Επειδή κάποιος από εσάς ενοχλήθηκε με το καινούριο νήμα μου και σβήστηκε χωρίς να προλάβω να δω καν αν απαντήθηκε θα προσπαθήσω να το συνεχίσω εδώ και αν επιβιώσει. ...
Είναι τα βλέφαρά μου διάφανες αυλαίες. Όταν τ'ανοιγω βλέπω εμπρός μου ο,τι και αν τύχει. Όταν τα κλείνω βλέπω εμπρός μου ο,τι ποθώ- έγραψε ο Ανδρέας Εμπειρίκος.
Σαν γυναίκα με πολλές υποχρεώσεις και πολλά πρέπει είπα για μια ωρίτσα να τα γράψω όλα στο πεντακάθαρο ροζουλί μουνάκι μου και να μοιραστώ μαζί σας αγαπητοί αναγνώστες και ειδήμονες του μπου ένα θέμα που με απασχολεί τελευταίο διάστημα. Να μου πείτε την άποψή σας αν εχετε χρόνο και καλή διάθεση επί τούτου.
Λοιπόν, ζω δύο διαφορετικές ζωές. Την πρώτη την μοιράζω ανάμεσα σε έναν αναίσθητο και αδιάφορο προς εμού γάτο, ο οποίος με πλησιάζει μόνο όταν είναι άδειο το μπολ του φαγητού του και έναν εξίσου αναίσθητο και αδιάφορο σύζυγο οποίος με θυμάται μόνο όταν χρειάζεται κανένα ψιλό να βάλει βενζίνη. Οπότε για να μην αναλώνομαι και γίνομαι κομμάτια ακόμα και για έναν τρίτο αναίσθητο και αδιάφορο (γκόμενο) η αποχή μου από το σεξ έφτασε να μετράει κάτι χρόνια.
Λόγω επαγγέλματος συναλλάσσομαι καθημερινά με πολλούς άντρες. Τους παρατηρώ κρυφά ή φανερά και σκέφτομαι τι θα τους έκανα... ή τι με τίποτα δε θα έκανα μαζί τους. Έτσι κάθε μέρα μέχρι να κλείσω τα μάτια μου...και ανοίξω την πόρτα σε μια άλλη ζωή.
Εκεί, στα όνειρά μου με επισκέπτονται άντρες. Κάθε νύχτα και άλλος. Απορώ και εγώ με τον εαυτό μου πόσο τσούλα είμαι. Τους κάνω,μου κάνουν - τα σενάρια των πορνοταινιών ωχριούν μπροστά τους-- με μόνη σταθερά να είναι πάντα ένας τη φορά. Αυτή την πιο καυτή φαντασίωση μου ούτε στον ύπνο μου να μην την ζω γμτ! Και όλο αυτό μέχρι τις 6.30 που ξεσπά το ξυπνητήρι μου και εγώ μην αντέχοντας την υστερία του ούτε στιγμή,το κλείνω με την πρώτη νότα. Ανοίγω τα μάτια μου,κλείνει η πόρτα.
Τώρα η απορία μου είναι εξις. Τελικά τι από τα δύο ισχύει: ο εγκέφαλος ζει χωριστή ζωή από μένα και με χρησιμοποιεί σαν σώμα ή εγώ τον χρησιμοποιώ (καμιά φορά χαχαχα);
