Πώς να ρίξεις μια γυναίκα;
Ουδέν απλούστερον τούτου. Φτάνει η γυναίκα να σε γουστάρει, ή τουλάχιστον να της έχεις κεντρίσει λίγο την περιέργεια. Αν δεν θέλει να σε βλέπει ούτε ζωγραφιστό, μην προσπαθήσεις καν. Γιατί, ρώτησες;
Γιατί όταν πάει ο κυνηγός στο δάσος να πιάσει τον λαγό, ο λαγός όλο του ξεφεύγει; Γιατί ο λαγός δεν θέλει να πιαστεί. Αλλιώς θα καθότανε απ’ την αρχή να συζητήσει με τον κυνηγό πόσα κρεμμύδια θα βάλει στο στιφάδο, αντί να τον τρέχει σε λόγγους, βουνά, ραχούλες. Δηλαδή: ότι μας βάζει στην διαδικασία να το κυνηγήσουμε, δεν θέλει να το πιάσουμε. Άρα, άσ’ την αυτή που σε φτύνει και πήγαινε σε μια άλλη, πιο καταδεκτική.
Η γυναίκα, αν της αρέσεις, θέλει και να της τα ρίξεις και να την πιάσεις, είναι στο γονίδιό της κι οφείλεται στα μακρινά χρόνια που η πριγκίπισσα καθόταν στον πύργο και της είχαν σπάσει τα νεύρα στο κέντημα κι ήξερε, ότι μόνο αν έρθει ο ιππότης κάτω απ’ το παράθυρό της, να την βάλει στα αίματα, θα γλιτώσει απ’ το κέντημα και όσα αυτό συνεπάγεται.
Άρα, οφείλεις να τα ρίχνεις στις γυναίκες. Παντού! Όχι μόνο στα μπαρ, είναι παλιομοδίτικο πλέον κι άσε που η κατάσταση εκεί είναι κουκιά μετρημένα, γιατί παίζουν δυο κατηγορίες γυναικών. Αυτές που έχουν βγει για να ψαχτούν κι αυτές που έχουν βγει να πιουν ένα ποτό να χαλαρώσουν. Η πρώτη κατηγορία είναι υποψιασμένη, άρα έτοιμη στο πιάτο και δεν θα χρειαστεί να κάνεις πολλά, η δεύτερη είναι πιο δύσκολη. Θες τα δύσκολα, ε; My kind of guy!
Το μυστικό είναι να την πιάσεις στον ύπνο, να μην το περιμένει. Η όλη προσέγγισή σου να βασίζεται στο «δεν στην πέφτω, μιλάμε». Γιατί, άμα γυαλίσει η λιγουριά στο μάτι, πάει, το χάσαμε το κορμί, πατριώτη.
Αν την καρφώνεις από μακριά σαν χάνος και την βλέπεις να γυρνάει ενοχλημένη απ’ την άλλη, δεν σημαίνει, επαναλαμβάνω, δεν σημαίνει: «το γκομενάκι γουστάρει, το ‘χω, το ‘χω κι ορμάω». Όχι. Σημαίνει: «Τι κοιτάει τώρα έτσι αυτός; Δεν βλέπει που δεν γουστάρω; Ωχ, έρχεται εδώ, είναι κι ηλίθιος από πάνω, τώρα να τα ακούσει να ‘ρθει στα ίσια του».
Μην το παίρνετε προσωπικά, καμία γυναίκα δεν είναι υποχρεωμένη να σας ανταποδώσει το ενδιαφέρον. Για αυτό πριν πέσετε στην πισίνα, κοιτάξτε αν έχει νερό μέσα, αλλιώς δεν φταίει κανείς που θα φάτε τα μούτρα σας.
Αν λοιπόν, μόλις κοιταχτείτε, δεν πάρει το βλέμμα, αλλά σε τσεκάρει για λίγο, έχεις το ελεύθερο να πας και θα πας! Άμα καταφέρεις και μιλήσετε και γελάσετε (το χιούμορ είναι το Α για να ρίξεις μια γυναίκα και το Ω για να την κρατήσεις, OK, και μερικά άλλα που δεν είναι της παρούσης) για κανά τέταρτο είσαι καλά, άρχοντας και ζητάς τηλέφωνο («και facebook έχουμε, πάρε πάρε κυρία») ή βεβαιώνεσαι ότι θα την ξαναδείς σύντομα, αν θες να το πας λάου λάου.
Αφού γίνει το πλησίασμα, έχεις πάρει ζωούλα και πας στην επόμενη πίστα. Μην ακούς όσους σου λένε «παίξ’ το ψυχρός κι αδιάφορος και φτύσ’ την για να κολλήσει». Όχι, βρε χαζό, αυτό θα το κάνεις μετά, αφού την ρίξεις. Πρώτα θα την ηρεμήσεις, ότι δεν είσαι σαν τους άλλους, ότι την θες τρελά, ότι είσαι ότι καλύτερο της έχει συμβεί και μόλις τα πιστέψει, την φτύνεις και τότε αρχίζει αυτή να τρέχει, γιατί σε πίστεψε και τώρα θέλει όσα της έταξες.
Εδώ ερχόμαστε στα μεγάλα θέματα των γυναικών τα οποία είναι κατά σειρά εμφανίσεως: τα λόγια, οι φιλοφρονήσεις, οι επιθυμίες και τα στερεότυπα.
Οι γυναίκες θέλουν λόγια, πολλά λόγια. Το «parole parole parole» της Μίνα και το «πίτσι πίτσι πίτσι, θα το ρίξω το κορίτσι», δεν γράφτηκαν τυχαία. Κι όταν λέω λόγια εννοώ (κυρίως) ψέματα. Πχ. το κορίτσι είναι διανοούμενο, το βλέπεις, το ακούς, το αισθάνεσαι, εκεί που μιλάτε πετάς ένα «το βιβλίο που διαβάζω αυτή την εποχή…» και προσθέτεις τον τίτλο ενός βιβλίου που κάπου έχει πάρει το μάτι σου, φτάνει να μην είναι «Η Πολυάννα μαμά» ή «Χίτλερ – Ο Αγών μου». Η φράση κλειδί είναι «αυτή την εποχή», εκεί είναι που θα τσιμπήσει ότι είσαι διαβαστερός κι επιτέλους βρήκε έναν άντρα, που να μπορεί να συζητήσει μαζί του γιατί ο Όργουελ δεν πήρε ποτέ το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Μην κολλάς στο ότι το τελευταίο βιβλίο που διάβασες ήταν τα Κλασσικά του Σούπερ Σεραφίνο στην πέμπτη Δημοτικού, δεν το ξέρει κι όταν το μάθει, θα είναι πλέον αργά.
Οι γυναίκες θέλουν φιλοφρονήσεις και δεν εννοώ (μόνο) τα κομπλιμέντα για την ομορφιά τους. Οι γυναίκες της εποχής μας, έχουν μια βασική αδυναμία. Θέλουν οι άντρες να τις θεωρούν έξυπνες, ότι είναι όμορφες το ξέρουν κι έχουν τις φίλες τους να τους το λένε, η εξυπνάδα είναι το θέμα τους, για αυτό μην το παίζεις πιο έξυπνος απ’ αυτήν, δεν κάνεις διαγωνισμό IQ, γκόμενα πας να βγάλεις, πες εκεί πέρα: «Πωωωω, έχεις απίθανο μυαλό, πώς να το συναγωνιστώ; Είσαι τόσο έξυπνη» και θα με θυμηθείς.
Οι γυναίκες έχουν επιθυμίες και πρέπει να βρεις τον δρόμο για αυτές. Μερικοί το έχουν έμφυτο, ρίχνουν μια ματιά στην άλλη και ξέρουν πώς να την χειριστούν, τι θέλει και πώς να της το προσφέρουν. Είναι οι απουσιολόγοι της τάξης και οι σημαιοφόροι στην παρέλαση. Όλοι οι άλλοι, στα πίσω θρανία, αφήστε την να σας δείξει τον δρόμο, ακούστε την και βρείτε την λεπτή ισορροπία ανάμεσα στο να ικανοποιήσετε τις επιθυμίες της χωρίς όμως να χάσετε τα αυγά και τα πασχάλια, δηλαδή τον εαυτό σας. Είναι μια παράδοξη ισορροπία, γιατί βασικά πρέπει να γέρνει προς εσένα. (μην ξεχνάς τον σκοπό σου, που είναι: πώς να την ρίξεις).
