Για να φωτίσουμε το θέμα συνολικά,πρέπει να το εξετάσουμε διαχρονικά.Είμαι του '72,δηλαδή η εφηβεία μου κύλησε την ύστερη '80.Τα πρότυπα της εποχής ήταν,για τους ''σκληρούς'' το heavy metal,και για τους ''φλούφληδες'' η Madonna,o Boy George,κ.ά.Πιστεύετε ότι οι παππούδες μου,γεννημένοι μετά τον Πρώτο Πόλεμο,με φτώχεια και καθημερινό αγώνα να ταΐσουν την οικογένειά τους,με έναν Δεύτερο Πόλεμο και εν συνεχεία τον Εμφύλιο στην πλάτη τους,έβλεπαν με καμάρι τον εγγόνό τους να κυκλοφορεί με κολλητά παντελόνια,μακρύ μαλλί με μπούκλες,μακιγιάζ,νεκροκεφαλές κ.ά. αξεσουάρ,να κλαίει για την γκόμενα στο δωμάτιο μόνος του,παρέα με το walk-man,ή τους... γύριζαν τ'άντερα;(Το παράδειγμα τυχαίο,δεν ήμουνα χεβιμεταλάς,μου έρεσε έως ενός σημείου).Είμαστε όλοι,άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο,θύματα των εκάστοτε καταναλωτικών προτύπων της βιομηχανίας που εντέχνως μας πλασάρει,είτε θέλουμε να το παραδεχτούμε,είτε όχι.Κι εμένα με ξενίζουν τα ''αγορίτσια'',αλλά τι να κάνουμε,έτσι είναι,μόδες είναι και περνάνε...
![URL]]](http://[URL unfurl="true"]www.tsantiri.gr/wp-content/uploads/2014/04/spiliotopoulos-aris-katarti-570-400x600.jpg[/img[/URL]])
