Αλλοδαποί Ιστορίες μεταναστευτικής τρέλας

Για κακή μου τυχη το κοκορετσι ειχε τελειωσει και  αναγκαστικά  αρκεστηκαμε σε κοντοσουβλι, γυρο, σουβλακια, σπληνι, σαλατα μαρουλι και  τζατζικι. Παρολα τα παράπονα των φιλων καταστηματαρχων και εμπορουπαλλήλων που ημουν αναγκασμενος να ακουω, ηταν μια ωραια βραδιά. Κάποτε ημουν κι εγω ενας από αυτους. Περασα μερικα χρόνια σε αυτό τον δρομο όταν δουλευα στο μαγαζι
Σε καποια φαση  ο Γιώργος είπε : Σου εχω μια εκπληξη.
Δηλαδη, τον ρωτησα.

-Κατσε και θα δεις……
Η ωρα περνούσε ευχαριστα. Μου ειχαν λείψει τα παιδια και το καλο κρασί.  Και ξαφνικα καποιος μου εριξε μια σφαλιαρα στο σβερκο.

-Boys are back in town ρε μαλάκα…..
Ηταν το πρώην αφεντικο μου στο video club που δουλευα παλια και η εκπληξη που ελεγε ο Γιώργος.  Ειχα να τον δω σχεδόν 2 χρονια.  Μου ειχε φαει και 130 ευρω αλλα δεν είχα ορεξη να του τα ζητησω. Πιασαμε την κουβεντα για τη μετανάστευση. Καλα ηταν, ειχε βρει το δρομο του. Δουλευε οδηγος σε σκαφτικά μηχανήματα και η γυναικα του ρεσεψιον σε ξενοδοχειο. Μιλουσε καλα αγγλικά και γαλλικά η Ανθή η γυναικα του. Ειχε και φροντιστήριο στην πολη παλιαοτερα, αλλα το εκλεισε με την κριση.  Πριν πιασει τη δουλεια στη ρεσεψιόν καθαριζε τουαλετες κι εστρωνε κρεβατια. Εκανε υπομονη ένα χρονο εμαθε καπως και τα σουηδικά κι επιασε δουλεια στη ρεσεψιον. Όταν “βολευτηκαν” και οι δυο με δουλειες πηραν και τα παιδια τους στη Σουηδία. Δουλευαν, πληρωναν τα χρεη τους στην Ελλάδα και  σκεφτονταν την επιστροφη.  Αν και όταν…….
Ένα βραδύ στο μαγαζι που δουλεύω ειχαμε live music. Ειχα βγει εξω να καπνίσω ένα τσιγαρο και μαζι μου βγήκαν το παλικαρι που έπαιζε μπουζουκι και η τραγουδίστρια. Αφου συστηθηκαμε τους ρώτησα πως βρεθηκαν στην Γερμανία και όταν ρωτησαν για μενα, τους απαντησα ότι είμαι περαστικος από εδώ και σκοπευω να επιστρέψω συντομα στο χωριο μου. Ετσι σκεφτομουν εκείνη την εποχη.
Κι εγω φιλε περαστικός ημουν από εδώ, μου απαντησε ο μπουζουξής και ειμαι 8 χρόνια εδώ. Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις……….

Τι λεει ο βορράς ρε λαμογιο, τον ρώτησα όταν καθησε κι εβαλε ένα ποτηρι κρασι.  Ήπιε λιγο κρασι.

-Γάμησε τα δικε μου. Μαυριλα. Σπιτι-δουλεια, δουλεια σπιτι. Για να πληρωνουμε τα χρεη στην Ελλάδα. Εσυ ?
-Κι εγω πανω κατω τα ιδια.
-Γάματα, το ψωμί της ξενιτειας είναι πικρο.
-Για αυτό φαε σπληνι οσο είναι ζεστο. Αμα κρυωσει δε λεει.

Καποιος με ρωτησε τι κανει η Βουλγάρα η πρωην μου κι αν τη συνάντησα.
-Μπα δε βρηκα χρονο. Εχουμε μιλησει μερικες φορες στο τηλεφωνο πριν ερθω. Θελει να ερθει στο Βερολίνο για δουλεια. Τώρα μαλλον εδώ είναι στην πολη αλλα δεν εχω ιδέα τι κανει.
-Από τη Λέτα περασες καμια βολτα ?
-Πέρασα. Πολύ παρακμη εκει μεσα ρε μαγκες.  Ουτε μια ωραία γκόμενα δεν εχει. Μονο κατι τσαλακωμενες ειδα.

Τους ειπα και τον παραλιγο τσαμπουκά με τον μαλάκα εκει μεσα. Καποιος ειπε να συνεχισουμε με ποτο εκει. Τους ειπα ότι ημουν ολη μερα στο δρομο και ημουν κουρασμενος. Ετσι το κανονίσαμε για την επομενη μερα. Θα μαζευομασταν στο χωριο μου. Θα ρίχναμε τις μασες και τα πιόματα μας στο καφενειο-ψησταρια του Λάμπη και θα κατηφοριζαμε για το μαγαζι της Λέτας.
Αργά πηγαινοντας προς το χωριο και περνοντας εξω απο το μαγαζι της Λετας σκεφτηκα, δε σταματαω για μια τελευταια μπυρα........

