Αλλοδαποί Ιστορίες μεταναστευτικής τρέλας

[xronistiktak]

δωσε και κανενα προγνωστικο απο γερμανια,για να παμε ταμειο..

 

[enduro]

Μη βιάζεστε βρε μαλάκες. Η ιστορία έχει, αίμα, σπέρμα και πολύ αγωνία. Φτιάχνω φραπέ και σας ρίχνω τη συνέχεια.

τυπε αμα εχει σπερμα δεν τα γλυτωνεις τα ποσταρισματα με ψωλες του ιπποτη  :S

 

[enduro]

Θα μπει κ ο ιππότης σε αυτή τη περίπτωση στο θρεντ κ θα εκτοξευτεί

τυπε για να αποφυγει ο τυπος τον ιπποτη,δεν πρεπει να πει την μαγικη λεξη: φανταρος  :S

 

[dimmits]

ωραιος ο Παραλιμνιος.
καλη αφηγηση.

 

[dimmits]

αυτο ειναι ποιοτικο θρεντ 
το θρεντ του κοσνικ ειναι σκουπιδια...

 

Την άλλη μέρα ξύπνησα νωρίς. Είχα το άγχος πως θα πάω ως το αεροδρόμιο. Είχα την κάρτα του ταρίφα που με είχε φέρει από Κηφισό Εξάρχεια αλλά σκεφτόμουν να δώσω το 35άρi που ήθελε. Ήπια καφέ και βγήκα με τη βαλίτσα μου στο δρόμο. Το πρώτο taxi που πέρασε το σταμάτησα. Σύνταγμα εκεί που φευγουν τα λεωφορεία για αεροδρόμιο του είπα. Στη διαδρομή τον ρώτησα πόσα για παίρνει για αεροδρόμιο. 35 είπε. Κόψε κάτι ρε μάστορα, μετανάστης στη Γερμανία πάω και δεν έχω λεφτά. Μου έδειξε ένα χαρτί που έλεγε προορισμούς και ταρίφες. Επέμενα και δέχτηκε με 30. Έτσι έφτασα στο αεροδρόμιο νωρίς. Έλεγχος εισητiρiου, παράδοση αποσκευών, αναμονή και μετά από 2 ώρες πετούσα για Berlin.
Την πτήση ούτε που την κατάλαβα. Καθόμουν δίπλα σ ένα τύπο, νεομετανaστής κι αυτός. Τα είπαμε, γίναμε ας πούμε φιλαράκια κι ανταλάξαμε κινητά. Κανονίσαμε όταν βολευτούμε να βρεθούμε και να βοηθήσει ο ένας τον άλλο.
Στο αεροδρόμιο με περίμενε η φίλη που θα με φιλοξενούσε. Αγκαλιαστήκαμε, κάναμε ένα τσιγάρο έξω από το αεροδρόμιο και πήραμε το πρώτο λεωφορείο για το σπίτι. Ούτε θυμαμε πόσα λεωφορία πήραμε μέχρι να φτάσουμε σπίτι της. Το μόνο που είχα καταλάβει ήταν ότι μου είχε πάρει μια κάρτα που κόστιζε 78 ευρώ και με αυτή μπορούσα να κινούμε με οποίο μέσω μαζικής μεταφοράς ήθελα για ένα μήνα.
Φτάσαμε σπίτι. Άφησα τα πράγματα μου, στρώνουμε το κρεβάτι που θα κοιμόμουν και φύγαμε για να πάμε να δούμε μια φίλη της που ήταν σε ένα νοσοκομείο. Της είπα ότι χρειαζόμουν ένα καφέ και μου είπε ότι θα πιούμε sτο δρόμο.
Αυτή τη φορά πήραμε τρένο. Κατεβήκαμε μετά από 20 λεπτά σε έναν εντυπωσιακό σταθμό. Κόσμος παντού, κυλιόμενες σκάλες, μαγαζιά.
Αρε βλάχο έλεγα μέσα μου ποιος να στο λέγε ότι θα κυκλοφορούσες και στο Berlin.
Κάτσαμε σ ένα cafe, παραγγειλα καπουτσίνο, αφού φραπεδιά όπως μου είπε η φίλη μου δεν παίζει στο  Berlin  παρά μόνο στα ελληνικά μαγαζιά.
Πλήρωσε η κοπέλα. Καποια στιγμή ένιωσα δίψα και είπα να ζητήσω νερό. Κι εδώ ερχετε το σοκ. Μπαίνω στο μαγαζί και λέω στην κοπέλα που ήταν πίσω από το bar,wasser (νερό) και μου δείχνει ένα δίσκο με μια μπουκάλα νερό και κάτι ποτηράκια για σφηνάκι. Λέω μέσα μου, χαζή θα είναι η γκόμενα, με αυτή τη ζεστή τi να μου κάνει ένα η δύο σφηνάκια νερό. Και πέρνω από το ψηγειο ένα μικρό μποuκαλάκι νερό. Πάω να την πληρώσω κάτι μου λέει που δεν κατάλαβα και της δείχνω κάτι κέρματα που είχα στο χέρι μου. Απλώνει το χέρι της και μου περνει 2,20 ευρώ.
Τρελάθηκα. Είναι δυνατόν ένα μπουκαλάκι νερό να κάνει 2.20 ? Για τους καφέδες δηλαδή πόσα πλήρωσε η κοπέλα. Το λέω στη φιλh μου και γελούσε.
Εδώ φιλαράκο έτσι είναι. Έχεις να δεις και να μάθεις πολλά ακόμα.........

 

δωσε και κανενα προγνωστικο απο γερμανια,για να παμε ταμειο..

Αυτά φίλε τώρα τα μαθαίνω για αυτό και δεν έχω γράψει ακόμα κάτι για στοίχημα.

 

Αυτά φίλε τώρα τα μαθαίνω για αυτό και δεν έχω γράψει ακόμα κάτι για στοίχημα.

έχει γαμώ τα ΠΡΟΠΟτζίδικα πάνω 

 

[xronistiktak]

Αυτά φίλε τώρα τα μαθαίνω για αυτό και δεν έχω γράψει ακόμα κάτι για στοίχημα.

οκ.
περιμενουμε τη συνεχεια με αγωνια.

 

[Dyvoir]

Γράγεις ωραία. 'Ισως αυτό είναι το πραγματικό σου ταλέντο; Να συνεχήσεις.
Κάτσε, γράψε, κλάψε. Απόψε.

 

Η συνέχεια και το τέλος της πρώτης βραδιάς στο Berlin είχε ελληνική ταβέρνα. Γυρίσαμε σπίτι αλλάξαμε πήραμε λεωφορείο και φτάσαμε. Ευτυχώς ήταν σχετικά κοντά στο σπίτι που θα εμένα. Περιμέναμε τον γκόμενο της φίλης μου, τον αδερφό ths και την κοπέλα του.
Ο γκόμενος της,  ήταν κάπως επιφυλακτικός μαζί μου. Η, ας την πούμε Τατιάνα μου είχε πει ότι στην αρχή δεν ήθελε να με φιλοξενήσουν. Με φοβόταν, φοβόταν ότι η Τατιάνα η οποία πάντα του μιλούσε για μένα με τα καλύτερα λόγια, δεν με είχε ξεπεράσει κι ότι μπορεί να αναζωπυρωνόταν το πάθος που είχε κάποτε για μένα. Λογικές εύρισκα τις ανησυχίες του. Όχι ότι είχα σκοπό να γίνει κάτι μεταξύ εμού και της Τατιάνας. Σε κάποια περίπτωση δεν θα έκανα κάτι τέτοιο σε ανθρώπους που με φιλοξενούσαν και με βοηθούσαν.
Μαζεύτηκε η παρέα. Φάγαμε ήπιαμε κρασί και ούζα, γνώρισα και τους πρώτους Έλληνες στο Berlin, έδωσα και το τηλέφωνο μου .......μήπως χρειαστούν κανα άτομο για δουλειά..... και σπίτι. Η πρώτη νύχτα στο Berlin είχε φτάσει στο τέλος.
Όταν φτάσαμε σπίτι τα παιδιά έπεσαν σχεδόν αμέσως για ύπνο. Εγώ άραξα στο μπαλκόνι να καπνίσω ένα τσιγάρο πριν την πέσω. Σκέφτηκα, μαι χαρά είσαι μάγκα μου. Θα βρεις και μια δουλειά, θα έχεις το σπίτι σου με τον καιρό. Πασάς θα είσαι.........
Καμία φορά όταν όλα μας πάνε καλά η νομίζουμε ότι μας πάνε, μοιάζουμε με παγώνια κορδωμένα.  
Νιώθουμε τόση σιγουριά που αν κάποιος mας πει ότι, πρόσεχε ρε δεν είναι έτσι, φουσκουμε τα  στήθη σηκώνουμε το κεφάλι sαν τα παγώνια και τον προσπερνάμε. Και καλά κάνουμε πιστευω γιατί όσες συμβουλές και μας δώσουν, όσα διδάσκει η ζωή κανένα σχολείο και καμία συμβουλή δεν μας τα μαθαίνει.

 

[txar]

εισαι τυπος συνεχισε

 

[livornezos]

Η συνέχεια και το τέλος της πρώτης βραδιάς στο Berlin είχε ελληνική ταβέρνα. Γυρίσαμε σπίτι αλλάξαμε πήραμε λεωφορείο και φτάσαμε. Ευτυχώς ήταν σχετικά κοντά στο σπίτι που θα εμένα. Περιμέναμε τον γκόμενο της φίλης μου, τον αδερφό ths και την κοπέλα του.
Ο γκόμενος της,  ήταν κάπως επιφυλακτικός μαζί μου. Η, ας την πούμε Τατιάνα μου είχε πει ότι στην αρχή δεν ήθελε να με φιλοξενήσουν. Με φοβόταν, φοβόταν ότι η Τατιάνα η οποία πάντα του μιλούσε για μένα με τα καλύτερα λόγια, δεν με είχε ξεπεράσει κι ότι μπορεί να αναζωπυρωνόταν το πάθος που είχε κάποτε για μένα. Λογικές εύρισκα τις ανησυχίες του. Όχι ότι είχα σκοπό να γίνει κάτι μεταξύ εμού και της Τατιάνας. Σε κάποια περίπτωση δεν θα έκανα κάτι τέτοιο σε ανθρώπους που με φιλοξενούσαν και με βοηθούσαν.
Μαζεύτηκε η παρέα. Φάγαμε ήπιαμε κρασί και ούζα, γνώρισα και τους πρώτους Έλληνες στο Berlin, έδωσα και το τηλέφωνο μου .......μήπως χρειαστούν κανα άτομο για δουλειά..... και σπίτι. Η πρώτη νύχτα στο Berlin είχε φτάσει στο τέλος.
Όταν φτάσαμε σπίτι τα παιδιά έπεσαν σχεδόν αμέσως για ύπνο. Εγώ άραξα στο μπαλκόνι να καπνίσω ένα τσιγάρο πριν την πέσω. Σκέφτηκα, μαι χαρά είσαι μάγκα μου. Θα βρεις και μια δουλειά, θα έχεις το σπίτι σου με τον καιρό. Πασάς θα είσαι.........
Καμία φορά όταν όλα μας πάνε καλά η νομίζουμε ότι μας πάνε, μοιάζουμε με παγώνια κορδωμένα. 
Νιώθουμε τόση σιγουριά που αν κάποιος σας πει ότι, πρόσεχε ρε δεν είναι έτσι, φουσκουμε τα  στήθη σηκώνουμε το κεφάλι sαν τα παγώνια και τον προσπερνάμε. Και καλά κάνουμε πιστευω γιατί όσες συμβουλές και μας δώσουν, όσα διδάσκει η ζωή κανένα σχολείο και καμία συμβουλή δεν μας τα μαθαίνει.

