Κοίτα, υπάρχουν άνθρωποι που και ? 7000 το μήνα να έπαιρναν πάλι δεν θα τους έφταναν..Τα ? 700 όμως είναι αντικειμενικά πολύ λίγα και εκτός αν οι γονείς σου σου έχουν γράψει κανά σπίτι και τσοντάρουν που και που είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ μαθηματικά να ζήσεις μόνος σου.
Μα το πρόβλημα με τη γενιά των ? 700 είναι ότι δε φτάνει που οι αποδοχές της είναι για τον πούτσο αλλά και δουλεύει και 12ωρο και οι προοπτικές της είναι ανύπαρκτες...
Τα περί αργόσχολων που συμβιβάζονται με τα ? 700 είναι άλλος ένας πολύ βολικός μύθος που πουλάνε στη μεγάλη των στελεχοειδών (γνωστοί και ως white collar slaves) φυλή οι managerαιοι για να την πείσουν να δουλεύει ακόμη περισσότερο και φθηνότερα...
Ξέρεις πόσες φορές άκουγα παιδιά εργαζόμενα σε μεγάλες εταιρείες και τράπεζες με ? 700-800 να λένε με καμάρι ότι χτυπάνε 12ωρο και Σάββατα στη δουλειά και όταν τα ρωτούσα αν παίρνουν καμιά υπερωρία με ύφος 1000 καρδιναλίων μου έλεγαν ότι "εμείς δεν είμαστε δημόσιοι υπάλληλοι" ;
Το υπέρτατο στάδιο της εκμετάλλευσης είναι να την θεωρείς προνόμιο...
Αγαπητέ στρέιτ σέβομαι πάντα τις απόψεις σου γιατί είσαι ένας από αυτούς που έχουν κάτιουσιαστικό να που εδώ μέσα. Κυρίως δε γιατί κοιτάς την ουσία των πραγμάτων και δεν μένεις στην επιφάνεια. Εδώ όμως μένεις στην επιφάνεια. Στην επιφάνεια των γκλαμουροστελεχών και στην ματαιοδοξία τους και την μαλακία τους αν θες. Επίσης υπερτονίζεις το επικοινωνιακό μέρος της κουλτούρας του ιδιωτικού τομέα. Εν πολλοίς σε αυτό το επίπεδο έτσι είναι τα πράγματα και προσωπικά με ενοχλεί η βλακώδης επίδειξη ματαιοδοξίας.
Αλλά δεν είναι αυτή η ουσία. Συνολικά και στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα έχουμε καταφέρει σαν κοινωνία να έχουμε νέους εργαζόμενους που σερούνται παντελώς την ηθική της εργασίας. Δηλαδή την ανάγκη να πραγματώσουν την προσωπικότητα τους μέσα από την εργασία. Ή μάλλον είναι λίγοι αυτοί που βλέπουν την εργασία ως εργαλείο για να γίνουν καλύτεροι οι ίδιοι σαν άνθρωποι και για να αυξήσουν την ευημερία τους. Οι περισσότεροι σήμερα μένουν στο επικοινωνιακό κομμάτι που έχει δύο πλευρές. Η μία είναι αυτή που ανέφερες: κάνω τα πάντα για να κυκλοφορώ με Μερσεντές και να πηγαίνω στο Guzel και διακοπές στη Μύκονο όπου ο ένας βλέπει τον άλλο. Η δεύτερη είναι αυτή που λέει: πουτάνα κοινωνία τρως τα καλύτερα παιδιά σου, εγώ γι' αλού ξεκίνησα κι αλλού η ζωή με πάει. Η χειρότερη εκδοχή της δεύτερης πλευράς είναι δεν κάνω τίποτα μέχρι να "βρω τον δρόμο μου" και να έρθει κάποιος να αναγνωρίσει το Μάστερ που έκανα πριν 10 χρόνια και να το αποτιμήσει στην τιμή που το αποτιμώ εγώ. Φυσικά κανείς δεν λέει ότι η τιμή ενός προϊόντος δημιουργείται στην αγορά και διαμορφώνεται βασικά από αυτόν που θα πληρώσει για το προϊόν.
Συγγνώμη αλλά αυτή τη δεύτερη πλευρά εγώ την ονομάζω τεμπελιά! Υπάρχει κι άλλος τρόπος για την περίφημη επαγγελματική αποκατάσταση. Είναι αυτός που δοκιμάστηκε για 70+ χρόνια σε μια χώρα που δεν υπάρχει πιά. Στην ΕΣΣΔ. Μόνον εκεί ο άνθρωπος έπαιρνε μια μόρφωση που του εξασφάλιζε μιαν συγκεκριμένη εργασία και μέχρι να πεθάνει είχε έναν προδιαγεγραμμένο δρόμο. εκεί η μόρφωση του αποτιμάτο τεχνητά με έναν συγκεκριμένο τρόπο, όπως και στο ελληνικό δημόσιο. Το επίδομα μεταπτυχιακού έχει συγκεκριμένο επίδομα, διδακτορικού συγκεκριμένα προνόμια. Αυτά για όλους. Και για τον ηλίθιο κάτοχο διδακτορικού και για τον ξεχωριστής ευφυίας. Λύσεις λοιπόν υπάρχουν για όλους.
Τέλος κάτι για τον επιχειρηματία. Είναι λάθος να κρίνει κανείς τον επιχειρηματία με αισθητικά ή/και μορφωτικά κριτήρια. Επιχειρηματίες είναι αυτός που παίρνει το ρίσκο. Αυτός που έχει να κάνει με εφορίες, πολεοδομίες, ΙΚΑ, ΤΕΒΕ κλπ, αλλά κυρίως με τον ανταγωνισμό. Επιχειρηματίας είναι αυτός που προσπαθεί να πραγματοποιήσει ιδέες και που προσπαθεί να καινοτομήσει. Μικρή σημασία έχει για την επίτευξη αυτών των πραγμάτων (ιδίως στις ελληνικές ΜΜΕ) το μορφωτικό επίπεδο και η αισθητική του.
Έχω συναντήσει επιχειρηματίες που ήταν πραγματικά του δημοτικού και μου εξηγούσαν (χωρίς να το ξέρουν) την διαλεκτική αφέντη-δούλου από την Φαινομενολογία του Πνεύματος του Χέγκελ, όταν μου μιλούσαν για πωλήσεις. Κι από την άλλη δεν μπορούσαν να κατανοήσουν (λόγω της έλλειψης παιδείας) στοιχειώδεις έννοιες.
