Πολλαί θεωρίαι εδιετύπωσαν απόψεις δια το σεξουαλικόν φαινόμενον του βιασμού. Ελάχιστες όμως ήταν αυτές που προσέγγισαν το όλο θέμα υπό αντικειμενική σκοπιά και χωρίς δογματισμούς, ίσως και λόγω ιδεολογικών φοβιών. Το σεξουαλικό φαινόμενο του βιασμού είναι κατά πολλούς θέμα ταμπού και ως είθισται επαφίεται απερίσκεπτα στα εκάστοτε κοινωνικά πιστεύω. Όμως καθώς η σεξουαλικότητα δύναται από μόνη της να ορίσει την κοινωνία και αντίστροφα η μη εξέταση και ενδελεχής ανάλυση του θέματος θα ήταν τουλάχιστον σφάλμα.
Ο βιασμός ορισμένος ως εξαναγκασμός σε σεξουαλική πράξη δίχως την συγκατάβαση του αντικειμένου (θύμα) είναι μια σεξουαλική επιλογή που φαινομενικώς αρμόζει στον μισογυνισμό. Και θα εξηγήσω αυτό το φαινομενικώς στην συνέχεια.
Εξετάζοντας τις αιτίες που προκαλούν έναν βιασμό οδηγούμαστε εύκολα (και ίσως παιδαριωδώς) σε μια άκρατη σεξουαλική διέγερση. Όμως είναι αλήθεια ότι ο βιασμός είναι μια αποκλειστικότητα του ανδρός. Επομένως περισσότερο σωστά μιλώντας για βιασμό εννοούμε την άκρατη σεξουαλική διέγερση του άντρα. Το επόμενο βήμα είναι να διακρίνουμε πότε αυτή η άκρατη σεξουαλική συμπεριφορά μεταφράζεται σε βιασμό. Ποινικώς κατά την καταγγελία, ηθικώς κατά την ανταπόκριση (από την γυναίκα) στην επαφή, πρακτικώς δε όταν η γυνή αποφασίσει. Εδώ φτάνουμε σε μια διασταύρωση που αρχίζει να αχνοφαίνεται ότι κάποιος ήταν πριν από εμάς εδώ..
Ο βιασμός είναι μια πράξη ενός άντρα που εναπόκειται στις επιλογές της γυναίκας. Ο βιασμός ποινικοποιήθηκε ηθικώς πρώτη φορά από τον πολιτικό φεμινισμό, την αρχική μορφή του φεμινισμού, από άντρες! Η ποινικοποίηση του ήταν τόσο ξεκάθαρη όσο και η επιλογή της γυναίκας να προδώσει τις ίδιες τις αρχές του φεμινισμού διαδίδοντας το περίφημο «όταν δεν μπορείς να το αποφύγεις απόλαυσέ το». Στην ουσία πολλές φορές στο παρελθόν αμφότεροι οι άλλοτε ποινικοποιητές άντρες και «προδότισσες» γυναίκες θέλησαν να απενοχοποιήσουν ένα και μοναδικό άτομο, τον βιαστή.
Εδώ επανερχόμαστε στο αρχικό δεδομένο, την άκρατη σεξουαλική διάθεση, και λαμβάνοντας υπ’όψιν ότι μερικές γυναίκες θα έπεφταν στην φωτιά για να την αθωώσουν, ρωτάμε : «ποιός ο λόγος να ποινικοποιηθεί;» Η δικαιολογία είναι άκρως ειρωνική : Ψυχική Οδύνη. Η αλήθεια όμως είναι εξοργιστικά συνωμοτική.
