Έχω κάνει κάποιες σκέψεις, και θα στις παρουσιάσω.
Να πάμε βήμα-βήμα όμως, γιατί αλλιώς η συζήτηση θα γίνει μπάχαλο.
Τελειώσαμε με τα κριτήρια?
Είναι μόνο αυτά τα πέντε?
Συγγνώμη για την απουσία και την καθυστέρηση στη συμμετοχή, αλλά είχα μπλέξει με άλλα.
Και το νήμα προχώρησε πολύ γρήγορα, και δεν είχα χρόνο να διαβάσω.
Δυστυχώς, μεγάλο μέρος της «προόδου» του νήματος είναι spam. Είπα στο site να κάνει καθάρισμα (αναφορές), δεν ξέρω αν και πότε θα το κάνουν.
Να ξεκαθαρίσω μερικά πράματα:
Η έννοια «δημοκρατία» που πολλοί αναφέρετε εδώ, δεν υφίσταται. Εξ ορισμού. «Δημοκρατία» σημαίνει «Κρατεί ο Δήμος», Δήμος είναι όλοι, ΔΕΝ κρατούν όλοι (αλλά μερικοί αντιπρόσωποι τους), επομένως αυτό που έχουμε είναι «Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία», και όχι «Δημοκρατία» (με την έννοια π.χ. που είχε στην αρχαία Ελλάδα, όπου ΟΛΟΙ πήγαιναν στην εκκλησία του Δήμου και ψήφιζαν).
Το πρόβλημα εμφανίζεται επειδή οι αντιπρόσωποι (που εκλέγονται) εξαπατούν τους εκλέκτορες (αυτούς που ψηφίζουν).
Το πόσο τους εξαπατούν εξαρτάται από τη πόσο επιδεκτικοί είναι οι εκλέκτορες στο να εξαπατηθούν.
Δυστυχώς (δικιά μου γνώμη αυτή) η μεγαλύτερη πλειοψηφία των ψηφιζόντων είναι επιρρεπής στο να εξαπατάται. Συνήθως δε, όταν το καταλάβει, είναι αργά. Κάποια ζημιά (σε βάρος τους) έχει γίνει.
Αυτό πού έλεγα (πριν 2-3 μέρες, την 26-03-2013, 15:44:43) είναι ότι πρέπει να βρεθεί ένα σύστημα το οποίο θα διαφοροποιεί το «βάρος» της ψήφου ενός εκάστου. Για να γίνει αυτό που εννοώ κατανοητό:
Σήμερα ψηφίζουν 7 εκ άνθρωποι, και βγαίνουν τα αποτελέσματα που βγαίνουν. Από τα 7 εκ, οι περισσότεροι έχουν εξαπατηθεί. Αν μου ζητάτε εκτίμηση, νομίζω ότι το ποσοστό αυτών είναι 99% (70.000 είναι που δεν εξαπατώνται). Και βέβαια πάντα υπάρχουν διαβαθμίσεις στο μέγεθος της εξαπάτησης ενός εκάστου, αλλά η πλειοψηφία, εξαπατάται.
Για να αλλάξει αυτό, πρέπει να αποκτήσει κάθε ψηφοφόρος διαφορετικό «βάρος» ψήφου.
Πρακτικά, πως γίνεται αυτό:
Οι 7.000.000 ψηφοφόροι προκύπτουν από το «ένας άνθρωπος = μία ψήφος».
Θα παραμείνει το «ένας άνθρωπος = μία ψήφος».
Επί πλέον όμως, κάποιοι άνθρωποι (πολίτες) θα αποκτήσουν και δεύτερη ψήφο.
Κάποιοι και τρίτη.
Κάποιοι και τέταρτη.
Κάποιοι και πέμπτη.
Οι επί πλέον ψήφοι θα είναι ίσης αξίας με τις πρώτες (τις 7 εκ). Και δεν θα διαχωρίζονται.
Έτσι τα αποτελέσματα τα οποία σήμερα βγαίνουν από 7 εκ ψήφους, θα βγαίνουν από (παράδειγμα – τα νούμερα είναι εικονικά) 9,5 εκ. ψήφους.
Πρώτοι ψήφοι (ένας άνθρωπος = μία ψήφος = 7.000.000).
