Δεν είναι όμως και για ντρόπή φίλε μου. Ντροπή είναι να κλέψεις, να σκοτώσεις, να βιάσεις, να εκβιάσεις, να τον παίρνεις από τον κώλο όντας άνδρας.
Και ακόμη δεν είναι και για να καμαρώνεις και το προβαλλόμενο σαν "πολιτικά ορθό" lifestyle. Δηλαδή το δουλεύω για να πάρω καλό αμάξι, για να βρω μια λούμπεν μικροαστή βλαχάρα στην οποία θα το παίξω James Bond και θα πηγαίνω να την παίρνω από το σπίτι της να την πηγαίνω σε κωλοτσιφτετελάδικα να ακούω τα τουρκο-γυφτο-τσιφτετελο-χασαποσέρβικα και να πετάω 100ρες σε λουλούδια ως καραγκιόζης και μαλάκας και το καλοκαίρι να πηγαίνω για ρομάντσο τη γκόμενα να βλέπει το σουπερ ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης πληρώνοντας μια ετοιμόρροπη τρώγλη σε τιμή Μarriott! Και το Χειμώνα για ... χιόνια στις Αράχωβες όπου θα πληρώνω την άλλη τρώγλη-πρώην στρούγκα σε τιμή ... JW Marriott !!!!!!!!
+1
Αλλά τα στριπ δεν είναι ακριβώς φιλοσοφία, τουλάχιστον όχι για μένα. Είναι κάτι που σε γοητεύει, σε μαγεύει και σε απορροφά σιγά σιγά. Έχω δεν έχω γκόμενα θα πάω, έτσι για την ατμόσφαιρα, τις γυναίκες και το παιχνίδι...
Τι να μου πει το μπουρδέλο; μπαίνεις από το κρύο και πριν προλάβεις να ζεσταθείς και να μπεις λίγο στο κλίμα πρέπει να την γαμήσεις, να τελειώσεις και να φύγεις.
ʼλλη φάση το στριπ.... μπαίνεις και είναι όλες οι αισθήσεις στο μάξιμουμ, δεν θες να σου ξεφύγει τίποτα... πως χαιδεύει η μία, πως χορεύει η άλλη, τι ρόλο βαράει ο σερβιτόρος, πως παίζουν οι πελάτες.. πιάνεις και την παραμικρή λεπτομέρεια και αλλαγή...
Αφήστε τα αλκοολίκι... ίσως έχει δίκιο ο φίλος studian... ίσως δεν είναι και για να καμαρώνει κανείς αλλά.... είναι γλυκό το άτιμο....