Ο άντρας κατά το φαινόμενο του «βιασμού» είναι το εύκολο θύμα. Έχοντας μεγαλύτερες ορμές από την γυναίκα, που η ίδια στην συνέχεια - λόγω της ασφάλειας που της παρείχε το θεσμοθετημένο υπέρ της πλαίσιο κατά του βιασμού – μεγάλωσε αυτήν την διαφορά, ο άντρας πολλές φορές έπεσε και συνεχίζει να πέφτει στον πιο καλοστημένο ιστό που με περίσσια κομψοτεχνία έστησε η πουτάνα φεμινίστρια γυναίκα. Φυσικά μια πουτάνα δεν μπορεί να αλλάξει τον ρου της ιστορίας ούτε τους νόμους της φύσης, μπορεί όμως να πληρωθεί.
Σήμερα οι γυναίκες με την παρακίνηση αντικοινωνικών ιδεών όπως ο φεμινισμός ωθούν τους άντρες στον σωματικό βιασμό εξωθούμενες κι αυτές όμως την ίδια στιγμή στον ψυχικό βιασμό του άντρα. Σε μια προσπάθεια αφαίρεσης κάθε αλληλέγγυου ψυχοπνευματικού στοιχείου από την ερωτική πράξη οι γυναίκες αυτοπεριοριζόμενες είτε για λόγους επικράτησης της εκάστοτε κοσμοπολιτικής τάσης είτε για λόγους πνευματικής ή σωματικής ανεπάρκειας και ενεπνεόμενες από ουτοπικές, πλουτοκρατικές, ψευτοσυναισθηματικές κ.ο.κ. ιδέες τύπου marketing προσπαθούν να επιβάλλουν μια νοοτροπία που όχι μόνο καταλήγει εις βάρος τους, μα δεν είναι καν δικιά τους.
Γιατί ο βιασμός αποτελεί επιλογή του μισογυνισμού
Και εδώ τίθεται ΤΟ ΠΙΟ ΟΥΣΙΩΔΕΣ φιλοσοφικό ερώτημα : Ο βιαστής ή η πουτάνα προηγήθηκε;
Η απάντηση - όπως έλεγε και ο φίλος μου ο Matador (παντρεμένος πλέον στην Αγγλία) - κρύβεται στην ερώτηση. Ο βιαστής και η πουτάνα αποτελούν 2 αντιδιαμετρικά αντίθετες εκφάνσεις όμως είναι τόσο κοντά μεταξύ τους που αυθόρμητα θα τους δίναμε έναν συσχετισμό. Αποτελούν τις 2 όψεις του ίδιου αντικοινωνικού νομίσματος. Η πουτανιά είναι το όπλο του φεμινισμού να αποδείξει το ανύπαρκτο, ο βιασμός αντίστοιχα είναι το φονταμενταλιστικό αντίποινο στην πουτανιά. Ποια ιδεολογία δύναται να έχει φονταμενταλιστικά όπλα (που σημαίνει λάθη και ανακρίβειες) και να αντιμάχεται τον φεμινισμό?
Προσωπικά καταδικάζω τόσον τον μισογυνισμό , όσο και τον φεμινισμό. Ο απόλυτος δογματισμός του μισογυνισμού κατά του φεμινισμού δεν μπορεί να αποτελέσει βιώσιμη και υπεύθυνη λύση, πολύ απλά γιατί δεν δύναται να αναπληρώσει το κενό που αφήνει ο βιασμός. Πρόκειται για έναν φαύλο κύκλο που ένας σεξουαλικά στερημένος και απερίσκεπτος σκύλος και μια ψυχικά λυσασμένη ανοργασμικιά σκύλα θα κυνηγάνε τις ουρές τους εις αεί*. Πάντα θα νικάει ο ένας. Και ούτως ή άλλως μιας και ομιλούμε περί βιασμού , ο βιαστής δεν χρειάζεται ούτε θα χρειαστεί ποτέ ποινική διευθέτηση για τα εγκλήματά του ή μη. Ο καθένας που σκέφτεται ατομικά τιμωρείται από την κοινωνία ή από κάποιους άλλους που και αυτοί με την σειρά τους σκέφτονται παρομοίως. Μόνη αξιόπιστη και υπεύθυνη λύση θα ήταν μια αξιοκρατική φαλλοκρατία που εκ του πλουραλισμού και των κοινών αξιών θα εναπόθετε ένθεν και ένθεν φεμινισμό ή μισογυνισμό στην θέση που τους αρμόζει. Τότε μόνο η πουτανιά και ο βιασμός θα εξέλειπαν από αυτήν τη Γη γιατί απλούστατα δεν θα είχαν νόημα…
Ένας φαλλοκράτης δεν γίνεται να βιάσει μια τρύπα?
