amjik
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 12 Μαΐ 2008
- Μηνύματα
- 45.630
- Κριτικές
- 61
- Like
- 43.330
- Πόντοι
- 22.785
Ρε μόνο η χανούμα
- Μέλος που άνοιξε το νήμα ADMIRAL GR
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 117K
- Εμφανίσεις 3M
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 16 άτομα (1 μέλη και 15 επισκέπτες)
DARKSIDEOFTHEMOON
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 17 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 15.458
- Like
- 31
- Πόντοι
- 166
Σε ειχα βάλει αλλά δεν έβγαινες στην ψηφοφορία.Τέσπα σε έβαλα Βαψιμαλλιά αν κ δεν μου είσαι στις προτιμήσεις μου.
Altec73
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 13 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 10.513
- Κριτικές
- 5
- Like
- 70.062
- Πόντοι
- 12.056
Eιδα και τις προτιμησεις που ειχες πριν....
Ειδες τι ακυρο εφαγες απο τον προηγουμενο προεδρο
amjik
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 12 Μαΐ 2008
- Μηνύματα
- 45.630
- Κριτικές
- 61
- Like
- 43.330
- Πόντοι
- 22.785
15 ινε το μακροσ τισ σολινασ
osie.0909
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 5.347
- Κριτικές
- 2
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
Ο μεγαλύτερος θρίαμβος της ΑΕΚ!
SportDay / Κετσετζόγλου Κώστας
07/04/2009, 13:36 | Διαβάστηκε 1679 φορέςΑποστολή
Η προσφορά της ημέρας από το sportarena.grΠρώτη φορά νιώθαμε να μας κυνηγάει ο ήλιος. Επρεπε να τον προλάβουμε. Η προειδοποίηση ήταν ξεκάθαρη. Μετά την δύση του ηλίου όποια αυτοκίνητα κινούνται σε φάλαγγα μπορούν να θεωρηθούν στόχος. Ιδίως τα πούλμαν που στα ραντάρ μοιάζουν αρκετά με στρατιωτικά οχήματα που μεταφέρουν άντρες. ΑΝΤΡΕΣ μετέφεραν κι αυτά. Αλλά τα όπλα τους δεν σκότωναν. Ηταν η φιλία, η αλληλεγγύη στα δύσκολα. Το να μπορέσεις να κάνεις αυτόν που χτυπιέται από παντού να αισθανθεί πως δεν είναι μόνος. Κι ας μην έχεις τίποτα να του δώσεις ουσιαστικά.
Ο ήλιος πλησίαζε στις κορυφογραμμές. Επρεπε να βιαστούμε. Το Βελιγράδι σε λίγες ώρες θα άκουγε τον ήχο που κόβει την ανάσα. Την σειρήνα που ευτυχώς εμείς οι τυχεροί την έχουμε ακούσει μόνο σε εκείνες τις παλιές ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες. Όχι όλοι. Στα πούλμαν ήταν κι ο Μανώλης Γλέζος. Ο άνθρωπος που ελευθέρωσε τις ψυχές των Ελλήνων πολύ πριν το τελευταίο Γερμανικό καμιόνι φύγει από την πατρίδα μας. Εκείνη την ιερή μέρα στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι κι ο Μανώλης Γλέζος ήταν ΑΕΚ. Ολη η Ελλάδα ήταν ΑΕΚ. Στον μεγαλύτερο θρίαμβο της ιστορίας της. Με τον Μελισσανίδη πρόεδρο και εμπνευστή και τον Ντέμη αρχηγό και πρώτο εθελοντή. Μια ΑΕΚ ονειρεμένη που σίγουρα εκείνη την ημέρα θα νικούσε και την Μπαρτσελόνα. Μια ΑΕΚ που δεν χάνει ΠΟΤΕ.
Το φως λιγόστευε. Οι καρδιές χτύπαγαν πιο δυνατά. Αλλά δεν μπορούσες να νιώσεις ανησυχία όταν έβλεπες αυτά τα χαμόγελα. Όταν έβλεπες την ευγνωμοσύνη για κάτι τόσο απλό. Την ανακούφιση στα πρόσωπα που καταλάβαιναν πως είχαν έστω έναν φίλο. Το μεγαλείο, την ανεκτίμητη αξία των απλών πραγμάτων που πρέπει να κινδυνεύσουμε να τα χάσουμε για να καταλάβουμε πως τα πιο πολύτιμα είναι αυτά που θεωρούμε δεδομένα και ξεχνάμε να ευχαριστούμε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ τον Θεό που τα έχουμε.
Ο ήλιος πλέον είχε δύσει. Στην Ουγγαρία ήμασταν ασφαλείς. Μια λέξη που έμοιαζε αστεία όταν όλο αυτό που ζήσαμε στην Γιουγκοσλαβία, που υπήρχε ακόμη τότε, το είχε προκαλέσει το συμβούλιο… ασφαλείας. Δέκα χρόνια πέρασαν κιόλας. Μεγάλη Τετάρτη ήταν τότε. Η μεγαλύτερη Μεγάλη Τετάρτη στην ιστορία της ΑΕΚ. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι η ΑΕΚ είναι διαφορετική. Όχι ότι δεν χρειάζεται τα πρωταθλήματα και τους τίτλους για να μεγαλώσει, ούτε ότι πρέπει να την χτυπάνε και να λέει «ευχαριστώ». Μια ομάδα που γεννήθηκε από την καταστροφή και έχει στο DNA της την αλληλεγγύη.
