Αλλοδαποί Ιστορίες μεταναστευτικής τρέλας

[hitman7771]

Μαλάκα γαμάς ! Τα λες ωραία, του πεζοδρομίου..

Γράψε και άλλο τι κάνεις τόσην ώρα !!!!???

 

[gobr]

Μαλάκα γαμάς ! Τα λες ωραία, του πεζοδρομίου..

Γράψε και άλλο τι κάνεις τόσην ώρα !!!!???

Αμα πινει φουντα ο ανθρωπος ανοιγει το μυαλο του.

 

[pgp74]

Μαλάκα γαμάς ! Τα λες ωραία, του πεζοδρομίου..

Γράψε και άλλο τι κάνεις τόσην ώρα !!!!???

Φοβάμαι ότι θα μας αφήσει  όπως έκανε και στην ιστορία με την Τασία και τον Μπιλάλ  > >

 

[θάνατος]

περιμένουμε τη συνέχεια! άντε!

 

[loxxos]

Φοβάμαι ότι θα μας αφήσει  όπως έκανε και στην ιστορία με την Τασία και τον Μπιλάλ  > >

δεν ειναι αληθινες 100% βγαλμενες απο την ζωη οι ιστοριες του παραλημνιου φιλε εγω τον πιστευω απολυτα μεχρι τωρα κανω λαθος... :- :- :- :S :S :S ;;;;; ??? !!!!

 

[pgp74]

δεν ειναι αληθινες 100% βγαλμενες απο την ζωη οι ιστοριες του παραλημνιου φιλε εγω τον πιστευω απολυτα μεχρι τωρα κανω λαθος... :- :- :- :S :S :S ;;;;; ??? !!!!

Είναι μαν, απόλυτα. Ο Παραλίμνιος είναι αυθεντικός και δεν λέει μαλακίες ή ψέμματα όπως άλλοι, μην λέμε ονόματα. Το μόνο που μπορώ να του καταλογίσω είναι ότι δεν μας είπε τι έγινε στο νησί, χωρίς φυσικά να είναι υποχρεωμένος να το κάνει.

 

[loxxos]

Είναι μαν, απόλυτα. Ο Παραλίμνιος είναι αυθεντικός και δεν λέει μαλακίες ή ψέμματα όπως άλλοι, μην λέμε ονόματα. Το μόνο που μπορώ να του καταλογίσω είναι ότι δεν μας είπε τι έγινε στο νησί, χωρίς φυσικά να είναι υποχρεωμένος να το κάνει.

Τι εγινε στο νησι φιλε που ειναι αυτο σε αλλο θρεντακι..;;

 

[loxxos]

Ποιος η τι μπορεί να μας εγγυηθεί ότι μια απόφαση μας είναι σωστή η λάθος ?
Μη βιαστούν να απαντήσουν κάποιοι. Το τέλος της ιστορίας θα μας to δείξει.  

