Το μεγαλύτερο κρίμα στην όλη φάση είναι ότι παρόλο το γαμήσι που θα φάμε, πάλι δε θα μάθουμε τίποτα. Το συλλογικό υποσυνείδητο θα συνεχίσει τη νιρβάνα του. Δεν θα εννοήσουμε ότι το ελληνικό μπουμ το 2000-2008 δεν ήτανε τίποτα άλλο παρά μια πιστωτική επέκταση, η περίφημη άνοδος του ΑΕΠ ήταν επίπλαστη και οφειλόταν στον ιδιωτικό δανεισμό που δημιουργούσε συναλλαγές και απασχόληση. Τα δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις μόλις μπήκαμε στο ευρώ και άνοιξε η χρηματαγορά για τις τράπεζές μας αυξήθηκαν 3,5 φορές μέσα σε 8 χρόνια. 3,5 φορές! Και πήραν μαζι τους και τα ακίνητα που διπλασιάστηκαν σε τιμή (αλλά όχι σε αξία) δημιουργώντας την ψευδαίσθηση του πλούτου.
Και το κρίμα ποιό είναι; ότι όλο αυτό το αυτοκαταστροφικό γαϊτανάκι έσκασε στη μούρη μας ταυτόχρονα με την κρίση του κρατικού δανεισμού και την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση. Άρα ότι και να πεις, όσο και να το αναλύσεις, πάντα θα πετάγεται κάποιο φιλελεύθερο παπαγαλάκι και θα σου λέει όχι, δε φταίνε οι τραπεζίτες, αυτοί είναι οι ορθολογικοί τεχνοκράτες, φτάιει το κράτος με τις σπατάλες του που κούρεψε τα ομολογα των τραπεζών, εκεί οφείλεται η τραπεζική κρίση (κι ας κούρεψε μόνο 24δις, κι ας έδωσε 200τόσα δις σε αντάλλαγμα). Θα μας πούνε ότι φταίει η παγκόσμια κρίση του 2008 (κι ας ήτανε κι αυτή φτιαγμένοι από τρπεζίτες που κάνανε τα ίδια
με τους δικούς μας απλά σε χειρότερο βαθμό). Θα μας πούνε ότι οι επισφαλείς απαιτήσεις ήταν μόνο 10 δις γιατί οι τραπεζίτες ήταν πολύ συντηρητικοί και πρόσεχαν πολύ πού δάνειζαν, εξάλλου το είπε και η έκθεση της Μπλάκροκ (παρόλο που ο αρχιτραπεζίτης παπαδήμος δε μας την έδειξε ποτέ, παρόλο που και η ίδια η μπλάκροκ είναι τράπεζα με διάφορα συνδεδεμένα συμφέροντα). Θα μας πούνε ότι ο Λαυρεντιάδης και ο Βουλγαράκης ήταν απατεώνες, εξαιρέσεις (κι ας έχει φτάσει η φήμη του Σάλλα μέχρι το reuters και τους FT). Θα ας πούνε ότι κανείς δε μας έστειλε πιστωτική κάρτα με το ζόρι στο σπίτι, δε μας πήρε τηλέφωνο για διακοποδάνειο, δε μας πούλησε γκόλφ με CXVIIII δόσεις, δε μας χορήγησε πακέτο στεγαστικοεπισκευαστικό μεγαλύτερο απ’την αξία του ακινήτου, δε μας έπεισε ότι μπορείς χαλαρά με ένα χιλιάρικο μισθό να πληρώνεις δάνειο 200χιλ. Τίποτα από αυτά δε συνέβη, και για όλα φταίνε αοκλειστικά και μόνο οι κρατικές σπατάλες απ’τις οποίες όλοι ωφεληθήκαμε, και η παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση η οποία ήταν βασικά ένα φυσικό φαινόμενο για το οποίο δε φταίει κανένας. Κάτι σαν τις μαγουλάδες ένα πράμα.
Ετσι θα μας πούνε, και έτσι θα το χάψουμε.
