Αλλοδαποί Ιστορίες μεταναστευτικής τρέλας

Ρίχτηκα με τα μουτρα στη δουλειά. Δουλευα χωρις ρεπο. Όταν επεφτε πολλη δουλεια ερχόταν στην κουζινα και με βοηθουσε ο Νίκος. Εβγαζα τη δουλεια με οσο το δυνατον λιγότερα λαθη. Πλησιαζε δεκαπενταυγουστος, η Μελίνα εντελως ξαφνικα μας ανακοινωσε ότι σταματαει από τη δουλεια. Ειχα επιχειρήσει άλλη μια φορα να βγω μαζί της αλλα αρνιόταν ευγενικα. Ειχε καταλαβει ότι είχα δεσμο γιατί εβλεπε τη Σοφία που ερχοταν καποιες φορές στο μαγαζι τα βράδια πριν σχολασω. Τη θεση της στο bar πηρε μια άλλη κοπελα η Μαρία.
Kουβεντα για αύξηση δεν ειχα κανει ακομα με το Νίκο.  Δε  βιαζομουν. Ειχα καθαρισει το τοπίο, ημουν μετα την Ελενα ο πιο παλιός στο μαγαζι. Θα ερχονταν και τα περισοτερα χρηματα. Το αξιζα. Ειχα ξεχασει τον Χασάν, την Δανάη, την Αφροδιτη κι ότι με ειχε “χαλάσει” εδώ.  Το μονο που με απασχολούσε ηταν να παρω την αυξηση που δικαιουμουν. Αλλα ο διαολος εχει πολλά ποδαρια. Και να θες ν΄αγιασεις δε σε αφηνει.

Ρεπό πηρα μετα τις 20 Αυγούστου. Το χρειαζομουν για να ξεκουραστω και να αγορασω μερικα ρούχα για τη δουλειά.  Ξυπνησα αργα το μεσημερι. Ειχα αναγκη από υπνο. Τσίμπησα κατι  και πηγα μια βολτα από το σπιτι κάποιων φιλων για καφέ. Μετα πηγα σ΄ένα εμπορικο κεντρο για να αγορασω ρουχα. Εκει που εψαχνα να βρω αυτά που ηθελα, πελαγωμενος από την πληθωρα επιλογών, τον ειδα στα 5 μετρα μακριά μου. Ηταν ο Χασαν. Χωρις να καταλαβω αρχισα να τον παρακολουθώ διακριτικα. Ακομα δεν ηξερα γιατι. Τον ειδα να πηγαινει προς τα δοκιμαστήρια. Τον ακολουθησα. Μπηκα στη διπλανη καμπινα. Τον ακουγα που αλλαζε, άκουγα την αναπνοη του. Όταν βγηκε αφησα να περασουν 1-2 λεπτα και βγηκα κι εγω. Για μια στιγμη νόμισα ότι τον εχασα, αλλά τον ειδα να πηγαινει προς τα ταμεια. Αφησα τα ρούχα που δεν ειχα καν δοκιμασει αν μου κανουν, πηρα ένα κασκόλ και πηγα πισω του στα ταμεια. Τον ακολουθησα στην εξοδο. Κατευθυνθηκε προς το σταθμό του τρενου. Μπηκα μαζι του στο βαγόνι. Κατεβηκαμε μαζι μετα από 7 στασεις. Συνεχισα να τον ακολουθω διακριτικά. Περπατουσε μπροστα αυτος και 60-70 μετρα πισω του εγω. Περασαμε διπλα από ένα μικρό παρκο και λίγο αργοτερα τον ειδα να σταματά στην εισοδο μια πολυκατοικίας, να βγαζει τα κλειδιά και να ανοιγει την πορτα. Πλησιασα και κοιταξα τα ονοματα στα κουδουνια.  Hasan I……….
Ώστε εδώ είσαι πουλακι μου, ειπα  καθως σημειωνα σ΄ένα χαρτι τη διευθυνση του.
Γυρισα πάλι στο εμπορικο κεντρο. Αγορασα 2 παντελόνια κι επεστρεψα σπίτι.  Καθησα στην ακρη του κρεβατιού και σκεφτομουν τον Χασαν.

“Και τωρα τι κάνουμε ? Ξερω που δουλεύει, που μενει, ξέρω τη διαδρομη που ακολουθει από σπίτι για τη δουλεια και το αντιστροφο. Και λοιπον ? Γιατί τον ακολουθησα ?  Εχω τη δουλεια μου, κάπου να μενω, εχω τη Σοφία τις παρεες μου, τι θέλω και τα σκαλιζω ? Ναι αλλα ο πουστης με ταλαιπώρησε γιατι να το αφήσω ετσι ? Και σιγουρα καποιους αλλους θα ταλαιπωρει τώρα. Ναι, αυτό είναι. Ότι κανω δεν θα το κανω για μένα, αλλα για τα παιδιά που σιγουρα θα ταλαιπωρει και θα βασανιζει ο παλιόπουστας.  Για αυτά τα παιδια που μετανάστευσαν για ένα καλυτερο αυριο κι είχαν την ατυχια να βρουν στο δρόμο τους αυτό το μωαμεθανικο σκουλήκι.”

