Δυστυχώς όμως παρασυρόμαστε απο την νοοτροπία "Ο πρώτος είναι τα πάντα και ο δεύτερος τίποτα".
Το κλασσικό αυτό ρητό, αν και αποδίδεται στους Αμερικανούς, έχει την καταβολή του σε άλλη χώρα και άλλο άθλημα.
Το 1851, διοργανώθηκε στην Αγγλία ένας από τους πιο παλιούς διαγωνισμούς μεταξύ πλοίων (regatta) υπό την αιγίδα του βρεττανικού στέμματος, και ο πρώτος του πιο παλιού κυπέλου στην ιστορία των ομαδικών αθλημάτων (καθώς μετράει σήμερα 155 χρόνια ζωής).
Πρόκειτα για έναν αγώνα πορείας γύρω από τη νήσο Wright, ανοιχτά του Southampton (που ήταν ήδη από τα χρόνια αυτά η κυριότερη βάση του αγγλικού ναυτικού), όπου νικητής θα ήταν αυτός που θα γύριζε πρώτος στο λιμάνι. Μετείχαν πληρώματα από τους 15 μεγαλύτερους ναυτικούς συλλόγους/ομίλους της χώρας, και έκτακτη συμμετοχή, ένα πλοίο με αμερικανικό πλήρωμα (το America του ναυτικού συλλόγου της Νέας Υόρκης).
Στις 22 Αυγούστου λοιπόν του 1851, και μπροστά στα έκπληκτα μάτια των βρεττανών θεατών (μεταξύ των οποίων και η βασίλισσα Βικτωρία), το America τερμάτισε πρώτο, ρίχνοντας 20 λεπτά στον επόμενο. Οι Βρεττανοί, που θέλανε να δείξουνε την ανυπέρβλητη ναυτοσύνη τους (εντάξει, καλοί είναι, αλλά υπάρχουν έθνη με μεγαλύτερη παράδοση σε αυτό) ντροπιαστήκανε εντός έδρας.
Ο θρύλος λέει ότι η Βικτώρια, για να διασκεδάσει τις εντυπώσεις είπε: "Ε εντάξει ρε παιδιά, βγήκαν οι Αμερικάνοι πρώτοι, αλλά εμείς βγήκαμε δεύτεροι και τρίτοι. Ποιός είναι ο δεύτερος;". (Και είχε δίκιο, γιατί οι βρεττανοί κατέλαβαν όλες τις άλλες θέσεις μέχρι την τελευταία). Η απάντηση που της δώσανε (προφανώς κάποιος τσαντισμένος, κάποιοι λένε για τον Disraelli) ήταν προφανής: "Δεν υπάρχει δεύτερος. Ο πρώτος είναι πρώτος και ο δεύτερος είναι τίποτα".
Το κύπελλο ονομάστηκε America's Cup, προς τιμήν του νικητή. Οι Βρεττανοί ορκίστηκαν να το φέρουν πίσω στη χώρα τους, γιατί ο κανονισμός έλεγε ότι η επόμενη διοργάνωση γίνεται στην χώρα του νικητή. Και όμως οι Αμερικανοί έμειναν αήττητοι για 132 ολόκληρα χρόνια (το μεγαλύτερο σερί στην ιστορία του αθλητισμού), μέχρι που έχασαν από το Australia II (Αυστραλοί - 1983). Έκτοτε, το America's Cup έχει αλλάξει και άλλα χέρια (μέχρι και Ελβετοί το έχουν σηκώσει), ποτέ όμως δεν κέρδισαν οι Βρεττανοί.
Περισσότερα εδώ.
Τι σχέση έχει αυτό με εμάς; Λοιπόν, οι ευκαιρίες πρέπει να αξιοποιούνται όταν δημιουργούνται. Αν είχαν κερδίσει οι Βρεττανοί το 1851, η ιστορία ίσως να ήταν διαφορετική.
Πιστεύω ότι στην Ιαπωνία χάσαμε πολλά περισσότερα από το χρυσό. Χάσαμε μια ευκαιρία να γράψουμε το όνομα μας στο libro d' oro του παγκοσμίου μπάσκετ. Και δεν ξέρω καν αν θα έχουμε ποτέ ξανά μια τέτοια ευκαιρία.
Βλέπεις στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου, οι Αμερικάνοι μας περιμένουν με άγριες διαθέσεις. Και έχουμε πει για τις πούτσες των μαύρων σε άλλο thread του παλιού forum...