 

Αφησα το ΧΤ μπρος στην είσοδο και μπηκα στο υποφωτισμενο bar της Λέτας που αποψε μου φανηκε πιο σκοτεινο. Χαιρετησα τη Λέτα που μιλουσε μ΄έναν πελάτη και κάθισα στην ακρη της μπάρας. Στο μαγαζι ησαν μια παρεα 4 ατόμων σ΄ένα τραπεζι, κι αλλοι 5 μαζι με εμενα στην μπαρα. Και οι κοπελες. Η Λέτα, η Γεωργία, η μικρη η Λίτσα, η σαπια Βουλγάρα κι άλλη μια ελληνίδα γυρω στα 45 που πρωτη φορα εβλεπα. Η Γεωργία μιλουσε με έναν πελατη στο bar, η σαπια Βουλγαρα καθοταν στην παρεα των τεσσάρων και οι άλλες δυο μονες στο bar. H Γεωργία ηρθε με χαιρετησε και με ρωτησε τι θα πιω. Πηρα μια μπύρα. Ανταλλαξαμε 2-3 κουβεντες και ξαναγυρισε στον τυπο που μιλουσε πριν. Αναψα τσιγαρο και χαζευα ποτε τη διακοσμηση του μαγαζιου και ποτε τα ναυάγια που ησαν διασπαρτα στο χωρο. 
Η σάπια Βουλγάρα σηκωθηκε από το τραπεζι και ηρθε προς το μερος μου. Με χαιρετησε και με ρωτησε τι κάνω. Καλα ειμαι της ειπα. Ακουμπησε το ποδι της στο σκαμπό και εχωσε το κοντόχοντρο μπουτι της αναμεσα στα πόδια μου.

-Θα με κερασεις ένα ποτό ?
-Για πιο λογο ?
-Να σου κάνω παρεα.
-Και ποιος σου είπε ότι θελω παρεα ?
Μερικα δευτερολεπτα σιωπης……..

-Καλα ντε μη βαρας.
-Τι πινεις ?
-Ουίσκι.
-Αντε βαλε ένα από μενα.
-Ευχαριστω.
Ζητησε από τη Λέτα να της βαλει ποτο.  Πηρε ένα σκαμπο το εφερε διπλα μου κι έκατσε, ετσι ώστε να ποδια της να ακουμπανε στα δικά μου.  Προσπαθησε να μου πιασει κουβεντα. Ετσι όπως ειχε ερθει διπλα μου πρόσεξα τις βυζαρες της κι ένιωσα να καυλωνω.  Μετα σκεφτηκα, πρεπει να εισαι πολύ λιωμα ρε μαλάκα για να σε καυλωνει αυτό το πραμα.  Μου ελεγε κατι μαλακιες ότι ηταν παντρεμένη με Ελληνα ο οποιος τα τίναξε και βρεθηκε μονη κι απροστατευτη και ποσο δυσκολα τα εβγαζε περα. Παραγγειλα ακομα μια μπυρα. Μου ζήτησε να την κερασω ακομα ένα ποτό. Αρνηθηκα ευγενικα και της ειπα πως θα ρουφουσα στα γρηγορα την μπυρα και θα εφευγα. Αυτή όμως εκει, δεν ελεγε να ξεκολλήσει από διπλα μου. Απλωσε το χερι της και μου χαιδεψε το ποδι. Της το απομακρυνα. Ευτυχώς μετα από λιγο 2 τύποι μπηκαν στο μαγαζι και η σαπια Βουλγάρα με εγκατέλειψε για να παει σε αυτους. Μαζι της πηγε και η 45ρα ελληνιδα.
Εριξα μια ματια στην μικρη που καθοταν μονη στο bar πίνοντας. Ειδα πως με κοιτουσε. Της εγνεψα και με χαιρετησε κι αυτή. Κατι ειπε αλλά δεν το καταλαβα. Μου εκανε νοημα να παω κοντά της αλλα το αγνοησα.  Μετα από λιγο πηρε το ποτηρι κι ηρθε κι εκατσε διπλα μου.  Με ρωτησε τι κάνω και πως τα περναω.  Δεν εκανε καμια αναφορά στον τυπο που ήταν μαζι της και πήγαμε να τσακωθουμε τις προηγουμενες μέρες.  Καποια στιγμη μου ζητησε να την κεράσω ποτο. Της ειπα όχι. Φωναξε τη Λέτα και ζητησε να της βάλει ένα ποτο.

-Βαλε ένα ποτό ρε Λέτα. Και φερε και μια μπύρα στο παιδι, φωναξε. Και γραφτα σε μένα.
Τσουγκρισαμε τα ποτηρια μας.

-Αντε, γεια μας.
-Στην υγεια σου, της ειπα.
-Ώστε εισαι στη Γερμανία ε ?
-Ναι, στο Βερολίνο.
-Τι λεει εκεί ?
-Τι να πει, καλα είναι. Δουλεια…….
-Τι δουλεια κανεις ?
-Βοηθος μάγειρα σ΄ένα ιταλικό εστιατοριο.
-Βγαζεις καλα λεφτά ?
-Ετσι κι ετσι.
-Παμε να κατσουμε καπου ησυχα, να στο τραπεζι εκει στη γωνια.
-Γιατι μια χαρά ειμαστε εδώ.
-Παμε σου λεω.
Μ΄επιασε από το χερι και με τραβηξε ως ένα τραπεζι.

-Πεσμου πως είναι το Βερολίνο και η ζωη εκει.

Αρχισα να της λέω  για το Βερολίνο. Ακουγε με ενδιαφερον και ποτε ποτε με διεκοπτε για να με ρωταει διαφορα. Καποια στιγμή σηκωθηκε μπηκε πισω από το bar για να βαλει ακομα ένα ποτο.
Τοτε με πλησιασε η Γεωργία και μου ειπε : Μακριά από αυτή για το καλο σου. Θα μπλεξεις. Και γύρισε στη θεση της......

 

[digit_ten]

Και σαν εναλακτικη...

Μην ψάχνετε άλλο. Σας τον βρήκα...!!!!

 

[pavlosrdxrdx]

Καλημερα!κυριακη σημερα!τι ωρα παιζει το επομενο επεισοδιο;;!!