Μου πηρε μερικες μερες να πεισω τον εαυτό μου ότι αυτό το σκουλήκι επρεπε να το πατησω.  Όχι για μενα, αλλά γιατι αυτό ηταν το σωστο. Αν υπαρχει Θεός ημουν σίγουρος ότι θα με συγχωρούσε. Δεν εκανα κατι για δικη mου ευχαριστηση, απένειμα δικαιοσυνη. Ο Χασάν επρεπε να τιμωρηθεί κι ελαχε σε μένα να το κανω. Μπορει καποιοι να λενε πως  η βια είναι το καταφυγιο των ανίκανων, και συμφωνω,  αλλα μερικές φορες είναι απαραιτητη για να αποκασταθουν οι ισορροπίες και την αποδοση δικαιοσύνης.

 

Ηταν λίγες μερες πριν βγει ο Αύγουστος. Εφτασα στο μαγαζί  λιγο αργοπορημενος. Βρήκα ένα τυπο να περιμενει απ΄εξω.

-Γεια σου, είσαι ο Θάνος ?
-Ναι, εσυ ?
-Ελα ρε φίλε που εισαι περιμενω μιση ώρα εδώ. Με έχει γαμισει ο ηλιος.
-Γιατί ειχαμε ραντεβου ?
-Τι ραντεβου μου λες ? Ο Σταύρος μου ειπε ότι εσύ εχεις κλειδιά και ότι θα ησουν εδώ να ανοιξεις.
-Τι ακριβως θέλεις γιατι δεν εχω καταλαβει ? και γιατί θα επρεπε να σου εχω ανοίξει ?
-Είμαι ο καινουργιος μαγειρας. Ο Σταύρος μου ειπε ότι  να έρθω στις 3 και πως εσυ θα ησουν ηδη εδώ και θα ειχες ανοιξει το μαγαζί.
-Κάτι μου ετυχε και αργησα λιγο. Καλως ορισες.

Ώστε ετσι λοιπόν. Παρολες τις υποσχεσεις του Νίκου, ο Σταυρος προσελαβε μάγειρα. Μα τι πουστηδες είναι αυτοι σκέφτηκα. Αρε θυμα, εσυ τα εδινες όλα κι αυτοί ειχαν αλλα σχεδια.
Παρολη την απογοήτευση που ένοιωθα, συνεχισα να δινω τον καλυτερο εαυτό μου στη δουλεια. Βοηθησα τον καινούργιο μαγειρα να προσαρμοστεί, συνεχιζα να πηγαίνω πιο νωρις για δουλειά και τα εδινα όλα  σαν σκυλακι που περιμενει την επιβραβευση από το αφεντικό του. Μονο που η επιβραβευση αργούσε και τελικα δεν ηρθε ποτέ.

Taυτοχρονα, εβγαινα με τη Σοφία, καταστρωνα  το σχέδιο τιμωριας του Χασάν και ειχα βρει ένα ας το πούμε χόμπι. Να ταιζω αστεγους. Σχεδον κάθε βραδυ έπαιρνα φαγητο που περίσσευε και το εδινα ή το αφηνα σε άστεγους. Εχει πολλους αστεγους το Βερολίνο. Προτιμούσα αυτους που ηταν στις διαδρομές που εκανα από τη δουλεια προς το σπίτι. Στην αρχή ξεκίνησα με γλυκα που ουτως ή αλλως μετά από λιγες μέρες θα τα πετουσαμε. Μετα επαιρνα φαγητο. Λιγα λαχανικά, σαλάτα, πατατες, ζυμαρικα, ψωμι, ότι περισευε. Στ΄αφεντικα ελεγα ότι τα παιρνω για μένα και τους συγκατοικους μου. Αυτό κρατησε περιπου ως τις 15/9 ίσως και λιγο παραπανω. Μετα βαρεθηκα. Και τα αφεντικά που ειχαν δειξει ότι δεν τους πολύ άρεσε. Όχι ότι ηταν τσιγκουνιδες, το αντίθετο. Εχω ακουσει ιστοριες πως σε αλλά ελληνικα μαγαζιά ουτε καφέ δεν αφηνουν να πινει το προσωπικό ή ότι χρεωναν τα αφεντικα το εμφιαλωμενο νερό στους υπαλληλους. Όχι εδώ δεν ειχαμε τετοια και τρωγαμε ότι θελαμε και καφε και όσες μπύρες γουστάραμε πιναμε.
Ο καινουργος ,μαγειρας εδειξε από νωρίς τις προθεσεις του. Ειχε συμφωνια με το Νίκο ότι θα δουλευει 6 ωρες και θα είναι ο απολυτος αρχων στην κουζινα. Εφερε αλλαγες που δε μου άρεσαν.  Ηταν θέμα ημερων ή εβδομάδων η συγκρουση.