Την απόφαση να μεταναστεύσω στη Γερμανία την πήρα χωρίς να το σκεφτώ πολύ. Τα πράγματα από οικονομικής άποψης δεν πήγαιναν καλά. Όσοι ζήτε στην Ελλάδα το ξέρετε. Όχι πως πεινούσα η ότι δεν περνούσα καλά στο χωριό. Μια χαρά ήμουν. Αλλά κάτι τα χρέη που χρόνο με το χρόνο αυξάνονταν, κάτι αφραγγίes που με ταλαιπωρούσαν κατά διαστήματα . Είχα αρχίσει και να βαριεμε την καθημερινότητα του χωριού. Είπα μια μέρα. Θα την κάνω και ότι βρέξει ας κατεβάσει.'
Τη γλώσσα δεν την ήξερα. Κάποια ειδικότητα η τέχνη δεν σκαμπαζα. Μιλούσα μόνο Αγγλικά και λίγα Πολωνέζικα. Είχα όμως όρεξη, ενθουσιασμό και τα φιλαράκια που θα με φιλοξενούσαν και θα με βοηθούσαν στα πρώτα μου βήματα. Κανένα πλάνο, κανένα σχέδιο. Χύμα στο κύμα που λένε.
Έβαλα έναν ξάδερφό μου που είχε πιστωτική κάρτα να μου κλείσει ένα εισιτήριο και αυτό ήταν.
Στο χωριό δεν το είχα πει σε πολλούς. Μόνο η μάνα μου ήξερε την ακριβή ημερομηνία. Και σε κάποιους είχα πει απλά πως θα πήγαινα στη Γερμανία. Ούτε ποτέ ούτε για πόσο. Στη Βουλγάρα γκόμενα που είχα και η οποία εκείνη την εποχή ήταν στην πατρίδα της, το είχα πει αλλά δεν της είχα πει ημερομηνία και σε μια πιτσιρικa ελληνίδα που γαμούσα εκείνες της μέρες δεν είχα πει τίποτα.
Οι μέρες περνούσαν όπως πάντα. Πήγαινα στα χωράφια έκανα της δουλιές μου, τα μπάνια μου στη θάλασσα, έπινα τα κρασιά μου με τους φίλους στο καφενείο του χωριού, σαν να μην έτρεχε κάτι.
Τις τελευταίες μόνο μέρες άρχισε να πιάνει το άγχος.
Που πήγαινα ? Πως θα με υποδέχονταν τα άτομα που θα με φιλοξενούσαν ? Θα έβρισκα δουλειά και τι ? Πως θα συννεοουμουν χωρίς τα γερμανικά ? Τi κόσμο άραγε θα συναντούσα ? Θα έβγαζα γκόμενα και πως ? Θα έβρισκα χασίσι να πίνω ? Θα με φτάναν τα λεφτά μέχρι να βρω δουλειά ?  
Μήπως είμαι μεγάλος για μετανάστευση ?
Αλλά μετά έλεγα στον εαυτό μου. Ρε μαλάκα πάντα τα κατάφερνες για όχι και τώρα ? Τι θα πει  είσαι μεγάλος ? Εδώ ο tramountana και πήγε μετανάστης στην  Aγγλία στα 60 του. Και στην τελική αν δεν σου κάτσει η φάση γυρνάς πίσω.
Επeiθa λοιπόν τον εαυτό μου ότι όλα θα πάνε πρίμα. Και γιατί να μην πάνε ?

Να σε ρωτησω κατι φιλε Παραλημνιε επειδη το αναφερεις συχνα για την ηλικια σου οτι σου πε η πρωην και οι γνωστοι και φιλοι γενικα μεταναστευση σε αυτην την ηλικια,κτλ μπορεις να πεις ποσο χρονων ακριβως εισαι και τι σπουδες εχεις επειδη κατι ανεφερες νομιζω και για αυτο οτι σου ειπαν για ειδικοτητα,προσοντα,κτλ..
δε ρωταω απο περιεργεια απλως ειναι βασικο για την ιστορια σου καθως σε διαβαζω πολυ σοβαρα ευχαριστω!

 

[pgp74]

Τι εγινε στο νησι φιλε που ειναι αυτο σε αλλο θρεντακι..;;

http://www.bourdela.com/forum/index.php?topic=145846.msg5410425#msg5410425

 

11η μέρα στο Bερολίνο. Κάθομαι στο μπαλκόνι του σπιτιού μαζί με τον τύπο που με φιλοξενεί, αs τον πούμε .Klaus. Εγώ πίνω το φραπέ μου αυτόs το τσάι του. Κάποια sτiγμη αρχίζει να μου λέει διάφορα, στα αγγλικά. Δεν πολύ δίνω σημασία. Έχω τα δικά μου στο κεφάλι μου. Ώσπου κάτι πιάνω να λέει για το χρόνο που του λείπει για να βλέπει την Τατιάνα. Από αυτά που μου λέει καταλαβαινω ότι προσπαθεί να μου πει πως μετά από 11 μέρες φιλοξενείας, του είμαι ας πούμε βάρος και απ έξω, απ έξω, μου τη λέει με τον τρόπο του, ότι πρέπει να τους αδειάζω τη γωνιά.
Βρισκόμουν σε δύσκολη θέση. Τα λεφτά τελείωναν, δουλειά δεν είχα βρει ακόμα, τι  διάολο θα έκανα αν με πετούσαν και στο δρόμο ? Θα γύριζα με τα πόδια στην Ελλάδα ?
Του είπα πως αν δεν έβρισκα δουλειά τις επόμενες 3 μέρες θα ζητούσα να μου κλείσουν ένα εισητηριο από Ελλάδα και θα επέστρεφα πίσω.
Όταν του είπα αυτό, άλλαξε τροπάριο και μου έλεγε ότι από αυτόν μπορώ να μείνω όσο θέλω. Έλεγα μέσα μου ρε μαλάκα τώρα που σου είπα ότι θα φύγω τώρα μου λεs  ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να μείνω όσο θέλω ?
Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξε ο Κλάους και ήταν μια γειτόνισα. Του ζητούσε όπως μου είπε αργότερα, αν μπορούσαμε να τη βοηθούαμε να βγάλει κάποια πράγματα από το υπόγειο της γιατί θα ερχόταν κάποιος να δει που υπήρξε διαροη νερού.
Μου είπε αν μπορούσα να βοηθήσω. Φυσικά του είπα και κατεβήκαμε στο υπόγειο. Τα πράγματα δεν ήσαν πολλά, αλλά κάποια ήσαν πολύ βαριά. Ο Κλάους δεν μπορούσε ούτε να τα μετακινήσει, όχι να τα σηκώνει. Οπότε όλη σχεδόν η δουλειά έπεσε στις πλάτες μου. Σε μια ώρα και κάτι είχαμε ξεμπερδέψει. Η κυρία μας ευχαρίστησε και μας είπε πως αν τα έβαζα στη θέση τους όταν το μεσημέρι θα ξεμπερδευε ο Housemaster, θα μπορούσε να μου δώσει κάτι.
Καθώς βγάζαμε τα πράγματα έξω παρατήρησα ένα δωμάτιο που ήταν χωρισμένο με ξύλα, δεν μπορώ να το περιγράψω ακριβώς, και κλειδωμένο. Μέσα εκεί υπήρχε ένα κανονικό γυμναστήριο. Πάγκος, βάρη, μπάρες, αλτήρες, μέχρι και μια aυτοσχεδια τροχαλία.
Ρώτησα τον Κλάους τι ήταν αυτό και σε ποιον ανήκουν όλα αυτά και μου εξήγησε ότι ήταν του γιου της γειτόνισας, ο όποιος είχε σκοτωθεί σε τροχαίο μαζί τον πατέρα του πριν χρόνια. Κοιτώντας καλύτερα είδα μερικές fωτογραφιες που είχε βάλει η γειτόνισα μέσα σε αυτό το δωμάτιο.
Του είπα να της πει ότι δεν θέλω λεφτά για τη δουλειά και πως οπότε χρειάζεται κάτι μπορεί να με φωνάζει. Το μόνο που ήθελα, αν γινόταν να με αφήνει να χρεισιμοποιώ το γυμναστήριο. Για καλή μου τύχη η κυρία δέχτηκε και όταν ξανά έβαλα τα πργματα στη θέση τους μου έδωσε τα κλειδιά του υπογείου και του δωματίου που ήταν το γυμναστήριο. Έτσι είχα κάτι να ασχολούμε, να περνάνε κάποιες ώρες της μέραs.
Το βράδυ όταν η Τατιάνα γύρισε από τη δουλειά με φώναξε και μου λέει.
-Τι μου είπε ο Κλάους, θέλεις να φύγεις, γιατί ?
- Δουλειά δεν έχω, τα λεφτά τελειώνουν, τi να κάνω εδώ ? Αν δεν βρω δουλειά τις αμέσως επόμενες μέρες την κάνω για χωριό.
- Τρελός είσαι παιδάκι μου ? Λεφτά θα σου δώσουμε εμείς, και δουλειά θα βρεις. Κάνε υπομονή, κάτι έχω στο μυαλό μου.
Η ώρα ήταν δέκα παρά όταν άκουσα το κινητό μου να χτυπάει. Είδα ότι ήταν ο Νίκος, ο 'φίλος' που είχα γνωρίσει εδώ  στο Βερολίνο.
Που είsαι εσύ ρε του είπα και τον ρώτηα τι ήθελε βραδιάτικα.