Τα φώτα της Βουδαπέστης ήταν όμορφα. Ο κόσμος κυκλοφορούσε άνετος στους δρόμους. Το μυαλό και η καρδιά όμως είχε μείνει εκεί. Στον μοναδικό αγώνα που διακόπηκε επειδή οι «αντίπαλοι» δεν άντεξαν να περιμένουν 90 λεπτά για να αγκαλιαστούν. Τα χρόνια πέρασαν. Δυστυχώς ούτε στη 10η επαίτιο δεν έγινε το φιλικό που λέγαμε τότε πως θα γίνεται κάθε χρόνο. Ισως είναι και καλύτερα. Κάποια πράγματα στην ζωή είναι μοναδικά. Και ζουν πάντα στις αναμνήσεις που όσο τα χρόνια περνάνε και ξεθωριάζουν τόσο πιο μαγικές γίνονται. Ευχαριστώ τον ΘΕΟ. ΖΗΤΩ Η ΑΕΚ.
να γιατί η ΑΕΚ είναι κάτι περισσότερο από ομάδα
SportDay / Κετσετζόγλου Κώστας
07/04/2009, 13:36 | Διαβάστηκε 1679 φορέςΑποστολή
Η προσφορά της ημέρας από το sportarena.grΠρώτη φορά νιώθαμε να μας κυνηγάει ο ήλιος. Επρεπε να τον προλάβουμε. Η προειδοποίηση ήταν ξεκάθαρη. Μετά την δύση του ηλίου όποια αυτοκίνητα κινούνται σε φάλαγγα μπορούν να θεωρηθούν στόχος. Ιδίως τα πούλμαν που στα ραντάρ μοιάζουν αρκετά με στρατιωτικά οχήματα που μεταφέρουν άντρες. ΑΝΤΡΕΣ μετέφεραν κι αυτά. Αλλά τα όπλα τους δεν σκότωναν. Ηταν η φιλία, η αλληλεγγύη στα δύσκολα. Το να μπορέσεις να κάνεις αυτόν που χτυπιέται από παντού να αισθανθεί πως δεν είναι μόνος. Κι ας μην έχεις τίποτα να του δώσεις ουσιαστικά.
Ο ήλιος πλησίαζε στις κορυφογραμμές. Επρεπε να βιαστούμε. Το Βελιγράδι σε λίγες ώρες θα άκουγε τον ήχο που κόβει την ανάσα. Την σειρήνα που ευτυχώς εμείς οι τυχεροί την έχουμε ακούσει μόνο σε εκείνες τις παλιές ασπρόμαυρες Ελληνικές ταινίες. Όχι όλοι. Στα πούλμαν ήταν κι ο Μανώλης Γλέζος. Ο άνθρωπος που ελευθέρωσε τις ψυχές των Ελλήνων πολύ πριν το τελευταίο Γερμανικό καμιόνι φύγει από την πατρίδα μας. Εκείνη την ιερή μέρα στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι κι ο Μανώλης Γλέζος ήταν ΑΕΚ. Ολη η Ελλάδα ήταν ΑΕΚ. Στον μεγαλύτερο θρίαμβο της ιστορίας της. Με τον Μελισσανίδη πρόεδρο και εμπνευστή και τον Ντέμη αρχηγό και πρώτο εθελοντή. Μια ΑΕΚ ονειρεμένη που σίγουρα εκείνη την ημέρα θα νικούσε και την Μπαρτσελόνα. Μια ΑΕΚ που δεν χάνει ΠΟΤΕ.
Το φως λιγόστευε. Οι καρδιές χτύπαγαν πιο δυνατά. Αλλά δεν μπορούσες να νιώσεις ανησυχία όταν έβλεπες αυτά τα χαμόγελα. Όταν έβλεπες την ευγνωμοσύνη για κάτι τόσο απλό. Την ανακούφιση στα πρόσωπα που καταλάβαιναν πως είχαν έστω έναν φίλο. Το μεγαλείο, την ανεκτίμητη αξία των απλών πραγμάτων που πρέπει να κινδυνεύσουμε να τα χάσουμε για να καταλάβουμε πως τα πιο πολύτιμα είναι αυτά που θεωρούμε δεδομένα και ξεχνάμε να ευχαριστούμε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ τον Θεό που τα έχουμε.
