Αλητεία είναι η λέξη που ταιριάζει στον λαό μας.
Από την μαγκιά ως έμβλημα ρεμπέτικης μποέμ φύσης , αναληφθήκαμε πλέον προς τα προσφιλέστατα τοτέμ μαγκιάς - μοντέλα αλητείας, κλισέ εκφράσεων που καταπίνουμε από τα μμε και εκφραζόμαστε, άνευ μαλακίας, ξεχνώντας βέβαια την σχέση διαλόγου – δημιουργίας.
Τείνουμε στην βλακεία με ιλιγγιώδη ταχύτητα, σε σημείο που σου έρχεται να ξεράσεις τουλάχιστον μια φορά την ημέρα.
Τραμπούκοι, προβοκάτορες, παράνομοι, άνομοι παραχωρούμε τα κεκτημένα μας καθήμενοι αναπαυτικά και ασχολούμαστε με τα ασήμαντα, γιατί άλλωστε όπως λέει και ο μπαμπάς.. εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο;
Μόνο αν το αίμα μπει στο σπίτι μας ταρακουνιέται ο κώλος μας. Αλλιώς παίρνουμε μια θεσούλα ει δυνατόν στο δημόσιο και πορευόμαστε διατηρώντας πάντα το δικαίωμα της ξερολίασης για όλα. Άλλωστε έχουμε ενημέρωση από τα κανάλια και γονεϊκά κατάλοιπα δεξιάς – αριστεράς που μας τοποθετούν στο σύμπαν του μικρόκοσμου μας.
Την επόμενη ξεχνάμε .. Την επομένη βρίζουμε όσα επιλέξαμε. Κανείς δεν έχει ευθύνη, ούτε εμείς ποτέ. Αλητεία.
Στην Θεσσαλονίκη απέναντι από το τρίτο σώμα στρατού, στο πεδίον του άρεως, με συμφωνία που υπογράφηκε με τις Νατοϊκές δυνάμεις, θα δημιουργηθεί ένας χώρος όπου δύνανται να φυλάσσονται μικρής εμβέλειας χημικά και πυρηνικά όπλα. Εμείς βέβαια χαριεντιζόμαστε και διαφωνούμε «δημιουργικά» για τις πορείες του βλήματος … για το αν τα πήραν οι αστυνομικοί και δικαιούνται να βαράνε πολίτες και αλλά ευτράπελα. Η δημοκρατία της παπαριάς…
Ούτε ξέρουμε από πού μας έρχεται το βλήμα όμως.. .ποιοι παίζουν με τα ανίδεα μυαλά μας και την ημιμάθεια μας.
«Ενθουσιάζομαι» όταν σκέφτομαι ότι πρέπει να κάθομαι ήσυχα, με ήσυχο μυαλό και ήσυχη συνείδηση ώστε να μην ταράξω την ληστρική τους διάθεση και ήσυχα να τοποθετούμαι στην ζωούλα μου.
Ο εχθρός κύριοι δεν είναι κανείς από εμάς είτε διαδηλώνει, είτε καταστέλλει… Μας βάλανε στο σκάκι και μαλώνουμε σαν πιόνια… Παίρνει κανείς την θέση του και απλά κουνιέται σαν καμπόσος..
Ο εχθρός όμως είναι η άγνοια, η ημιμάθεια και το βόλεμα. Είναι η αλητεία που μπήκε στο dna μας και μας δεντρώνει στην καθημερινότητα μας.
Η λήθη από την κούραση, η υπερβολή, το χάος και η εξάρτηση.
Οι ταμπέλες- οι ατάκες και τα σύμβολα χωρίς νόημα, η μετριότητα, η ευκολία...
Και επειδή πλέον βλέπουμε με κανοκιάλι την δημοκρατία, και στην ιδέα της σφάζονται παλικάρια για συμφέροντα τρίτων θα σας θυμίσω τα λόγια του τραγουδιού: