Αγαπητέ φίλε,
Όντας πλέον 43 και με αρκετή πλέον εμπειρία στο θέμα γυναίκες, εκδιδόμενες και μη, θα σου πω αυτό που έζησα εγώ, τι με βοήθησε και πώς βγήκα από αυτόν τον κύκλο ατολμίας που κι εγώ ζούσα επί χρόνια. Μεταξύ 20-36 με έλεγες κι εμένα πολύ πάνω από τον μέσο όρο σε επίπεδο εμφάνισης, αδύνατος, ωραίο πρόσωπο, μεγάλες πλάτες, φυσιολογικό μέγεθος πέους, με plus το μεγάλο girth, κι όμως, μέχρι τα 30 μου δεν τολμούσα να πλησιάσω γυναίκα. Η πρώτη μου σχέση στα 20 προέκυψε γιατί μου την έπεσε στεγνά εκείνη όπως λες και για σένα, μετά υπήρξε μια χρόνια κατάσταση με μια άλλη κοπέλα που καταλήξαμε fuck buddies μετά από 8μηνη σχέση, και στο ενδιάμεσο άπειρες εκδιδόμενες που πάντα κάλυπταν το σεξουαλικό κενό και την αδυναμία να προσεγγίσω φυσιολογικά και με θάρρος μια κοπέλα που θα μου άρεσε. Παρότι είχα την εμφάνιση που είχα, με θεωρούσα πάντα χοντρό και άσχημο.
Στα 30 μου κοντά λοιπόν και μετά από μια μεγάλη περίοδο πολύ έντονης κλινικής κατάθλιψης, ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Μέσα σε λίγους μήνες άρχισε να αλλάζει το πράγμα. Στην εταιρεία που εργαζόμουν τότε, είχα μια συνάδελφο που την έλεγες τρελό μουνί. Μιλάμε για ομορφιά μοντέλου και βάλε. Πρόσωπο αγγελικό, σώμα λαμπάδα, στήθος γεια σου και κώλος στον ουρανό! Είχε σχέση, αλλά άρχισε τα πίτσι πίτσι μαζί μου. Μόλις κατάλαβα ότι γουστάρει, χώθηκα χωρίς 2η σκέψη. Κάναμε παράλληλη σχέση που κράτησε περίπου 3 μήνες, αυτή επέλεξε μετά να μας χωρίσει και τους 2, αλλά το ότι κατάφερα και πήδηξα αυτόν τον υπέρμουνο και χωρίς κανένα κόλλημα ήταν για μένα μια παντελώς πρωτόγνωρη εμπειρία. Στη συνέχεια ακολούθησαν άλλες 3 σχέσεις και πάντα με πολύ όμορφες κοπέλες (υποκειμενικό θα μου πεις), σίγουρα πολύ πάνω από τον μέσο όρο κι αυτές.
Και πρόσεξε, οι σχέσεις συνέχισαν και συνεχίζουν όσο εγώ πλέον είμαι πολύ κάτω του μέσου όρου. Έχω αποκτήσει μπιφτεκοκάραφλο στο κεφάλι, οι τρίχες σε μαλλιά και γένια έχουν κατασπρίσει (η ψωλή φαρμάκι όπως καταλαβαίνεις! ) και έχω παχύνει γάματα, φτάνοντας κάποια στιγμή τα 130 κιλά (ευτυχώς λόγω σωματοδομής δείχνω πάντα αρκετά πιο λίγα και πλέον κάνω συστηματική κι αποτελεσματική δίαιτα).
ΑΛΛΑ, όλα αυτά τα χρόνια δεν σταμάτησα ποτέ την ψυχοθεραπεία. Κάνω πλέον 10+ χρόνια και μου έχει αλλάξει όλη τη ζωή, όχι μόνο στις σχέσεις και στα γκομενικά, αλλά σε πολλαπλά επίπεδα. Αυτό που περιγράφεις και για τον εαυτό σου είναι σίγουρα θέμα αυτοπεποίθησης, αλλά το να σου πει κάποιος απλά είναι θέμα αυτοπεποίθησης δεν βοηθάει σε τίποτα. Πρέπει να φτάσεις στα βάθη του δικού σου εαυτού και των δικών σου βιωμάτων, ώστε να καταλάβεις τι είναι αυτό που σε διαμόρφωσε έτσι, ώστε να μπορέσεις να το λύσεις. Και αυτό δεν θα σου το προσφέρει κανένας άλλος πέραν του ίδιου σου του εαυτού, με την καθοδήγηση ενός σωστού και αποτελεσματικού επαγγελματία του κλάδου της ψυχικής υγείας. Μην περιμένεις ούτε από φίλους, ούτε από συγγενείς, ούτε από εμάς εδώ. Είναι ένας προσωπικός αγώνας που οφείλεις να δώσεις, όχι με την έννοια του πρέπει, αλλά γιατί αν δεν χαρίσουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας τη ζωή που θέλουμε, ποιος θα το κάνει; Ούτε η ίδια σου η μάνα, trust me!
Αν θέλεις να μιλήσουμε και πιο ιδιωτικά και πάρεις κάποια απόφαση περί ψυχοθεραπείας και θέλεις καθοδήγηση και σε αυτό το κομμάτι για το πού μπορείς να απευθυνθείς, feel free να μου στείλεις μήνυμα.
Συγγνώμη για το σεντόνι, απλά ταυτίστηκα απόλυτα και θεώρησα χρέος μου να μοιραστώ μαζί σου την εμπειρία μου και την άποψή μου. Και να θυμάσαι ότι το θέμα δεν είναι η πανάκεια. Κι εγώ κάνω τόσα χρόνια Ψ, αλλά τις πουτάνες δεν τις έχω κόψει. Όχι ότι το θεωρώ αρρώστια, έχουμε και τις γαμημένες τις ορμές, αλλά καμιά φορά χάνω το μέτρο. Και it's ok. Γιατί το βασικό μέσα από την ψυχοθεραπεία είναι να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου για αυτό που είναι. Με τα καλά και τα στραβά του. Κι έτσι θα αγαπήσεις και θα αγαπηθείς περισσότερο και ευκολότερα!
Στη διάθεσή σου για ό,τι άλλο θες να πούμε.
Αγωνιστικούς χαιρετισμούς,
Σ.