 

[kavliaris]

Ε,ρε ειχα καιρό να μπώ και διαβασα 2 σελίδες σερί.Ωραία πραματα...η μονη αντιδραση στο "είπα να πιώ την τελευταία μπύρα" λέω ωχ,εδω εχει μπλεξά το πραμα αλλα μειναμε στη μέση.Για να δουμε...

 

[Altec73]

 

[Διαγραμμένο μέλος 4828]

Συμπληρώσαμε μήνα από το προηγούμενο & άρχισαν τα στερητικά. Παραλίμνιε ακουυυυυυυυυυυύς ;

 

[pavlosrdxrdx]

Παλι καλα που σημερα θα δουμε το the walking dead.!
Αλλα εχει δικιο ο συναγωνιστης.!που χαθηκες;;!
Μπας και σε βρηκε ο πορτιερης που ειχες δειρει παλαιοτερα;;! :S :S

 

H μικρη γύρισε με το ποτο και συνεχισαμε να μιλαμε  για το Βερολινο.

-Θελεις άλλη μια ?
-Δε νομιζω, εχω πιει πολύ. Θα φύγω σε λιγο.
-Κατσε, εχουμε κι αλλα να πούμε .
Στο μαγαζί μπηκαν δυο Αλβανοί.  Αφού παρήγγειλαν και τα ειπαν για λίγο με τη Λέτα, γύρισαν και χαιρετησαν τη μικρη. Τους χαιρετησε κι αυτή καπως αδιαφορα.

-Θελω να φυγω από δω, βαρεθηκα.
-Ναι μου το ξανάπες. Και που θελεις να πας ?
-Δεν ξερω, γιατι όχι στο Βερολίνο ?
-Και τι θα κανεις εκει, θα δουλεψεις στις κουζινες ?
-Δεν ξερω ακομα. Για αυτό μιλαμε. Ισως ανοιξω ένα μαγαζι. Θα μπορουσαμε να κανουμε κατι μαζι, αλλα τι ? Εχεις κάποιες ιδεες εσυ που ζεις εκεί ?
-Ιδεες έχω, λεφτα δεν εχω.
-Κι αν στα δωσω εγω ?
-Δε λεμε τιποτα άλλο να περασει η ωρα ?
-Τι θες να πουμε ?
-Ξερω κι εγω……

Καπνισα ακόμα ένα τσιγαρο, χωρίς να πουμε τίποτα, πληρωσα χαιρέτησα και βγηκα από το μαγαζι. Η θερμοκρασια ειχε πεσει, θα μ΄εκοβε το κρύο μεχρι να φτάσω στο χωριο με τη μηχανή.
Εψαξα στις τσεπες μου να βρω τα κλειδια του ΧΤ και δεν τα βρήκα. Ξανα εψαξα. Τοσο λιωμα ειμαι ο μαλάκας και δεν τα βρίσκω ή τα εχασα ? Μαλλον τα ξεχασα μέσα, σκεφτηκα, Εκανα να πάω προς το μαγαζι και την είδα να στεκεται στην πορτα κρατωντας τα κλειδια μου.

-Αυτά ψαχνεις ?
-Ναι που τα ειχα αφήσει ?
-Ησαν κατω από το τραπεζι, τα βρηκα και σκεφτηκα ότι είναι  δικα σου.
-Σε ευχαριστω, ειπα, παίρνοντας τα κλειδια από το χέρι της και γυρισα να πάω προς τη μηχανη.
-Ποτε θα τα ξανά πουμε ? Θα ερθεις αυριο ?
-Ισως.
-Ακου, αυτά που σου είπα τα εννοω.
-Δηλαδη ?
-Δηλαδη υπάρχουν τα λεφτα.
-Ποια λεφτα ?
-Ελα αύριο από εδώ να τα πουμε.
-ΟΚ, καληνυχτα.
-Θα σε περιμενω αυριο…….

 

Τα φιλαρακια αρχισαν να μαζεύονται στο χωριο κατά τις  7,30. Πρωτος ηρθε ο Φάνης μαζί με το πρωην αφεντικό μου. Καλο παλικαρι ο Φάνης, αλλα μου την έσπαγε που ηταν Χρυσαυγιτης. Όταν με πηραν τηλεφωνο ότι φτασαν στο χωριό ημουν σπιτι. Τους ειπα να ερθουν από εδώ να πιουμε καφε μεχρι να ερθουν και οι υπολοιποι, Το βρήκαν ευκολα το σπίτι μου. Μετα ηρθε ο Γιώργος μ΄αλλον έναν. Ηπιαμε καφέ σπιτι μου και κατά τις  9 και κατι κατεβηκαμε στο καφενειο-ψησταρια του χωριου.  Εκει μας περιμενε κι  ο Σάκης ο ταξιτζης που ειχε ερθει μονος. Πηρα τηλέφωνο και τον ξαδερφο να κατέβει.

Παραγγέλλαμε εναμιση κιλο κρασί για αρχη. Ο Λάμπης ο καφετζης έφερε για πρωτο ομελετα με εντόσθια πουλερικων και ψητή φετα. Ακολουθησαν οι σαλατες, το κοντοσουβλι  και οι παντσέτες. Κι άλλο κρασί.  Περνουσα τοσο ωραια που σε κάποια φαση σκέφτηκα ότι δεν θελω να γυρίσω στο Βερολίνο. Εδώ είναι ο τοπος μου, εδώ και οι ανθρωποι που αγαπαω και με αγαπανε, τι διαόλο θελω εκει στα ξενα ?
Το χωριό εκανε τα πάντα για να με κρατησει όπως με κρατησε τα τελευταια 8 χρονια, αλλα δεν θα του κανω τη χαρη.  Εχω ακόμα  πολλα να κάνω μεχρι να επιστρέψω, αν επιστρεψω πάλι εδώ.

Λιγο πριν τις 1 ξεκινήσαμε για το μαγαζι της Λέτας.  Πηρα το Nissan. Μαζι μου ήρθε και ο ξαδερφος.
Εβαλα ένα cd με Skatalites να παίζει και του ειπα :

-Θα στριψεις τίποτα ?
-Εννοειτε…. Δουλεια μου ειναι.....

Μεχρι να φτασουμε στο bar τον είχαμε “πιει” το μπάφο. Ισως να ειχα πιει πολύ κρασί, ισως ο ξαδερφος να εβαλε πολύ πραμα στο τσιγάρο, θυμάμαι ότι την “ακουσα” για τα καλά.
Η Λέτα μας ενωσε 2 τραπέζια για να χωρεσουμε οι 7 + τα κοριτσια που θα μας εκαναν παρέα, αν θελαμε.  Οι εκ της πολης ερχομενοι παρήγγειλαν ένα μπουκαλι ουίσκι, ο ξαδεφος ένα τσιπουρακι κι εγώ μπυρα.
Πρωτη ηρθε στο τραπέζι η σαπια Βουλγάρα και ακολουθησε η Γεωργία. Μετα ήρθε και η 45ρα ελληνιδα. Πηραμε ποτά και για τα “κοριτσια”. Η μικρη καθόταν σ΄ένα τραπεζι με τρεις τύπους, η Λέτα ηταν πισω από την μπαρα. Η ωρα περνούσε κι εμεις περνούσαμε καλα, πίνοντας, συζητώντας και πειραζοντας τις κοπελες . Ηταν από τις ωρες που τα όποια προβληματα πανε περίπατο. Τα χρεη τους, το ενοίκιο που πρεπει να πληρώσουν στον ιδοκτητη, η ΔΕΗ, η εφορια, το πρόστιμο και οι οποιες υποχρεώσεις, περνουν παραταση.

Η Γιωργια με ρώτησε αν εχω φούντα. Ηθελε να πιει.
Ρωτα τον ξαδερφο μου της ειπα.
Ο ξαδερφος πηγε στο αμάξι, γυρισε με λιγη φουντα σ΄ένα χαρτί και ειπε : Αν μου παρεις μια πίπα σου το δινω ολο.
-Σιγα ρε μαλάκα που θα σου παρω πιπα για ένα μπαφο, του απάντησε η Γιωργια. Το μαγαζι είναι σοβαρό.  Αντε, το πολύ να σου τραβήξω μια μαλακία μεσα στο αμαξι όταν το πινουμε.

Κόλλησα 3 χαρτακια κι αρχισα να σπάω τους παπαδες, ενώ ο ξαφερφος συνέχιζε να πειραζει και να κανει ανηθικες προτασεις στη Γεωργία.  Εφτιαξα το  τσιγαρο και βγηκαμε εξω με τον ξαδερφο και τη Γεωργία και το Σάκη τον ταριφα να το πιούμε.

-Για πες ρε Γεωργία, τι μέρος του λογου είναι η μικρη και γιατι δεν την εχεις σε εκτιμηση ?
-Αρπαχτικό είναι. Σου πουλησε έρωτα ?
-Κάθε άλλο, για δουλειες μιλουσαμε χτες.
Η Γεωργία εβαλε τα γέλια.

-Σκεφτεσαι να γινεις νταβατζης ? Χαχαχχχαα, θα σου πηγαινε. Τι δουλειες ρε Θάνο με αυτή ? Θα παίρνεις ποσοστο από το 10ευρω που παίρνει για να τσιμπουκωνει Αλβανούς ή θα την ανεβασεις κατηγορια ?

Δεν εδωσα συνεχεια στην κουβεντα. Ηπιαμε το μπαφο και πηγαμε μέσα.
Συνεχισαμε να παραγγέλνουμε και να πινουμε. Η ωρα περνουσε κοντευε 3μιση, το μαγαζί αδειαζε.  Καποιοι από την παρεα ειπαν να ετοιμαζόμαστε κι εμεις σιγα- σιγα για δρομο. Η μικρη παρολο που οι τυποι που ησαν μαζί της ειχαν φυγει, δεν έκανε κίνηση να έρθει στην παρεα μας, παρά καθοταν μονή στο bar κι επινε. Δεν ξερω τι μου ήρθε εκεινη τη στιγμη, σα να τη λυπήθηκα που καθοταν έτσι μονη στο bar, σηκωθηκα από το τραπεζι, πηγα δίπλα της και της προτεινα να την κερασω ένα ποτό.

-Χτες σου ειπα να ερθεις να μιλησουμε
-Ηρθα. Τι θελεις να πούμε ?
-Τωρα, αφου πίνεις σχεδον 3 ώρες με τις άλλες και τα φιλαρακια σου.
-Δε σε καταλαβαινω ρε Λίτσα. Μπορουσες να έρθεις κι εσυ στο τραπέζι μας να πιουμε μαζι.
-Εγώ ηθελα να μιλησω με σενα όχι με τους φίλους σου και τις μαλακισμενες.
-Ελα αραξε μαζί μας να πιουμε κατι.
-Δεν εχω ορεξη τωρα, καποια αλλη φορα.

Γυρισα στο τραπέζι. Μετά από λίγο πληρωσαμε, χαιρετήσαμε τα “κοριτσια” και πηρε ο καθένας το δρομο του.

Ξαπλωσα στο κρεβάτι αλλα δεν με επαιρνε ο υπνος. Σκεφτομουν τη μικρή. Με ειχε προβληματισει αυτό το ατομο. Ηταν κι αυτά τα λεφτά που ελεγε ότι εχει ή υπαρχουν, που μου ανοιγαν την ορεξη.  Και δεν είναι κι άσχημη. Ασχετως τι λένε για αυτή. Αλλωστε στο Βερολίνο κανεις δεν θα ενδιαφερθεί για το παρελθον της.
Μου ειχε ανοίξει η ορεξη για τα καλά. Σηκωθηκα, πηγα ως το ψυγείο, πηρα ένα γιαούρτι του εριξα λιγο μελι και το εφαγα. Καπνισα κι ένα τσιγάρο και την επεσα για υπνο.

