Κρίμα για την χαμένη ζωή, ειδικά ενός νέου, είτε αυτός είναι επώνυμος, ανώνυμος, αθώος, ένοχος κλπ κλπ. Απλά κρίμα. Αλλά....να λέτε πάλι καλά που τελικά τα στηθαία έκαναν την δουλειά τους, δεν πέρασε στον κάτω δρόμο με κωλοτούμπες το ML και δεν πήρε στον λαιμό του και κανέναν άλλον άσχετο που πήγαινε το πρωί στην δουλειά του. Eκεί θα μιλάγαμε αλλιώς τώρα για το "παλληκάρι" και ούτε RIP ούτε τίποτα δεν θα λέγαμε. Με άπειρα χιλιόμετρα, μέσα στην πόλη, το πρωί όπου ξεκινάει η πρωινή κίνηση, με μουνάκια μέσα και το παίζω king of the road no matter what (ποιος θα τον σταματούσε άλλωστε? Οι τροχαίοι? χαχα), είναι θάυμα που δεν κλαίμε και άλλες ψυχές, άσχετες με την παρέα και την ρέκλα τους. Και για να μην ξεγελιόμαστε, η διαφορά της μίας εικόνας από την άλλη είναι μία γκαζιά ίσως... Τέσπα, κρίμα για αυτόν που έφυγε και πολύ κρίμα για τους γονείς, για τους οποίους δεν πρέπει να υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να φεύγουν τα παιδιά τους πριν από αυτούς.