Ο ήλιος πλέον είχε δύσει. Στην Ουγγαρία ήμασταν ασφαλείς. Μια λέξη που έμοιαζε αστεία όταν όλο αυτό που ζήσαμε στην Γιουγκοσλαβία, που υπήρχε ακόμη τότε, το είχε προκαλέσει το συμβούλιο… ασφαλείας. Δέκα χρόνια πέρασαν κιόλας. Μεγάλη Τετάρτη ήταν τότε. Η μεγαλύτερη Μεγάλη Τετάρτη στην ιστορία της ΑΕΚ. Αυτό εννοούμε όταν λέμε ότι η ΑΕΚ είναι διαφορετική. Όχι ότι δεν χρειάζεται τα πρωταθλήματα και τους τίτλους για να μεγαλώσει, ούτε ότι πρέπει να την χτυπάνε και να λέει «ευχαριστώ». Μια ομάδα που γεννήθηκε από την καταστροφή και έχει στο DNA της την αλληλεγγύη.
Τα φώτα της Βουδαπέστης ήταν όμορφα. Ο κόσμος κυκλοφορούσε άνετος στους δρόμους. Το μυαλό και η καρδιά όμως είχε μείνει εκεί. Στον μοναδικό αγώνα που διακόπηκε επειδή οι «αντίπαλοι» δεν άντεξαν να περιμένουν 90 λεπτά για να αγκαλιαστούν. Τα χρόνια πέρασαν. Δυστυχώς ούτε στη 10η επαίτιο δεν έγινε το φιλικό που λέγαμε τότε πως θα γίνεται κάθε χρόνο. Ισως είναι και καλύτερα. Κάποια πράγματα στην ζωή είναι μοναδικά. Και ζουν πάντα στις αναμνήσεις που όσο τα χρόνια περνάνε και ξεθωριάζουν τόσο πιο μαγικές γίνονται. Ευχαριστώ τον ΘΕΟ. ΖΗΤΩ Η ΑΕΚ.
να γιατί η ΑΕΚ είναι κάτι περισσότερο από ομάδα
BiteMeIaMfresH
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Οκτ 2006
- Μηνύματα
- 8.901
- Like
- 15
- Πόντοι
- 66
ψηφισα τρελλο γκομενακι ομορφο... αλτεκ
ειχα διλημμα μεταξυ αυτου κ ταλου που ειναι κ παιδι μου ως γνωστον αλλα του κραταω μουτρα κ δεν του μιλαω.. κ το γραφω το παραπονο μου σ ολα τα φοραααα *P
ειχα διλημμα μεταξυ αυτου κ ταλου που ειναι κ παιδι μου ως γνωστον αλλα του κραταω μουτρα κ δεν του μιλαω.. κ το γραφω το παραπονο μου σ ολα τα φοραααα *P
Altec73
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 13 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 10.513
- Κριτικές
- 5
- Like
- 70.062
- Πόντοι
- 12.056
Παντα ταπεινος δουλος σου Αφεντρα Bite....χαλι να με πατησεις γινομαι για παρτη σου...γλυψ γλυψ
Altec73
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 13 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 10.513
- Κριτικές
- 5
- Like
- 70.062
- Πόντοι
- 12.056
Βρε τρελλαμενα εμενα γιατι με βαλατε !?!?
Ερε δουλεμα που εχω να φαω ....
Ψηφισε οποιον γουσταρεις και ασε τα πολλα λογια
Μμμμμμμμ το εχω κανει ηδη ;)Ψηφισε οποιον γουσταρεις και ασε τα πολλα λογια
gatto
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Αυγ 2007
- Μηνύματα
- 22.158
- Like
- 32
- Πόντοι
- 366
Συνημμένα
osie.0909
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 5.347
- Κριτικές
- 2
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
Βελιγράδι: 10 χρόνια μετά
Τετάρτη 7 Απριλίου 1999-Τετάρτη 7 Απριλίου 2009. Έχουν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια από την στιγμή που η αποστολή της ΑΕΚ, μαζί με λίγους οπαδούς και δημοσιογράφους, πατούσαν το πόδι τους στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι, με σκοπό να δώσουν ένα παιχνίδι διαφορετικό από όλα τα άλλα. Ένα ταξίδι που θα μείνει χαραγμένο στις μνήμες όλων. Ήταν Μεγάλη Τετάρτη, 7 Απριλίου του 1999, όταν με πρωτοβουλία του Δημήτρη Μελισσανίδη και αρχηγό τον Ντέμη Νικολαΐδη, η ΑΕΚ έφτανε εν μέσω βομβαρδισμών, στο Βελιγράδι. Η Ένωση θα έδινε ένα παιχνίδι που θα έμενε βαθιά χαραγμένο στις μνήμες όσων βρέθηκαν εκεί και θα έκανε υπερήφανο κάθε ΑΕΚτζή και κάθε Έλληνα. Ο φιλικός αγώνας με την Παρτιζάν είχε έναν και μοναδικό σκοπό. Να στείλει το δικό του μήνυμα στις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, που βομβάρδιζαν την Γιουγκοσλαβία. «ΝΑΤΟ σταμάτησε τον πόλεμο - Σταμάτησε τους βομβαρδισμούς».
Αυτό ανέφερε το πανό που κρατούσαν οι ποδοσφαιριστές και οι διαιτητές, κατά την είσοδο τους στον αγωνιστικό χώρο. Μία εικόνα που γύρισε όλον τον κόσμο. Φανέλες που είχαν έναν στόχο στο κέντρο, «φώναζαν» ποιος ήταν ο λόγος αυτού του αγώνα. Κανείς από την αποστολή δεν γνώριζε αν θα γυρίσει πίσω. Κανένας δεν τους είχε δώσει εγγυήσεις ότι θα επέστρεφαν στην πατρίδα. Αυτή όμως ήταν η μαγκιά. Αυτή ήταν η υπερηφάνεια όσων έκαναν αυτό το ταξίδι που θα τους σημαδεύει για μία ζωή.
Το πούλμαν που θα μετέφερε τους φιλάθλους, έφυγε από την Θεσσαλονίκη και έκανε ένα πολύ επικίνδυνο ταξίδι, εν μέσω πολέμου. Οι στάσεις ήταν πολλές. Οι Γιουγκοσλάβοι μοίραζαν στην αποστολή ψωμί και αλάτι, όπως προστάζει το έθιμο της χώρας, σε υποδοχές φίλων. Το ίδιο έγινε και στο βομβαρδισμένο Νόβισαντ όπου μια ακόμα αναγκαστική στάση, ήταν αναπόφευκτη. Κι εκεί τους υποδέχτηκαν με ελληνικές σημαίες και ψωμί κι αλάτι. Τα μέλη της τοπικής ομάδας του Νόβισαντ μοίρασαν σε όλους, τους γνωστούς «στόχους» και αντιπολεμικά σηματάκια. Η αποστολή της ομάδας στο Βελιγράδι, έγινε δεκτή από τον Πρόεδρο της Σερβίας, Μίλαν Μιλουτίνοβιτς,ο οποίος εξέφρασε τη συγκίνησή του, ενώ ευχήθηκε «να τελειώσει γρήγορα αυτό το κακό».
Μαζί και ο Μανώλης Γλέζος. Ο άνθρωπος που τη νύχτα της 30ής Μαΐου του 1941, κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και ύψωσε την ελληνική σημαία. Δεν θα μπορούσε να λείπει και εκείνος από ένα τέτοιας σημασίας ταξίδι. Οι ομάδες μπήκαν στο γήπεδο, όπου στις κερκίδες βρισκόντουσαν 25.000 οπαδοί. Σημαίες της Γιουκοσλαβίας, της Ελλάδας και πανό κατά του πολέμου, έκαναν την ατμόσφαιρα ξεχωριστή. Οι Γιουκοσλάβοι φώναζαν στις κερκίδες «Ελλάς-Ελλάς» και τραγουδούσαν τον Εθνικό ύμνο της χώρας μας και μετά ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του πολέμου.
Στο ημίχρονο του αγώνα η ελληνική αντιπροσωπεία, που αποτελούνταν από εκπροσώπους κομμάτων, φύτεψε συμβολικά μια ελιά από την Αρχαία Ολυμπία στο κέντρο του γηπέδου. Ένας αγώνας που δεν τελείωσε ποτέ. Η είσοδος των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, λίγο μετά την συμπλήρωση του 61' σήμανε την λήξη του.
Το αποτέλεσμα μικρή σημασία έχει, όμως αξίζει να αναφερθεί για τους πρωταγωνιστές αυτής της κίνησης. Με σκόρερ λοιπόν τους Κέτσμαν (13’) και Ζουμπούλη (27’) το ματς τελείωσε ισόπαλο 1-1, 29' πριν συμπληρωθεί το 90λεπτο. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν στο ιστορικό αυτό παιχνίδι, ήταν για την Παρτιζάν οι Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέτσμαν, με προπονητή τον μετέπειτα τεχνικό της Ένωσης, Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς, ενώ για την ΑΕΚ του Όλεγκ Μπλαχίν, αγωνίστηκαν οι Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης – 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψής), Τσέκολι (45’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.
Οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών
Ο Ντέμης Νικολαϊδης ήταν ο αρχηγός εκείνης της ομάδας, ο οποίος μιλώντας για το συγκεκριμένο παιχνίδι, τόνισε: «Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Κάναμε αυτό που θέλαμε. Δώσαμε χαρά και ελπίδα σε αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν από τις 24 Μαρτίου. Μακάρι να έρθει η ειρήνη, αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτό που ζήσαμε δεν το συγκρίνω με κανέναν τίτλο, είναι διαφορετικό σαν εμπειρία από όλα τα άλλα. Όσους τίτλους κι αν πάρω δεν γίνεται σύγκριση. Ήταν ανεπανάληπτο», ενώ ο Σέρβος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς συγκλονισμένος από τη κίνηση της ομάδας του είπε: «Θα μείνει για πάντα στη καρδιά όλων των Σέρβων η απόφαση της ΑΕΚ να σπάσει το εμπάργκο και εν μέσω βομβαρδισμών να βρεθεί στο Βελιγράδι. Είμαι περήφανος που ανήκω στην ΑΕΚ».
Από την πλευρά του ο Μανώλης Γλέζος αναφερόμενος στο ταξίδι του στο Βελιγράδι, δήλωνε χαρακτηριστικά: «Ύστερα από αυτό το ταξίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ! Η φρίκη που συναντήσαμε από τα ουγγρικά σύνορα μέχρι το Βελιγράδι, αλλά και το πείσμα του σερβικού λαού να αντισταθεί θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μου. Δεν ανεβάζει απλώς το επίπεδο της ομάδας αυτό το ταξίδι, αλλά χαρακτηρίζει και την όλη στάση του ελληνικού λαού, η οποία εκφράστηκε εκείνες τις ώρες. Ήταν ένα ταξίδι συμπαράστασης προς το σερβικό λαό. Θεώρησα υποχρέωσή μου να συμμετάσχω σε αυτό όχι μόνο εκτιμώντας την αντιπολεμική και πατριωτική ενέργεια της ΑΕΚ, αλλά για να εκφράσω και τα αισθήματα του ελληνικού λαού προς τους Σέρβους για την άδικη επίθεση εναντίον τους».
«Νικήσαμε τον πόλεμο δίπλα στους Έλληνες»
Ως κίνηση απελευθέρωσης αντιμετώπισε ο Τύπος την Γιουγκοσλαβίας το ταξίδι της ΑΕΚ και τον φιλικό αγώνα με την Παρτιζάν. Η εφημερίδα «Πολίτικα» του Βελιγραδίου είχε τίτλο: «Νικήσαμε τον πόλεμο δίπλα στους Έλληνες ήρωες», ενώ η «Μπόρμπα» έγραφε: «Είναι Έλληνες και παραμένουν ήρωες».
AEKAΡΑ σ΄ευχαριστώ για τις στιγμές περηφάνιας που μου χαρίζεις........
ΑΕΚΑΡΑ σ΄ αγαπωωωωωωωωωωω.......
Τετάρτη 7 Απριλίου 1999-Τετάρτη 7 Απριλίου 2009. Έχουν περάσει δέκα ολόκληρα χρόνια από την στιγμή που η αποστολή της ΑΕΚ, μαζί με λίγους οπαδούς και δημοσιογράφους, πατούσαν το πόδι τους στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι, με σκοπό να δώσουν ένα παιχνίδι διαφορετικό από όλα τα άλλα. Ένα ταξίδι που θα μείνει χαραγμένο στις μνήμες όλων. Ήταν Μεγάλη Τετάρτη, 7 Απριλίου του 1999, όταν με πρωτοβουλία του Δημήτρη Μελισσανίδη και αρχηγό τον Ντέμη Νικολαΐδη, η ΑΕΚ έφτανε εν μέσω βομβαρδισμών, στο Βελιγράδι. Η Ένωση θα έδινε ένα παιχνίδι που θα έμενε βαθιά χαραγμένο στις μνήμες όσων βρέθηκαν εκεί και θα έκανε υπερήφανο κάθε ΑΕΚτζή και κάθε Έλληνα. Ο φιλικός αγώνας με την Παρτιζάν είχε έναν και μοναδικό σκοπό. Να στείλει το δικό του μήνυμα στις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, που βομβάρδιζαν την Γιουγκοσλαβία. «ΝΑΤΟ σταμάτησε τον πόλεμο - Σταμάτησε τους βομβαρδισμούς».
Αυτό ανέφερε το πανό που κρατούσαν οι ποδοσφαιριστές και οι διαιτητές, κατά την είσοδο τους στον αγωνιστικό χώρο. Μία εικόνα που γύρισε όλον τον κόσμο. Φανέλες που είχαν έναν στόχο στο κέντρο, «φώναζαν» ποιος ήταν ο λόγος αυτού του αγώνα. Κανείς από την αποστολή δεν γνώριζε αν θα γυρίσει πίσω. Κανένας δεν τους είχε δώσει εγγυήσεις ότι θα επέστρεφαν στην πατρίδα. Αυτή όμως ήταν η μαγκιά. Αυτή ήταν η υπερηφάνεια όσων έκαναν αυτό το ταξίδι που θα τους σημαδεύει για μία ζωή.
Το πούλμαν που θα μετέφερε τους φιλάθλους, έφυγε από την Θεσσαλονίκη και έκανε ένα πολύ επικίνδυνο ταξίδι, εν μέσω πολέμου. Οι στάσεις ήταν πολλές. Οι Γιουγκοσλάβοι μοίραζαν στην αποστολή ψωμί και αλάτι, όπως προστάζει το έθιμο της χώρας, σε υποδοχές φίλων. Το ίδιο έγινε και στο βομβαρδισμένο Νόβισαντ όπου μια ακόμα αναγκαστική στάση, ήταν αναπόφευκτη. Κι εκεί τους υποδέχτηκαν με ελληνικές σημαίες και ψωμί κι αλάτι. Τα μέλη της τοπικής ομάδας του Νόβισαντ μοίρασαν σε όλους, τους γνωστούς «στόχους» και αντιπολεμικά σηματάκια. Η αποστολή της ομάδας στο Βελιγράδι, έγινε δεκτή από τον Πρόεδρο της Σερβίας, Μίλαν Μιλουτίνοβιτς,ο οποίος εξέφρασε τη συγκίνησή του, ενώ ευχήθηκε «να τελειώσει γρήγορα αυτό το κακό».
Μαζί και ο Μανώλης Γλέζος. Ο άνθρωπος που τη νύχτα της 30ής Μαΐου του 1941, κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και ύψωσε την ελληνική σημαία. Δεν θα μπορούσε να λείπει και εκείνος από ένα τέτοιας σημασίας ταξίδι. Οι ομάδες μπήκαν στο γήπεδο, όπου στις κερκίδες βρισκόντουσαν 25.000 οπαδοί. Σημαίες της Γιουκοσλαβίας, της Ελλάδας και πανό κατά του πολέμου, έκαναν την ατμόσφαιρα ξεχωριστή. Οι Γιουκοσλάβοι φώναζαν στις κερκίδες «Ελλάς-Ελλάς» και τραγουδούσαν τον Εθνικό ύμνο της χώρας μας και μετά ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του πολέμου.
Στο ημίχρονο του αγώνα η ελληνική αντιπροσωπεία, που αποτελούνταν από εκπροσώπους κομμάτων, φύτεψε συμβολικά μια ελιά από την Αρχαία Ολυμπία στο κέντρο του γηπέδου. Ένας αγώνας που δεν τελείωσε ποτέ. Η είσοδος των φιλάθλων στον αγωνιστικό χώρο, λίγο μετά την συμπλήρωση του 61' σήμανε την λήξη του.
Το αποτέλεσμα μικρή σημασία έχει, όμως αξίζει να αναφερθεί για τους πρωταγωνιστές αυτής της κίνησης. Με σκόρερ λοιπόν τους Κέτσμαν (13’) και Ζουμπούλη (27’) το ματς τελείωσε ισόπαλο 1-1, 29' πριν συμπληρωθεί το 90λεπτο. Οι παίκτες που αγωνίστηκαν στο ιστορικό αυτό παιχνίδι, ήταν για την Παρτιζάν οι Νταμιάνοβιτς, Κράσοβιτς, Σάβιτς, Σανόγεβιτς, Στογιάνοβιτς, Βούκοβιτς, Ιλιτς, Ιβιτς, Μπιέκοβιτς, Τόμιτς, Κέτσμαν, με προπονητή τον μετέπειτα τεχνικό της Ένωσης, Λιούμπισα Τουμπάκοβιτς, ενώ για την ΑΕΚ του Όλεγκ Μπλαχίν, αγωνίστηκαν οι Ατματσίδης (29’ Μιχαηλίδης – 40’ Κουρκούνας), Κοπιτσής (40’ Κωστένογλου), Μπαμπούνσκι, Μιλοβάνοβιτς (42’ Καψής), Τσέκολι (45’ Ζήκος), Κατσαβός, Σαβέβσκι (32’ Κασάπης), Μαλαδένης, Καλιτζάκης, Ζουμπούλης, Νικολαΐδης.
Οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών
Ο Ντέμης Νικολαϊδης ήταν ο αρχηγός εκείνης της ομάδας, ο οποίος μιλώντας για το συγκεκριμένο παιχνίδι, τόνισε: «Δεν περιγράφονται τα συναισθήματα. Κάναμε αυτό που θέλαμε. Δώσαμε χαρά και ελπίδα σε αυτούς τους ανθρώπους που υποφέρουν από τις 24 Μαρτίου. Μακάρι να έρθει η ειρήνη, αυτό είναι το ζητούμενο. Αυτό που ζήσαμε δεν το συγκρίνω με κανέναν τίτλο, είναι διαφορετικό σαν εμπειρία από όλα τα άλλα. Όσους τίτλους κι αν πάρω δεν γίνεται σύγκριση. Ήταν ανεπανάληπτο», ενώ ο Σέρβος ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ Μπράνκο Μιλοβάνοβιτς συγκλονισμένος από τη κίνηση της ομάδας του είπε: «Θα μείνει για πάντα στη καρδιά όλων των Σέρβων η απόφαση της ΑΕΚ να σπάσει το εμπάργκο και εν μέσω βομβαρδισμών να βρεθεί στο Βελιγράδι. Είμαι περήφανος που ανήκω στην ΑΕΚ».
Από την πλευρά του ο Μανώλης Γλέζος αναφερόμενος στο ταξίδι του στο Βελιγράδι, δήλωνε χαρακτηριστικά: «Ύστερα από αυτό το ταξίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ! Η φρίκη που συναντήσαμε από τα ουγγρικά σύνορα μέχρι το Βελιγράδι, αλλά και το πείσμα του σερβικού λαού να αντισταθεί θα μείνουν για πάντα ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη μου. Δεν ανεβάζει απλώς το επίπεδο της ομάδας αυτό το ταξίδι, αλλά χαρακτηρίζει και την όλη στάση του ελληνικού λαού, η οποία εκφράστηκε εκείνες τις ώρες. Ήταν ένα ταξίδι συμπαράστασης προς το σερβικό λαό. Θεώρησα υποχρέωσή μου να συμμετάσχω σε αυτό όχι μόνο εκτιμώντας την αντιπολεμική και πατριωτική ενέργεια της ΑΕΚ, αλλά για να εκφράσω και τα αισθήματα του ελληνικού λαού προς τους Σέρβους για την άδικη επίθεση εναντίον τους».
«Νικήσαμε τον πόλεμο δίπλα στους Έλληνες»
Ως κίνηση απελευθέρωσης αντιμετώπισε ο Τύπος την Γιουγκοσλαβίας το ταξίδι της ΑΕΚ και τον φιλικό αγώνα με την Παρτιζάν. Η εφημερίδα «Πολίτικα» του Βελιγραδίου είχε τίτλο: «Νικήσαμε τον πόλεμο δίπλα στους Έλληνες ήρωες», ενώ η «Μπόρμπα» έγραφε: «Είναι Έλληνες και παραμένουν ήρωες».
AEKAΡΑ σ΄ευχαριστώ για τις στιγμές περηφάνιας που μου χαρίζεις........
ΑΕΚΑΡΑ σ΄ αγαπωωωωωωωωωωω.......
osie.0909
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 5.347
- Κριτικές
- 2
- Like
- 8
- Πόντοι
- 66
Οταν η ΑΕΚ... νίκησε τον πόλεμο
Των ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ & ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ
Συνήθως την ιστορία των συλλόγων κοσμούν τρόπαια και διακρίσεις απ' τις διοργανώσεις που συμμετέχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ ωστόσο υπάρχει μία στιγμή που μοιάζει ανώτερη από κάθε αγωνιστικό τίτλο. Είναι η μέρα κατά την οποία η Ενωση... νίκησε τον πόλεμο και ταξίδεψε στο βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι για να συμπαρασταθεί στους Σέρβους που δοκιμάζονταν. Στις 7 Απριλίου του 1999 (Μεγάλη Τετάρτη τότε), δέκα χρόνια από σήμερα, η ΑΕΚ έγραφε μία από τις πιο χρυσές σελίδες στην πλούσια ιστορία της, δείχνοντας έμπρακτα πως αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα πράγματα από έναν απλό αθλητικό σύλλογο.
Οι στιγμές που έζησαν όσοι συμμετείχαν σε αυτό το ταξίδι ήταν μοναδικές. Οταν η αποστολή των «κιτρινόμαυρων» κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να φτάσει στο Βελιγράδι, ο σερβικός λαός βγήκε στους δρόμους για να την υποδεχθεί. Περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουγγαρία, στην πρώτη υποδοχή, προσφέρθηκε στην αποστολή της ΑΕΚ ψωμί και αλάτι, όπως δηλαδή θέλουν τα σερβικά έθιμα όταν υπάρχει υποδοχή φίλων. Δεκάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας συνόδευαν τους «κιτρινόμαυρους» μέχρι να φτάσουν στο γήπεδο για ένα παιχνίδι που δεν τελείωσε ποτέ.
Βλέπετε, ήταν τέτοιο το πάθος του κόσμου για να ενωθεί και να φωνάξει «Stop the war», που δεν μπορούσαν να περιμένουν το σφύριγμα της λήξης. Ελληνες και Σέρβοι έγιναν μία αγκαλιά, φωνάζοντας πως είναι αδέρφια και οι φανέλες της ΑΕΚ με το στόχο εξελίχθηκαν σε σύμβολο αντίστασης. Το σούρουπο βρήκε την αποστολή της Ενωσης στο δρόμο της επιστροφής και το Βελιγράδι να υπομένει ακόμα ένα βομβαρδισμό. Αυτή τη φορά όμως είχαν τη δύναμη και τη συμπαράσταση της ΑΕΚ.
Παρόντες στην αποστολή ειρήνης
Η ιδέα και μόνο του ταξιδιού σε μια εμπόλεμη περιοχή θα μπορούσε να αποτρέψει πολλούς από το να συμμετάσχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, πάντως, υπήρχαν δεκάδες απλοί άνθρωποι που θέλησαν να ταξιδέψουν στο Βελιγράδι και να δώσουν τη δική τους, ειρηνική μάχη για να σταματήσει ο πόλεμος. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Μανώλη Γλέζου (ο άνθρωπος που τη νύχτα της 30ής Μαΐου του 1941, κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και ύψωσε την ελληνική σημαία). "Υστερα από αυτό το ταξίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ. Δεν ανεβάζει απλώς το επίπεδο της ομάδας αυτό το ταξίδι, αλλά χαρακτηρίζει και την όλη στάση του ελληνικού λαού". Την αποστολή συνόδεψε πλήθος προσωπικοτήτων, που έφτασε έστω μέχρι το αεροδρόμιο, ενώ εκτός από τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος στο ταξίδι συμμετείχαν ακόμα πολλοί φίλοι της Ενωσης.
Των ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ & ΝΙΚΟΥ ΜΑΧΑΙΡΑ
Συνήθως την ιστορία των συλλόγων κοσμούν τρόπαια και διακρίσεις απ' τις διοργανώσεις που συμμετέχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ ωστόσο υπάρχει μία στιγμή που μοιάζει ανώτερη από κάθε αγωνιστικό τίτλο. Είναι η μέρα κατά την οποία η Ενωση... νίκησε τον πόλεμο και ταξίδεψε στο βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι για να συμπαρασταθεί στους Σέρβους που δοκιμάζονταν. Στις 7 Απριλίου του 1999 (Μεγάλη Τετάρτη τότε), δέκα χρόνια από σήμερα, η ΑΕΚ έγραφε μία από τις πιο χρυσές σελίδες στην πλούσια ιστορία της, δείχνοντας έμπρακτα πως αντιπροσωπεύει πολλά περισσότερα πράγματα από έναν απλό αθλητικό σύλλογο.
Οι στιγμές που έζησαν όσοι συμμετείχαν σε αυτό το ταξίδι ήταν μοναδικές. Οταν η αποστολή των «κιτρινόμαυρων» κατάφερε να ξεπεράσει τα εμπόδια και να φτάσει στο Βελιγράδι, ο σερβικός λαός βγήκε στους δρόμους για να την υποδεχθεί. Περίπου 50 χιλιόμετρα από τα σύνορα με την Ουγγαρία, στην πρώτη υποδοχή, προσφέρθηκε στην αποστολή της ΑΕΚ ψωμί και αλάτι, όπως δηλαδή θέλουν τα σερβικά έθιμα όταν υπάρχει υποδοχή φίλων. Δεκάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας συνόδευαν τους «κιτρινόμαυρους» μέχρι να φτάσουν στο γήπεδο για ένα παιχνίδι που δεν τελείωσε ποτέ.
Βλέπετε, ήταν τέτοιο το πάθος του κόσμου για να ενωθεί και να φωνάξει «Stop the war», που δεν μπορούσαν να περιμένουν το σφύριγμα της λήξης. Ελληνες και Σέρβοι έγιναν μία αγκαλιά, φωνάζοντας πως είναι αδέρφια και οι φανέλες της ΑΕΚ με το στόχο εξελίχθηκαν σε σύμβολο αντίστασης. Το σούρουπο βρήκε την αποστολή της Ενωσης στο δρόμο της επιστροφής και το Βελιγράδι να υπομένει ακόμα ένα βομβαρδισμό. Αυτή τη φορά όμως είχαν τη δύναμη και τη συμπαράσταση της ΑΕΚ.
Παρόντες στην αποστολή ειρήνης
Η ιδέα και μόνο του ταξιδιού σε μια εμπόλεμη περιοχή θα μπορούσε να αποτρέψει πολλούς από το να συμμετάσχουν. Στην περίπτωση της ΑΕΚ, πάντως, υπήρχαν δεκάδες απλοί άνθρωποι που θέλησαν να ταξιδέψουν στο Βελιγράδι και να δώσουν τη δική τους, ειρηνική μάχη για να σταματήσει ο πόλεμος. Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του Μανώλη Γλέζου (ο άνθρωπος που τη νύχτα της 30ής Μαΐου του 1941, κατά την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, κατέβασε από την Ακρόπολη τη σβάστικα και ύψωσε την ελληνική σημαία). "Υστερα από αυτό το ταξίδι, ενώ μέχρι τότε δεν ήμουν φίλαθλος κάποιας ομάδας, έχω γίνει πλέον φανατικός οπαδός της ΑΕΚ. Δεν ανεβάζει απλώς το επίπεδο της ομάδας αυτό το ταξίδι, αλλά χαρακτηρίζει και την όλη στάση του ελληνικού λαού". Την αποστολή συνόδεψε πλήθος προσωπικοτήτων, που έφτασε έστω μέχρι το αεροδρόμιο, ενώ εκτός από τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος στο ταξίδι συμμετείχαν ακόμα πολλοί φίλοι της Ενωσης.
OP
OP
ADMIRAL GR
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 27 Αυγ 2005
- Μηνύματα
- 15.363
- Κριτικές
- 3
- Like
- 7.014
- Πόντοι
- 1.486
Καλησπέρα Χανούμια και μη...Χάρηκα σαν να ήμουν μαζί σας για τα δύο νέα ρεκόρ μας.Θερμά συγχαρητήρια και πάντα τέτοια ,να σκάσουν οι κομπλεξικοί....Αποδέχομαι την υποβολή υποψηφιότητας μου και ψηφίζω.... 
Altec73
Ανώτατος
- Εγγρ.
- 13 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 10.513
- Κριτικές
- 5
- Like
- 70.062
- Πόντοι
- 12.056
δεν συμμετεχω....ο αλτέκιος θα κατεβάσει τις....ορδές των γυναικών και θα βγεί.....πάλι βια και νοθεία λέμεεεεεε.........ανθυποψήφιοι ......αντιδράστε στο κατεστημενο του βαψιμαλλιά.......
Eιδες να εκανα καμμια νοθεια στις προηγουμενες εκλογες????
Αλλοι βγηκαν προεδροι με μαιμου ψηφους
Παρόμοια θέματα
