Ποιά ήταν τα καλύτερα σας χρόνια;

[Jimmy Gang]

Προσωπικά δυσάρεστα πράγματα

κριμα ρε φιλε κουραγιο να'σαι υγιης τουλαχιστον

 

[olympiakos07]

18-28 = φοιτητικά χρόνια, στρατός και μια τετραετία κρεπαλης

 

[mixaliss]

και με συγγενεις να μενεις μια χαρα ειναι μη νομιζεις, απλα θα πρεπει να κανεις ησυχια οταν γυρνας σπιτι στις 5 το βραδυ

Ανάλογα τους συγγενείς.

 

[Backpacker]

Τα φοιτητικά χρόνια, ειδικά αν εισαι μακρια απ'την πολη καταγωγης σου κανοντας μια νεα αρχή ψάχνοντας τον εαυτό σου είναι πάντα καταπληκτικά. Ακόμα και άφραγκοι που είμασταν τότε ή είχαμε κάποια λεφτά απο τίποτα καλοκαιρινές δουλειές ή φοιτητοδουλειές τον χειμώνα πάντα περνούσαμε γαμάτα.

Τα φοιτητικά χρόνια είναι η περιοδος της ζωης που γνωρίζεις κόσμο αβέρτα και ζεις νέες εμπειρίες. Δεν υπάρχουν ευθύνες και το πιο βασικό υπάρχει η άγνοια κινδύνου που φέρνουν τα νιάτα. Μετά γινόμαστε πιο φοβικοί και συντηρητικοί με καταστάσεις και ρίσκα.Όταν είμαστε νέοι δεν καταλαβαίνουμε καν τα ρίσκα και ορμάμε σε όλα με τα μπούνια.
Ούτε λεφτά χρειάζονταν τότε για να πηδάμε μουνάρες (που αργότερα όταν ψάχνανε για γαμπρούς θα θέλανε Ε9 και δουλειά γκλαμουράτη) ούτε τίποτα. Τρέλα και αυτοπεποίθηση μόνο.

Και τώρα ωραία χρονια ζω στα mid 30s μου έχοντας μια πάρα πολύ καλή οικονομικη κατάσταση και σαν μη παντρεμένος τα δίνω όλα σε γούστα (ταξιδια-συναυλιες-αγωνες στο εξωτερικο-εσκορτς-videogames) αλλά είναι διαφορετικά.
Οι φίλοι ευτυχώς υπάρχουν αλλά είναι στο backround καθώς ο καθένας πλέον έχει άλλες προτεραιότητες (οικογένεια-δουλεια-χομπυ -γκομενες κτλπ).
Νέο κόσμο πλέον που να μπορούμε να κάνουμε παρέα είναι δύσκολο και να γνωρίσουμε σε πρώτη φάση αλλά ακόμα και να γνωρίσουμε έχουμε γίνει όλοι στο πέρασμα των χρόνων πιο δύσκολοι με αποτέλεσμα δύσκολα να "κολλήσουμε".

Όλες οι φάσεις της ζωής ειναι ωραίες στην τελική αρκεί να ξέρεις τι θέλεις και να μην μιζεριάζεις τρώγοντας χρόνο με πράγματα και άτομα που σε χαλάνε.

Αλλά...τα νιάτα που έλεγε και ο Χορν στο αλίμονο στους νέους....τα νιάτα...

 

[Sub-Zero]

Τα φοιτητικά χρόνια, ειδικά αν εισαι μακρια απ'την πολη καταγωγης σου κανοντας μια νεα αρχή ψάχνοντας τον εαυτό σου είναι πάντα καταπληκτικά. Ακόμα και άφραγκοι που είμασταν τότε ή είχαμε κάποια λεφτά απο τίποτα καλοκαιρινές δουλειές ή φοιτητοδουλειές τον χειμώνα πάντα περνούσαμε γαμάτα.

Τα φοιτητικά χρόνια είναι η περιοδος της ζωης που γνωρίζεις κόσμο αβέρτα και ζεις νέες εμπειρίες. Δεν υπάρχουν ευθύνες και το πιο βασικό υπάρχει η άγνοια κινδύνου που φέρνουν τα νιάτα. Μετά γινόμαστε πιο φοβικοί και συντηρητικοί με καταστάσεις και ρίσκα.Όταν είμαστε νέοι δεν καταλαβαίνουμε καν τα ρίσκα και ορμάμε σε όλα με τα μπούνια.
Ούτε λεφτά χρειάζονταν τότε για να πηδάμε μουνάρες (που αργότερα όταν ψάχνανε για γαμπρούς θα θέλανε Ε9 και δουλειά γκλαμουράτη) ούτε τίποτα. Τρέλα και αυτοπεποίθηση μόνο.