-Φίλε έχω πρόβλημα, σοβαρό πρόβλημα. Τα λεφτά τελειώνουν, έχω ακόμα ένα βράδυ που μπορώ να μείνω στο ξενοδχείο, θέλω τη βοήθεια σου.
-Νικόλα κι εγώ στην ίδια φάση με σένα είμαι, δεν βλέπω πως μπορώ να σε βοηθήσω. Τι μπορώ να κάνω ?
-Ρε φίλε όχι και στην ίδια φάση με μένα. Εσύ έχεις κάπου να μένεις, εγώ αύριο βράδυ που θα κοιμηθώ ? Για αυτό σου λέω, έλα να πιούμε ένα καφέ αύριο και θα σου πω τι θέλω από σένα.
Κανονίσαμε να βρεθούμε την επόμενη μέρα κατά της 11 το πρωί  σε ένα ελληνικό καφενείο..........

 

Να σε ρωτησω κατι φιλε Παραλημνιε επειδη το αναφερεις συχνα για την ηλικια σου οτι σου πε η πρωην και οι γνωστοι και φιλοι γενικα μεταναστευση σε αυτην την ηλικια,κτλ μπορεις να πεις ποσο χρονων ακριβως εισαι και τι σπουδες εχεις επειδη κατι ανεφερες νομιζω και για αυτο οτι σου ειπαν για ειδικοτητα,προσοντα,κτλ..
δε ρωταω απο περιεργεια απλως ειναι βασικο για την ιστορια σου καθως σε διαβαζω πολυ σοβαρα ευχαριστω!

46 χρόνων κι έχω βγάλει μόνο το Λύκειο.

 

[xronistiktak]

 

11 η ώρα την επόμενη μέρα, ήμουν στο καφενείο που είχαμε το ραντεβού με το Νίκο. Ήρθε κατά της 11.20.
Δεν μου αρέσει να στήνω, ούτε να με στήνουν, ηδικα όταν με έχει καλέσει ο άλλος για να τον βοηθήσω. Παρόλαυτα το έριξα στο χαβαλέ για του ανεβάσω το ηθικό.
- Καλημέρα αυριανe άστεγε. Μην αγχωνεσε ρε, θα ερχόμε να σου κάνω παρέα τα βραδιa εκεί που θα κοιμασε, όπως μου έκανες κι εsυ το βράδυ που είχα χάσει το τρένο. Μόνο που θα με κερνάς μπύρες.  
- Μαλάκα η φάση δεν είναι για χαβαλέ. Πραγματικά δεν έχω που να κοιμηθώ απόψε. Τι θα κάνω ?
- Εγώ τi θέλεις να κάνω ?
- Κοίτα έχω μια ιδέα: πες στα παιδιά που σε φιλοξενούν να έρθω να κοιμηθώ σπίτι σας 2-3 βράδια και θα τους δώσω κάποια χρήματα που έχω.
- Τρελός είσαι ρε ? Να ήταν δικό μου σπίτι ΟΚ, αλλά φιλοξενούμενος είμαι. Δεν φτάνει που είμαι μέσα στα πόδια τους σχεδόν 2 βδομάδες θα φέρω κι άλλον ?

Άρχισε να μου κλαίγεται και μην αντέχοντας την πίεση, του υποσχέθηκα ότι θα μιλήσω στα παιδιά.
- Ποτέ ρε φίλε ? Τώρα πρέπει να το κανείς. Πρέπει να βρούμε μια λύση άμεσα.

Που έμπλεξα ρε πούστη μου, έλεγα μέσα μου, αλλά δεν μου πήγαινε και να τον παρατήσω στην τύχη του. Ρούφηξα τον καφέ στα γρήγορα και παραγείλα μια μπύρα. Κάτσε να πιο την μπύρα και θα τηλεφωνήσω στην Τατιάνα του είπα. Σκεφτόμουν πως να της το πω. Όχι ρε είπa στον εαυτό μου, δεν τον παρατάω. Στην τελική θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση του. Αν δεν τον θέλουν σπίτι είναι δικαίωμα τους, αλλά εγώ δεν τον παρατάω. Άλλωστε είναι ο μόνος φίλος που έχω εδώ.
Είχα πάρει την απόφαση μου. Αν δεν τον δεχόντουσαν σπίτι, θα πήγαινα να μείνω μαζί του. Στο δρόμο, σε κανα πάρκο, το Βερολίνο έχει πολλά πάρκα και άλλωστε Ιούλιος είναι, ζεστή κάνει, δεν θα πάθω και τίποτα.
Πήρα τηλέφωνο την Τατιάνα και της περιέγραψα την κατάσταση. Δέχτηκε να τον φιλοξενήσουν αμέσως.
-Θα κοιματε στο δωμάτιο σου στο πάτωμα αν δεν έχει πρόβλημα, πeστοu.
Ένιωσα ανακούφιση.