 

[Altec73]

 

[sersegas]

Μπααα , θα κανει κανα μηνα να ξαναγραψει , μη φτιαχνεις καφε

 

Μπααα , θα κανει κανα μηνα να ξαναγραψει , μη φτιαχνεις καφε

Κατσε να πάρω κανα ρεπό ρε φίλε και θα συνεχισω την συγγραφη.
Εντωμεταξυ δύσκολη η κατασταση για πολλους συμπατριωτες στην ξενιτειά.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=64274385

 

[digit_ten]

Λοιπόν, μεχρι να βρεθει αυτος που θα "σηκωσει στους ωμους του το Ατλαντιο Βαρος της μεταφοράς του Mein Kampf - και η ιστορια μου στην μεγαλη οθονη του Bou.com" δεν συνεχιζω την ιστορία. Μεχρι να τον βρειτε.... μονο μουσικη...

Ο Ρουβάς.....!!!!!

 

Οι μέρες περνουσαν, επρεπε να ετοιμάσω την επιστροφή μου στο Βερολίνο. Πηρα τηλέφωνο τη δικηγόρο μου για να συναντηθούμε να κανονίσουμε για το δανειο που είχα και δεν πληρωνα. Βρεθηκαμε στην πόλη. Μου ειπε να περιμενω. Αφου πλειστηριασμοί πρωτης κατοικιας δεν γίνονται, θα περιμενουμε να δούμε τι θα κανει η νέα κυβερνηση με τα κόκκινα δανεια. Αν ειχε κατι νεοτερο θα με ενημέρωνε τηλεφωνικα, αλλιώς θα τα λεγαμε από κοντα παλι το Νοέμβριο που σκόπευα να ξανα κατεβω Ελλάδα.
Πηρα τηλεφωνο και στο εστιατόριο που εργαζομουν στο Βερολίνο για να ειμαι σίγουρος ότι θα με ξανά παρουν στη δουλεια όταν θα επερστρεφα. Το ειχα δει και το ειχα ακούσει το σκηνικο να φευγουν καποιοι με αδεια και να μην τους παιρνουν πισω στη δουλειά όταν επέστρεφαν. Μιλησα με τον Σταύρο.  Μου ειπε ότι το μαγαζι ειχε δουλεια και αναγκάστηκε να προσλαβει μια κοπελα για βοηθό στη θεση μου, αλλα δεν ηταν καλη και σκοπευε να τη διωξει, οποτε όσο πιο γρηγορα επεστρεφα τοσο το καλύτερο για ολους μας.  Δεν ειχα βγαλει εισητηριο επιστροφης γιατι δεν ηξερα ποσο θα καθόμουν, αλλα αφού το μαγαζι με χρειαζοταν κι αφου ειχα αρχίσει να βαριέμαι εδώ, εκλεισα ένα εισιτήριο για Βερολίνο σε 4 μερες.  
Το βραδυ ειχα αποφασισει να επισπευτώ ακομα μια φορά το μαγαζι της Λέτας για να ξεκαθαρίσω τη παιζει με τη μικρή. Σκοπευα να πάω μονος μου αλλα πινοντας μια μπύρα στο καφενειο μου κολλησε από διπλα ο Τάκης και πηγαμε μαζί.
Το μαγαζι ήταν σχεδον αδειο. Μονο ενας πελάτης ηταν στο bar και μιλουσε με την Λέτα και  παραδιπλα μονες,  η σάπια Βουλγάρα και η μικρη. Πριν προλαβουμε καλά- καλά να παραγγέλλουμε, η Βουλγάρα μας πλησιασε και ζητησε να την κερασουμε ποτό. Την κερασα ένα ποτο και της ειπα να παει να κατσει αλλου γιατί ειχαμε συζήτηση.  Περασε λιγη ωρα συζητώντας με τον Τακη ωσπου η Λίτσα να αποφασίσει να ερθει προς εμάς.
Μας ρωτησε πως περναμε και ζητησε να την κερασουμε ένα ποτό. Της πηρα ένα ποτο και μπύρες για εμας. Ο ενας και μοναδικος πελατης που υπηρχε μεχρι να παμε κι εμεις, πληρωσε κι εφυγε. Η Λέτα ηρθε κι αυτή στην παρεα μας.  Επιασε κουβεντα με τον Τάκη. Η μηκρη γυρισε προς το μέρος μου και μου ειπε στο αυτι :

-Γιατι δεν ηρθες μόνος  ?
-Ετυχε.
-Αα, ετυχε ? Κριμα. Πιστευα πως θα ηθελες να κουβεντιάζαμε ή εστω να περνούσες καλα.
-Και τωρα καλα ειμαστε.
-Νομιζεις……

Μπηκε μεσα από το bar ανεβασε την ενταση της μουσικης και ανέβηκε στη μπάρα. Αρχισε να κουνιέται στο ρυθμο της μουσικης. Αρχισε ένα αργό αλλα εμπειρο στριπ-τιζ. Το “ειxe΄η πουτανίτσα.  Σηκωσε τη κοντομάνικη μπλουζα της. Αργα, βασανιστικά.  Δεν φορουσε σουτιεν και φανηκαν για λιγο τα στήθη της. Το σχημα τους μου θυμισε λεμονια.  Συνεχισε να κουνιέται και να μας δειχνει λιγο από τα κάλη της.

-Τι κανει αυτή ρε ? ειπε ο Τάκης. Θα μας τρελανει ?
Αρχισε να κατεβάζει αργα το τζην της. Στην αρχη ξεκουμπωσε 2 – 3 κουμπια. Φανηκε το ασπρο στρινγκακι που φόραγε.
Ο Τακης παραγγειλε ουσκι.

