Δεν ξέρω αν έχεις μαύρη άγνοια, ή αν έχεις τη δικιά σου ατζέντα. Στα Ηλύσια Πεδία πήγαιναν ΟΙ ΨΥΧΕΣ, ΟΧΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ των ηρώων και των ενάρετων. Ήταν παραδείσιος τόπος με ολάνθιστα λιβάδια, όπου επικρατούσε αιώνια άνοιξη και οι πηγές της Λήθης ανάβλυζαν νέκταρ που έκανε τους νεκρούς να λησμονούν όλα τα γήινα δάκρυα και τις κακουχίες. Οι Βίκινγκς θεωρούσαν ότι τα πνεύματα των νεκρών ηρώων τους πήγαιναν στην Βαλχάλα (το παλάτι των Εσίρ στο Άσγκαρντ), χτισμένο από τους δύο αδελφούς Γίγαντες Φάφνερ και Φασόλτ. Εκεί, την ημέρα οι γενναίοι πολεμιστές μάχονται μεταξύ τους και τη νύχτα οι Βαλκυρίες τούς ταΐζουν υδρόμελι για να θεραπεύουν τις πληγές τους, μία αιώνια προπόνηση ώστε να επιτεθούν κάποτε στα όντα που θα επιφέρουν τη συντέλεια του κόσμου. Είναι ο στρατός του Όντιν που θα πολεμήσει μόνο μία φορά, στο Ράγκναροκ, όπου ο ίδιος ο Γκρίζος Θεός πρόκειται να πέσει, στην τελική μάχη του καλού με το κακό, μάχη πνευμάτων όπου οι καλοί θα ηττηθούν. Η νίκη του κακού, έστω ύστερα από λυσσαλέα αντίσταση, είναι δεδομένη. Στον Χριστιανικό Παράδεισο, μάλλον θα βαρεθούν οι ενάρετοι, αφού θα αναπαύονται συνέχεια και θα έχουν σώματα αιώνια και άφθαρτα. Κοκό, δεν θα έχει. Ο Παράδεισος των Μουσουλμάνων τα έχει όλα. Βουνά από πιλάφια, λίμνες με μέλι, ποτάμια με κρασί το οποίο θα πίνεις χωρίς να μεθάς. Και το καλύτερο από όλα, θα έχει 72 Χουρίτ τα οποία θα ξεσκίζεις στον πούτσο και την άλλη μέρα θα είναι και πάλι παρθένες. Η λέξη Νιρβάνα χαρακτηρίζει μια κατάσταση που επιτυγχάνεται με την άσκηση και εξαλείφει τον πόνο (που οφείλεται στο κάρμα) της γέννησης και του θανάτου στον κύκλο των αναγεννήσεων του ανθρώπου. Η νιρβάνα διαπιστώνεται τότε στην αφύπνιση ή φώτιση (μπόντι), με την οποία όλα τα στοιχεία της ύπαρξης φαίνονται καθορισμένα και, κατά συνέπεια, δεν έχουν λόγο ύπαρξης, ακόμα και το εγώ αποκαλύπτεται ως μία απατηλή συνένωση πέντε ομάδων ψυχο-μορφικών στοιχείων (σκάντα). Ο όρος αυτός χαρακτηρίζει τη βουδιστική απάρνηση κάθε εγκόσμιας επιθυμίας, παντός γήινου, και κατά συνέπεια και η εξαφάνιση αυτού του ανθρώπου στο μηδέν δια της οποίας και επέρχεται η απολύτρωση από τα δεινά της ζωής και του κόσμου. Περίληψη των παραπάνω. Στα Ηλύσια Πεδία των Ελλήνων πάνε ψυχές οι οποίς πίνοντας νέκταρ ξεχνάνε όλα τα προβλήματα. Στη Βαλχάλα των Βίκινγκς πήγαιναν οι ήρωες οι οποίοι εξασκούνταν στον πόλεμο, ώστε να πολεμήσουν γενναία στην τελική μάχη, αν και ήταν προκαθορισμένη η ήττα τους. Στον Παράδεισο των Χριστιανών θα πάνε με τα σώματά τους, αλλά δεν θα έχουν καμία έγνοια και θα αναπαύονται συνέχεια, δεν μπορώ να φανταστώ μεγαλύτερη φρίκη. Στον Παράδεισο των Μουσουλμάνων, τα τρωγοπίνουν και θα πηδάνε αβέρτα. Στη Νιρβάνα των Ινδουιστών θα βασιλεύει η απάθεια. Τώρα αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ πιστεύεις ότι αυτές οι περιγραφές μοιάζουν στο ελάχιστο, μιλάμε διαφορετική γλώσσα