Ο Νίκος έμεινε σπίτι 4 βραδιά, μέχρι που ήρθε στο Βερολίνο ένας ξάδερφος του. Έναs  πιτσιρικάς το ίδιο κωλόπαιδο σαν τον Νίκο, ίσως και πιο πούστης. Νοίκιασαν μαζί δωμάτιο σε ένα σχετικά φτηνό ξενοδοχείο στις άκρη του Βερολίνου......

 

[Διαγραμμένο μέλος 151743]

11 η ώρα την επόμενη μέρα, ήμουν στο καφενείο που είχαμε το ραντεβού με το Νίκο. Ήρθε κατά της 11.20.
Δεν μου αρέσει να στήνω, ούτε να με στήνουν, ηδικα όταν με έχει καλέσει ο άλλος για να τον βοηθήσω. Παρόλαυτα το έριξα στο χαβαλέ για του ανεβάσω το ηθικό.
- Καλημέρα αυριανe άστεγε. Μην αγχωνεσε ρε, θα ερχόμε να σου κάνω παρέα τα βραδιa εκεί που θα κοιμασε, όπως μου έκανες κι εsυ το βράδυ που είχα χάσει το τρένο. Μόνο που θα με κερνάς μπύρες.  
- Μαλάκα η φάση δεν είναι για χαβαλέ. Πραγματικά δεν έχω που να κοιμηθώ απόψε. Τι θα κάνω ?
- Εγώ τi θέλεις να κάνω ?
- Κοίτα έχω μια ιδέα: πες στα παιδιά που σε φιλοξενούν να έρθω να κοιμηθώ σπίτι σας 2-3 βράδια και θα τους δώσω κάποια χρήματα που έχω.
- Τρελός είσαι ρε ? Να ήταν δικό μου σπίτι ΟΚ, αλλά φιλοξενούμενος είμαι. Δεν φτάνει που είμαι μέσα στα πόδια τους σχεδόν 2 βδομάδες θα φέρω κι άλλον ?

Άρχισε να μου κλαίγεται και μην αντέχοντας την πίεση, του υποσχέθηκα ότι θα μιλήσω στα παιδιά.
- Ποτέ ρε φίλε ? Τώρα πρέπει να το κανείς. Πρέπει να βρούμε μια λύση άμεσα.

Που έμπλεξα ρε πούστη μου, έλεγα μέσα μου, αλλά δεν μου πήγαινε και να τον παρατήσω στην τύχη του. Ρούφηξα τον καφέ στα γρήγορα και παραγείλα μια μπύρα. Κάτσε να πιο την μπύρα και θα τηλεφωνήσω στην Τατιάνα του είπα. Σκεφτόμουν πως να της το πω. Όχι ρε είπa στον εαυτό μου, δεν τον παρατάω. Στην τελική θα μπορούσα να είμαι εγώ στη θέση του. Αν δεν τον θέλουν σπίτι είναι δικαίωμα τους, αλλά εγώ δεν τον παρατάω. Άλλωστε είναι ο μόνος φίλος που έχω εδώ.
Είχα πάρει την απόφαση μου. Αν δεν τον δεχόντουσαν σπίτι, θα πήγαινα να μείνω μαζί του. Στο δρόμο, σε κανα πάρκο, το Βερολίνο έχει πολλά πάρκα και άλλωστε Ιούλιος είναι, ζεστή κάνει, δεν θα πάθω και τίποτα.
Πήρα τηλέφωνο την Τατιάνα και της περιέγραψα την κατάσταση. Δέχτηκε να τον φιλοξενήσουν αμέσως.
-Θα κοιματε στο δωμάτιο σου στο πάτωμα αν δεν έχει πρόβλημα, πeστοu.
Ένιωσα ανακούφιση.