Ένα βραδυ μετά τη δουλειά, ημουν σε μια πλατεια με τον Νικο τον Αλβανό κι άλλο ένα παλικαρι που δούλευε κι αυτος σε κουζίνα. Καθως συζητουσαμε περι της δουλειας, ο Νίκος ειπε : Το μυστικό στις κουζινες είναι να γαμάς τον συναδελφο. Ότι και να είναι γαμησε τον. Δεν υπαρχουν συνάδελφοι, ουτε φιλοι στις κουζίνες. Μονο ανταγωνιστές.
Μεσα μου ήξερα πως ειχε δικιο, αλλα τους μίλησα για συναδελφικη αλληλεγγύη και για τα αφεντικα που μας εκμεταλευονται. Στο κατω κατω ολοι  Ελληνες είμαστε κι ολοι μετανάστες, γιατι να μην ειμαστε ενωμενοι κι αλληλέγγυοι, ειπα τελειώνοντας.
Και τα αφεντικα μας Ελληνες είναι και μετανάστες, αλλα μας εκμεταλευονται, απαντησε  ο Νίκος. Και μην ξεχνας εγω είμαι Αλβανός συμπλήρωσε……….

 

[Slavyanka Delicatessen]

Υ.Γ.1  Με την ως ωρας συμμετοχη στην ψηφοφορια, αυτος που θα σηκωσει το ":Ατλάντιο βάρος της μεταφοράς του "Mein Kampf - και η ιστορια μου" στην οθονη ειναι ο κ. Γ. Στάνκογλου. Μενει να βρεθει ο σκηνοθετης. Παρακαλω τον διαχειρηστη να σβησει την ψηφοφορία γιατι εχω δεν ξερω να το κανω.

στην ψηφοφορια γραφει καπου " αλλαγη ψηφοφριας"

πατα εκει και αλλαξε τη...βαλε ερωτηση για σκηνοθετη και αλλαξε υποψηφιους

πατε και μηδενισμος ψηφοφοριας για να μηδενισουν αι ψηφοι

προτείνω σκηνοθετη κωνσταντινο γιανναρη, που εχει ψυχωση με μετανάστες, γουσταρει underground

....και ένα στυλ σκηνοθεσίας, ληψης κτλ όπως στην ταινια του "ομηρος"

 

Ο καινουργος ,μαγειρας εδειξε από νωρίς τις προθεσεις του. Ειχε συμφωνια με το Νίκο ότι θα δουλευει 6 ωρες και θα είναι ο απολυτος αρχων στην κουζινα. Εφερε αλλαγες που δε μου άρεσαν. 

:o Καλά, τὸν Bocuse προσλάβατε;

 

[ass_kavlos]

στην ψηφοφορια γραφει καπου " αλλαγη ψηφοφριας"

πατα εκει και αλλαξε τη...βαλε ερωτηση για σκηνοθετη και αλλαξε υποψηφιους

πατε και μηδενισμος ψηφοφοριας για να μηδενισουν αι ψηφοι

προτείνω σκηνοθετη κωνσταντινο γιανναρη, που εχει ψυχωση με μετανάστες, γουσταρει underground

....και ένα στυλ σκηνοθεσίας, ληψης κτλ όπως στην ταινια του "ομηρος"

Ἐποχαί παλαιαί...

Πάμε για άλλα!

 

[Altec73]

 

Εχω πιασει δουλεια, ψηστης σε αλλο ελληνικο εστιατοριο. Μιλαμε για hard core κατασταση, σκετο ψυχιατριο η κουζινα και τα ατομα. Αλλα πλεον γνωριζω οτι ειμαι πολυ σκληροπετσος, μαυρο σκυλι bulldog. Πριν με τρελανουν θα τους τρελανω εγω.

 

[Altec73]

 

