Το ακούω παντού βρες γυναίκα παντρέψου κτλ. Και από γυναίκες.
Τα κορίτσια ακούν αντίστοιχα τα ίδια.
Είναι η φιλοσοφία της δεκαετίας του '50. Η βλαχιά και η γκλαμουριά που τόσο τρελά θέλουν ν' αποκτήσουν και εν πολλοίς, μια ανομολόγητη ανεκπλήρωτη επιθυμία να ξεφύγουν από τη μιζέρια της επαρχίας.
Ξαδέρφη μου πολύ καλό παιδί δούλευε σε λογιστήριο μεγάλης επιχείρησης, λίγο πριν παντρευτεί είχε γίνει προϊσταμένη, πήγαινε το γυμναστήριό της, ντυνόταν γαμάτα και έκανε σχέσεις που διαρκούσαν.
Από τα 25 μέχρι τα 35 της όμως, της είχαν πρήξει τ' @@ ο θειός μου και η θειά μου, πότε θα παντρευτείς μωρή, πότε θα δούμε εγγονάκια
κούνα τον κώλο σου να βρεις κανέναν άντρα της προκοπής
τέτοια φάση για χρόνια.
Αποτέλεσμα:
Παρατάει τη δουλειά της, παντρεύεται την τελευταία της σχέση ο οποίος είχε τις χειρότερες προδιαγραφές από όλους τους προηγούμενους (ήταν ψηλός βλέπεις)
αλουμινάς ο τύπος, έκλεισε το μαγαζί κάποια στιγμή και τώρα δουλεύει 1-2 μέρες την εβδομάδα μαύρα από δω κι από κει.
Έχουν 2 παιδιά και η ξαδέρφη μου δουλεύει στα ράφια σε μια μικρή αλυσίδα σουπερμάρκετ. Δείχνει 10 μεγαλύτερη και η πίκρα φαίνεται σε όλο της το πρόσωπο.