Ο Νίκος έμεινε σπίτι 4 βραδιά, μέχρι που ήρθε στο Βερολίνο ένας ξάδερφος του. Έναs  πιτσιρικάς το ίδιο κωλόπαιδο σαν τον Νίκο, ίσως και πιο πούστης. Νοίκιασαν μαζί δωμάτιο σε ένα σχετικά φτηνό ξενοδοχείο στις άκρη του Βερολίνου......

φιλε ριπσεκτ , εχω ανατριχιασει, ξερεις τον καλοπητα τον χρηστο?

 

φιλε ριπσεκτ , εχω ανατριχιασει, ξερεις τον καλοπητα τον χρηστο?

 

18η μέρα. Οι μέρες περνούν με γυμναστική, βόλτες στο διπλανο πάρκο, φαϊ σπίτι και άραγμα. Και φυσικά τηλέφωνα σε ελληνικές ταβέρνες μπας και θέλουν κάποιον για δουλειά. Το ίδιο σκηνικό πάντα.
-Γεια σας βρίσκομε στο Βερολίνο και ψάχνω για δουλειά, μήπως χρειάζεστε κάποιον για κουζίνα η για λάντζα ?
-Έχεις ξaνα δουλέψει σε εστιατόριο, τι ξέρεις να κανεiς ?
- Ναι δούλευα στην Ελλάδα χρόνια σερβιτόρος, αλλά επειδή δεν ξέρω τη γλώσσα ψάχνω για κουζίνα.
- Κοίτα τώρα είμαστε πλήρεις, αλλά άσε ένα τηλέφωνο μήπως σε χρειαστούμε στο μέλλον.

Πάνω κάτω οι ίδιοι διάλογοι πάντα. Έδινα το κινητό μου και απλά περίμενα να χτυπήσει. Έλπιζα ότι κάποια μέρα θα χτυπήσει.

Μέχρι αυτή τη μέρα δε με είχε πάρει τηλέφωνο κανείς από Ελλάδα εκτός από έναν ξάδερφό μου από το χωριό και την γκόμενα που πήδηξα το τελευταίο βράδυ στην Αθήνα. Αυτή για να μου παραπονεθεί ότι δεν πήγαμε για έναν τελευταίο καφέ τη μέρα που έφυγα και ο ξάδερφος για να δει τι κάνω. Του είχα εξiγησει την κατάσταση και μου είπε πως όταν κατeβeνε stin πόλη θα μου έστελνε λεφτά με την western union.
Σήμερα με πήρε τηλέφωνο ότι τα έστειλε και πήγα το μεσημέρι με τον Κλάους και τα πήρα. Εκεί που ήμουν άφραγκος, μα εντελώς άφραγκος, είχα 500 ευρώ στην τσέπη.
Το βράδυ πήγαμε με τα παιδιά που με φιλοξενούσαν για φαγητό σε ιταλικό εστιατόριο. Ήθελα τόσο πολύ να φάω μια καρμπονάρα, Γνήσια ιταλική καρμπονάρα. Πήρα και τον Νίκο τηλέφωνο να έρθει με τον ξάδερφό του για να τους κεράσω κι αυτούς, αλλά μου είπαν ότι είχαν βρει ένα σπίτι και θα βρισκόντουσαν με τον ενοικιαστή του σπιτιού για να κανονίσουν τα διαδικαστικά.

 

18η μέρα. Οι μέρες περνούν με γυμναστική, βόλτες στο διπλανο πάρκο, φαϊ σπίτι και άραγμα. Και φυσικά τηλέφωνα σε ελληνικές ταβέρνες μπας και θέλουν κάποιον για δουλειά. Το ίδιο σκηνικό πάντα.
-Γεια σας βρίσκομε στο Βερολίνο και ψάχνω για δουλειά, μήπως χρειάζεστε κάποιον για κουζίνα η για λάντζα ?
-Έχεις ξaνα δουλέψει σε εστιατόριο, τι ξέρεις να κανεiς ?
- Ναι δούλευα στην Ελλάδα χρόνια σερβιτόρος, αλλά επειδή δεν ξέρω τη γλώσσα ψάχνω για κουζίνα.
- Κοίτα τώρα είμαστε πλήρεις, αλλά άσε ένα τηλέφωνο μήπως σε χρειαστούμε στο μέλλον.