Η αίσθηση ελευθερίας όταν πας να ζήσεις μόνος σε μεγάλη πόλη,είναι ωραία.Τα άλλα όμως ότι γνωρίζεις συνέχεια κόσμο και μουνάρες,αυτά είναι στη σφαίρα του φοιτητικού μύθου.Επίσης παίζει ρόλο και η σχολή,άλλο να'σαι σε καμια σχολή που θέλει διάβασμα,εργασίες κλπ και άλλο σε κανα χαλαρό ΤΕΙ

 

[Backpacker]

Η αίσθηση ελευθερίας όταν πας να ζήσεις μόνος σε μεγάλη πόλη,είναι ωραία.Τα άλλα όμως ότι γνωρίζεις συνέχεια κόσμο και μουνάρες,αυτά είναι στη σφαίρα του φοιτητικού μύθου.Επίσης παίζει ρόλο και η σχολή,άλλο να'σαι σε καμια σχολή που θέλει διάβασμα,εργασίες κλπ και άλλο σε κανα χαλαρό ΤΕΙ

Όλα στη ζωή ειναι θέμα προσωπικότητας και χαρακτήρα. Αυτός που στο σχολείο είχε 1-2 άτομα φίλους και γενικά είναι κλειστός αράζοντας μπροστά σε κανέναν υπολογιστή τότε προφανώς δεν θα ζήσει καμιά ξέφρενη φοιτητική ζωή.
Αυτός που είναι ανοιχτός χαρακτήρας και έχει χόμπυ και σαν φοιτητής βρίσκει και δουλίτσα σε κάνα μπαράκι τότε προφανώς θα έχει μεγάλο κύκλο και αρκετά γκομενάκια.

Ήμουν σε σχολη με 5ωρα εργαστήρια σε νοσοκομειο 2 φορες την εβδομαδα και αλλα ποσα υποχρεωτικα στη σχολη και πάλι δούλευα τα βράδια 3-4 φορες την εβδόμαδα είτε σε μπαρ είτε σε DVD Club είτε σε ιντερνετ καφέ εκείνα τα χρόνια.

Αν στα 18-23 που οι αντοχές μας είναι τεράστιες δεν μπορεί κάποιος να δουλεύει σαν φοιτητής τότε μάλλον έχει άλλο θέμα.
Ελάχιστες είναι οι σχολές που (πολυτεχνειακές κυρίως) που έχουν τόσο ακαδημαικο φόρτο. Το 80-90% των φοιτητών μια χαρά ελεύθερο χρόνο είχε και τότε απλά δεν θέλανε να δουλέψουν γιατι είχαν την δυνατότητα οι γονείς να τους στέλνουν λεφτά. (χρόνια Ολυμπιακων αγώνων αναφέρομαι)

Τώρα μια χαρά δουλεύουν περισσότεροι αναγκαστικά όπως κάναμε λίγοι τότε γιατί σφίξαν τα γάλατα και μια χαρά τελειώνουν και τις σχολές τους άντε να κάτσουν κάνα ένα ή ενάμιση χρόνο παραπάνω.

ΥΓ Τέλος προφανέστατα τεράστιο ρόλο παίζει και το που σπούδασε κανείς.
Άλλο πράγμα η φοιτητική ζωή στην Φλώρινα ή την Σάμο ή τις Σέρρες που το ταβάνι είναι πολύ χαμηλό για νέες εμπειρίες και άλλο πράγμα στα Γιάννενα ή το Ηράκλειο ή το Ρέθυμνο και την Κομοτηνή που οι φοιτητές φαίνονται και έχεις πολλές επιλογές και άλλο πράγμα στην Αθήνα που χάνεσαι μέσα στο χάος και τα έξοδα είναι υπερπολλαπλάσια και ο χρόνος που τρως σε μετακινήσεις είναι επίσης πολλαπλάσιος.

Άλλο πράγμα να είναι άντρας φοιτητής στα Χανιά ή την Ξάνθη που είναι αρχιδόκαμπος και άλλο πράγμα να ειναι άντρας φοιτητής στο Ρέθυμνο που οι αναλογίες είναι 7 φοιτήτριες για έναν φοιτητή.