Δεύτερες ψήφοι (από αυτούς που θα έχουν να ψηφίσουν και δεύτερη φορά = 2.000.000).
Τρίτες ψήφοι (από αυτούς που θα έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν και δεύτερη και τρίτη φορά = 400.000).
Τέταρτες ψήφοι (από αυτούς που θα έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη φορά = 70.000).
Πέμπτες ψήφοι (από αυτούς που θα έχουν δικαίωμα να ψηφίσουν και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη και Πέμπτη φορά = 20.000).
Σύνολο = 9.490.000 ψήφοι.
Άρα η βάση (το εκλογικό σώμα) είναι άλλο. Είναι μεγαλύτερο, και επειδή το βάρος (θα) έχει δοθεί με βάση κριτήρια, θα είναι και «υγιέστερο» από το παλιό.
Θα εκθέσω πιο κάτω το θέμα των κριτηρίων.
Σαν παρένθεση, ποια είναι η ΚΥΡΙΑ δουλειά των «εκλεγομένων» αντιπροσώπων? Προφανώς είναι η διαχείριση του συλλογικού πλούτου.
Άλλωστε απ’ αυτό βγαίνει και το «ενδιαφέρον» των αντιπροσώπων να εκλεγούν, τα περί «υπηρεσίας που θέλουν να προσφέρουν στην Πατρίδα» εγώ τα ακούω βερεσέ, όλοι για τη μάσα πάνε (κι ό,τι καταφέρουν να βουτήξουν χωρίς να κινδυνέψουν να χωθούν μέσα – αυτός είναι ο στόχος τους, ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ είναι οι εξαιρέσεις) άρα με ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ κριτήρια πρέπει να αυξηθεί το βάρος της ψήφου κάποιου, γιατί αυτός που καταλαβαίνει (επιτυχώς) τα οικονομικά μπορεί και να κρίνει (επιτυχώς) τις προθέσεις, τους στόχους, τα ψέμματα και τις αλήθειες που προβάλλουν οι υποψήφιοι.
Επί πλέον, στα κριτήρια που αναφέρθηκαν εδώ (ηλικία, ευφυΐα, μόρφωση, εμπειρία, τιμιότης, φιλοπατρία, αξιόμαχον κλπ), ΜΕΡΙΚΑ έχουν αξία στην εκλογική κρίση για την εκλογή αντιπροσώπου, μερικά όμως όχι. Π.χ. τι αξία έχει το «αξιόμαχον» στο να μπορεί ο αξιόμαχος να κρίνει αν ο κρινόμενος υποψήφιος είναι κατάλληλος, ειλικρινής, μη κλέφτης κλπ? Μπορεί ο αξιόμαχος να είναι άριστος μαχητής (ή αθλητής), αλλά αυτό δεν έχει σχέση με την πολιτική του ωριμότητα.
Για μένα τα χαρακτηριστικά που θα πρεπε να βαρύνουν είναι (και με σειρά σπουδαιότητας): Ευφυΐα, μόρφωση, εμπειρία, τιμιότης.
Το να γίνουν τεστ (όπως κάποιοι πρότειναν) είναι εκτός πραγματικότητας. Όταν δεν μπορεί ο μηχανισμός του κράτους να ελέγξει ποιός και πως παίρνει δίπλωμα οδήγησης, σιγά μη βγάλει άκρη με τέτοια τεστ. Αποκλείεται.
Υπάρχει όμως ένα συνολικό στοιχείο, που ΣΥΝΟΨΙΖΕΙ όλα τα ανωτέρω επί μέρους στοιχεία, και μάλιστα επί πλέον και την επιτυχή ικανότητα συνδυασμού αυτών.
Το στοιχείο αυτό είναι η οικονομική επιτυχία του κρινομένου.
Και επειδή οικονομική επιτυχία έχουν και νταβατζήδες, και διακινητές ναρκωτικών, και ληστές τραπεζών, και απατεώνες, και καταπατητές εκτάσεων και παντός τύπου μπουμπούκια που πιθανόν είναι οικονομικά πετυχημένοι, δεν αρκεί να είναι κάποιος «πλούσιος» για να του αναγνωριστεί το δικαίωμα βαρυτέρας ψήφου. Πρέπει να είναι και έντιμος, και «καθαρός».
Ποιός συνδυάζει όλα αυτά τα χαρακτηριστικά?
Αυτός που κάνει μεγάλη φορολογική δήλωση, και πληρώνει μεγάλους φόρους.
Επί πλέον, μια που ο καβγάς της εκλογής γίνεται «για το πάπλωμα», δηλαδή για το ποιος αντιπρόσωπος θα αναλάβει τη διαχείριση του δημόσιου πλούτου, δεν είναι σωστό αυτός που συμμετέχει σε μεγάλο ποσοστό «στα κοινά» (πληρώνοντας μεγάλους φόρους), να συμμετέχει και σε μεγάλο ποσοστό στην εκλογή? Εγώ σωστό το βρίσκω.
Σε κάθε πολυκατοικία που κάνει γενική συνέλευση για τις δαπάνες των κοινοχρήστων οι πληρώνοντες πολλά κοινόχρηστα έχουν και περισσότερους ψήφους στη συνέλευση. Όταν γίνεται στις πολυκατοικίες (και θεωρείται νορμάλ), γιατί αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει και στο κράτος?
Επομένως η πρόταση (μου) είναι:
Κάθε χρόνο (ή τετραετία) θα σχηματίζεται κατάλογος των πολιτών με βάση τους φόρους που πληρώνουν (φόρος επί ατομικών εισοδημάτων. Όχι μερίσματα, όχι τόκοι, όχι αμοιβές Δ.Σ., όχι νοίκια). ΜΟΝΟ φόροι για εισοδήματα από εργασία και ατομική επιχειρηματική δραστηριότητα. Τα στοιχεία αυτά υπάρχουν έτοιμα, μόνο μηχανογραφική επεξεργασία θέλουν.
Από κει και πέρα θα σχηματιστεί ένα σχέδιο, (εικονικά πάλι τα νούμερα) που θα χωρίζει τους πολίτες π.χ.ως εξής:
-Α κατηγορία: Όλοι, ανεξαρτήτως πληρωθέντος φόρου.
-Β κατηγορία: Οι πληρώσαντες φόρο άνω των 15.000.
-Γ κατηγορία: Οι πληρώσαντες φόρο άνω των 60.000.
-Δ κατηγορία: Οι πληρώσαντες φόρο άνω των 150.000.
-Ε κατηγορία: Οι πληρώσαντες φόρο άνω των 300.000.
Ανάλογα με την κατηγορία που κάποιος εντάσσεται, θα παίρνει και ένα «πιστοποιητικό» που θα του δίνει δικαίωμα για μια επί πλέον ψήφο στις εκλογές.
Οι της Ε’ κατηγορίας, θα έχουν 5 ψήφους. Οι της Δ’ 4, και πάει λέγοντας.
Θεωρώ ότι ένα τέτοιο σύστημα θα μπορέσει να ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ τη σάπια παρούσα κατάσταση. Το πόσο «ισχυρό» θα είναι (δηλαδή αν τα σημερινά 7 εκ. ψήφοι γίνουν 9,5, ή 15 ή 20 εκ.) συζητιέται. Νούμερα είναι και μπορούν να συζητηθούν και να αλλάζουν.
Το σύστημα όμως (σαν βάση) περιέχει:
-Το δίκαιο στοιχείο του ότι «αν συμμετέχεις πολύ, αποφασίζεις και πολύ».
-Το στοιχείο του ότι «αφού πέτυχες για τον εαυτό σου, είσαι κατά τεκμήριο ικανός».
-Το στοιχείο του ότι «αν κλέβεις το κράτος κρύβοντας εισοδήματα, δεν αποφασίζεις ισχυρά».
Και περιμένω να δω τις αντιδράσεις σας.
Πάντως κουβέντες περί «Δημοκρατίας» δεν θα κάνω.
Γιατί αυτό που έχουμε τώρα ΔΕΝ είναι δημοκρατία, είπα στην αρχή τι είναι και γιατί.
Από όσα διάβασα που έχετε γράψει, αυτός που μάλλον θα καταλάβει καλύτερα τι γράφω εδώ είναι ο skiouros7.
