Επίσκεψη το Σάββατο μεσημέρι στο εν λόγω λαδάδικο. Σκοπός να πετύχω το Βικάκι από πρωην Σ47. Δυστυχώς ο χώρος πολύ περιορισμένος. Πολύ δύσκολο να κάτσει κανείς και να κουβεντιάσει άνετα με την Βίκη όπως ήταν στο σαλόνι του παλαιού λαδάδικου της Στουρνάρη. Γενικά το Σ47 ήταν μακράν ανώτερο σε όλα (δεν υπάρχει εκεί και η Μάγια πλέον) εν σχέση με το τωρινό λαδάδικο, σε χωρους , σε άνεση , σε συμπεριφορές του προσωπικού σε όλα (εκτός της προαναφερθείσας). Στα του αγώνα τώρα η απόδοσή της ήταν αρκετά καλή σαν και του πρωην Σ47, δεδομένου τους περιορισμούς του νέου της χώρου. Δεν κρατήθηκα και την 'βούτηξα' με το που μπήκε στο δωμάτιο (ξανθιά πλέον με ίσια μαλλιά που μ'αρέσουν ιδιαίτερα και σαφώς αδυνατισμένη) , και κάναμε τα προκαταρκτικά μπροστά στον μεγάλο καθρέφτη
και στη συνέχεια καθίσαμε στον καναπέ όπου μας 'χώρεσε' αρκετά καλά και τους δυό μαζί για τις 'τρελίτσες' μας. Στο τέλος κατάθεση ιπαστί στα τέσσερα με αρκετή δύναμη και με το Βικάκι να το παλεύει με δική της πρωτοβουλία να τελειώσει ταυτόχρονα μαζί μου, μέχρι που 'αδειάσαμε' και οι δύο μαζί και κάτσαμε αγκαλίτσα να 'ξεκουραστούμε'. Ένιωσα την ανθρώπινη ζεστασιά της Βίκης -παρότι δεν κάτσαμε όπως παλαιότερα να κουβεντιάζουμε κάνα μισάωρο πρίν περάσω μέσα- σαν παλιά, ανταλλάξαμε μεταξύ μας τα καθημερινά προβλήματα του καθενός και μετά αφού μάζεψε δυνάμεις με μάλαξε αρκετά φιλότιμα παρότι το είχα 'κουράσει' μόλις πρίν. Όταν τέλειωσε την ευχαρίστησα γιατί το είχα ανάγκη με κάτι πονάκια στην μέση μου. Δεν κοίταξε ποτέ της το ρολόϊ (μπορεί και πάνω από 60' ) και γενικά ήταν παρέα μου μέχρι να φύγω από το λάδάδικο, και θέλησα να επικροτήσω και να την επιβραβεύσω εν σχέση με άλλες που κοιτάνε να 'κλέβουν' χρόνο ή να 'ξεπετάνε' στα γρήγορα στον πελάτη δίνοντάς της στην έξοδό μου με ένα 80'άρι -κατά παρέκλησην, ενώ πλέον ΔΕΝ το συνηθίζω πια να δίνω πάνω από 60 σε καμιά τους... και πολλά τους είναι.
V for Vendetta...