 

[prokopis_proikismenos]

Καλύτερα χρόνια τα παιδικά χρόνια. Ξεγνοιασια παιχνίδι κολύμπι φαγητό και όλα τα προβλήματα λυμένα. Ούτε άγχος ούτε υποχρεώσεις.

 

[ALEX5555]

Καλύτερα χρόνια τα παιδικά χρόνια. Ξεγνοιασια παιχνίδι κολύμπι φαγητό και όλα τα προβλήματα λυμένα. Ούτε άγχος ούτε υποχρεώσεις.

Ναι...!!!! Ούτε λογαριασμοί, ούτε ενοίκια, ούτε κοινόχρηστα......Όλα ο μπαμπάς.........! Για όλα ήταν εκεί, πριν από εμάς για εμάς.........Είχα υπέροχα παιδικά χρόνια......στην εφηβεία όμως πρέπει να είχα κατάθλιψη αλλά να μην το καταλάβαινα....Τότε δεν έβαζαν ταμπέλες όπως τώρα....Έλεγαν το παιδί είναι κλειστό, ντροπαλό......Από τα 18 και μετά και με τις παρέες, τις γκόμενες κλπ ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα....Πολλές φορές λοιπόν σκέφτομαι να μπορούσα να γυρίσω στα παιδικά μου χρόνια όπου η μόνη μου υποχρέωση ήταν το διάβασμα και η διασκέδασή μου το παιχνίδι με τους φίλους μου στον αυλόγυρο της οικοδομής.......Ωραία χρόνια......

 

[argyrotoxos]

2004-2009 Για εμενα ηταν μια ωραια περιοδος σε ολους τους τομεις . Υπηρχε προοπτικη και μελλον παρα το γεγονος οτι και τοτε υπηρχαν χαμηλες αποδοχες (βλ γενια 700 ευρω) και υπερδανεισμος για οσους την ειχαν πατησει . Εννοειται οτι δεν ηταν τελεια αλλα υπηρχαν προοπτικες . Το 2012 βαθυ μνημονιο και αρχισε να ξηλωνεται το πουλοβερ εως το μπουρδελο που ζουμε σημερα

Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο...όμως το θέμα είναι να τα καταφέρνεις ενώ όλα γίνονται όλο και πιο δύσκολα.

 

[Sub-Zero]

Όλα στη ζωή ειναι θέμα προσωπικότητας και χαρακτήρα. Αυτός που στο σχολείο είχε 1-2 άτομα φίλους και γενικά είναι κλειστός αράζοντας μπροστά σε κανέναν υπολογιστή τότε προφανώς δεν θα ζήσει καμιά ξέφρενη φοιτητική ζωή.
Αυτός που είναι ανοιχτός χαρακτήρας και έχει χόμπυ και σαν φοιτητής βρίσκει και δουλίτσα σε κάνα μπαράκι τότε προφανώς θα έχει μεγάλο κύκλο και αρκετά γκομενάκια.

Ήμουν σε σχολη με 5ωρα εργαστήρια σε νοσοκομειο 2 φορες την εβδομαδα και αλλα ποσα υποχρεωτικα στη σχολη και πάλι δούλευα τα βράδια 3-4 φορες την εβδόμαδα είτε σε μπαρ είτε σε DVD Club είτε σε ιντερνετ καφέ εκείνα τα χρόνια.

Αν στα 18-23 που οι αντοχές μας είναι τεράστιες δεν μπορεί κάποιος να δουλεύει σαν φοιτητής τότε μάλλον έχει άλλο θέμα.
Ελάχιστες είναι οι σχολές που (πολυτεχνειακές κυρίως) που έχουν τόσο ακαδημαικο φόρτο. Το 80-90% των φοιτητών μια χαρά ελεύθερο χρόνο είχε και τότε απλά δεν θέλανε να δουλέψουν γιατι είχαν την δυνατότητα οι γονείς να τους στέλνουν λεφτά. (χρόνια Ολυμπιακων αγώνων αναφέρομαι)

Τώρα μια χαρά δουλεύουν περισσότεροι αναγκαστικά όπως κάναμε λίγοι τότε γιατί σφίξαν τα γάλατα και μια χαρά τελειώνουν και τις σχολές τους άντε να κάτσουν κάνα ένα ή ενάμιση χρόνο παραπάνω.

