Περί Βεϊκου 9-11 ο λόγος. Ευπειθώς αναφέρω:
είχα καιρό να δω κάτι για το συγκεκριμένο ίδρυμα. Κάποιος μου είχε πει ότι χωρίς τη Γιώτα, δεν έλεγε τίποτα. Δεν έδωσα σημασία και το πλήρωσα. Κυριολεκτικά!
Επίσκεψη την περασμένη Πέμπτη και υποδοχή στο ρεσεψιόν. Η κυρία μού είπε ότι η Γιώτα απολύθηκε επειδή «δεν άκουγε». Με ζώσανε λίγο τα φίδια, αλλά δεν περίμενα ότι θα έμενα μόνο στο μασάζ σε ένα μαγαζί όπου πριν από ένα μήνα με τρέλαναν στην τρόμπα και στο κλαρίνο και ξεφλόκιαζα στο δάπεδο. Μάλλον αυτό σήμαινε ότι η Γιώτα «δεν άκουγε»...
Παίρνω μια κοντούλα Ρωσίδα, μπαίνω μέσα και μου λέει να βγάλω την πετσέτα. Αναθάρρησα.... «Δεν μπορεί -είπα εγώ- να σε πασπατεύει μια ώρα ξεβράκωτο και να μη γίνει τίποτα». Συν τω χρόνω, όμως, κατάλαβα -από το μασάζ που μου έκανε- ότι είχα να κάνω, δυστυχώς, με επαγγελματία μασέζ, άρα όχι με πουτάνα. Έριξε κάτι άδεια, έφαγα πόρτα, αλλά συνέχισα να ελπίζω.
Μετά από κανένα μισάωρο μου λέει «να γυρίσουμε τώρα;» και άλλο που δεν ήθελα. Είμα ανάσκελα, με πεσμένο ακόμα το πράμα μου (δείγμα το πόσο... αντιαισθησιακό μασάζ έκανε) αλλά, διάολε, δεν πίστευα ότι θα δεχόταν να βλέπει το καβλί μου, αν δεν είχε την πρόθεση να κάνει κάτι μ' αυτό.
Σε μια δόση βαράει το κινητό της, βγαίνει από το δωμάτιο και εκεί πιάνομαι από την τελευταία ελπίδα. «Λες να πάει να βγάλει τίποτα και να μου το φυλάει για έκληξη;» σκέφτηκα και με τη σκέψη ψιλοπρήστηκα.
Ε, τι ήταν να .. φουσκώσω. Με το που μπαίνει και με βλέπει όρθιο, μόνο μήνυση δεν μου έκανε.
«Βάλε την πετσέτα και προσπάθησε να ηρεμήσεις. Δεν μπορώ να βλέπω τέτοια πράματα».
Δεν χρειάστηκε προσπάθεια να ηρεμήσω. Με ξενέρωσε και μ'ετραγα την ώρα να τελειώσει, να πλυθώ, να δώσω τα τελευταία 60 ευρώ μου και να φύγω για πάντα.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!!!
Μαύρη πέτρα σε όποιες δεν σέβονται την κάβλα μας!
Ζήτω η Γιώτα που «δεν άκουγε»
ΟΞΩ, ΠΑΥΣΑΒΟΥΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ!