Να σου πω φίλε επειδή και εγώ τα έχω βιώσει στην οικογένειά μου που διαλύθηκε από μικρό παιδί,μωρό ακόμα,στο σπίτι μου πάντα καυγάδες.Δε θυμάμαι τους γονείς μου πολλές φορές να χαρήκαν σα ζευγάρι.Ο πατέρας μου ταξιτζής δικό του ταξί δούλευε και έλειπε όλη μέρα από το σπίτι..Βέβαια δε δούλευε όλη μέρα..Δούλευε κάνα 8ωρο και τις άλλες ώρες καθόταν στη γιαγιά μου και πήγαινε στον πάνω όροφο που ήταν η θεία μου,η αδερφή του, και καθόταν και χαζολογούσε με τα ξαδέρφια μου..Στο σπίτι τώρα πάντα θυμάμαι τη μάνα μου να τσακώνεται μαζί του για τα λεφτά.Εκείνος αν και δεν ήταν κανας αλήτης,δεν έπινε,δεν χαρτόπαιζε,δεν είχε γκόμενες δεν είχε την αίσθηση της ευθύνης.Αν τον άφηνες μόνο του ήταν ικανός να αφήσει απλήρωτους λογαριασμούς,ασφάλειες κτλ..Όμως δεν επικοινωνούσαν σα ζευγάρι.Η μάνα μου νευρικιά,εκείνος αδιάφορος και ανώριμος σα παιδί...Έφυγε από το σπίτι πριν 6 χρόνια και ενώ επι χρόνια βαρέθηκα να γίνονται σκηνικά σπίτι μου και να μας ακούει όλη η γειτονιά με τις φωνές της μάνας μου...Γνώμη μου είναι όταν μια γυναίκα αλλάξει και γίνει μέγαιρα ή τέλος πάντων δουν ότι δεν ταιριάζουν 2 άνθρωποι χίλιες φορές σήκω φύγε από τον πρώτο χρόνο γάμου,σαν κύριος όμως συζητόντας το όλο πράγμα,παρά να διαιωνίζεται μια κατάσταση που κάνει κακό και στο ζευγάρι κια στα παιδιά..Το παιδί όμως παιδί.Ένας πατέρας πρέπει να φερθεί σαν άντρας και υπεύθυνος γονιός.Να δώσει λεφτά να φάει το παιδί,να ντυθεί,να πάει φροντιστήριο να μάθει Αγγλικά,φροντιστήριο για το Λύκειο,βοήθεια μετέπειτα όσο μπορεί και φυσικά να το βλέπει και να αφιερώνει λίγο χρόνο...Αλλιώς είναι και οι 2 για τον πούτσο