ωραιος φιλε , ετσι ειναι αισιοδοξια μονο και να μαστε καλα

 

Οι επόμενες 2 μέρες δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. Ξυπνούσα, έπινα καφέ, έκανα βόλτες στη γειτονιά η έπαιρνα τρένα, λεωφορεία κι έκανα βόλτες στο Berlin  gia να μάθω όσο μπορώ πιο γρήγορα την πόλη. Ώσπου γνώρισα τον Νίκο. Ο πρώτος μου φίλος εδώ και ένα από τα μεγαλύτερα κωλόπαιδα που έχω γνωρίσει. Ο τύπος Αθηναίος 27 χρόνος και είχε έρθει στο Berlin 2 μέρες πριν από μένα.
Γνωριστήκαμε σε ένα ντόνεράδικο στην Potsdamerstr. Έμενε σε ξενοδοχείο, έλεγε ότι πρέπει να βρει άμεσα δουλειά γιατί του τελείωναν τα λεφτά. Αποφασίσαμε να αρχίσουμε να ψάχνουμε μαζί. Ο τύπος έμπαινε σε διάφορα φόρουμ και site και ψαχνότανε. Ως εκείνη τη μέρα δεν είχα ψαχτεί για δουλειά. Ήμουν ας πούμε σε περίοδο προσαρμογής.
Ανταλλάξαμε κινητά και κανονίσαμε να ξανά βρεθούμε την άλλη μέρα στο ίδιο μέρος. Έτσι και έγινε. Μου είπε ότι είχε δει mια αγγελία που ελληνικό εστιατόριο ζητούσε barman.
Μου έδωσε το τηλέφωνο του μαγαζιού και πήρα από εκεί που βρισκόμασταν. Η ευγενική κυρία που απάντησε στο τηλέφωνο μου είπε σε ποια περιοχή ήταν το μαγαζί, με ρώτησε an έχω ξανa δουλέψει bar και μου είπε αν μπορώ σε μια ώρα να είμαι εκεί. Της είπα ότι δεν γνωρίζω ακόμα την πόλη και θα χρειαστώ βοήθεια για να βρω το μαγαζί της, οπότε θα έπρεπε να περιμένω ένα φίλο μου να έρθει εδώ που είμαι και να πάμε μαζί ως το μαγαζί της.
ΟΚ  όταν είσαι έτοιμος έλα με τον φίλο σου.
Πήρα τηλέφωνο τον αδερφό της Τατιάνας και του είπα αν μπορεί να έρθει να πάμε εκεί. Μου είπε ότι χρειζόταν μισή ώρα για να έρθει ως εκεί που ήμουν και αλλά 20 λεπτά να πάμε ως το μαγαζί της κυρίας.
Δεν δυσκολευτήκαμε να το βρούμε. Ήταν μεσημέρι περίπου 4 η ώρα Γερμανίας. Το μαγαζί δεν είχε κόσμο. Ζητήσαμε την κυρία Ιουλία και μας έδειξε ο σερβιτόρος ένα ωραίο milf 40 kai, που έπινε τον καφέ της σ ένα τραπέζι μόνη.
Τη χαιρετήσαμε και της είπα είμαι ο.........που μιλήσαμε στο τηλέφωνο για τη δουλειά στο bar.
Η τυπισα γούρλωσε τα μάτια όταν με είδε και μου είπε: Είσαι nazi ?
Η αλήθεια είναι ότι το παρουσιαστικό μου δεν έδειχνε ότι είμαι κάποιος που ψάχνει για δουλειά. Είχα ξυρίσει το κεφάλι μου ένα μήνα πριν φύγω, ήμουν λίγο αξύριστος, φορούσα ένα στενό τζην, τιράντες κι ένα καρό πουκάμισο. Είχα ακόμα το skinhead look που είχα και στην Ελλάδα.
Όχι λάθος κανεται, απλά είναι το στυλ μου αυτό, κατάφερα να ψελίσω. Ενώ από μέσα μου έλεγα : Τη μαλάκας είσαι ρε, πως εμφανιζεσε έτσι για να ζητήσεις δουλειά ?

 

[livornezos]

και για λεγε...

 

Όμως αν και τα είχα χαμένα και είχα κομπλάρει δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω τις μπουταρες της που ξεπρόβαλαν τόσο ελκυστικές από το μίνι που φουρούσε. Αν και ήμουν σε δύσκολη θέση έφερνα στο μυαλό μου εικόνες όπως, αυτή γυμνή ξαπλωμένη στο κρεβάτι κι εγώ να γλύφω αυτές της μπουτάρες.
-Ρε φίλε και συγνώμη που σου μιλάω έτσι, αλλά με αυτό το παρουσιαστικό δεν είσαι για δουλειά σε bar. Φαντάσου να μπαίνει ο κόσμος στο μαγαζί και να βλέπει κάποιον με αυτή την εμφάνιση. Και ένταξη τα τατουάζ, είναι και της μόδας εδώ  αλλά τα ρούχα, το μaλι ?
-Βασικά έχετε δίκιο, αλλά τα ρούχα θα τα αλλάξω όταν ερχόμε για δουλειά και απ ότι βλέπω και ο σερβιτόρος σαs καραφλός είναι.
-Ναι αλλά εσύ δόξα το θεό δεν είσαι καραφλός, αλλά αν δεν κάνω λάθος τα έχεις κόψει γουλί. Γιατί άνθρωπε μου ? Μια χαρά είσαι γιατί θέλεις να δείχνεις χάλιας ?
Καριόλα σκεφτόμουν πάρε με  για δουλειά και θα σου δείξω με τον καιρό ποιος είναι ο χάλιας. Όταν θα σε βάλω να χορευεις πάνω στην ψωλή μου, τότε θέλω να δω τι θα λες.
-Τελοσπάντων καθίστε να σας κεράσω ένα καφέ, να τα πούμε και θα δούμε τι θα γίνει.
Παραγγείλαμε κι εγώ και ο Σάσα φραπέδες και άρχισε η κυρία να ρωτάει από που είμαι πόσο καιρό είμαι στην πόλη, που δούλευα στην Ελλάδα. Αν και είχε ένα στυλάκι που την έκανε κάπως αντιπαθητική, η εμφάνιση της με καβλωνε. Αντί όμως να δίνει σημασία σε μένα που υποτίθεται θα ήμουν ο υπάλληλος της, αυτή έδειχνε πιο πολύ ενδιαφέρον για τον Σάσα.
Τον ρωτούσε που δουλευει, τη εθνικότητας είναι, πόσο καιρό είναι στη Γερμανία, που έμαθε τα ελληνικά και αλλά.
Στο τέλος μας το έριξε. Εγώ δεν της έκανα για τη δουλειά, ο Σάσα όμως αν ήθελε μπορούσε να δουλέψει στο bar.
Εγώ οικοδομή δουλευω είπε ο Σάσα με τα σπαστά ελληνικά του. Δεν πειράζει του είπε. Από bar ξέρεις τίποτα ?
Ναι να παραγγέλνω μπύρες και βότκα της απάντησε γελώντας. Μπορώ να παραγγείλω στα γερμανικά, τα ελληνικά, τα ρωσικά και τα μολδαβικά.
Έβλεπα ότι το παιχνίδι το είχα χάσει και είπα στον Σάσα να πηγαίνουμε. Η κυρία επέμενε να μας κεράσει ούζο. Ο Σάσα ψηνόταν, αλλά εγώ δεν γούσταρα. Πριν φύγουμε έπιασε τον Σάσα από το χέρι και του έδωσε μια κάρτα του μαγαζιού της. Αν βρεθήτε ποτέ από edo έλα να πιεις μia βότκα στο μαγαζί μας του είπε. Εμένα μου πέταξε ένα καλή επιτυχία και γύρισε την πλάτη της.........