ΥΓ Τέλος προφανέστατα τεράστιο ρόλο παίζει και το που σπούδασε κανείς.
Άλλο πράγμα η φοιτητική ζωή στην Φλώρινα ή την Σάμο ή τις Σέρρες που το ταβάνι είναι πολύ χαμηλό για νέες εμπειρίες και άλλο πράγμα στα Γιάννενα ή το Ηράκλειο ή το Ρέθυμνο και την Κομοτηνή που οι φοιτητές φαίνονται και έχεις πολλές επιλογές και άλλο πράγμα στην Αθήνα που χάνεσαι μέσα στο χάος και τα έξοδα είναι υπερπολλαπλάσια και ο χρόνος που τρως σε μετακινήσεις είναι επίσης πολλαπλάσιος.

Άλλο πράγμα να είναι άντρας φοιτητής στα Χανιά ή την Ξάνθη που είναι αρχιδόκαμπος και άλλο πράγμα να ειναι άντρας φοιτητής στο Ρέθυμνο που οι αναλογίες είναι 7 φοιτήτριες για έναν φοιτητή.

Αθήνα είναι μακράν το καλύτερο μέρος για φοιτητική ζωή και γενικά αν είσαι νέος και ανύπαντρος.Ακόμα και τη Θεσσαλονίκη θα τη βαρεθείς άμα μείνεις 2-3 χρόνια.Για επαρχία δεν το συζητάμε καν,ή κοιτάς για μεταγραφή ή ξαναδίνεις πανελλήνιες.

 

[montiliani]

Καλο μεσημερι στους Φιλους....τι καλυτερα χρονια???Καλες στιγμες ισως......καποιο χρονικο διαστημα ισως......ετσι ξεκινησαμε.......μαλλον ετσι θα τελειωσουμε......
υσ.Μαλλον θα το αλλαξω το ονομα...απο Montiliani θα το κανω Κλαψωμουνης.....

 

[Cocteau88]

Καλο μεσημερι στους Φιλους....τι καλυτερα χρονια???Καλες στιγμες ισως......καποιο χρονικο διαστημα ισως......ετσι ξεκινησαμε.......μαλλον ετσι θα τελειωσουμε......
υσ.Μαλλον θα το αλλαξω το ονομα...απο Montiliani θα το κανω Κλαψωμουνης.....

Σωστός, τι χρόνια ?, Ίσως κάποιες περίοδοι καλύτερες από αλλες συγκριτικά, τα παιδικά χρόνια αδιαμφισβήτητα για τους περισσότερους πιστεύω. Από εκεί και πέρα εκαστως εφ'ω ετάχθη.

 

[Backpacker]

Όλα στη ζωή ειναι θέμα προσωπικότητας και χαρακτήρα. Αυτός που στο σχολείο είχε 1-2 άτομα φίλους και γενικά είναι κλειστός αράζοντας μπροστά σε κανέναν υπολογιστή τότε προφανώς δεν θα ζήσει καμιά ξέφρενη φοιτητική ζωή.
Αυτός που είναι ανοιχτός χαρακτήρας και έχει χόμπυ και σαν φοιτητής βρίσκει και δουλίτσα σε κάνα μπαράκι τότε προφανώς θα έχει μεγάλο κύκλο και αρκετά γκομενάκια.

Ήμουν σε σχολη με 5ωρα εργαστήρια σε νοσοκομειο 2 φορες την εβδομαδα και αλλα ποσα υποχρεωτικα στη σχολη και πάλι δούλευα τα βράδια 3-4 φορες την εβδόμαδα είτε σε μπαρ είτε σε DVD Club είτε σε ιντερνετ καφέ εκείνα τα χρόνια.

Αν στα 18-23 που οι αντοχές μας είναι τεράστιες δεν μπορεί κάποιος να δουλεύει σαν φοιτητής τότε μάλλον έχει άλλο θέμα.
Ελάχιστες είναι οι σχολές που (πολυτεχνειακές κυρίως) που έχουν τόσο ακαδημαικο φόρτο. Το 80-90% των φοιτητών μια χαρά ελεύθερο χρόνο είχε και τότε απλά δεν θέλανε να δουλέψουν γιατι είχαν την δυνατότητα οι γονείς να τους στέλνουν λεφτά. (χρόνια Ολυμπιακων αγώνων αναφέρομαι)

Τώρα μια χαρά δουλεύουν περισσότεροι αναγκαστικά όπως κάναμε λίγοι τότε γιατί σφίξαν τα γάλατα και μια χαρά τελειώνουν και τις σχολές τους άντε να κάτσουν κάνα ένα ή ενάμιση χρόνο παραπάνω.

