Μια ορθολογική ανάλυση για το πως έχει το ζήτημα τη συγκεκριμένη στιγμή...
Συνεχίζεται το θέατρο του παραλόγου στο Μακεδονικό…
Το θέατρο του παραλόγου και ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός στο περιβόητο Μακεδονικό ή Σκοπιανό συνεχίζεται εδώ και κοντά 25 χρόνια και φυσικά η «πρώτη φορά αριστερά» δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση !
Πέρα από το γεγονός ότι αυτά τα 25 χρόνια που εκκρεμεί το ζήτημα οφείλονται κυρίως στην Ελληνική αδιαλλαξία και τυχοδιωκτισμό, σήμερα έχουμε μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι διαπραγματεύεται για μια συμβιβαστική λύση χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει τη θέση της ! Και αυτό διότι την ίδια στιγμή ο ακροδεξιός συγκυβερνήτης του Τσίπρα, Καμμένος διατείνεται πως δέχεται καθόλου τη λέξη «Μακεδονία» για την όποια ονομασία των γειτόνων...
Από την άλλη και η υποτιθέμενη φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία (η τόσο υπερήφανη για το βέτο του Καραμανλή το 2008) αποφεύγει ουσιαστικά να πάρει θέση- φοβούμενη το πολιτικό κόστος- και κατηγορεί ταυτόχρονα την κυβέρνηση για διγλωσσία, η οποία κυβέρνηση ουσιαστικά τους λέει «αφού ούτε και εσείς έχετε ξεκάθαρη θέση, οπότε σκάστε» !
Τι ακριβώς διαπραγματεύεται λοιπόν αυτή η κυβέρνηση τη δεδομένη στιγμή με τους γείτονες και ποιες οι κόκκινες γραμμές της ; Ουδεις έχει καταλάβει, ούτε μας έχει ενημερώσει…
Υποτίθεται δε πως υπάρχει μια εθνική θέση για το ζήτημα περί σύνθετης ονομασίας με το όνομα «Μακεδονία» έναντι όλων και μόνο ως γεωγραφικός προσδιορισμός (παρότι ούτε και με αυτούς τους όρους μπήκε στη διαδικασία να διαπραγματευτεί ποτέ σοβαρά το Ελληνικό κράτος…).
Αυτό σημαίνει ότι κατά πρώτον θα μπορούσαμε να απαιτήσουμε και την αλλαγή της συνταγματικής ονομασίας της χώρας, κάτι που είναι πρωτοφανές στα παγκόσμια χρονικά και πολύ αμφίβολο αν θα το δεχθούν οι γείτονες ! Κατά δεύτερον μια τέτοια θέση (γεωγραφικός προσδιορισμός) σημαίνει πως δεν αναγνωρίζουμε και ένα αντίστοιχο έθνος σύμφωνο με την ονομασία της χώρας (στην ουσία δηλαδή Μακεδονικό έθνος). Αλλά και πως γίνεται μία χώρα να μην ανήκει σε κανένα έθνος, πόσο μάλλον που το σύγχρονο έθνος είναι κυρίως θέμα αυτοπροσδιορισμού ;
Έστω λοιπόν και αν η κυβέρνηση του Τσίπρα θελήσει, για τους δικούς της λόγους, να δώσει μια λύση στο θέμα και ενδεχομένως οι γείτονες υποχωρήσουν σε τόσο σοβαρά ζητήματα (έθνος και συνταγματική ονομασία), πως θα κάνει καλά και τους ΑΝ.ΕΛ. του Καμμένου, της Χρυσές Αυγές και τους Λεβέντηδες και πιθανότατα και κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας ; Κυρίως πως θα τα βγάλουν πέρα με το λεγόμενο λαϊκό αίσθημα (και κυρίως των βορειοελλαδιτών), όταν το πολιτικό καθεστώς έχει ποτίσει τον Ελληνικό λαό με ψεύδη και φανατισμό στο συγκεκριμένο θέμα ;