Πάνω κάτω οι ίδιοι διάλογοι πάντα. Έδινα το κινητό μου και απλά περίμενα να χτυπήσει. Έλπιζα ότι κάποια μέρα θα χτυπήσει.

Μέχρι αυτή τη μέρα δε με είχε πάρει τηλέφωνο κανείς από Ελλάδα εκτός από έναν ξάδερφό μου από το χωριό και την γκόμενα που πήδηξα το τελευταίο βράδυ στην Αθήνα. Αυτή για να μου παραπονεθεί ότι δεν πήγαμε για έναν τελευταίο καφέ τη μέρα που έφυγα και ο ξάδερφος για να δει τι κάνω. Του είχα εξiγησει την κατάσταση και μου είπε πως όταν κατeβeνε stin πόλη θα μου έστελνε λεφτά με την western union.
Σήμερα με πήρε τηλέφωνο ότι τα έστειλε και πήγα το μεσημέρι με τον Κλάους και τα πήρα. Εκεί που ήμουν άφραγκος, μα εντελώς άφραγκος, είχα 500 ευρώ στην τσέπη.
Το βράδυ πήγαμε με τα παιδιά που με φιλοξενούσαν για φαγητό σε ιταλικό εστιατόριο. Ήθελα τόσο πολύ να φάω μια καρμπονάρα, Γνήσια ιταλική καρμπονάρα. Πήρα και τον Νίκο τηλέφωνο να έρθει με τον ξάδερφό του για να τους κεράσω κι αυτούς, αλλά μου είπαν ότι είχαν βρει ένα σπίτι και θα βρισκόντουσαν με τον ενοικιαστή του σπιτιού για να κανονίσουν τα διαδικαστικά.

 

[dimmits]

 

[Chevalier Fidèle]

Το ύφος θυμίζει Αντώνη Σουρούνη.

 

20η μέρα. Το προηγούμενο βράδυ γνωρίζω έναν Πολωνό και κανονίζω για σήμερα να πάω για δουλειά μαζί του. Θα καθαρίζουμε μπαζα από οικοδομές. 6 ευρώ η ώρα, τα λεφτά στο χέρι μετά το τέλος της δουλειάς. Επιτέλους είχα βρει δουλειά.
Χαλαρή δουλειά, ο Μάρεκ κάθε τρεις και λίγο σταματούσε να πιει μπύρα. Δουλέψαμε 5 ώρες από τις οποιeς τη μια πίναμε μπύρες. Εγώ άλλο που δεν ήθελα, έβαλα και το 30ρi στην τσέπη.
Καθώς με πήγαινε προς το σταθμό με το κλουβάκι που είχε, για να πάρω το τρένο για το σπίτι χτύπησε το κινητό.
-Χαίρεται, είσαι ο ........
-Ναι, ποιος είναι ?
-Σε παίρνω από το εστιατόριο ......., μου είχες αφήσει το τηλέφωνο σου για δουλειά, ενδιαφέρεσε ακόμα για τη δουλειά στην κουζίνα ?
- Φυσικά κι ενδιαφερόμε.
- Ωραία. Που είσαι τώρα ? Μπορείς να περάσεις από το μαγαζί ? Είμαστε στην οδό .......Να σε δω να τα πούμε κι αν τα βρούμε από αύριο πιάνεις δουλειά.
-Βεβαίως, θα έρθω αλλά δεν μπορώ να σας πω σε πόση ώρα γιατί δεν γνωρίζω ακόμα καλά την πόλη. Θα έρθω όμως. Το αργότερο σε δύο ώρες θα είμαι εκεί.
-Πολύ ωραία, θα σε περιμένω. Όταν έρθεις ζήτα τον Αλέκο.

Απίστευτο, εκεί που ήμουν απογοητευμένος είχα και δεύτερη δουλειά........