Το να τιμωρήσω τον Χασάν δεν ηταν τοσο ευκολη υποθεση οσο πιστευα στην αρχή. Χρειαζοταν καλος σχεδιασμος ώστε να γινει η δουλειά χωρις να εκτεθω σεκανενα κινδυνο.
Ειχα πολλα μετωπα που με απασχολουσαν. Τον καινουριο μάγειρα, τη Σοφία που με πιεζε να στρωθω στο διαβασμα για να μαθω τη γλωσσα. Χρειαζομουν ηρεμια, να συγκεντωθω  στο στόχο. Και στοχος ηταν ο πουστης ο μωαμεθανός. Όταν εκλεινε αυτό το κεφαλαιο θα εβρισκα το χρονο να ασχοληθώ και με τον καινουργιο μάγειρα και φυσικα να επικεντρωθώ στην εκμαθηση της γλώσσας.
Πρωτα απ΄όλα επρεπε να βρω σε ποιο σημειο της διαδρομής θα συναντιομασταν, ή μαλλον θα τον περιμενα. Αφου εκανα τη διαδρομη κανα δυο φορές από το μαγαζι που δουλευε ως το σπίτι του, καταληξα ότι το καλύτερο σημειο για επιθεση ηταν το παρκακι λιγο πριν το σπιτι του. Ο δρόμος ηταν ερημικος και θα μπορουσα να τον τραβηξω μεσα στο πάρκο χωρις να με αντιληφτούν τυχον περαστικοι ή διερχομενα αυτοκίνητα.
Αποφασισα η δουλεια να γινει  όταν θα δουλευε στην πρωινη βαρδια ώστε να εχω περισσότερες επιλογες διαφυγης από εκει.  Θα σχολουσε κατά τις 8, αν δεν σταματουσε καπου, σε 40 με 50 λεπτα θα περνουσε από το πάρκο. Μετα επρεπε να μελετησω τη διαφυγη μου από το σημείο.  Σημειωσα τις διαδρομες των λεωφορείων και των τρενων. Κατεληξα στη διαδρομή που θα ακολουθουσα φευγοντας, αλλά φροντισα να εχω και άλλες 2 εναλλακτικες.
Μελετουσα αρκετες μέρες το σχεδιο μου, δεν επρεπε να κάνω λαθη.  Εκει που τον είχα βγαλει από το μυαλο μου τωρα μου ειχε γινει έμμονη ιδεα.
Μετά από μερικες μερες ειχα κατασταλαξει. Θα έφτανα στο σημειο κανα μισαωρο πριν φτασει αυτος συμφωνα με τους υπολογισμους μου. Αν αργουσε πανω από μιση ώρα θα εφευγα. Θα φορουσα ένα μπουφάν “ντουμπ φας” και φευγοντας θα αλλαζα την όψη κασκολ και σκουφο να κρυβουν τα χαρακτηριστικά μου και θα κρατούσα ομπρελα. Η ομπρελα θα ήταν το οπλο μου. Πριν όμως επρεπε να ξερω και την εβδομαδα που θα ηταν πρωινός ώστε να σχολαει στις 8 το απογευμα. Αυτό χρειαστηκε χρόνο, ρεπο και προσπάθεια…………..

 

Η πρώτη συγκρουση εγινε μεταξυ του νεου μαγειρα και του λαντζιέρη.  Ο μαγειρας θεωρουσε ότι η κουζινα δεν ηταν αρκετά καθαρη κι ενώ σε όλα τα μαγαζιά το προσωπικο της κουζινας καθαριζουν ολοι μαζι πριν το σχολασμα, εδώ ο μαγειρας σχολούσε στις 10 το βραδυ και μεναμε εγω με τον λαντζέρη να βγαλουμε τυχον παραγγελιες και να καθαρισουμε. Επισης τον χαλούσε ας πουμε που καποια πιάτα τα βγαζαμε με τον παλαιο τροπο κι οχι οπως ηθελε αυτος να τα βγάζουμε. Αλλα ετσι ειχαμε μαθει και δεν ηταν εύκολο να αλλαξουμε συνηθειες μηνων σε λίγες μερες.
Εβαλε τις φωνες στο λαντζιέρη. Αυτος αντέδρασε. Αρχισε να του λεει ότι πριν ήμασταν μια χαρα κι ότι με αυτόν δεν μπορουμε να δουλεψουμε. Πως αυτος σχολαει στις 10 κι αφηνει σε εμάς ολη την καθαριότητα της κουζινας.  Εβλεπα ότι η κατασταση ξεφευγε και προτίμησα να κανω τον ειρηνοποιο και να κατευνασω τα πνευματα. Ειπα στον μάγειρα ότι θα κατσουμε λιγο παραπάνω και θα την κάνουμε γυαλι την κουζινα. Και στον λαντζιέρη να μην αντιμιλαει.
Αυτό και κάναμε.
Ο λατζιερης παραπανιοταν όλη την ωρα, που θα παει αυτή η κατάσταση. Οποτε καποιος εχει καύλες ή τα νευρα του, εμεις θα πρέπει να γλυφουμε ολη την κουζινα ?  Όταν σχολασαμε πηγαμε να πιουμε μια μπύρα και να συζητησουμε.

-Μαλάκα, βρηκαμε τον μπελα μας αυτος θα μας διώξει και τους δυο.  Κατι πρέπει να κανουμε.
Ναι αλλα τι ?
-Και γιατι εφεραν αυτόν τον πούστη και δεν εκαναν εσένα μαγειρα ? Αφου την ξέρεις τη δουλεια.
-Ελα ντε, αυτό αναρωτιεμαι κι εγω.
-Κατι πρεπει να κανουμε σου λέω, αλλιως να αρχίσουμε να ψαχνουμε αλλου για δουλειά.
-Κατι εχω στο νου μου.

