Προχτές δεν άντεξα να δω τον αγώνα ..έφαγα ελαφριά ευλαβικά το βραδινό, πλύθηκα,έβγαλα από το ντουλάπι το παιδικό μου κασκόλ του Ολυμπιακού από τα 80's και ξάπλωσα με ωτοασπιδες ώστε να μην ακούω τους γειτονες
Πρώτο ξυπνητήρι ειδοποίησης στις 23:55 κ είδα πάει παράταση
Δεύτερο ξυπνητήρι 00:35.. κ μόλις μπαίνω στο κινητό ακούω γκολλλ από κάποιον γείτονα
Κλείνω τα δεδομένα ξανά ωτοασπιδες κ μετά από πέντε λεπτά ανοίγω το κινητό
Τελικό σκορ 1-0
Σηκώνομαι τινάζω το κασκόλ από τη σκόνη κ κατεβαίνω στο κέντρο ...
Δυστυχώς δεν είδα κανένα παλιό συμδεσμιτη ,,,άλλοι παντρεμένοι ,άλλοι μετανάστευσαν ,άλλοι φύγανε απ' τη ζωή κ μόνο νεαρά παιδιά 20-25 ετών να πανηγυρίζουν
Ένιωθα μόνος ,καλά καλά δεν ήξερα τα συνθήματα για να είμαι ειλικρινής....το κασκόλ μου αρχαιγονο μέσα στη σκόνη αλλά οι αναμνήσεις πολλές ... Κ ενώ τραγουδούσαν τα παιδιά στριφογυριζαν εικόνες από το παλιό Καραϊσκάκη από Ρώμη Μαδρίτη Ολλανδία Καστοριά Τούμπα Χαριλάου Καυτατζόγλειο Ρόδο Έδεσσα Δράμα νέα Φιλαδέλφεια ...ατελείωτα χιλιόμετρα σε χαρους λεοφορεια που θέλαμε δύο μέρες να κατέβουμε Καραϊσκάκη μέσα στο χασίσι να βρομανε ....να τσούζουν τα μάτια από καπνό .....
Πετρε να πέφτουν στα πούλμαν κ ώρες στο περίμενε στα Μάλγαρα κ Μαλακάσα....τρέξιμο στο άλσος πίσω από τη Φιλαδέλφεια για να μπούμε μέσα κ πολλές φορές τη Δευτέρα στο σχολείο αργοπορίμενοι χωρίς φωνή .,..
Ξαφνικά ένα χέρι βαρύ σαν ιστορία να με ακουμπά από πίσω ....γυρνω κ βλέπω έναν μουσατο ασπρομαλλη....τον κοιτω κ με ρωτάει αν τον θυμάμαι ......κ μου λέει είναι ο μπριζόλακιας !! Ο θρυλικός μπριζόλακιας που πάντα όταν επινε στο λεοφορειο έλεγε.......αχ κ να είχαμε λίγες μπριζόλες
30 χρόνια ίσως πέρασαν από τότε 30 χρόνια να δω τον θρυλικό μπριζόλακιας της θ7
Ένιωσα ότι δεν χαιρόμαστε τοσο πολύ ...ένα περίεργο συναίσθημα κουβαλούσαμε ,ίσως ζήλεια ότι τα νέα παιδιά με ζεστό αίμα πλέον το χαίρονται περισσότερο από ότι εμείς οι αποστρατευμενοι ...
Τον ρώτησα πώς νιώθει κ μού λέει αμήχανα .......χαρά φυσικά αλλά κάπως παράξενα ..
Πηγέ χάραμα κ γυρίσαμε σπίτια μας ,τον χαιρετω κ φεύγει αμήχανα ο χασάπης μπριζόλακιας κ αφού απομακρύνθηκε γυρνω προς το μέρος του φωνάζοντας......εεε μπριζόλακια κατάλαβα γιατί δεν το πανηγυρίζουμε τόσο.,....διότι νιώθουμε ΔΙΚΑΙΩΣΗ