Όταν δηλαδή επί 25 χρόνια το καθεστώς προπαγανδίζει πχ. ότι «Μακεδονία είναι μόνο μία και Ελληνική», ότι αυτή η χώρα είναι τεχνητό κατασκεύασμα ή και ψευδοκράτος δημιούργημα του Τίτο και άλλα τέτοια, πως περιμένουν ο Ελληνικός λαός να αποδεχθεί έστω μια ονομασία τύπου «Βόρεια Μακεδονία», «Νέα Μακεδονία» ή κάτι τέτοιο ;
Από την άλλη βέβαια, αν υπάρξει διακομματική συμφωνία για το όνομα της χώρας, οι αντιδράσεις ίσως να μην πάρουν μια αρκετά μαζική μορφή, αφού δεν θα υπάρχουν πλέον τα μεγάλα κόμματα και οι δήμαρχοι που θα οργάνωναν μαζικά συλλαλητήρια, διαδηλώσεις κλπ, όπως παλιότερα. Οι μόνοι που θα το κάνουν- και ήδη έχουν αρχίσει- θα είναι Χρυσαυγήτες και λοιποί ακροδεξιοί και πατριδοκάπηλοι…
Πάντως το τι θέλει να κάνει ο Τσίπρας με το ζήτημα θα φανεί στο εγγύς μέλλον. Ένα ενδεχόμενο είναι να σκοπεύει κάποια στιγμή να αποχωρήσει από τις συνομιλίες και να ρίξει το φταίξιμο στους γείτονες (όπως έκανε και στο Κυπριακό), προκειμένου να εμποδίσει αυτή τη χώρα να μπει σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., όπως θέλει η μαμά Ρωσία και ο Πούτιν που θέλει να ελέγξει γεωπολιτικάαυτή τη χώρα.
Ωστόσο το δεύτερο ενδεχόμενο είναι η κυβέρνηση των γειτόνων (που αντικατέστησε τον σωβινιστή αρχαιόπληκτο Γκρουέφσκι) να καλοβλέπει και αυτή τον Ρωσικό εναγκαλισμό, οπότε να μπει σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε. και με τη σύμφωνη γνώμη της Ρωσίας, προκειμένου να παίζει μέσα σε αυτούς τους θεσμούς το Ρωσικό πολιτικό παιχνίδι. Σε αυτήν την περίπτωση ο Τσίπρας θα πάει αναγκαστικά σε συμβιβαστική λύση με ότι μπορεί να συνεπάγεται αυτό...
Όμως το πιο πιθανό, κατά την ταπεινή μου γνώμη, είναι πως η κυβέρνηση βρέθηκε σε δύσκολη θέση λόγω των πιέσεων που δέχεται από τη δύση για λύση του ζητήματος και αναγκάζεται σε συμβιβασμό !
Αυτό διότι, αν η Ελλάδα παραμείνει ανυποχώρητη, τότε η ΠΓΔΜ μπορεί να πάρει πρόσκληση για ένταξη στο ΝΑΤΟ τον προσεχή Ιούλιο, παρά τη θέληση της χώρας μας. Αν γίνει κάτι τέτοιο, η Ελλάδα δεν θα έχει δικαίωμα νέου βέτο- λόγω παλιότερης καταδικαστικής απόφασης σε διεθνές δικαστήριο- οπότε και αυτοί θα μπουν στο ΝΑΤΟ στην καλύτερη ως FYROM και στη χειρότερη ως Μακεδονία (σκέτο) ! Τότε λοιπόν τα πράγματα θα είναι σαφώς χειρότερα, άρα μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα για τους Τσιπροκοτζιάδες !
Όπως προφανώς καταλαβαίνετε (τουλάχιστον οι πιο σώφρονες), ένα ζήτημα που έπρεπε να είχε διευθετηθεί την εποχή που «γεννήθηκε» τραβάει επί δύομιση δεκαετίες και ίσως και παραπάνω. Και αυτό διότι οι Ελληνικοί χειρισμοί (όλων των κυβερνήσεων) ήταν ότι χειρότερο και πιο τυχοδιωκτικό μπορεί να υπάρξει. Ίσως μάλιστα να πρέπει να διδάσκεται και σε σεμινάρια για το τι ακριβώς δεν πρέπει να κάνετε στην εξωτερική πολιτική και στις διεθνείς σχ
