Η υπόθεση Μποσμάν ήταν όπως όλοι γνωρίζουν ιστορική για το ποδόσφαιρο. Εκεί ένας επαγγελματίας θεώρησε πως καταπατούνται και περιορίζονται τα δικαιώματά του και προσέφυγε στη Δικαιοσύνη. Το θέμα είχε να κάνει με την ελεύθερη διακίνηση ατόμων και επαγγελματιών εντός της Ε.Ε. που αποτελεί θεμελιώδη αρχή του Ευρωπαϊκού κεκτημένου και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν είχε άλλη επιλογή από το να απαιτήσει τη συμμόρφωση της ΟΥΕΦΑ με την κοινοτική πρακτική. Επρόκειτο δηλαδή για ένα θέμα τόσο μεγάλο και τόσο κοντά στον πυρήνα της Ε.Ε. που δε μπορούσε να περάσει η άποψη της ποδοσφαιρικής αρχής και γι αυτό αποτελεί ατυχές παράδειγμα κατά της άποψης που λέει πως η ποδοσφαιρική αρχή επικρατεί των κρατικών διαδικασιών. Άλλωστε είμαστε προ της ουσιαστικής κατάργησης του "νόμου Μποσμάν" όχι τυπικά αλλά ουσιαστικά καθώς έρχεται η θέσπιση κανόνων που θα προβλέπουν την υποχρεωτική συμμετοχή συγκεκριμένου αριθμού γηγενών παικτών ανά πάσα στη στιγμή στην ενδεκάδα.
Σε όλες τις χώρες όταν μια ομάδα προσφύγει στα τοπικά δικαστήρια για να εναντιωθεί σε αποφάσεις είτε της ΟΥΕΦΑ είτε της τοπικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, απειλείται με τεράστιες ποινές, συνήθως με υποβιβασμό. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια είναι πολλά τα παραδείγματα με πιο πρόσφατα αυτά της Λάρισας και της Νίκης Βόλου που απειλήθηκαν με υποβιβασμό επειδή αιτήθηκαν υπαγωγή στο αρ. 99 και υποχρεώθηκαν να ανακαλέσουν.
Ο Ηρακλής πέρυσι υποβιβάστηκε επειδή δεν απέσυρε την προσφυγή του στα Ελληνικά δικαστήρια για το θέμα των πλαστών ενημεροτήτων, ενώ ο ΟΦΗ είναι η μόνη περίπτωση ομάδας που προσέφυγε στα πολιτικά δικαστήρια και δεν τιμωρήθηκε γι αυτό παρά το γεγονός ότι απειλήθηκε με υποβιβασμό αλλά δεν απέσυρε την προσφυγή του. Αυτό συμβαίνει και στο εξωτερικό βέβαια χαρακτηριστική και προσφατη η περίπτωση της Σιών από την Ελβετία όπου όχι μόνο αποκλείστηκε η ομάδα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις αλλά απειλήθηκε και η Ελβετική Ομοσπονδία με αποβολή αν δεν τηρούσε την απόφαση της ΟΥΕΦΑ. Να θυμίσω ότι το ίδιο έγινε στο παρελθόν με την Ελλάδα που είχε απειληθεί με αποβολή της Εθνικής από τις διοργανώσεις επειδή η Πολιτεία είχε παρέμβει στο αυτοδιοίκητο.
Παραθέτω την τελευταία παράγραφο του άρθρου που τα λέει όλα.
Both FIFA and UEFA have their headquarters in Switzerland but jealously guard their independence insisting that football disputes are settled in-house rather than in civil courts.
Η ΑΕΚ λοιπόν υπάχθηκε στις διατάξεις του αρ. 44 με απόφαση πολιτικού δικαστηρίου με μία τεράστια διαφορά. Δεν συμπεριέλαβε στην αίτησή της τις οφειλές της προς παίκτες-προπονητές-μάνατζερ κι έτσι η υπόθεσή της δεν ερχόταν σε αντίθεση με καμία οδηγία της ΟΥΕΦΑ.
Σε αντίθεση ο ΑΡΗΣ έχει συμπεριλάβει στην αίτησή του για υπαγωγή στο αρ. 99 και οφειλές προς παίκτες, γεγονός που κάνει σκάνδαλο τη μη παρέμβαση της ΕΠΟ καθώς υπάρχει ΡΗΤΗ οδηγία να μην περιλαμβάνονται οφειλές προς μέλη της ΟΥΕΦΑ σε τέτοιες διαδικασίες.
Χειρότερο ελάτωμμα στη ζωή από την ημιμάθεια δεν υπάρχει για μένα. Γι αυτό πάντα έχω ένα μεγάλο βαθμό σιγουριάς ότι έχω την σωστή άποψη πριν την εκφέρω. Όταν δεν είμαι σίγουρος ή δε μιλάω ή αφήνω ανοικτό το ενδεχόμενο να κάνω λάθος. Ο ημιμαθής από την άλλη όχι απλώς δεν κατέχει το αντικείμενο για το οποίο εκφέρει γνώμη, νομίζει τόσο πολύ πως έχει δίκιο οπότε αν κάποιος δε συμφωνεί μαζί του εκνευρίζεται και γίνεται εριστικός. Αυτό τον οδηγεί βέβαια στο σχηματισμό λάθος απόψεων σε τόσα πολλά θέματα που στο τέλος παραμορφώνουν όλη του την οπτική καθώς αυτή είναι βασισμένη σε μισές γνώσεις και λανθασμένα συμπεράσματα.
Ο έξυπνος παραδέχεται, ο πονηρός δικαιολογείται, ο βλάκας επιμένει…
απο το αεκ 365
Το εν λόγω χρέος ήταν που έφερε την πιο ιστορική ομάδα της Ελλάδας ένα βήμα πριν την καταστροφή το 2004. Μια ανάσα πριν γίνει το αδιανόητο: Να σβήσει η φλόγα που άναψε το 1924 μια ομάδα κατατρεγμένων Ελλήνων, προκειμένου να μην ξεχάσει ΠΟΤΕ ο ελληνισμός τις χαμένες πατρίδες, τα Άγια χώματα που βρίσκονται σε χέρια ξένα και όσα τραγικά σημαίνει η λέξη προσφυγιά. Και το άρθρο 44 ήταν το μέσο που βρέθηκε για να αποτραπεί αυτή η ΙΣΤΟΡΙΚΗ αδικία. Ο δεύτερος ξεριζωμός που θα ένιωθαν εκατομμύρια οπαδών.
Η υπαγωγή της ΑΕΚ στο άρθρο 44 δεν ήταν ένα επίτευγμα των μετόχων της. Δεν ήταν καν ένα επίτευγμα του τότε επικεφαλής τους Ντέμη Νικολαΐδη, ο οποίος ήταν ο μόνος που είχε τα... άντερα να βγει μπροστά στην ώρα... μηδέν, αλλά η πραγματική (και μέγιστη) προσφορά του ήταν ότι κατάφερε να ξυπνήσει ένα θηρίο που κοιμόταν. Ήταν ένα τεράστιο επίτευγμα του ΛΑΟΥ της ΑΕΚ. Των χιλιάδων οπαδών της που μπροστά σε ένα όραμα, βγήκαν στο δρόμο και διαδήλωσαν για τη μεγάλη τους αγάπη. Η δική τους φωνή ήταν που «ταρακούνησε» τον κρατικό μηχανισμό και ουσιαστικά «σφράγισε» μια απόφαση που θα έπρεπε να έχει εκδοθεί πολύ νωρίτερα, τη στιγμή που η ΑΕΚ τηρούσε ΟΛΕΣ τις προϋποθέσεις που προέβλεπε ο νόμος.
Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες νίκες του ΛΑΟΥ της ΑΕΚ και ίσως το μεγαλύτερο δώρο που έκανε στην αγαπημένη του ομάδα από τη στιγμή της ίδρυσής της. Το μόνο που έκαναν οι μέτοχοι της ΑΕΚ ήταν ότι ο κόσμος τους εμπιστεύτηκε να διαφυλάξουν όλα αυτά τα χρόνια ως κόρη οφθαλμού αυτό το μέγιστο επίτευγμα. Και το έκαναν από το 2004 έως το 2011, όπως ήταν αυτονόητο. Δυστυχώς, τον Σεπτέμβριο του 2011, οι δύο «φύλακες» αυτού του τεράστιου επιτεύγματος που είχαν απομείνει (με δική τους επιλογή) ήταν ο Νίκος Νοτιάς και ο Πέτρος Παππάς. Και έκαναν το ασύλληπτο: Πρόδωσαν την εμπιστοσύνη εκατομμυρίων οπαδών.
Δεν υπάρχει κανένα νομικό προκάλυμμα και κανένα δικηγορίστικο τρικ που να τους απαλλάσσει από την ηθική ευθύνη για αυτό το έγκλημα. Είναι ΥΠΟΧΡΕΟΜΕΝΟΙ να πληρώσουν... χθες έστω αυτό το 1,2 εκατ. ευρώ (αυτά τα... φραγκοδίφραγκα ακόμη και για τον κουτσουρεμένο από την κρίση πακτωλό των εκατομμυρίων που έχουν στους λογαριασμούς τους), προκειμένου να προστατέψουν ό,τι πιο πολύτιμο τους εμπιστεύτηκε ο κόσμος...
Υ.Γ.:
Και κάτι άλλο, επειδή θα τρελαθούμε τελείως: Φτάσαμε να διαβάζουμε ακόμη και οκτώ χρόνια μετά (και δυστυχώς ακόμη και από φίλους της ΑΕΚ) ότι το Δημόσιο έχασε 130 εκατ. ευρώ(!) από την υπαγωγή της ΑΕΚ στο άρθρο 44. Δεν υπάρχει πιο εξωφρενικό ψέμα. Από τα 130 εκατ. ευρώ των χρεών της ΑΕΚ το 60% αφορούσε οφειλές προς την ENIC και τη Netmed, καθώς και προς ποδοσφαιριστές όπως ο Ζαγοράκης, ο Γεωργάτος, ο Κατσουράνης και άλλοι, οι οποίοι υπέγραψαν να μπουν οικιοθελώς στη ρύθμιση τα χρήματα που τους οφείλονταν. Ένα άλλο 10% αφορούσε υποχρεώσεις προς τρίτους και το 30% ήταν χρέη προς το Κράτος, από τα οποία όμως το 10% ήταν πραγματικές υποχρεώσεις και το 20% πρόστιμα που είχαν επιβληθεί στην ΠΑΕ για τα πλαστά τιμολόγια Ψωμιάδη. Με απλά λόγια, χρέη-τιμωρία της ΑΕΚ για την επιδρομή που έγινε στα ταμεία της!
Τα χρήματα που έχασε πραγματικά το Δημόσιο, λοιπόν, ήταν ΕΛΑΧΙΣΤΑ, ενώ από το 2004 έως σήμερα το Κράτος έχει ήδη εισπράξει περισσότερα από 40 εκατ. ευρώ(!) λόγω της λειτουργίας της ΠΑΕ (από φόρους και ΦΠΑ που κατέβαλε η ίδια η ΑΕΚ, αλλά και οι εμπορικοί της συνεργάτες όλα αυτά τα χρόνια), ενώ της οφείλονται και άλλα 13 εκατ. ευρώ, που υπάρχει η προοπτική να εισπράξει μεσοπρόθεσμα αν διευκολύνει την ΠΑΕ με έναν λογικό διακανονισμό. Αυτά τα χρήματα δεν θα τα είχε πάρει ΠΟΤΕ αν το 2004 η ΑΕΚ βάραγε «κανόνι». Εσάς σας φαίνεται ως... χασούρα αυτό ή ως... κόλπο γκρόσο; Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι σε άλλες ΠΑΕ, όχι απλώς χαρίστηκε πραγματικό χρέος, αλλά πληρώθηκαν από τα ταμεία του Κράτους, μέσω ειδικής ρύθμισης που έγινε ΜΟΝΟ για αυτές, υποχρεώσεις τους προς τρίτους...
Υ.Γ.1: Είναι τουλάχιστον στενάχωρο να διαβάζεις σε μηνύματα οπαδών της ΑΕΚ πως είναι λύση η... Δ' Εθνική. Ίσως, έχουν κάποια ευθύνη γι' αυτό και τα ΜΜΕ που -παρά τις επίμονες προσπάθειες έστω κάποιων εξ αυτών- δεν έχουν δώσει τόσα χρόνια στο σύνολο των οπαδών της ΑΕΚ να καταλάβει την πραγματική μορφή του προβλήματος που αντιμετωπίζει η ομάδα. Και αυτό δεν είναι τα χρέη του παρελθόντος (έπειτα από την υπαγωγή στο άρθρο 44). Για μια εταιρεία με ετήσιο τζίρο από 15 έως 25 εκατ. ευρώ, ένα χρέος της τάξεως των 35 εκατ. ευρώ είναι απόλυτα διαχειρίσιμο, αν -όπως σκοπεύει να επιδιώξει η ΠΑΕ- προχωρήσει σε κάποιες ρυθμίσεις (που δικαιούται κάθε Α.Ε.), αρκεί αυτές να τηρούνται.
Το πρόβλημα της ΑΕΚ είναι ΤΑΜΕΙΑΚΟ. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει ένας πραγματικός μέτοχος-επενδυτής, διατεθειμένος να βάλει χρήματα για να κτίσει μια ανταγωνιστική ομάδα, που θα επιδιώξει να αυξήσει τα έσοδά της μέσο του καλού προϊόντος που θα προσφέρει και παράλληλα θα είναι έτοιμος να καλύψει (ο επενδυτής) τα χρήματα που θα απαιτούνται, σε όσες σεζόν το πρόσημο θα βγαίνει αρνητικό. Με λίγα λόγια ένας άνθρωπος που θα βάλει ως στόχο να φτιάξει μια ΑΕΚ όπως του 2006-07 και του 2007-08, που τη μία σεζόν μπήκε μέσα ελάχιστα και την άλλη κατάφερε να βγάλει τα έξοδά της.
? καί τελικά φαίνεται δεν υπάρχει πάτος καί όριο στην ξευτίλα καί αυτό είναι το χειρότερο για την ομάδα μας , χειρότερο καί απο τον ίδιο τον υποβιβασμό 
