Μια που είμαι "ζεστός" λοιπόν και αφού έχω γίνει πλέον "καλό παιδί" (όχι και τελείως δηλαδή, αλλά σε μεγάλο βαθμό έστω) κάθομαι και αφηγούμαι παλιές ιστορίες όπως κάνουν οι γέροι γενικώς.
Λοιπόν εκείνη η βραδυά είχε υπάρξει όντως συγκλονιστική. Το τρίο είχε διαρκέσει ένα ολόκληρο δίωρο με συνεχή συμμετοχή και των τριών που και τεχνικά ακόμα είναι δύσκολο αλλά αν υπάρχει η κατάλληλη χημεία όλα γίνονται. Σημειωτέων πως οι δύο γυναίκες είχαν διαφορά σχεδόν 20 χρόνια και πρώτη φορά γνωριζόταν, αλλά επειδή ήταν και οι δύο πολύ καλές και έμπειρες παίκτριες ο αγώνας ξεκίνησε αμέσως άγριος με παθιασμένα φιλιά μεταξύ τους.
Δεν θα αναφέρω όλες τις λεπτομερειές, ούτε που θέλω αλλά ούτε και που θυμάμαι τί είχε γίνει ακριβώς πριν 4 χρόνια επί ένα δίωρο, αλλά θα περιγράψω την τελευταία "φάση". Την έχω αναφέρει ξανά και είχαν διατυπωθεί ενστάσεις ως προς το αληθές της, αλλά ακριβώς όπως θα τα πω έγιναν.
Βρισκόμουν λοιπόν μέσα στην μικρή και ήταν προφανές πως θα τελείωνα, οπότε η μεγάλη σκύβει να τα πάρει στο στόμα "στον αέρα", πράγμα που σπάνια κάνω αλλά να μην της χαλούσα και το χατήρι.
Τα παίρνει λοιπόν στο στόμα και ήταν έτοιμη να τα καταπιεί όταν ακούγεται η μικρή να λέει με παράπονο "Εμένα;" (δεν θα μου δώσεις δηλαδή). Για κανένα τρίλεπτο τα αντάλλασαν μεταξύ τους μετά, μέχρι να εξαφανιστούν.
Μετά πήγαμε κάπου όπου αυτές περίπου συνέχισαν να κάνουν δημόσια ότι έκαναν και στο ξενοδοχείο (εν τάξει λίγο πιο κόσμια) και για να μην τα πολυλογώ περίπου την καψουρεύτηκε την μεγάλη η μικρή. "Και πότε θα ξαναβρεθούμε οι τρείς μας και πόσο ωραία ήταν!" να μου λέει.
Της λέω κι εγώ πάρτηνα τηλέφωνο και πες της να βρεθείτε, να βγάλετε τα μάτια σας, να κάνετε ότι θέλετε τέλος πάντων. Η εν λόγω "κυρία" εν τω μεταξύ λίαν περπατημένη βεβαίως με 3ψήφιο σίγουρα αριθμό προηγηθέντων ερωτικών συντρόφων, αμφοτέρων των φύλλων.
Μην τα πολυλογώ με τα πολλά την πείθει η μικρή να γίνουν επαγγελματικό "ντουέτο". Η γυναίκα είχε μια οικονομική άνεση αλλά υποθέτω πως το να γίνεις "πουτάνα" και να πληρώνεσαι για να πηδιέσαι είναι μια γυναικεία φαντασίωση πολών γυναικών πέραν του ότι οι γυναικείες καταναλωτικές ανάγκες δεν τελειώνουν ποτέ, οπότε το αποφάσισε. "Σιγά το πράμα!" μου είπε "Τόσους πούτσους έχω φάει τσάμπα στη ζωή μου, ας φάω και μερικούς με πληρωμή!"
Εκεί λοιπόν που ήταν έτοιμες για την "συνεργασία" και θα βρισκόταν για κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες, της πετάει η μικρή. "Δεν σε πειράζει στο ραντεβού μας να βρίσκεται και ο Γιώργος ο οδηγός και μποντυγκάρντ μου για να σε εγκρίνει κι αυτός και να συζητήσετε και μαζί τους όρους της συνεργασίας;"
Μένει κάγκελο η άλλη! Σου λέει τί διάολο οδηγός είναι αυτός που "εγκρίνει τις συνεργασίες;" Ούτε που ήξερε περί Γιώργου κλπ. Την κλείνει, με παίρνει τηλέφωνο και της εξηγώ πως ο "οδηγός" είμαι ο "μάνατζερ" ουσιαστικά. "Καλά δικός της μάνατζερ ας είναι, δικός μου από που κι ως που όμως;" μου λέει, χωρίς βέβαια να περιμένει απάντηση.
Δεν συναντήθηκαν ποτέ, δεν ξέρω καν να τηλεφωνήθηκαν ή της το ξέκοψε με sms.
Όταν την ξανασυνάντησα θυμάμαι μου είχε πει. "Καλά πουτάνα να γινόμουν, αλλά γιατί να είχα τον κάθε βλάκα για νταβατζή; Βλαμμένη είναι αυτή; Τί ανάγκη τον έχει;"
Δίκιο είχε μόνο που υπήρξαν κι άλλες πολλές ακολούθως...