Ερώτημα συχνό μα ταυτόχρονα και λάθος διετυπωμένο. Από την στιγμή που ο βιασμός εναπόκειται στην βούληση και την πρόκληση της γυναίκας όλοι εκτός από τους σωματικά ανάπηρους (ευνούχους, αυνανιστές, στείρους, προβλήματα στύσεως κτλ) μπορούν ανά πάσα στιγμή να γίνουν «βιαστές». Το θέμα είναι αν έχει το ηθικό δικαίωμα να το κάνει. Είναι αλήθεια πως ένας φαλλοκράτης είθισται να δρα διαφορετικά από έναν ..απλό άνθρωπο ας πούμε. Από την άλλη ένας φαλλοκράτης ως γνήσιος άντρας έχει μεγάλη πιθανότητα να είναι σωματικά και πνευματικά αρκετά υγιής και η σεξουαλικότητα είναι διεπόμενη από τις αρχές της φύσης που ο υγιέστερος αυθόρμητα ζευγαρώνει πιο εύκολα. Επομένως πλην ελαχίστων περιπτώσεων ο βιασμός δεν θα περάσει από το μυαλό ενός φαλλοκράτη (και μιλάω δια της πείρας).
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο βιασμός είναι μια επιλογή που στην συντριπτική πλειοψηφία κάνει ο πένητας μιας και ένας εύπορος άντρας έχει την δυνατότητα να αγοράσει μια γυναίκα ακόμα και με σοβαρό σκοπό όπως γάμος, μακροχρόνια σχέση κτλ και να επαναπαυθεί κατά κάποιον τρόπο. Επομένως μην είμεθα απόλυτοι.
Ένας φαλλοκράτης παρ’όλα αυτά όταν οι κοινωνικές περιστάσεις το επιτρέψουν (πάντα υπό τις επιταγές της φύσης, δεν ερμηνεύουμε αλλιώς τα σεξουαλικά φαινόμενα), έχει το ηθικό δικαίωμα προς τον βιασμό. Αλλά ούτως ή άλλως αυτή η «ηθικοποίηση» οφείλεται σε εξίσου «ηθικά» αίτια (μισογυνισμός, φεμινισμός), επομένως υπ’αυτήν την έννοια, τα πάντα ηθικοποιούνται
________________
*εδώ αξίζει να σημειωθεί και μια συζήτηση που είχα σχετικά πρόσφατα με μια πολύ καλή φίλη μου (και το εννοώ), λέει το αγόρι της πως δεν του αρέσει η ξεκολογκαρσόνα και λέω εγώ
-σιγά μωρέ , κρέας..
-Δεν σου επιτρέπω να μου τον χαλάς με τέτοιες απόψεις!
-Κοίτα δεν πιστεύω να στον χαλάω αλλά ένας άντρας με τα όλα του είναι σε θέση να πηδήξει μέχρι και αυτήν εκεί πίσω , «είπα δείχνοντας μια τρύπα με μεγάλα μάγουλα»
-ε όχι ρε συ αυτή δεν έχει ωραιό πρόσωπο..
- μιλάω για γεμάτους άντρες «με νόημα»
-μα για αυτό σας τα’δωσε ο Θεός τα χεράκια
-Είδες που ενστικτωδώς ψάχνεις για μαλάκες όμως…