 

[pgp74]

Όμως αν και τα είχα χαμένα και είχα κομπλάρει δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω τις μπουταρες της που ξεπρόβαλαν τόσο ελκυστικές από το μίνι που φουρούσε. Αν και ήμουν σε δύσκολη θέση έφερνα στο μυαλό μου εικόνες όπως, αυτή γυμνή ξαπλωμένη στο κρεβάτι κι εγώ να γλύφω αυτές της μπουτάρες.
-Ρε φίλε και συγνώμη που σου μιλάω έτσι, αλλά με αυτό το παρουσιαστικό δεν είσαι για δουλειά σε bar. Φαντάσου να μπαίνει ο κόσμος στο μαγαζί και να βλέπει κάποιον με αυτή την εμφάνιση. Και ένταξη τα τατουάζ, είναι και της μόδας εδώ  αλλά τα ρούχα, το μaλι ?
-Βασικά έχετε δίκιο, αλλά τα ρούχα θα τα αλλάξω όταν ερχόμε για δουλειά και απ ότι βλέπω και ο σερβιτόρος σαs καραφλός είναι.
-Ναι αλλά εσύ δόξα το θεό δεν είσαι καραφλός, αλλά αν δεν κάνω λάθος τα έχεις κόψει γουλί. Γιατί άνθρωπε μου ? Μια χαρά είσαι γιατί θέλεις να δείχνεις χάλιας ?
Καριόλα σκεφτόμουν πάρε με  για δουλειά και θα σου δείξω με τον καιρό ποιος είναι ο χάλιας. Όταν θα σε βάλω να χορευεις πάνω στην ψωλή μου, τότε θέλω να δω τι θα λες.
-Τελοσπάντων καθίστε να σας κεράσω ένα καφέ, να τα πούμε και θα δούμε τι θα γίνει.
Παραγγείλαμε κι εγώ και ο Σάσα φραπέδες και άρχισε η κυρία να ρωτάει από που είμαι πόσο καιρό είμαι στην πόλη, που δούλευα στην Ελλάδα. Αν και είχε ένα στυλάκι που την έκανε κάπως αντιπαθητική, η εμφάνιση της με καβλωνε. Αντί όμως να δίνει σημασία σε μένα που υποτίθεται θα ήμουν ο υπάλληλος της, αυτή έδειχνε πιο πολύ ενδιαφέρον για τον Σάσα.
Τον ρωτούσε που δουλευει, τη εθνικότητας είναι, πόσο καιρό είναι στη Γερμανία, που έμαθε τα ελληνικά και αλλά.
Στο τέλος μας το έριξε. Εγώ δεν της έκανα για τη δουλειά, ο Σάσα όμως αν ήθελε μπορούσε να δουλέψει στο bar.
Εγώ οικοδομή δουλευω είπε ο Σάσα με τα σπαστά ελληνικά του. Δεν πειράζει του είπε. Από bar ξέρεις τίποτα ?
Ναι να παραγγέλνω μπύρες και βότκα της απάντησε γελώντας. Μπορώ να παραγγείλω στα γερμανικά, τα ελληνικά, τα ρωσικά και τα μολδαβικά.
Έβλεπα ότι το παιχνίδι το είχα χάσει και είπα στον Σάσα να πηγαίνουμε. Η κυρία επέμενε να μας κεράσει ούζο. Ο Σάσα ψηνόταν, αλλά εγώ δεν γούσταρα. Πριν φύγουμε έπιασε τον Σάσα από το χέρι και του έδωσε μια κάρτα του μαγαζιού της. Αν βρεθήτε ποτέ από edo έλα να πιεις μia βότκα στο μαγαζί μας του είπε. Εμένα μου πέταξε ένα καλή επιτυχία και γύρισε την πλάτη της.........

Σημαδιακό αυτό, θα δώσει κώλο το γκομενάκιον.

