Πριν από πολλά χρόνια έχω πάει σε ένα γάμο στην επαρχία. Λίγο το κρασάκι, λίγο τα παράνυμφύδια που χορεύαν συνεχώς με τα μισά πόδια βυζιά έξω, έχω φτιαχτεί αρκετά.
Μόλις έφυγα από το γλέντι γυρνάω τα κολώμπαρα της πόλης για να βρώ κανένα σιγουράκι, κάνανε αρκετές τις δύσκολες, μερικές , "δεν σε έχω ξαναδεί" κτλ, οπότε έφτασα στο τρίτο κολώμπαρο να βρώ ένα τίμιο milfακι να μου δώσει μια λογική τιμούλα για να πάμε μετά το κλείσιμο στο "σπίτι" της (στην πραγματικότητα έμενε αθήνα ερχόταν για δουλειά αργά το απόγευμα έφευγε νωρίς το πρωί μετά τη δουλειά). Πήγαμε, ήμουν πλέον κομμάτια αλλά τίμια η κοπέλα, με έλιωσε στην πίπα, μέχρι που μου τα πήρε όλα και έφυγε αυτή για Αθήνα κι εγώ για ύπνο
Λίγα χρόνια αργότερα από αυτό το σκηνικό, είμαι με ένα παρεάκι σε ταβερνάκι με live μουσική. Πετυχαίνω την τύπισσα, να κάνει εκεί τους αραβώνες της κόρης της στο απέναντι τραπέζι. Αμηχανία κτλ κυρίως από την πλευρά της, αλλά δεν έγινε κανένα σκηνικό, ούτε δώσαμε σημάδια σε κανέναν από καμία παρέα. Κάποια στιγμή ο "μαεστρος" του μαγαζιού την φωνάζει να τραγουδήσει, και όντος τα έλεγε καλά. Με το που τελειώνει το τραγούδι, λέει ο τύπος, "Αυτή είναι η γυναίκα μου, δεν μπορούμε να την χαιρόμαστε συχνά γιατί τραγουδάει συνέχεια στην επαρχία"