- Μα μπυρα επινες, το γύρισες στο ουίσκι ? των ρωτησα.
- Ναι ρε μαλακα, φερτου και μια μπύρα ρε Λέτα, φωναξε.
Η Λέτα εφερε τα πιωματα μαζί με κατι κοκκινα σφηνάκια. Τα ρουφήξαμε στην υγειά της Λίτσας που συνεχιζε το στριπ-τιζ. Ειχε βγάλει την μπλουζα της. Τα βυζια της δεν ηταν μεγάλα ουτε μικρα, μου άρεσαν.
Γονάτισε μπρος στον Τάκη, κατεβασε το παντελονι της κι εφερε το μουνι της προς το προσωπο του. Λιγο αν εσκυβε ο μαλάκας θα της εκανε γλυφομουνι.

- Για παρτη σου αγοραρε. Του φωναξε.

Ο Τάκης της χαιδεψε το μπούτι. Του ανταπόδωσε μ΄ένα χαδι στα μαλλιά. Οσα μαλλιά εχει  καθως ο Τάκης είναι ψιλο-καράφλας.
Εχωσε το χέρι της μεσα στο στριγκ και χαιδεψε το ξυρισμενο μουνι της.
Ο Τάκης ειχε ρουφιξει το ουίσκι εν ριπη οφθαλμού. Παραγγειλε κι άλλο.  Η μουσικη ηταν χάλια το show καλο. Η μικρη ειχε σηκωσει το παντελόνι της  και χορευε ορθια.  Τριβοταν συνεχεια στον Τακη σαν το show της να ηταν για αυτόν.
Ο Τάκης φωναξε : Ελα μωρό μου δειξε μας το ταλαίπωρο μουνι σου.
Τον κλώτσησα και του είπα να κοψει τις μαλακίες.

-Μαλάκα, θα τη φωρτωσω, του ειπα.
-Ελα ρε με την τελειωμένη, αυτή για χαβαλε είναι…
-Θα τη φορτωσω και μη βγάλεις αχνα. Θα φυγουμε και οι τρεις για το χωριο. Θα σε αφησω στην πλατεια και θα την πάω σπιτι.

Όταν τέλειωσε το show τη φωναξα να την κερασω. Πηρα κι εγω μια μπυρα. Αποφασισα να χωθω, tι ειχα να χασω, λεφτα δεν θα μου ζητούσε. Της προτεινα να ερθει να κοιμηθεί σπιτι μου. Θα μπορουσαμε να συζητησουμε και για το Βερολίνο. Δεν δυσκολευτηκα να την πεισω.............

 

Αφησαμε τον Τακη στην πλατεια του χωριου και συνεχισα για το σπίτι. Όταν παρκαρα το αγροτικο εξω από το σπιτι, γυρισα και την φίλησα.

Το φιλι της ηταν βαθυ, παθιασμενο. η ανασα της βρωμουσε, αλκοόλ, τσιγαριλα και κατι άλλο που δεν μπορούσα να προδιορισω, αλλα μηπως η δικη μυριζε γιασεμι...  Με καύλωσε. Όταν  ανεβήκαμε στο σπιτι  μου ζητησε κατι να πιει. Εφερα κρασι, δεν είχα κατι άλλο από αλκοολ. Αρχισα να τη γδυνω. Την εριξα στο κρεβατι  της σήκωσα τα μπουτια κι επεσα με τα μουτρα στο μουνι της. Δεν τρελενωμε για γλυφωμούνι αλλα εκείνο το βραδυ ξεπερασα τον εαυτο μου. Ημουν και λιωμα. Τα καταφερα όμως να ριξω ένα “μανικι”. Μετα αραξαμε και πιναμε κρασί, φουμαραμε 2 μπαφους και μιλουσαμε για το Βερολινο. Καναμε σχέδια δλδ αυτη απ οτι μπορω να θυμηθω εκανε.
Βαρεθηκα καποια στιγμη, νύσταζα  και την επεσα για υπνο. Δεν θυμάμαι πολλα από το τι λεγαμε. Ξυπνησα κατά το μεσημερι. Ειχα λιγο πονοκεφαλο απόρροια της καταχρησης αλκοολ. Ηθελα να κατουρήσω αλλα ηταν αυτή στο μπανιο. Στο πατωμα ηταν η  χυμενη καπότα.
“Παλι καλα που χρησιμοποίησα προφυλακτικό” σκεφτηκα και μετα θυμήθηκα ότι δεν ειχα προφυλακτικα σπιτι αλλά ειχε αυτή στην τσαντα της.  Αργουσε στο μπανιο. Βγηκα και κατούρησα στο περιβολι. Ο ηλιος ελαμπε αλλα ένα αθλιο συναίσθημα αυτολυπησης με ειχε περιβάλλει. Ηθελα να την ξεφορτωθώ το συντομοτερο. Τι σκατα εμπλεξα με αυτή και την κουβάλησα και σπιτι μου ?  Ανεβηκα στο σπτι και τη βρήκα να καθεται στο κρεβατι.

-Θελω καφέ, μου ειπε.
-Θα πιουμε στην πολη.
-Όχι, τωρα θελω.
Κατεβηκα κατω της εφτιαξα ένα φραπε κι ένα τοστ την εβαλα στο αγροτικό και ξεκινησαμε για την πόλη. Στη διαδρομη μου υπενθύμισε ότι της ειχα υποσχεθεί πως  θα την παρω στο Βερολίνο και όταν θα εχει τα λεφτα θα κανουμε μαζι μια δουλεια, μια νεα αρχη και για τους δυο μας.
Α, τα λεφτα….

