Πριν αναφερθώ στην συνέχεια περί της εν λόγω "φίλης" και τα πάρε δώσε της με την Εύα θα αναφερθώσε ένα επισόδειο με την σύζυγο το οποίο είχε προηγηθεί.
Το καλό όταν μεγαλώνεις είναι πως βλέπεις τα πράγματα από κάποια απόσταση και περισσότερο διασκεδάζεις με την ανάμνησή τους, ακόμα κι αν τότε ήταν ζόρικα. Παράδειγμα για όλους μας η στρατιωτική θητεία.
Λοιπόν την επομένη από το δεύτερό μου ραντεβού με την Εύα (κι ενώ είχα και τον ανακριτή Λόπεζ να μου ζητάει να ομολογήσω πόσες φορές την είχα συναντήσει! ) της στέλνω sms κατά τις 11.30 που μου είχε πει πως ξυπνούσε και την ρωτούσα πως αισθανόταν. Μου απαντάει "Μωρό μου κοιμήθηκα σαν αγγελούδι, μόλις ξύπνησα και σε αισθάνομαι ακόμα μέσα μου" (Προφανώς εννοούσε στην οπίσθια οπή, διότι μετά από 12 ώρες η πρόσθια δεν νομίζω να αισθανόταν κάτι.)
Ο μαλάκας αντί να το σβύσω το εισερχόμενο το κρατάω, ως τρόπαιο, στο κανονικό μου μάλιστα κινητό.
Ποιός διάολος έβαλε εκείνην ακριβώς την ημέρα την γυναίκα μου να ψάξει το κινητό μου δεν ξέρω! Προφανώς οι γυναίκες έχουν μια έκτη αίσθηση με την οποία δεν τους ξεφεύγει τίποτα. Βρίσκει λοιπόν το μήνυμα και μετά "Ποιός είδε τον θεό και δεν τον φοβήθηκε!" Ανάκριση τάχιστα και άμεση πλήρης δική μου ομολογία. Παρά να νομίζει πως ήταν γκόμενα καλύτερα να ξέρει πως επρόκειτο για πουτάνα. Τηλέφωνο αμέσως στην Εύα μαινόμενη πως θα την πάει στην αστυνομία, θα της κάνει θα της ράνει και με επωδό "Τί γυρεύεις εσύ νέα κοπέλα με τον "παππού";" (Αυτός ήμουν εγώ!) Ανακατεύτηκε κι ο καράφλας σε μια προσπάθεια να την ηρεμήσει αλλά μάλλον χειρότερα τα έκανε.
Τέλος πάντων στη πρώτη ευκαιρία παίρνω τηλέφωνο την Εύα να την καθησυχάσω. Η γυναίκα μου είναι καλός άνθρωπος, γαυγίζει αλλά δεν δαγκώνει και με αστυνομίες απεκλείετο να ανακατευτεί. Την ρωτάω λοιπόν αν φοβήθηκε με την απειλή της αστυνομίας και μου λέει "Σιγά μην φοβηθώ βρε Γιάννη μου, ξέρεις πόσες άλλες με έχουν απειλήσει με το ίδιο; (θρασύτατη!) Απλά θύμωσα!"
Την ρωτάω γιατί είχε θυμώσει υποθέτοντας πως θα ήταν από τίποτα βρισιές οπότε μου λέει το αμίμητο "Μα να σε αποκαλέσει "παππού" βρε Γιάννη μου; Λέω να τη πάρω πίσω τηλέφωνο να της πω πως πρέπει να είναι περήφανη για τον άντρα της!!" Λέω τώρα μάλλον με δουλεύει, αλλά τελικα δεν με δούλευε, το εννοούσε να πάρει και τηλέφωνο!
Τέλος πάντων την έπεισα να μην δώσει αυτή διάσταση στο θέμα και τελείωσε εκεί!
Όντως "Ωραίες εποχές!" Τώρα που γερνάω τί θα θυμάμαι δηλαδή; Τα νοσοκομεία που δούλευα;
Εκτός βέβαια από τις γιατρίνες και τις νοσοκόμες που είχα πηδήσει (από) εκεί...
ΑΠΛΑ RESPECT...
Φιλε μου αφου κατάφερες και επεζησες απο αυτό... εισαι τυχερός!!!! Απλα τι κράνος φόραγες πες μας!!!
Αστειευομε.. και το ξερεις ποσο σε εκτιμω.
Οσο για τις γιατρινες - νοσοκομες... ειναι το αχτι μου αλλα δυστυχως οποτε γνωριζω καποια τυχαινει να ειναι ο αρρωστος οποτε δεν μπορω να τις καμακωσω!!!
KEEEP WALKING...