Καλό θα ήταν πάντως, σε σοβαρότερο επίπεδο, να μην εμπλέκουμε το Στρατό με την πολιτική. Δεν ωφελεί κανέναν από τους δύο, ούτε το Στρατό, ούτε την πολιτική.
Θα έχετε ίσως ακούσει ότι "πόλεμος είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα", γι αυτό και προανέφερα ότι οι λοιποί Στρατοί των άλλων χωρών είναι στην πράξη όργανα εξωτερικής πολιτικής.
Πολύ δε περισσότερο, "δεν χρησιμοποιείς δρεπάνι εκεί που χρειάζεται ξυραφάκι" όπως πολύ σωστά είχε ειπωθεί σε μια ωραιότατη χολυγουντιανή υπερπαραγωγή που απεικόνιζε πολύ ρεαλιστικά τι είναι δυνατό να συμβεί όταν ο Στρατός καλείται να επέμβει στα εσωτερικά και άρα δημιουργεί εχθρό εκ των έσω (The Siege).
Το μεγαλύτερο ίσως πρόβλημα αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δεν είναι ούτε ο Στρατός, ούτε οι πολιτικοί και η πολιτική, ούτε η Αστυνομία, ούτε η οικονομία, ούτε τίποτα από όλα αυτά.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα κατ' εμέ και όσοι θέλετε συμφωνείτε, είναι η ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ.
Στην Ελλάδα, εδώ και τουλάχιστον μια 15ετία, δεν υφίσταται Δικαιοσύνη και εφαρμογή Νόμων ούτε κατ' όνομα.
Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουν στον εισαγγελέα κατηγορούμενα 49 άτομα για τα επεισόδια κατά τη διάρκεια των "φοιτητικών" κινητοποιήσεων, με κατηγορίες από πλημμελήματα μέχρι και κακουργήματα και ουδείς να προφυλακίζεται αλλά να αφήνονται όλο ελεύθεροι.
Κι αυτό είναι το πιο πρόσφατο και κραυγαλέο παράδειγμα - μόλις την προηγούμενη εβδομάδα.
Και, αν η Νομοθετική εξουσία καθορίζει τον τρόπο ζωής και τα πλαίσια της κοινωνίας και η Εκτελεστική τα εφαρμόζει, η Δικαστική είναι αυτή π
;ου επιβλέπει.
Και ουσιαστικά αυτή "συγκρατεί" φαινόμενα διαφθοράς στις άλλες δύο.
Στην Ελλάδα η Δικαστική είναι κατεστραμμένη ολοκληρωτικά.
Κανείς έλεγχος. Καμμία ευθύνη. Καμμία ποινή.
Όπως είπε κι ένας φίλος παραπάνω, το τέλος είναι φανερό.