-Και πότε ειπες θα τα εχεις αυτά τα λεφτά ?
-Καλα δεν θυμασε τι σου ειπα ?
-Εχω λιγο πονοκέφαλο.
-Ηπιες πολύ χτες.

Όταν την ειδα να βγαινει από το Nissan και να απομακρύνεται, αφου μου εδωσε ένα φιλι, ένοιωσα τεραστια ανακουφιση.


Στο μαγαζί της Λέτας δεν ξανα πάτησα το ποδι μου, τη Λίτσα δεν την ξανά ειδα. Σε 4 μέρες, ένα βροχερο μεσημερι ημουν πάλι πισω στο Berlin. Με συνοδευαν οι ευχες της μάνας μου, καμποσο λαδι και τσίπουρο απο το χωριο, το κουραγιο μου κι ο τσαμπούκας μου.
  Λεωφορείο S bahn, παλι λεωφορείο και στο δωματιο. Οι συγκάτοικοι ελειπαν. Αφησα τα πραγματα μου και ξεκίνησα να παω στο ιταλικό εστιατοριο που δουλευα.

 

[arxidas 74]

respect απλα respect αργεις αλλα μας καθηλωνεις καθε φορα

 

Στο εστιατόριο με υποδέχτηκαν με χαρα και ανακουφιση θα ελεγα. Χαιρέτησα τα παιδια στην κουζίνα κι εκατσα στο bar. Η Σαντρα, η πιτσιρίκα γκομενα του αφεντικού μου εφερε μια μπυρα. Συζήτησα λιγο με την Ελενα και μετα ηρθε ο Νίκος το αφεντικο.  Τον ρωτησα πότε πιανω δουλεια.
Και τωρα αν θέλεις, μου απαντησε.
-Και η κοπελα που πηρες στη θέση μου ?
-Θα τη σχολασω, της το ειχα πει πως όταν  γυρνουσες θα σταματουσε. Αλλα δεν ημουν σίγουρος ότι θα γυριζες.
-ΟΚ, αυριο πιάνω δουλειά.

Ετσι κι εγινε. Την επομενη, εκοβα σαλάτες, εστρωνα ζύμη στα ταψια κι εβραζα ζυμαρικα και σάλτσες.  Ειχα επανελθει στην καθημερινοτητα του Βερολίνου. Περασε πανω από ενας μηνας για να ξανά παρω τηλεφωνα στην Ελλάδα.



Τη Σοφία τη γνωρισα ένα βραδυ σ΄ένα μπαράκι στο Ostkreuz.Ειχα ρεπο.  Καθομουν μονος  στο bar κι έπινα την μπυρα μου, το μαγαζί δεν ειχε πολύ κόσμο. Την είδα να μπαινει, πλησιασε στο bar και κατι ειπε στην μπαργούμαν. Μετα καθησε μονη σε ένα τραπεζι διπλα στο bar.  Επινε μπύρα και ξεφύλλιζε βαριεστημενα μια εφημερίδα. Προσεξα ότι που και που με κοιτουσε Μετα από λίγη ωρα και μερικες ματιες που ανταλλαξαμε  πηρα το θάρρος να της μιλησω. Τη ρωτησα αν ειχε κάτι ενδιαφερον η εφημερίδα, μου ειπε όχι. Της ειπα αν θέλει να πιούμε μαζί τις μπυρες μας και δέχτηκε. Ετσι βρέθηκα στο τραπεζι της.

Η Σοφία ηταν 39 ετων. Κατάγεται από την Πορτογαλία κι εχει πολλα χρονια στην Γερμάνια. Δουλεύει στο αεροδρομιο, καλη δουλεια. Μιλαει Γερμανικα, Πορτογαλικά, αγγλικα και ιταλικα. Της αρεσει το ποδόσφαιρο και είναι οπαδος της Σ. Παουλι και της Χερτα. Επισης είναι και σε μια ομάδα που βοηθα μεταναστες στα πρωτα τους βηματα στη Γερμανία. Ηπιαμε μπυρες και μιλουσαμε σα να γνωριζομασταν χρονια. Χωρις να είναι ιδιαιτερα ομορφη τη γουσταρα κι αυτή εδειχνε να με συμπαθεί. Η ωρα ειχε παει σχεδόν 2. Αποφασισαμε να φυγουμε. Τα τρενα ειχαν σταματησει και δεν ηξερα πως θα εφευγα προς το σπίτι. Δεν ανησυχούσα βεβαια, καποιο λεωφορειο θα υπηρχε να πηγαινει προς την περιοχη που εμενα. Ισως χρειαζοταν να παρω 2 ή και 3 λεωφορεία, αλλα από το να περιμενω ως τις 4 και που θα ξεκινούσαν παλι τα τρενα, καλυτερα ηταν.
Κοιταξε στο κινητο της τη διαδρομη. Μου προτεινε να παρουμε ταξι, και να με παει σε μια περιοχη οπου θα επερνα ένα λεωφορείο που θα με πηγαινε σπίτι που εμενα κι αυτή θα συνεχιζε για το σπιτι της. Αυτό καναμε. Στη διαδρομη της εδωσα μια κάρτα του εστιατοριου που δούλευα και πανω ειχα γραψει το νουμερο του κινητού μου.  Φτασαμε ως τη σταση, τη χαιρετησα και της είπα ότι θα περιμενω να μου τηλεφωνισει. Περιμενα κανα τέταρτο ωσπου να ερθει το λεωφορείο.
Την άλλη μερα δουλευα. Περιμενα ολη μέρα μηπως χτυπουσε το κινητο μου, αλλα δεν…. Το ιδιο και την επομενη μέρα. Αλλα και τις επομενες. Το κινητο μου χτυπουσε, αλλά ηταν η Τατιάνα, που ρωτουσε τι κανω, ο Νίκος ο Αλβανός ή καποιος άλλος φιλος που ήθελε να βρεθουμε για μπυρες. Αλλα όχι η Σοφία. Περασαν 6 μερες και η Σοφία δεν τηλεφωνησε. Δεν ειχα ζητήσει το κινητο της ουτε ηξερα τη διευθυνση της. Το πηρα απόφαση ότι δεν θα την ξανα εβλεπα. 
Στο ρεπό μου συναντησα ένα φιλο και πηγαμε στο εστιατοριο του Ηρακλή που δουλευε ο Νίκος ο Αλβανός. Ηπιαμε δυο μπύρες μεχρι να σχολασει ο Νίκος και μετα αραξαμε σε μια πλατεια πινοντας μπυρες και φουμαροντας μπαφους. Μαλακίες. Έπαιρνα ρεπο και δεν ειχα τι να κάνω, παρα μονο μπεκρουλιαζα και μαστουρωνα. Δεν εβρισκα κανένα ενδιαφερον, βαριόμουν και να κατσω να διαβασω να μάθω τη γλωσσα. Το βραδυ στο σπίτι αποφασισα να πω στα αφεντικά ότι δεν θελω ρεπο κάθε βδομαδα, αλλα μου έφτανε ένα το μηνα. Και πιο πολλά λεφτα θα έπαιρνα και λιγοτερα θα ξόδευα.

