Και κάπως έτσι, ο κόσμος φαίνεται πως έχει χάσει τη μαγεία του...
Παγιδευμένοι στην ουτοπία του άμεσου, στην αυταπάτη του "όλα είναι φωτισμένα στην εποχή μας", αποζητούμε με αγωνία το άγνωστο...πιστεύουμε πως η ευτυχία ανήκει στο "μυστήριο" που περνά ξυστά από τη ζωή μας και την πυρπολεί, έστω και παροδικά...Το άγνωστο, φαίνεται πια δυσεύρετο και σπάνιο, και γυρεύουμε έτσι να ντύσουμε το γυμνό, να προσθέσουμε μυστήριο στους άλλους και στην ύπαρξή μας την ίδια, αλλιώς τί γοητεία θα έχει ο πραγματικός μας εαυτός, αυτός που γνωρίζουν όλοι και που δεν απέχει παρασάγγας από τον περίγυρο;
Ψάχνουμε αυτό που φαίνεται λιγότερο διαθέσιμο, δύσκολα προσβάσιμο και πολύ, μα πολύ αινιγματικό...Κι επειδή δεν υπάρχει χρόνος για το κυνήγι του αγνώστου και του αινιγματικού, ούτε έχουμε τη διάθεση να ιδρώσουμε για να κυνηγήσουμε την ευτυχία, την οποία θεωρούμε πως μας ανήκει περίπου αυτονόητα, ψάχνουμε για απλές οδηγίες χρήσεως, συνταγολόγια ευτυχίας, λεξικά που θα αποκωδικοποιήσουν το βίο και τις επιθυμίες μας!!!
Η αμεσότητα και η ταχύτητα στην πρόσβαση της πληροφορίας, "τσαλακώνουν" τη μαγεία της αναζήτησης και της περιπέτειας...
Η ζωή και οι σχέσεις έχουν γίνει πια περίπλοκες και κοινό σημείο αναφοράς δεν υπάρχει πλέον, οπότε επιταχύνουμε τους ρυθμούς μας, μήπως και "πιάσουμε" το λιγοστό μυστήριο που απομένει στον κόσμο μας...
Κι ενώ, από τη μία απλουστεύουμε το σύνθετο, από την άλλη, με απόγνωση, περιπλέκουμε τις απλές αλήθειες, μήπως και περιβληθούν με έναν αέρα μυστηρίου και καταφέρουμε να αποδράσουμε από την αβάσταχτη καθημερινότητά μας.Από τη μία θέλουμε τη λύση άμεσα, χωρίς κόπο, από την άλλη προσπαθούμε να αναβάλουμε και να καθυστερήσουμε τη λύση του αινίγματος, να του προσδώσουμε λίγη μαγεία, γιατί αυτή έχει πια γίνει δυσεύρετη και ακριβοθώρητη...Το χτύπημα ενός τηλεφώνου, η βοή της πόλης, ή ένας πονοκέφαλος, απειλούν να τη διαλύσουν οποιαδήποτε στιγμή...Κι όσο πιο δυσεύρετη γίνεται, τόσο πληθαίνουν οι γκουρού της σύγχρονης εποχής, με απαντήσεις-συνταγές για όλα και για όλους...
Όμως δε ζούμε όλοι στους ίδιους ρυθμούς, ούτε βιώνουμε με τον ίδιο τρόπο τις εμπειρίες.Η τάση κάποιων να κάνουν την ευτυχία τυποποιημένη συνταγή, η μανία της εποχής να επιβάλει την ευζωία και το lifestyle ως τη μοναδική "θρησκεία", αφήνει ανοιχτό το αίτημα της αναζήτησης των ορίων μας, την εύρεση της μαγείας που μπορεί να βρίσκεται δίπλα μας,, σε πρόσωπα της καθημερινότητάς μας, που δεν τους δίνουμε σημασία...
Αυτά τα τελευταία, είναι πολύ σοβαρές υποθέσεις, για να τις αφήσουμε στα χέρια κάποιων ταριχευτών της προγραμματισμένης ευτυχίας...Η ποίηση, το μυστήριο, η αγάπη, η τέχνη του έρωτα, μπορούν να προσεγγίσουν την ψυχή του σύγχρονου άνθρωπου και να προσφέρουν έναν δημιουργικό ορίζοντα για τη ζωή και το μέλλον του...