Μια μικρή ιστοριούλα off topic για το "δωρεάν" φαγητό.
Δεκαετία του ΄90 δούλευα σε ένα μεγάλο μα πολύ μεγάλο πεντάστερο ξενοδοχείο. Το Hilton καλέ.
Είχε μία τραπεζαρία για το προσωπικό που πήγαινα όταν ήμουν νυκτερινός.
Μια χρονιά στην επέτειο του Πολυτεχνείου διαδηλωτές το κάναν καλοκαιρινό, έτσι τις επόμενες χρονιές ερχότανε μια διμοιρία ματατζήδες έτσι για το χαβαλέ.
Εκεί λοιπόν στην τραπεζαρία προσωπικού ερχόντουσαν να φάνε και οι φίλοι μας και φύλακες μας αστυνομικοί.
Πιάναν λοιπον ένα πιάτο και αφού ήταν τζάμπα το γεμίζανε βουνό. Και όταν λέω βουνό εννοώ βουνό. Λες και δεν είχανε ξαναδεί φαΐ.
Το παλεύανε το παλεύανε αλλά δεν τα καταφέρνανε να το καθαρίσουν. Το μισό έμενε για πέταμα. Τα λιγούρια.
Βάλε βρε όσο θέλεις και άμα δεν σου φτάσει βάλε πάλι και άλλο. Τζάμπα είναι και έχει για όλους.
Φαντάζομαι κάπως έτσι μπορεί νάναι και στο καζίνο.