Ξανά. Εξήγησέ μου γιατί το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι κάθε πολιτισμός έχει διαφορετική άποψη για το τι γίνεται μετά το θάνατο είναι απόδειξη ύπαρξης και όχι απόδειξη καθαρής φαντασίας, όπως όλα τα αντικείμενα που έφτιαξαν κατά καιρούς οι άνθρωποι για να κάνουν πιο εύκολη τη ζωή τους ή να κυριαρχήσουν πάνω σε άλλους ανθρώπους
Κατ'αρχάς, ποτέ δεν υποστήριξα ούτε την ύπαρξη, ούτε και την έλλειψη ύπαρξης κάποιας μετά θάνατον ζωής. Τόνισα τα κοινά σημεία, τα οποία είναι στον σκελετό του concept "αιώνια ζωή", αν και το περιτύλιγμα διαφέρει, όπως είπα ήδη. Το θέμα είναι, οτι, για να πάρχει ένα κοινό "αξιακό" σύστημα, που εμφανίζεται ως η βάση του concept σε όλους τους πολιτισμούς, κάπου, σε κάποια ΠΟΛΥ πρώϊμη περίοδο του ανθρώπινου είδους, στήθηκε σα βάση για ότι εξελίχθηκε σαν θρησκεία (και, κατ'επέκτασιν μετά θάνατον ζωή), με τις αναμενόμενες διαφορές, εξ'αιτίας της διαφορετικής εξελικτικής πορείας των διαφορετικών πολιτισμών). Το κατα πόσον αυτό είναι αποδεικτικό της ύπαρξης, ή ανυπαρξίας μιας μετά θάνατον ζωής, είναι θέμα ΜΕΓΑΛΗΣ συζήτησης.
Τώρα, αν θέλεις καλά και ντέ τη δική μου άποψη...
Πιστεύω οτι υπάρχει και κάποια ανώτερη διανόηση, που ευθύνεται για το σύμπαν όπως το γνωρίζουμε, με τη διαφορά οτι δεν δέχομαι οτι είναι ανθρωποκεντρική. Σαν οργανισμοί, είμαστε μια κουκίδα, πάνω σε μια κουκίδα, που λέγεται Γη, που είναι με τη σειρά της μια κουκίδα πάνω σε μια κουκίδα που λέγεται Ηλιακό σύστημα, το οποίο είναι, με τη σειρά του, μια κουκίδα, πάνω σε μια κουκίδα που λέγεται γαλαξίας, ο οποίος είναι μια κουκίδα, πανω σε μια κουκίδα που λέγεται σύμπαν, το οποίο είναι ένα απο τα εν δυνάμει άπειρα παράλληλα σύμπαντα. Σε αναλογία, ειναι σαν να υπάρχει πολιτισμός σε ένα ηλεκτρόνιο, ενός ατόμου άνθρακα, σε ένα τσουβάλι κάρβουνα, σε μια αποθήκη γεμάτη τσουβάλια. Εσύ, σαν καρβουνιάρης, που δημιούργησες ΟΛΑ αυτά τα τσουβάλια... κατα πόσο γνωρίζεις, και, κυρίως, κατα πόσο νοιάζεσαι για την τύχη αυτού του πολιτισμού;
Όσο για τη μετά θάνατον ζωή... έαν δεχτώ οτι αυτό που λέμε "ψυχή" είναι ενέργεια, τότε δεν χάνεται. Εξ'ορισμού, η ενέργεια δεν χάνεται, απλά αλλάζει μορφή. Σε αυτή τη βάση, η ενέργεια που κουβαλάμε, δεν χάνεται. Απλά, αλλάζει μορφή. Οχι, δεν πιστεύω οτι υπάρχει κάποια αιώνια μορφή ύπαρξης, που οι διανόηση του κάθε ανθρώπου επιβιώνει επ'άπειρο, είτε σε κάποιας μορφής απόλυτη ευτυχία, είτε σε κάποιας μορφής ατέρμονο βασανιστήριο