Συμφωνήσαμε με τον λαντζιέρη να μποικοταρουμε τον μαγειρα. Όταν μας ζητουσε να φερουμε κάτι από τα ψυγεία ή την αποθηκη που ηταν στο υπογειο εμείς θα πηγαιναμε αλλά θα αργουσαμε να επιστρεψουμε ώστε να μενει πίσω στη δουλεια. Θα μποιοκοταραμε ακομα και τα φαγητά του και ταυτοχρονα θα τον κατηγορουσαμε στ΄αφεντικα. Μια δυο, τρεις θα τον αναγκαζαμε να φυγει. Και τοτε δεν θα ειχαν άλλη επιλογη, θα με εκαναν μάγειρα.  Αλλά αυτος ο μαγειρας αποδειχτηκε ότι δεν ηταν τοσο εύκολος αντιπαλος. Καταφερε να φυγω πρωτος εγω και μετα απο λιγο διαστημα εδιωξε και τον λαντζιερη.

 

[kleftomounis]

Παραλήμνιε, εναγωνίως περιμένουμε συνέχεια.

 

[pezoporos]

Ρε παραλίμνιε είσαι σοβαρός. Θα χτυπήσεις τον Χασάν; Πενήντα χρονών κοντεύεις, να παραμείνεις στην γερμανία έρωτα ζητάς, και γυρεύεις μπελάδες. Και ποιός είναι ο Χασάν, αυτός με το σπαθί; Καλλίτερα, αν τόσο πολύ θες να τον εκδικηθείς, κάνε καμιά καταγγελία στις αρχές. Στο Ικα για τον εργοδότη του, στην εφορία για τον ίδιο ή στην αντιτρομοκρατική. Μέρες που είναι και με τέτοιο όνομα, και φαντάζομαι είναι και μελαμψός, θα τον κρατήσουν στα κρατητήρια μερικές μερούλες, ίσως τον απελάσουν κιόλας αν έχει λήξει η άδεια παραμονής.

 

Σήμερα θα γραψω 2 κειμενα και θα αναφερθω σε καποιες περιπτωσεις  που ισως φαινονται άσχετα με την ιστορια αλλα δεν είναι .

ΠΙΟ ΚΑΛΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ

Μετά από 15 μηνες στο Βερολίνο εχω πλεον αρκετους γνωστουςες.  Φίλους όχι. Δεν εχω φιλους εδώ. Παρέες ναι εχω, αλλά οι φιλοι οι πραγματικοί είναι στο χωριο και την πόλη. Στην Ελλάδα. Το μοναδικο ατομο εδώ που αγαπώ και εμπιστευομαι απολυτα είναι η Τατιάνα. Ουτε καν η γκόμενα μου η Σοφία.

Mε περνει τηλεφωνο ο Νίκος ότι του την πεφτουν οι δυο τύποι να τον πεταξουν από το σπιτι που ειχε υπενοικιάσει (σελ 7) και τρεχω μεσα στη νυχτα να τον βοηθησω παρά τις αντιρρήσεις του Κλάους και της Τατιάνας. Αποτελεσμα κινδυνευσα να πλακωθω με άσχετους χωρις λογο κι όταν του ζητησα μια χάρη, να φιλοξενήσει καποιον για λιγες μερες κι ενώ τον ειχαμε φιλοξενήσει, αρνήθηκε.
Βγαινω με τη Σοφία ένα βραδυ και 2 φιλες της σ’ ένα club στη Warschauer strasse. Γεματο το μαγαζί, παω στο μπαρ να παρω ποτά και φυσικα πληρωνω. Παω τα ποτά στο τραπεζι δεν ζηταω τα λεφτά από ευγενεια περιμένοντας πως καποια στιγμή καποια από τις κοπέλες θα με ρωτησει τι πληρωσα για να μου τα δωσουν. Καμία κίνηση από καμία. Η Σοφία προσφέρθηκε το βραδυ σπιτι της να μου τα δωσει  όταν της ειπα πως οι φιλες της δεν μου εδωσαν τα λεφτά. Δεν δεχομουν αλλα επεμενε πως δικες φιλες ηταν και δεν ημουν υποχρεωμενος να της κεράσω.

Παω προς το σπιτι ενός φιλου. Λιγο πριν φτάσω με παιρνει τηλεφωνο και με ρωταει που βρισκομαι. Του απαντω ότι σε 5 με 6 λεπτά θα χτυπαω το κουδουνι του σπιτιού του.
Ωραια ρε συ, μπορεις να πάρεις ενα Μarlboro κι ένα LM και στα δινουμε οταν ερθεις. Αγοραζω τα τσιγάρα + κατι μπυρες, μην παω με αδεια χερια στο ξενο σπιτι, αραζουμε, τα λεμε, πινουμε τις μπύρες, φουμαρουμε τους μπαφους, ξεχναω να ζητήσω τα λεφτα για τα τσιγαρα (12 ευρω) κανεις δεν λεει να μου τα δώσει και φευγω.
Χτες με πηρε τηλεφωνο η Μαρία μια κοπελα που αντικατέστησε στο bar του εστιατοριου που εργαζομουν τη Μελίνα. Τι ηθελα και της ειχα δώσει το τελεφωνο μου. Δεν την ειχα πάρει ποτε τηλέφωνο ουτε αυτή εμένα. Ουτε ειχαμε πολλα –πολλα. Λιγες μέρες την ηξερα.

-Ελα ρε Θάνο που εισαι, τι κάνεις, δουλευεις ?
-Όχι στο ψαξιμο είμαι εσύ ?
-Εγω στο μαγαζι όπως τα ηξερες.
-Ωραια, τι θα ήθελες Μαρία ?
-Να ρε Θάνο, ξερεις σήμερα εχω ρεπό και θελω να μεταφέρω καποια πραγματα από το σπίτι που εμενα σε αυτό που μενω τωρα και επειδη δεν έχω κανεναν να με βοηθήσει σκεφτηκα μηπως θα μπορουσες να με βοηθησεις εσυ. Δεν είναι πολλά 3-4 σακουλες είναι, Τι λες, μπορείς ?
-Για τι ωρα λες ?
-Κατά τις 4 σε βολευει ?
-Όχι ρε γαμωτο περιμένω ένα φιλο, ίσως αργοτερα.
-Κι αργοτερα δεν υπαρχει πρόβλημα. Θελεις στις 6, στις 7 θελεις πιο αργα, εγώ δεν εχω προβλημα. Κι αν δεν μπορεις σήμερα το κανονιζουμε για αύριο.

Επειδη βλεπω πως δεν ξεμπερδεύω ευκολα από αυτή κι επειδή είμαι ανθρωπος που δυσκολα λεει όχι, κανονιζουμε να βρεθουμε κατά τις 5,30 στo Prenzlauer berg αρκετα μακρυα από εκει που μενω. Οι σακούλες και οι βαλιτσες ησαν 7. Φορτωθηκα 4 εγω και 3 αυτή. Πονεσαν τα χερια μου να τις παω μέχρι το σταθμο του τρένου. Μετα τις κουβαλησα αλλα 500 μετρα περίπου ως το σπιτι της. Προσφέρθηκε να μου κανει το τραπέζι. Δεχτηκα, αλλα επειδη δεν ειχε τιποτα σπίτι της για να μαγειρεψει επρεπε να πάμε super market. Την ακολουθησα και στο S.M. σκεφτόμενος τι καλα θα ήταν να καθομουν σπίτι με τις μπύρες μου να χαζευω στο laptop. Αρχισε να αγοραζει σα να προκειτο να κλειστει σπίτι της για βδομαδες. Γεμισε ένα καρότσι πραγματα. Όταν πηγαμε να πληρώσουμε ο λογαριασμος ήταν 43 ευρω + κατι ψιλα. Μαζι της ειχε μόνο 30 ευρω. Αναγκάστηκα να βαλω τα υπολοιπα θεωρώντας όπως είναι λογικο ότι θα μου τα εδινε όταν γυριζαμε σπιτι της. Αλλα σπίτι δεν ειχε λεφτα κι έπρεπε να παει στην τραπεζα να βγάλει. Γαμηθηκα λοιπον στο κουβάλημα και πληρωσα κι από πάνω 13 και κατι ευρω. Οσο για τη μαγειρική της ας μην τη σχολιασω.

Με αυτά και με αλλα που μου εχουν τύχει εδώ, ειμαι σε φάση να αλλαξω νούμερο στο κινητο και να ξεκόψω από όλες αυτές τις βδέλες που εχω την ατυχία να γνωριζω.
Μη βιαστείτε να με πείτε υπερβολικο γιατί δεν εγραψα ολες τις περιπτωσεις που μου έχουν τυχει.

 

ΦΙΛΟΖΩΟΙ Η ΣΑΔΙΣΤΕΣ ?
Κατά τη διάρκεια που ήμουν φιλοξενουμενος του Κλάους και της Τατιάνας ειχα κάνει καποιες αποπειρες να βρω σπιτι να νοικιασω μόνος ή με συγκάτοικους. Σε μια από αυτές πήγαμε να δουμε ένα σπιτι στο Bockow.  Εκει εμεναν μια Καναδέζα φοιτήτρια κι ένας Γερμανός. Θα είχαμε ο καθένας το δωματιο του και κοινη κουζινα και μπάνιο τουαλετα. Το σπιτι ηταν καινουριο μεγαλο και πληρη επιπλωμενο και το ενοικιο 300 ευρω. Καλη περιπτωση. Το σπιτι ειχε και μεγάλη αυλη με κηπο. Ποιο ηταν το πρόβλημα ? Η καναδέζα ειχε σκυλο, ένα μεγαλο ασπρο  βελγικό λυκοσκυλο. Το οποιο ζουσε μεσα στο σπιτι. Όταν τους ρώτησα γιατι ενώ εχουν τοσο μεγαλο κηπο κρατουν το σκυλι μεσα στο σπιτι, μου απάντησαν ότι κανει κρύο εξω και φοβούνται μηπως τους χαλάσει τα λουλουδια. Ελα όμως που εμενα δεν μου αρεσει για λογους που θα εξηγήσω παρακατω να εχω ζωα μεσα στο σπίτι.