 

[Altec73]

 

Eiπα στα αφεντικα ότι ηθελα να δουλευω σερί χωρις πολλά ρεπο. Το δεχτηκαν.

Εσυ θα κάνεις πολλα λεφτα στη Γερμάνια, ελεγε ο Νίκος, εχεις στόχους, όχι σαν κατι μαλάκες που τρωνε τα λεφτά τους στ΄αυτοματα (φρουτακια), στην κοκα και τις πουτανες.
Οσων αφορά τους μαλάκες ειχε δικιο. Εχω γνωρίσει αρκετους Ελληνες εδώ που δουλευουν και σκορπούν το μεροκαματο στα αυτόματα ή σε μαλακιες. Τωρα αν θα κάνω λεφτα ή αν έχω στοχους, ακομα και σήμερα δεν ειμαι σίγουρος.
Τα αφεντικα εκμεταλλεύτηκαν στο επακρο την προθυμία μου. Μου ζητουσαν να έρχομαι πιο νωρις στο μαγαζι και να κάνω δουλειες που ηταν του μαγειρα ή του λαντζιερη. Ο μαγειρας ηταν λίγο στ΄αρχίδια του. Σπανια καθαριζε το πόστο του στην κουζινα. Ετσι επεφτε σε μενα να καθαριζω περισσότερα. Ένα βραδυ κι ενώ ειχε ερθει η ώρα να σχολασουμε μας στριμωξε ο Σταύρος εμενα και τον λαντζιερη, λεγοντας πως η κουζίνα βρωμαει  και κατι επρεπε να κανουμε για αυτό.

-Ελατε ρε σεις, πλακωθείτε να την καθαρισουμε, σε μια ωρίτσα θα εχουμε τελειωσει.
-Αντε παμε, είπα.

Αρχισαμε να τραβαμε ψυγεία, παγκους, σηκωσαμε φριτεζες, φουρνους, καθαρίσαμε σημεια που δεν τα είχαμε καθαρισει ποτε. Ξεκινησαμε στις 9,30 και τελειωσαμε στις 1. Ημουν πτώμα και μεσα στη βρωμα από τα μαλλια ως τις άκρες των ποδιων μου. Με πονουσαν τα χερια μου και η μέση μου. Ο Σταύρος ηταν ευχαριστημενoς από το αποτελεσμα.

-Θα τη δει αυριο ο Νίκος την κουζινα και θα το ευχαριστηθεί. Μπραβο μαγκες κάναμε καλη δουλειά.
-Εμεις καναμε Σταύρο, εσύ χαζευες στο κινητο οσο εμεις δουλευαμε.
-Εμ, πως βοηθησα και εγώ. Παντως εγινε καλη δουλεια, ετσι πρέπει να είναι η κουζινα. Από δω και στο εξής θα το κανουμε πιο συχνά.

Tις επομενες μερες τα δαχτυλα μου εκαναν πληγές από το συρμα και το φάρμακο που χρησιμοποιησαμε εκείνο το βραδυ για να καθαρισουμε τα λίπη και τις βρωμιες της κουζίνας. Ειχα κάνει το λαθος να μη φορεσω γαντια.
Ο Νικος παντως με επαινούσε και μου υποσχοταν πως καποια μερα θα με εκανε μαγειρα.
Ειχαν περασει 10 μέρες, τηλεφωνο από τη Σοφία δεν ειχα. Πλεον ημουν σίγουρος ότι αυτό ηταν δεν θα υπηρχε συνεχεία. Δεν τη σκεφτομουν πλεον.
Ωσπου μπαινει η Σάντρα στην κουζινα και μου λέει ότι με ζητανε. Βγηκα από την κουζίνα και την ειδα να κάθεται στο bar. Ηταν η Σοφία. Μου χαμογελασε. Μου φανηκε πιο ομορφη από τότε που την ειχα πρωτο δει. Ειχε κανει μπλε ανταύγειες στα μαλλια της  και ειχε βαφτεί σα να πηγαινε καπου επισημα. Αλλα το χαμόγελο της ηταν όλα τα λεφτά.
Πηγα προς το μερος της τη χαιρέτησα και την ρωτησα αν θελει να φάει κατι ή να πιει. Ζητησε μια μπύρα. Της εφερα την μπυρα και της είπα ποσο χαρουμενος ήμουν που την ξανα εβλεπα. Μου ζητησε συγνωμη που δεν με πηρε τηλεφωνο τόσες μερες και με ρώτησε τι ωρα θα σχολούσα……..