Μόλις είχε αρχίσει μια περίοδος όχι πείνας αλλά οικονομικού στριμώγματος, που δυστηχως κρατάει μέχρι σήμερα.
Αγόρασα μπύρες, τσιγάρα και μερικά τροφημα, φασόλια, ντομάτες, κιμά και κριθαράκι. Έξοδος δεν θα έπαιζε εκτός από το βράδυ της Κυριακής. Είχα κάτι στο μυαλό μου εδώ και μέρες αλλά δεν το έκανα γιατί ήμουν άφραγκος. Φύλαξα 7-8 για την Κυριακή το βράδυ.
Το Σάββατο όμως το μεσημέρι μου την έδωσε και βγήκα. Πήρα το τρένο και πήγα προς Alexander platz. Καθόμουν και χάζευα μουσικούς και διάφορους καλλιτέχνες του δρόμου που έδιναν τις παραστάσεις τους για μερικά ευρώ. Κάποιοι από αυτούς πιστευω βγάζουν καλό μεροκάματο γιατί τους έβλεπα συχνά. Ταυτόχρονα έβλεπα και κάποιους τύπους που μάζευαν άδεια μπουκάλια από μπύρες, νερά αναψυκτικά. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι τύποι το Βερολίνο. Τους βλέπεις να γυρνάνε μέρα νύχτα και να μαζευουν μπουκάλια. Τα δίνουν στα S.M και παίρνουν λεφτά. Το γuαλiνο μπουκάλι δίνει 0.08 ευρώ και το πλαστικό από 0.09 ως 0.12.
Σκέφτηκα, αφού αυτοί γιατί όχι κι εγώ, αλλά δεν είχα ένα σακ βουαγιαζ, ένα σακίδιό η μια τσάντα να τα βάζω. Βαριόμουν να γυρίσω σπίτι να πάρω, οπότε είπα δε γαμιέται άστο για άλλη φορά.
Είχα όμως ανακαλύψει τα καλά της ανακύκλωσης. Έξυπνοι οι Γερμανοί και περιορίζουν τα σκουπίδια τους, τα οποία τα βάζουν σε ξεχωριστούς κάδους, αλλού γυαλί, αλλού πλαστικά, αλλού χαρτί κι αλλού τα γενικά (τρόφιμα, ρούχα, γόπες κτλ.) και κάποιοι μπορούν να βγάζουν μερικά ευρώ τη μέρα μαζευοντας κάποια από αυτά που εμείς στην Ελλάδα θεωρούμε σκουπίδια.
Αφού περιπλανήθηκα αρκετές ώρες στην πόλη αποφασισα να επιστρέψω σπίτι. Τι να έκανα χωρίς παρέα και χωρίς λεφτά. Όσο ζούσα στο χωριό μου λειπαν τα λεφτά, αλλά από παρέες άλλο τίποτα. Παρακαλούσα να μη χτυπήσει το κινητό, να μην έρθουν κάποιοι να μου βαράνε την πόρτα οποιαδήποτε στιγμή της μέρας η της νύχτας. Εδώ περίμενα να χτυπήσει το κινητό, κοιτούσα αν έχω μήνυμα, από ποιον/α ? Και σπάνια χτυπούσε. Τόσο σπάνια που πλέον ένοιωθα ότι δεν το χρειάζομαι.
Γύρισα σπίτι πήρα μια μπύρα άραξα στο μπαλκόνι κάπνιζα και σκεφτόμουν......να τον πάρω απόψε τον ξάδερφό να κανονίσει το εισητήριο της επιστροφής η να μου δώσω μια ακόμα μικρή παράταση.......