Πχ. «Όταν παντρευτώ, θα ήθελα να έχω ένα σκύλο να παίζει με τα τρία παιδιά μου στον κήπο του σπιτιού. Εσύ; Σ’ αρέσουν τα σκυλιά/παιδιά/ ο γάμος;» Πιστέψτε με, ακόμα κι αν σιχαίνεται τον γάμο, τα παιδιά, τα σκυλιά, τον κήπο κι εσένα τον ίδιο, δεν μπορεί να μην χαρεί. Γιατί ονειρεύεται/επιθυμεί έναν άντρα που θα θέλει να μείνει μαζί της κι όχι να χαζοπιαστεί και να φύγει. Οποιαδήποτε αναφορά σε κοινό μέλλον, δείχνει άντρα έτοιμο για όλα κι αυτό, όπως και να το κάνεις, είναι γοητευτικό.
Οι γυναίκες έχουν στερεότυπα. Αν τις ρωτήσεις πως θέλουν τον άντρα, θα σου πουν διάφορα για την εξωτερική εμφάνιση (αν και το «ψηλός» είναι στανταράκι), αλλά όλες, μα όλες, θα σου πουν «με χιούμορ». Κι όταν λέμε χιούμορ, δεν εννοούμε τις καφρίλες που λέτε με τους φίλους σας.
Επίσης η γυναίκα θέλει το στερεότυπο του άντρα που θα της χαρίσει στον δρόμο λουλούδια, θα την τρελάνει στα τηλέφωνα, θα θέλει σχέση, θα την σκέφτεται συνέχεια κι άλλα τέτοια εξωγήινα. Θέλει όλα αυτά που βλέπει στις ρομαντικές κομεντί και για να την ρίξεις τα θέλει από σένα.
Πχ. Παίρνεις τηλέφωνο και λες: «Πήρα να σου πω ότι έχω πολύ δουλειά, δεν θα μπορέσω να σε δω απόψε αλλά σε σκέφτομαι συνέχεια. Τι έχω πάθει μαζί σου;»
Εσύ τίποτα ακόμα, για αυτό και λες τέτοιες αηδίες, αυτή θα πάθει. Γιατί μ’ αυτή την ατάκα έδειξες ότι δεν θα βγεις με άλλη, αλλά είσαι ένας υπεύθυνος, εργατικός νέος, που δεν μπορείς να την δεις λόγω φόρτου εργασίας (στην πραγματικότητα, δεν έχεις σιγουρευτεί ακόμα αν σ’ αρέσει, έχει ποδόσφαιρο ή έχεις ραντεβού με άλλη που σου έκατσε εκεί που δεν το περίμενες). Το «τι έχω πάθει μαζί σου;» είναι που της κάνει την ζημιά, γιατί σου λέει «Ποια είμαι; Ντροπή μου, που το καψούρεψα το ξένο αγόρι κι ενώ λιώνει για πάρτη μου, εγώ το παίζω υπεράνω και του πετάω μόνο λίγα ψίχουλα αγάπης! Αυτός αξίζει όλο το καρβέλι». Κι αρχίζει και ζυμώνει. Για να σε ταΐσει.
Άλλη ατάκα: «Δεν φοβάμαι τις σχέσεις. Ξέρω τα πράγματα είναι δύσκολα στην εποχή μας, πολλές άμυνες, πολλοί φόβοι, παλιές πληγές, αλλά εγώ δεν φοβάμαι, είμαι έτοιμος για σχέση και το θέλω πάρα πολύ». (και της πιάνεις το χέρι, χαϊδεύοντας αργά ένα ένα τα δαχτυλάκια, γιατί είσαι ευαίσθητος, πολύ ευαίσθητος και τι θέλεις πια σ’ αυτή την ζωή; Μια γυναίκα να αγαπήσεις, άντε να πάρει κι ο Ολυμπιακός το κύπελλο)
Εκεί, η άλλη, σε έχει αφήσει όπως είσαι κι έχει τρέξει στον Πειραιά, έχει πάει Τήνο κι απ’ το λιμάνι στην Χάρη της με τα γόνατα, να εκπληρώσει το τάμα που ‘κανε, να βρεθεί μια μέρα στην ζωή της άντρας που δεν φοβάται την δέσμευση. Άλλο που εσύ, μετά από δυο τρία κρεβάτια, μόλις την δεις να δένεται, την κάνεις με ελαφρά. Για το πόσο κάφροι είστε θα μιλήσουμε άλλη φορά, θέμα μας σήμερα είναι να σας κάνουμε αρκετά κάφρους ώστε να ρίξετε το κορίτσι.
