Φίλε Κάρλος καταρχήν το θέμα σου θα ήταν εύκολο αν δεν υπήρχε στη μέση το παιδί.
Διότι κατ εμέ ΓΑΜΟΣ=ΠΑΙΔΙ και τίποτα άλλο,αλλιώς όλοι θα συγκατοικούσαμε
Ο βασικός κανόνας της ζωής είναι η διαρκής αναζήτηση ενός από τους λίγους ανθρώπους που στατιστικά υπάρχουν τριγύρω μας με τον οποίο θα μπορούσαμε να συνυπάρξουμε για πολλά χρόνια ώστε να δημιουργήσουμε μία ομαλή οικογένεια και να πλάσουμε 2-3 παιδιά χρήσιμα για την κοινωνία, ικανά να προσφέρουν και ισορροπημένα για να απολαμβάνουν τη ζωή τους.
Ουσιαστικά δλδ πρόκειται για μια μορφή συνεταιρισμού, που έχει ως προτζεκτ την ανατροφή των παιδιών. Όλα τ άλλα είναι δευτερεύοντα και τριτεύοντα
Υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να ταιριάξουν με πολλούς, κυρίως γιατί έχουν μάθει να είναι ήρεμοι και συγκαταβατοικοί, και υπάρχουν άλλοι που δε μπορούν να ταιριάξουν με κανέναν, και ενώ το βασικό πρόβλημα σε αυτούς είναι ο εαυτός τους, συνήθως τους φταίνε όλοι οι άλλοι (βλέπε σύγχρονη ελλεηνίδα που ο ένας της μυρίζει ο άλλος της βρωμάει)
Κατ εμέ, τέτοιοι άνθρωποι καλό είναι ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΝ ΠΟΤΕ για πολλούς λόγους.
Δυστυχώς όμως υπό το φόβο της μοναξιάς στα γεράματα, του κοινωνικού υποβιβασμού ως γεροντοκόρες-μπακούρια, από την ανάγκη της μητρότητας, υπό την πίεση των γονιών και του περίγυρου και σε άλλες περιπτώσεις από θέματα επιβίωσης ΠΑΝΤΡΕΥΟΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΕΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟ
Ως αποτέλεσμα, τα άπειρα ψυχολογικά που κουβαλάνε να μεταφέρονται στο γάμο όπου συνήθως το θύμα θα είναι ο σύζυγος (εώς και "από όλους όσους με γούσταραν εσένα βρήκα και πήρα" ύφος αποκτούν)
Κατ εμέ, αυτό το πρόβλημα το οποίο έχει οξυνθεί στην εποχή μας και θα χειροτερέψει στο μέλλον θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται από την Πολιτεία προληπτικά, με νόμους που θα προστάτευαν πλήρως τις άγαμες μητέρες για να μη σου πω ότι θα έπρεπε να προωθείται η άγαμη μητρότητα. Διαδικασίες τεκνοποίησης, δικαιώματα, επιδόματα, κλπ θα έπρεπε να καθιερωθούν ώστε να ενισχυθεί ο θεσμός της άγαμης μητέρας.
Διότι με τον τρόπο αυτό προστατεύεις το σύζυγο από μία κόλαση, και το παιδί από τα ψυχολογικά που θα κουβαλάει (και το τέκνο άγαμης αυτή τη στιγμή κουβαλάει ψυχολογικά, γι αυτό και θα πρέπει να ενισχυθεί ο θεσμός, ώστε να πάψει να είναι ταμπού). Αλλά και η ίδια η μητέρα θα αισθάνεται καλύτερα αφού θα νιώθει "πιο ελέυθερη" στην οικογένεια και στο σπίτι της (δεδομένου ότι δεν ταιρίαζει με κανέναν)
Εγώ προσωπικά έχω πάνω από 20 γνωστές πάνω από 35, που φαίνεται και το παραδέχονται οι ίδιες ότι δεν ταιριάζουν με κανέναν. Σε κάποιες από αυτές μεταξύ αστείου σοβαρού τους λέω να βρουν κάποιον που γουστάρουν εμφανισιακά και εμπιστεύονται, ώστε να γκαστρωθούν μαζί τους (επί πληρωμή) και μετά γεια...ή εικονικό γάμο και μετά το γειά.
Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί μάλλον η περίπτωσή σου είναι τέτοια. Έπεσες σε άνθρωπο που ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΤΑΙΡΙΑΖΕ ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ.
Γιατί πως να ταιριάξει ένας άνθρωπος ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΙΕΤΑΙ ΣΕ ΘΑΝΑΤΟ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΗΣ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΕΚΑΝΕ ΣΩΣΤΑ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ;)
Αυτό και μόνο για μένα λέει περισσότερα από το να μου έλεγες ότι βγήκε γυμνή στην Ομόνοια ή ότι ντύθηκε Βασίλισσα Κλεποπάτρα και πήγε στο σούπερ μάρκετ. Δλδ κατ εμέ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΤΡΕΛΗ
Στη θέση σου φαίνεται μονόδρομος το διαζύγιο.
Το μόνο που πρέπει να δώσεις προσοχή σε κάθε λεπτομέρεια, είναι η ανατροφή του παιδιού σου από δω και πέρα, γιατί μην ξεχνάς ότι πρόκειται για το δικό σου παιδί. Όταν λέω λεπτομέρειες, καλό είναι να επισκεφθείς τουλάχιστον έναν δικηγόρο, έναν παιδοψυχολόγο και μία κοινωνική λειτουργό εντός του επόμενου μήνα, για να ακούσεις τις απόψεις τους
Καλή τύχη σε ότι και αν επιλέξεις...