Παω επισκεψη σε φιλικό ας το πουμε ζευγαρι που εχουν 2 σκυλια στον 4ο οροφο μιας πολυκατοικιας.  Και οι δυο δουλευουν σε εστιατορια στο Βερολίνο. Ο τυπος όταν δεν δουλεύει λιωνει στο πιωμα. Πρεπει να ξοδεύει πανω 400 ευρω το μηνα για χασισι. Ούτε λογος φυσικα να βγαλουν τα σκυλια εστω μια βόλτα. Παιζει να τα εχουν  κλεισμένα σπιτι πάνω από βδομαδα. Το σπιτι μυριζει ασχημα, παντού τριχες και αντικειμενα που έχουν ριξει κάτω τα σκυλια.
Βρε παλιομαλάκα του λέω, τα ζωα σου είναι δυστυχισμενα, το βλεπω στα μάτια τους, στη συμπεριφορα τους. Γιατι τους το κάνεις αυτό ?
Τι λες ρε μαλάκα μου απανταει, εμεις τα αγαπάμε τα σκυλια, τα εχουμε σαν παιδιά μας.
Σκεφτομαι αν τα σκυλια μπορουσαν να μιλήσουν, αυτά που λεει ο σκύλος στους συνομήλικους του Αρκα θα ακουγονταν σαν χάδια στ΄αυτια μπρος σε αυτά που θα ελεγαν τα δικά σου σκυλιά.


Επίσκεψη σε σπιτι Γερμανων φιλων του Κλάους και της Τατιάνας. Ημιώροφος με μπαλκονι. Στο σπιτι υπάρχουν δυο γατες. 5-6 μηνων τις εκοψα ισως λίγο παραπανω. Το μπαλκόνι εχει αυτό το πρασινο πλαστικο για να μην μπορουν να σκαρφαλωσουν και πηδήξουν εξω. Αυτές οι γάτες ουσιαστικά θα ζησουν ολη τους τη ζωή μεσα στους τοίχους αυτου του διαμερίσματος. Χεζουν και κατουρανε σε προκαθορισμένο σημειο, δεν εχουν που να ξυσουν τα νύχια τους ή μαλλον είναι τυχερες γιατί το πατωμα είναι ξύλινο και θα το γαμησουν, δεν θα ζευγαρώσουν ποτε, δεν θα σκαρφαλώσουν σε δεντρα ούτε θα τρεξουν, δεν θα σκαψουν ποτε το χώμα να χωσουν τα σκατα τους όπως κανουν τα γατιά που ζουν στη φυση, δεν θα κυνηγήσουν ποτε ποντικια, εντομα ή ερπετά όπως είναι στη φυση τους.

Αγαπαω τα ζώα για αυτό και γραφω  αυτά. Όταν ημουν στο χωριό ειχα δυο σκυλια, ένα θηλυκό boxer κι ένα αρσενικο ημιαιμο, πολλες γάτες, κοτες και  κατσικες. Αλλα μεσα στο σπίτι δεν εμπαινε κανενα.Τα ειχαμε όλα εξω στο περιβόλι.  Σαν αρχή μας ειχαμε ότι οι ανθρωποι εχουν το χωρο τους και τα ζωα το δικο τους. Όπως στις κοτες θα τους κακοφαινόταν να παω να κοιμηθώ στο κοτετσι έτσι κι εμενα μου κακοφαίνεται εκει που τρώω να τρωνε και τα σκυλια ή οι γατες.
Δεν είναι όμως μονο αυτό. Το κάθε ζωο είναι φτιαγμένο να ζει σε φυσικο περιβαλον κι όχι κλεισμενο στους τοίχους ενός διαμερισματος. Το σκυλι εχει ανάγκη να τρέξει, η γάτα να σκαρφαλωσει, να οριοθετήσουν το χωρο τους, να συναναστραφούν με αλλα σκυλια ή γατες, να ζευγαρωσουν. Αλλα ο άνθρωπος σαν το πιο εξυπνο ζωο επεβαλε κανόνες στα αλλα ζωα, χωρις όμως να ζητησει τη γνωμη τους. Εφταξε νομους που προστατεύουν τα ζωα και καλά εκανε. Όπως δεν είναι φιλοζωος αυτος που επισκέπτεται φιλακισμενα ζωα σε ζωολογικούς κηπους και τσιρκο ετσι δεν είναι κι αυτός που κραταει φυλακισμενα ζώα στους τοιχους διαμερισμάτων. Όταν δεν μπορεις να παρέχεις τα στοιχειώδη σ΄ένα ζωο καλυτέρα να μην εχεις ζώο.

Μου αρεσει πολύ όταν κάποιες γατες εδώ στο Βερολίνο δραπετευουν από τα “χρυσα κλουβια” τους και τα αφεντικά τους κολλούν στις κολωνες αφισακια Hilfe…..ψαχνουμε…κτλ….με φωτογραφια της γάτας.