Extra tips:
-Τηλέφωνα, μηνύματα! Απαραιτήτως δύο με τρία ημερησίως, προ και μετά φαγητού, σαν αντιβίωση!
-Άνοιξε πόρτα! Παντού! Μπαρ, εστιατόριο, αυτοκίνητο, σπίτι, εσύ μπροστά και θα ανοίγεις την πόρτα. (μια κι αφού την ρίξεις, θα της την κλείσεις στα μούτρα, άνοιξέ την τώρα να φανείς και κύριος).
-Αν καπνίζει της ανάβεις όλα τα τσιγάρα. Κι είσαι πολύ ευγενικός, πολύ περιποιητικός, πολύ ομιλητικός, πολύ χαμογελαστός, πολύ υπομονετικός, κλπ., κλπ.
-Απομνημονεύεις λεπτομέρειες, αν πίνει το ποτό με πολύ πάγο ή σε κοντό ποτήρι και ζητάς αυτή την λεπτομέρεια απ’ τον σερβιτόρο πριν την ζητήσει αυτή, αν της αρέσει να κάθεται πίσω ή στο κέντρο στο σινεμά, αν θέλει ποπ κορν ή νάτσος κλπ κλπ.
-Αν οδηγάς αυτοκίνητο αλλάζεις τις ταχύτητες χωρίς να αφήσεις το χεράκι της, γιατί δεν θες να την αποχωριστείς ούτε λεπτό. Αν οδηγείς μηχανή της χαϊδεύεις το πόδι όλη την ώρα κι όχι μόνο στο φανάρι, στο ένα χέρι το τιμόνι, στο άλλο χέρι η γάμπα, δείχνει και μια επιδεξιότητα που σε κάνει πολύ wild but tender.
-Ζητάς να μάθεις τα πάντα για αυτήν και να γνωρίσεις τους φίλους της. (αν πεις και τους γονείς, είσαι πολύ αδίστακτος και σε παραδέχομαι).
-Την βγάζεις έξω συνέχεια, όπου θέλει.
-Και είσαι κιμπάρης. Το χρήμα δεν το λογαριάζεις τα δυο της μάτια όταν κοιτάζεις.
-Δίνεις σημασία σε τραγούδια και στίχους. Ακούς το «όλα σε σένα τα βρήκα» και γέρνεις χαριτωμένα το κεφάλι (τι εννοείς δεξιά ή αριστερά, όλα πρέπει να στα πω πια;) και χαμογελάς λίγο ντροπαλά, γιατί είσαι ευαίσθητος, πολύ ευαίσθητος, μην το ξεχνάμε αυτό.
-Την κοιτάς συνέχεια στα μάτια, της κρατάς το χέρι, είσαι τρυφερός και νοιάζεσαι, δεν θες μόνο να κοιμηθείς μαζί της, αυτό δεν σ’ ενδιαφέρει, αυτή όποτε νιώσει έτοιμη (συμβουλή bonus: όταν το πεις αυτό έχετε ξαπλώσει μαζί στο πεντάλεπτο), χαίρεσαι που ήρθε στην ζωή σου, γιατί δεν περίμενες ποτέ να συναντήσεις κάποια σαν αυτή και να σε θέλει κιόλας και θα την κάνεις πολύ ευτυχισμένη, μπλα, μπλα, μπλα…
Μην ξεχνάμε το τραγουδάκι: “Parole, parole, parole, parole parole soltanto parole, parole tra noi” . Δικό σας…