ΥΓ Τέλος προφανέστατα τεράστιο ρόλο παίζει και το που σπούδασε κανείς.
Άλλο πράγμα η φοιτητική ζωή στην Φλώρινα ή την Σάμο ή τις Σέρρες που το ταβάνι είναι πολύ χαμηλό για νέες εμπειρίες και άλλο πράγμα στα Γιάννενα ή το Ηράκλειο ή το Ρέθυμνο και την Κομοτηνή που οι φοιτητές φαίνονται και έχεις πολλές επιλογές και άλλο πράγμα στην Αθήνα που χάνεσαι μέσα στο χάος και τα έξοδα είναι υπερπολλαπλάσια και ο χρόνος που τρως σε μετακινήσεις είναι επίσης πολλαπλάσιος.

Άλλο πράγμα να είναι άντρας φοιτητής στα Χανιά ή την Ξάνθη που είναι αρχιδόκαμπος και άλλο πράγμα να ειναι άντρας φοιτητής στο Ρέθυμνο που οι αναλογίες είναι 7 φοιτήτριες για έναν φοιτητή.

Αθήνα είναι μακράν το καλύτερο μέρος για φοιτητική ζωή και γενικά αν είσαι νέος και ανύπαντρος.Ακόμα και τη Θεσσαλονίκη θα τη βαρεθείς άμα μείνεις 2-3 χρόνια.Για επαρχία δεν το συζητάμε καν,ή κοιτάς για μεταγραφή ή ξαναδίνεις πανελλήνιες.

Αθήνα όμως θέλει καλά λεφτά για να πεις ότι ζεις ΤΗΝ Αθήνα και ότι ότι απλά ζείς ΣΤΗΝ Αθήνα.
Ενώ σε μια επαρχιακή φοιτητούπολη ένας φοιτητής μπορεί να κάνει πολύ περισσότερη ζωάρα. Ο φοιτητής θέλει φοιτητές και σε μια πόλη όπως τα Γιάννενα ή την Κομοτηνή ή το Ρέθυμνο πχ βλέπει οτι όλη η πόλη ειναι φτιαγμένη για αυτόν. Η διασκέδαση και η εστίαση είναι κατά 90% φοιτητοκατάσταση και έτσι δικτυώνεται πολύ καλύτερα.

Στην Αθήνα χάνεσαι εύκολα...μπορεί εσύ να μένεις Αιγάλεω πχ και συμφοιτητής σου να μένει Ζωγράφου ή Πανόρμου ή Φάληρο...άντε να βρίσκεσαι τώρα και να κανονίζεις.
Ενώ στην επαρχία όλοι βρίσκονται σε 10-15 λεπτά και πετάγεσαι σε όποιου το σπίτι γουστάρεις για άραγμα ανά πάσα στιγμή.

Όσο για μετά την φοιτητική ζωή. Ισχύει το ίδιο...Αθήνα αν ενοικιάζεις θες 1500 ευρώ το λιγότερο για να πεις οτι την ζεις την πόλη. Αλλιώς αν ειναι με 1000 ευρώ απλά να επιβιώνει κανείς και απλά να λεει οτι ζει στην Αθήνα χωρίς να εκμεταλλεύεται τίποτα από τις επιλογές της λογω αφραγκίας τότε γάμα τα.Θεσσαλονικη πολύ καλύτερα και με 1000-1200 ευρώ την παλεύεις μια χαρά.

 

[Jimmy Gang]

Η αίσθηση ελευθερίας όταν πας να ζήσεις μόνος σε μεγάλη πόλη,είναι ωραία.Τα άλλα όμως ότι γνωρίζεις συνέχεια κόσμο και μουνάρες,αυτά είναι στη σφαίρα του φοιτητικού μύθου.Επίσης παίζει ρόλο και η σχολή,άλλο να'σαι σε καμια σχολή που θέλει διάβασμα,εργασίες κλπ και άλλο σε κανα χαλαρό ΤΕΙ

Δεν υπάρχουν πια τα ΤΕΙ

 

[Jimmy Gang]

Τα φοιτητικά χρόνια, ειδικά αν εισαι μακρια απ'την πολη καταγωγης σου κανοντας μια νεα αρχή ψάχνοντας τον εαυτό σου είναι πάντα καταπληκτικά. Ακόμα και άφραγκοι που είμασταν τότε ή είχαμε κάποια λεφτά απο τίποτα καλοκαιρινές δουλειές ή φοιτητοδουλειές τον χειμώνα πάντα περνούσαμε γαμάτα.

Τα φοιτητικά χρόνια είναι η περιοδος της ζωης που γνωρίζεις κόσμο αβέρτα και ζεις νέες εμπειρίες. Δεν υπάρχουν ευθύνες και το πιο βασικό υπάρχει η άγνοια κινδύνου που φέρνουν τα νιάτα. Μετά γινόμαστε πιο φοβικοί και συντηρητικοί με καταστάσεις και ρίσκα.Όταν είμαστε νέοι δεν καταλαβαίνουμε καν τα ρίσκα και ορμάμε σε όλα με τα μπούνια.
Ούτε λεφτά χρειάζονταν τότε για να πηδάμε μουνάρες (που αργότερα όταν ψάχνανε για γαμπρούς θα θέλανε Ε9 και δουλειά γκλαμουράτη) ούτε τίποτα. Τρέλα και αυτοπεποίθηση μόνο.

Και τώρα ωραία χρονια ζω στα mid 30s μου έχοντας μια πάρα πολύ καλή οικονομικη κατάσταση και σαν μη παντρεμένος τα δίνω όλα σε γούστα (ταξιδια-συναυλιες-αγωνες στο εξωτερικο-εσκορτς-videogames) αλλά είναι διαφορετικά.
Οι φίλοι ευτυχώς υπάρχουν αλλά είναι στο backround καθώς ο καθένας πλέον έχει άλλες προτεραιότητες (οικογένεια-δουλεια-χομπυ -γκομενες κτλπ).
Νέο κόσμο πλέον που να μπορούμε να κάνουμε παρέα είναι δύσκολο και να γνωρίσουμε σε πρώτη φάση αλλά ακόμα και να γνωρίσουμε έχουμε γίνει όλοι στο πέρασμα των χρόνων πιο δύσκολοι με αποτέλεσμα δύσκολα να "κολλήσουμε".

Όλες οι φάσεις της ζωής ειναι ωραίες στην τελική αρκεί να ξέρεις τι θέλεις και να μην μιζεριάζεις τρώγοντας χρόνο με πράγματα και άτομα που σε χαλάνε.

Αλλά...τα νιάτα που έλεγε και ο Χορν στο αλίμονο στους νέους....τα νιάτα...

Κι εγώ αυτό πιστεύω για τη φοιτητική ζωή και γενικά για τη ζωή μέχρι τα 30 περίπου, εγώ γενικά ήμουν πολύ κλειστός τύπος, τώρα τα τελευταία 2 χρόνια άρχισα να γίνομαι πιο δυναμικός αλλά τώρα τις πανελλήνιες όλα πίσω έχουν μείνει, υπομονή ένα χρόνο έκανα, εντάξει πέρασε ο χρόνος, νομίζω ότι πέρασε ο χρόνος και ήρθε καιρός για το restart, βαρετά σχολικά χρόνια, ελπίζω να περάσω Αθήνα, θα μένω με γονείς βέβαια αλλά οι δικοί μου είναι πολύ χαλαροί με αφήνουν εντελώς free. Θα σπουδάζω πληροφορική που είναι το μέλλον, η συγκεκριμένη που θέλω εγώ είναι βατή οπότε με 1-2 τη μέρα διάβασμα τη μέρα είμαι κομπλέ, θέλω να κάνω πολλά πράγματα αυτά τα 4-5 πάρα πολλά, γουστάρω φουλ, επιτέλους θα ζήσω τη ζωή

 

[Kalogero]

Κι εγώ αυτό πιστεύω για τη φοιτητική ζωή και γενικά για τη ζωή μέχρι τα 30 περίπου, εγώ γενικά ήμουν πολύ κλειστός τύπος, τώρα τα τελευταία 2 χρόνια άρχισα να γίνομαι πιο δυναμικός αλλά τώρα τις πανελλήνιες όλα πίσω έχουν μείνει, υπομονή ένα χρόνο έκανα, εντάξει πέρασε ο χρόνος, νομίζω ότι πέρασε ο χρόνος και ήρθε καιρός για το restart, βαρετά σχολικά χρόνια, ελπίζω να περάσω Αθήνα, θα μένω με γονείς βέβαια αλλά οι δικοί μου είναι πολύ χαλαροί με αφήνουν εντελώς free. Θα σπουδάζω πληροφορική που είναι το μέλλον, η συγκεκριμένη που θέλω εγώ είναι βατή οπότε με 1-2 τη μέρα διάβασμα τη μέρα είμαι κομπλέ, θέλω να κάνω πολλά πράγματα αυτά τα 4-5 πάρα πολλά, γουστάρω φουλ, επιτέλους θα ζήσω τη ζωή

Μικρέ προγραμματιστή Jimmy, εύχομαι να τα καταφέρεις. Πόσο θα ήθελα να ήμουν στην ηλικία σου. Προσπάθησε να αξιοποιήσεις όσο γίνεται καλύτερα τη ζωή σου.
Πάντως για την πληροφορική θα διάβαζα περισσότερο για να γίνω κορυφαίος. Άμα είσαι της σειράς θα είσαι μια ζωή σε μία κούρσα ανταγωνισμού με άλλους.

Τώρα πλέον έχω την πολυτέλεια να προχωράω στον ρυθμό μου, γιατί δεν έχω επαγγελματικό άγχος. Την Παρασκευή έδωσα ένα τεστ για digital advisor και κόπηκα στα multimedia, γιατί ήμουν ανεπαρκώς προετοιμασμένος (και σε μια φάση κόλλησε κι ο video editor και με καθυστέρησε). Αλλά στην αρχή μιας επαγγελματικής καριέρας, το να είσαι καλός σου ανοίγει άπειρες πόρτες.

 

[Jimmy Gang]

Μικρέ προγραμματιστή Jimmy, εύχομαι να τα καταφέρεις. Πόσο θα ήθελα να ήμουν στην ηλικία σου. Προσπάθησε να αξιοποιήσεις όσο γίνεται καλύτερα τη ζωή σου.
Πάντως για την πληροφορική θα διάβαζα περισσότερο για να γίνω κορυφαίος. Άμα είσαι της σειράς θα είσαι μια ζωή σε μία κούρσα ανταγωνισμού με άλλους.

Τώρα πλέον έχω την πολυτέλεια να προχωράω στον ρυθμό μου, γιατί δεν έχω επαγγελματικό άγχος. Την Παρασκευή έδωσα ένα τεστ για digital advisor και κόπηκα στα multimedia, γιατί ήμουν ανεπαρκώς προετοιμασμένος (και σε μια φάση κόλλησε κι ο video editor και με καθυστέρησε). Αλλά στην αρχή μιας επαγγελματικής καριέρας, το να είσαι καλός σου ανοίγει άπειρες πόρτες.

το θεμα ειναι αυτη η κουρσα ανταγωνισμου να μη με εξουθενωσει και να κρατησω μια ισορροπια στην ζωη μου, αναμεσα στη δουλεια και τα γουστα, αμα το κανω αυτο θα ειμαι μια χαρα

 

[Kalogero]

το θεμα ειναι αυτη η κουρσα ανταγωνισμου να μη με εξουθενωσει και να κρατησω μια ισορροπια στην ζωη μου, αναμεσα στη δουλεια και τα γουστα, αμα το κανω αυτο θα ειμαι μια χαρα

Για αυτό πρέπει να πάρεις καλές βάσεις για το επάγγελμά σου από το πανεπιστήμιο κιόλας κι όχι απλά ένα χαρτί. Στη συνέχεια και μετά το πανεπιστήμιο, μπορείς να βελτιώνεσαι με επιμορφώσεις για να είσαι πάντα πιο μπροστά από τους άλλους.

Αυτό σημαίνει ότι κατά το πανεπιστήμιο πρέπει να πέσει πολλή δουλειά. Για να μη σε εμποδίζει όλο αυτό να ζεις μία ωραία φοιτητική ζωή, χρειάζεται μία καλή οργάνωση χρόνου. Υπάρχουν χρόνοι που είναι νεκροί, δηλ. που δεν έχεις προγραμματίσει να κάνεις κάτι και θα φύγουν άσκοπα ή χρόνοι που είναι ανούσιοι δηλαδή που παρατραβάς μία ασχολία ή κατάσταση χωρίς ιδιαίτερο όφελος, όπως πχ το να αράζεις πολλές ώρες σε μία καφετέρια με φίλους, ενώ τους είδες τα είπατε και μετά χαζολογάτε χωρίς νόημα.

Εμένα ένας καθηγητής από το λύκειο κιόλας μου είχε ανοίξει τα μάτια, ώστε να εκμεταλλεύομαι αυτούς τους χρόνους, πράγμα που το εφάρμοσα κι έκανα περισσότερα πράγματα, χωρίς να στερούμαι διασκέδασης.

 

[Jimmy Gang]

Για αυτό πρέπει να πάρεις καλές βάσεις για το επάγγελμά σου από το πανεπιστήμιο κιόλας κι όχι απλά ένα χαρτί. Στη συνέχεια και μετά το πανεπιστήμιο, μπορείς να βελτιώνεσαι με επιμορφώσεις για να είσαι πάντα πιο μπροστά από τους άλλους.

Αυτό σημαίνει ότι κατά το πανεπιστήμιο πρέπει να πέσει πολλή δουλειά. Για να μη σε εμποδίζει όλο αυτό να ζεις μία ωραία φοιτητική ζωή, χρειάζεται μία καλή οργάνωση χρόνου. Υπάρχουν χρόνοι που είναι νεκροί, δηλ. που δεν έχεις προγραμματίσει να κάνεις κάτι και θα φύγουν άσκοπα ή χρόνοι που είναι ανούσιοι δηλαδή που παρατραβάς μία ασχολία ή κατάσταση χωρίς ιδιαίτερο όφελος, όπως πχ το να αράζεις πολλές ώρες σε μία καφετέρια με φίλους, ενώ τους είδες τα είπατε και μετά χαζολογάτε χωρίς νόημα.

Εμένα ένας καθηγητής από το λύκειο κιόλας μου είχε ανοίξει τα μάτια, ώστε να εκμεταλλεύομαι αυτούς τους χρόνους, πράγμα που το εφάρμοσα κι έκανα περισσότερα πράγματα, χωρίς να στερούμαι διασκέδασης.

κοιτα νομιζω οτι δε θελει τοσο κοπο οσο τροπο, δηλαδη οπως ειπες κι εσυ η δουλεια θα ειναι πολυ λιγοτερη αν ασχολουμαι καθε μερα και απο λιγο με το αντικειμενο, εγω γενικα ατομο ειμαι πολυασχολο και αρκετα απογευματινος-βραδινος τυπος οποτε θα αφιερωνω τα μεσημερια στο διαβασμα η τα πρωινα αναλογα και τα μαθηματα στη σχολη, τα καλοκαιρια που θα ειμαι εντελως free θα ασχολουμαι περισσοτερο μονος μου ωστε οπως κι εσυ να μθαω εξτρα πραγματα που θα με βοηθησουν αργοτερα

 

[Sub-Zero]

κοιτα νομιζω οτι δε θελει τοσο κοπο οσο τροπο, δηλαδη οπως ειπες κι εσυ η δουλεια θα ειναι πολυ λιγοτερη αν ασχολουμαι καθε μερα και απο λιγο με το αντικειμενο, εγω γενικα ατομο πολυασχολο και αρκετα απογευματινος-βραδινος τυπος οποτε θα αφιερωνω τα μεσημερια στο διαβασμα η τα πρωινα αναλογα και τα μαθηματα στη σχολη, τα καλοκαιρια που θα ειμαι εντελως free θα ασχολουμαι περισσοτερο μονος μου ωστε οπως κι εσυ να μθαω εξτρα πραγματα που θα με βοηθησουν αργοτερα

Θες μια άποψη;Τώρα που τελειώνεις το σχολείο και όπως είπες πέρασες βαρετά σχολικά χρόνια,βρες κανα καλό συνομήλικο καυλάκι και για κανα χρόνο ασχολήσου μόνο μ'αυτήν.Γάμα,καντε κανα ταξίδι,πάτε για μπάνιο μαζί,γενικά προσπάθησε να καλύψεις κενά σ'αυτόν τον τομέα.Αφού δεν θα'χεις και νοίκια αν περάσεις Αθήνα,αν τελειώσεις και κανα χρόνο μετά δεν έγινε και τίποτα.

Αν σκέφτεσαι μόνο μαθήματα και εξόδους με ψωλαρίες,μετά θα λες και για βαρετά φοιτητικά χρόνια.