Η
σφαγή της Τόχνης αναφέρεται στην εκτέλεση 83 ή 84
Τουρκοκύπριων αιχμαλώτων, προερχόμενων κυρίως από το χωριό
Τόχνη της
επαρχίας Λάρνακας, από ενόπλους της
ΕΟΚΑ Β΄, στις 14 Αυγούστου 1974, κατά τη διάρκεια της
τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Σύμφωνα με μαρτυρίες, μέλη της ΕΟΚΑ Β΄ αιχμαλώτισαν, με τη συνδρομή αστυνομικών, περισσότερους από 80 Τουρκοκύπριους άνδρες από την Τόχνη και το
Ζύγι (συμπεριλαμβανομένων και ανήλικων αγοριών άνω των 13 ετών) και, αφού τους κράτησαν για ένα βράδυ στο ελληνικό σχολείο, τους επιβίβασαν σε δύο λεωφορεία με κατεύθυνση - θεωρητικά - προς τη
Λεμεσό.
Κατά την αφήγηση του μοναδικού επιζήσαντα της σφαγής - του δεκαεννιάχρονου, τότε, Σουάτ Καφαντάρ - οι αιχμάλωτοι που επέβαιναν στο ένα λεωφορείο οδηγήθηκαν σε τοποθεσία κοντά στην
Παλώδια όπου εκτελέστηκαν με ριπές αυτόματων όπλων, ενώ στη συνέχεια οι εκτελεστές αποτελείωσαν με χαριστικές βολές όσους ήταν ακόμη ζωντανοί. Ο συνολικός αριθμός των θυμάτων ανήλθε στα 83 ή 84 άτομα (78 κάτοικοι της Τόχνης και άλλοι έξι από το
Ζύγι). Σύμφωνα με τον Καφαντάρ, κατά τη διάρκεια της ομηρείας τους στο δημοτικό σχολείο, οι κρατούμενοι συνάντησαν Ελλαδίτη αξιωματικό, ο οποίος τους καθησύχασε, τονίζοντάς τους πως «
στον στρατό, δεν υπάρχει κακομεταχείριση των αιχμαλώτων».
Η σφαγή της Τόχνης έγινε την ίδια μέρα με τις
σφαγές στη Μαράθα, τον Σανταλάρη και την Αλόα.
Η σφαγή της Τόχνης, όπως και τα αντίστοιχα εγκλήματα κατά αμάχων σε Μαράθα, Σανταλάρη και Αλόα, δεν ερευνήθηκαν από την Κυπριακή Δημοκρατία, ούτε σχολιάζονταν επί σειρά ετών, καθώς υπήρχε η εκτίμηση πως θα ενισχυόταν η τουρκική προπαγάνδα. Μέχρι τον Μάρτιο του 2014 η Διερευνητική Επιτροπή Αγνοουμένων είχε καταφέρει να ταυτοποιήσει τα οστά 46 εκ των θυμάτων. Σύμφωνα με άρθρο της εφημερίδας Πολίτης, οι εισαγγελικές αρχές είναι απρόθυμες να διερευνήσουν το συγκεκριμένο έγκλημα.
Στις 16 Αυγούστου του 2016, η πρώην
υπουργός Εξωτερικών (επί προεδρίας
Τάσσου Παπαδόπουλου και
Δημήτρη Χριστόφια),
Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή, με ανάρτηση της σε
μέσο κοινωνικής Δικτύωσης, απολογήθηκε δημόσια προς την Τουρκοκυπριακή κοινότητα. Η ανάρτηση της σήκωσε θύελλα διαμαρτυριών με κύριο σημείο αναφοράς τις αντίστοιχες τουρκικές θηριωδίες. Ακόμη, ειπώθηκαν απόψεις περί πολιτικής κίνησης, υποκινούμενης από τη θέλησή της για λύση του Κυπριακού, περί πρόκλησης κατά των Ελληνοκυπρίων προσφύγων κ.ά.
Μετά τα γεγονότα του 1974 και την μετεγκατάσταση των Τουρκοκυπρίων στην βόρεια Κύπρο, οι γυναίκες των Τουρκοκύπριων θυμάτων, μετέφεραν συμβολικά πέτρες για ανέγερση της μεγάλης τουρκοκυπριακής σημαίας στον πενταδάκτυλο.
