω. Αντί να γίνω αλκοολικός (όπως είπε σε άλλο θρεντ ένας φίλος) εγώ βρήκα διέξοδο στο γράψιμο. Και εκτός του ότι καπνίζω πολύ γράφοντας (και όχι μόνο) δεν κάνω κάτι άλλο τρελό, και απορώ με τον εαυτό μου!

Μπαααα! Αρκετά διάβασα! Οποιος πηδάει πολλά παλούκια...Ετσι είναι τα πράγματα "big boss" (μη χέσω)

Επίσης κάποια στιγμή πρέπει να μάθεις ότι το  ΔΗΜΟΣΙΟ κλαψούρισμα μπροστά σε τόσο κόσμο (φορουμ στην προκειμένη περίπτωση) ΔΕΝ πρέπει σε έναν άντρα! Εισαι άλλος ένας ρεζίλης

Και να ξέρεις ότι γράφω όλα αυτά και για έναν επιπρόσθετο λόγο! Για να με βρίσουνε! Και χαίρομαι πάρα πολύ που βρίσκονται κάποιοι εδώ μέσα που το κάνουν!

βρήκες τον άνθρωπό σου!

 

[avatar]

Επίσης κάποια στιγμή πρέπει να μάθεις ότι το  ΔΗΜΟΣΙΟ κλαψούρισμα μπροστά σε τόσο κόσμο (φορουμ στην προκειμένη περίπτωση) ΔΕΝ πρέπει σε έναν άντρα! Εισαι άλλος ένας ρεζίλης

Γιατι ρε συ...

καιρο ειχα να γελασω τοσο.

 

[boomb]

Επίσης κάποια στιγμή πρέπει να μάθεις ότι το  ΔΗΜΟΣΙΟ κλαψούρισμα μπροστά σε τόσο κόσμο (φορουμ στην προκειμένη περίπτωση) ΔΕΝ πρέπει σε έναν άντρα! Εισαι άλλος ένας ρεζίλης

Δεν κλαίει  >

Το να πει ότι έκανε λάθη και τα πλήρωσε σημαίνει ότι κλαίει ρε?

 

[avatar]

Δεν κλαίει  >

Το να πει ότι έκανε λάθη και τα πλήρωσε σημαίνει ότι κλαίει ρε?

Δεν ειπαμε οτι τα γραφει και κλαιγοντας...

και τι δηλαδη αυτος νιωθει καλα να τα λεει ολα αυτα?


Συνεχισε παληκαρι θελω να δω την ωρα του ξεκατινιασματος.

 

[boomb]

Δεν είναι κακό να παραδέχεται κανείς τα λάθη του!    >

 

[avatar]

Δεν είναι κακό να παραδέχεται κανείς τα λάθη του!    >

Και δεν ειναι καλο να τα δημοσιοποιει ρεζιλευοντας τον εαυτο του.


Δικο του προβλημα. Εγω το ευχαριστιεμαι.

 

[tommaso]

Να σημειώσω εδω ότι η ιστορία που περιγράφω είναι πραγματική. είναι όλα αυτά που έζησα τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη στιγμή όμως που τα γράφω αυτά, ζω υπό το καθεστώς ερωτικής απογοήτευσης. Μόλις έχω χωρίσει οριστικά και δεν έχει περάσει το απαραίτητο χρονικό διάστημα για να το ξεπεράσω. Αντί να γίνω αλκοολικός (όπως είπε σε άλλο θρεντ ένας φίλος) εγώ βρήκα διέξοδο στο γράψιμο. Και εκτός του ότι καπνίζω πολύ γράφοντας (και όχι μόνο) δεν κάνω κάτι άλλο τρελό, και απορώ με τον εαυτό μου!
  Αυτό όμως δε σημαίνει (πέραν της πλάκας) ότι είμαι συγγραφές (πέραν από ρομάντζο) ούτε είμαι στη συναισθηματική καάσταση να θυμάμαι ακριβώς τα γεγονότα αλλά και τα συναισθήματα, καταστάσεων που έλαβαν χώρα 6,5 χρόνια πριν ή και νωρίτερα.

Δεν είναι σκοπός μου να πείσω κάποιον ότι όλα αυτά είναι αληθηνά. δεν έχω να κερδίσω και τίποτα άλλωστε. όποιος πιστεύει πιστεύει. Για τους υπόλοιπους προτείνω να το διαβάσουν σαν μυθιστόρημα. εξάλου ο στόχος μου είναι ο παραδειγματισμός....προς αποφυγήν

Τέλος θέλω να ζητήσω συγνώμη σε όσους τους προκαλούν τα λεγόμενά μου, είτε με την έπαρση που δείχνω (σχετικά με τις γυναίκες ή τις δουλειές που έκανα και τα λεφτά) είτε με τις απάνθρωπες συμπεριφορές μου με τους συνανθρώπους μας.

Τα τονίζω όμως λίγο περισσότερο αλλά και αντιπαραθέτω και την σημερινή κατάστασή μου  (μοναξιά και μπατηρηλίκι) για να δείξω πώς αισθανόμουνα την εποχή εκείνη.....
διότι το... καλάμι δεν εμίσησαν πολλοί.....!!!!

Αυτά!

σε παρακαλω μπορεις να μου πεις πως σε πιασανε,πως μαθευτηκε οτι τα ειχες παραλληλσ?

3 λεξεις.

δεν θελω να σε κουρασω.  κοιταξε μια το κινητο σου?

 

[boomb]

Όχι όχι όχιιιι μην του πεις!!!

Μην το χαλάσεις!! 

Πες του το σε πμ 

 

[tommaso]

Όχι όχι όχιιιι μην του πεις!!!

Μην το χαλάσεις!! 

Πες του το σε πμ 

ασε με να μιλησω με τον ανθρωπο μικρη.

 

[boomb]

ασε με να μιλησω με τον ανθρωπο μικρη.

Άμα μου χαλάσεις το τέλος θα αυτοπυρποληθώ  >