 

[pezoporos]

αυτά τα δύο κείμενα είναι διαμάντια. Είναι για την αλλοτρίωση, ιδίως των βορείων, αλλά και όλων των σύγχρονων ανθρώπων  που την γενναιοδωρία θεωρούν αδυναμία και φέρονται εγωιστικά ακόμη και στα ζώα συντροφιάς. Πάντως οι μετανάστες, απ' όσο γνωρίζω, όλο για χρήματα μιλούν.

 

δεν βρω δουλειά τις επομενες 2 μερες, συντομα θα εχετε το τέλος της ιστοριας. Δυστυχως ειμαι χωρίς δουλεια πάνω από μια βδομάδα. Τα λεφτα τελειωνουν και δεν εχω πληρώσει ουτε το ενοίκιο αυτου του μηνα......

Πας αυριο κιολας στην τραπεζα της καρτας girokonto που εχεις μαζι με το μηνιαιο lohnabrechnung, και ενεργοποιεις το λεγομενο dispokredit , δηλαδη να μπορεις να χρεωθεις και κατω απο το μηδεν , αρνητικο με λιγα λογια. Δικαιουσαι θεωρητικα μεχρι το ποσο 3 φορες του μηνιαιου σου netto gehalt , δηλαδη αν παιρνεις 1400 καθαρα μπορεις να εχεις θεωρητικα παντα και - 4200 . Το πιο πιθανο να σου δωσουν ενα αρνητικο διαθεσιμο 2000. Ωστοσο ειναι παγιδα και μονο για εκτακτες αναγκες να χρησιμοποιεις αυτη τη δυνατοτητα γιατι τα zinsen ειναι περι το 10%. Οποτε ειναι καλο να ανεβαινεις στα θετικα γρηγορα....

 

[Chevalier Fidèle]

Ρε τυπε λιγα εχεις στο κεφαλι σου και σου περισσευει να βοηθας και αλλους? Κανενα μη λυπασαι ρε. Τον εαυτο σου να λυπασαι και μονο.

 

Πας αυριο κιολας στην τραπεζα της καρτας girokonto που εχεις μαζι με το μηνιαιο lohnabrechnung, και ενεργοποιεις το λεγομενο dispokredit , δηλαδη να μπορεις να χρεωθεις και κατω απο το μηδεν , αρνητικο με λιγα λογια. Δικαιουσαι θεωρητικα μεχρι το ποσο 3 φορες του μηνιαιου σου netto gehalt , δηλαδη αν παιρνεις 1400 καθαρα μπορεις να εχεις θεωρητικα παντα και - 4200 . Το πιο πιθανο να σου δωσουν ενα αρνητικο διαθεσιμο 2000. Ωστοσο ειναι παγιδα και μονο για εκτακτες αναγκες να χρησιμοποιεις αυτη τη δυνατοτητα γιατι τα zinsen ειναι περι το 10%. Οποτε ειναι καλο να ανεβαινεις στα θετικα γρηγορα....

Φιλε αν εννοεις να παρω παραπανω λεφτα απο αυτα που εχει ο λογαριασμος μου μεσα το εκανα + οτι αφησα να πληρωσουν και το internet αλλα καπου στα 200 ευρω δε με αφηναν να παρω αλλα και μου εστειλαν χαρτι ως μια ημερομηνια να εχω ξοφλησει (επιστρεψει αυτα που πιστωθηκα).

 

ναι ουσιαστικα ειναι το λεγομενο οριο υπεραναληψης.Ωστοσο για να σε ειδοποιησαν προφανως και δεν εχεις ενεργοποιησει dispokredit στον λογαριασμο σου η το εχεις ενεργοποιεισαι για πολυ μικρο ποσο , οποτε καντο αυριο. θα σου βαλουν να υπογραψεις χαρτι με το ποσο υπεραναληψης και ενεργοποιειται κατευθειαν. Οποτε θα εχεις διαθεσιμα 2000 αμεσα ως αρνητικο ποσο. Αν σου πουν για μονο 500 ευρω, πες να ειναι τουλαχιστον ο καθαρος μισθος που επαιρνες η καλυτερα 1.5 φορες πανω.
Συνηθως αν ειναι πολυ τυπικος ο υπαλληλος θα ρωτησει τον λογο, βρες καποια δικαιολογια πχ πως θες να χρησιμοποιησεις αυτη τη δυνατοτητα ως ασφαλεια.
Αν δεν σου δωσουν αυριο αρκετα μεγαλο ποσο πας ξανα τον αλλο μηνα σε αλλο υποκαταστημα της τραπεζας σου η  σε αλλον υπαλληλο και ζητας μια αυξηση του οριου υπεραναληψης. Προσωπικα επελεξα ευαλωτες ξανθουλες τραπεζικους , εκανα λιγο παιχνιδι και εχω ενα αρκετα μεγαλο αρνητικο διαθεσιμο τωρα λολ, για καθε ενδεχομενο.

 

[bixterious]

Ρε τυπε λιγα εχεις στο κεφαλι σου και σου περισσευει να βοηθας και αλλους? Κανενα μη λυπασαι ρε. Τον εαυτο σου να λυπασαι και μονο.

δεν είναι έτσι αφεντικό,είσαι φάουλ