 

Αν με ρωτήσει κάποιος μετά από 3 μήνες που είμαι εδώ, αν είναι εύκολο το γαμήσι στο Βερολίνο, θα του απαντήσω ΝΑΙ. Κι αν μου πει τι ? Η απάντηση είναι τα πάντα. Το Βerlin έχει τα πάντα. Μπουρδέλα, πουτάνες ελευθέρας βοσκής, τραβέλια, Γερμανιδες που  ψάχνονται, μετανάστριες, φοιτήτριες και πολλές τουρίστριες. Αυτές κι αν ψάχνονται. Αυτές για μένα είναι ένα κεφάλαιο μόνες τους.

Ήμουν 9 μέρες εδώ, δουλειά δεν είχα βρει, η Τατιάνα κοιτούσε αγγελίες  στο internet αλλά ζητούσαν να μιλάς γερμανικά, παρέες δεν είχα εκτός από το μαλάκα το Νίκο  που βρισκόμασταν πότε πότε, γκόμενα δεν είχα, τα λεφτά τελείωναν κι άρχιζε να με πιάνει η απελπισία. 
Ένα βράδυ ήμουν με το Νίκο σε ένα ντόνεράδικο στην Potsdamerstr. Η ώρα ήταν 12.40 όταν του είπα, δικε μου ώρα να την κάνω. Ο μαλάκας με ρώτησε αν έχει τρένο για εκεί που εμένα. Ήταν το πρώτο βράδυ που εμένα μακρυά από την περιοχή που εμένα, τόσο αργά. Ρωτήσαμε τους Τούρκους τi ώρα περνούσε το τελευταίο τρένο από την Potsdamerplats και μας είπαν 12.30. Τον είπια σκέφτηκα, πως πάω τώρα σπίτι. Τα τρένα ξεκινούσαν πάλι στις 4. Έπρεπε να κάτσω ακόμα 3.5 ώρες και βάλε μέχρι το επόμενο τρένο. Ο Νίκος προσφeρθηκε να μου κάνει παρέα για καμία ώρα αν τον κερνούσα μπύρες. Έτσι και κάναμε. Κατά της 2 πήγε για ύπνο. Πως θα περνούσαν ακόμα 2 ώρες ?
Έβλεπα της πουτάνες που κάναν πιάτσα και με έτρωγε η ιδέα να τον χώσω. Άρχισα να πηγαίνω πάνω κάτω το δρόμο και να ρωτάω πόσο πάει. Όλες ζητούσαν 50 ευρώ + 10 το χοτέλι.
Μετά από κάμποσα πάνω κάτω είχα σταμπάρει 3. Μια που το έπαιζε Ισπανίδα, μια Ρουμάνα που μιλούσε αγγλικά καλά και μια σκουρόχρωμη, που την πήρα μετά από κανα μήνα και ήταν Τουρκάλα.
Κατέληξα στη Ρουμάνα. Μe πήρε από χέρι και με οδήγησε σε ένα φτηνό ξενοδοχείο σαν αυτά που υπήρχαν τη δεκαετία του 90 γύρω από την Ομόνοια και την πλατεία Βάθης. Και δεν ξέρω αν υπάρχουν ακόμα.
Η τυπισα μεγάλη ξεπέτα. Μη αυτό μη το άλλο.
Όταν τελείωσα και άρχισα να ντυνομε τη βλέπω να σηκώνει το πόδι της και να κατουράει σαν σκυλί στο νηπτήρα εκεί που λίγο πριν έπλενα τον πούτσο μου.
Μου ηρθε να την πλακώσω στις μπουνιές αλλά κρατήθηκα. Τa έχουν αυτά τα κασκάντεριλίκια είπα στον εαυτό μου και τον έπεισα ότι όλα πάνε καλά.
Μεγάλη υπόθεση να μπορείς να πείθεις τον εαυτό σου ότι όλα πάνε καλά, όταν τίποτα δεν πηγαίνει καλά. Ανθυποβολή νομίζω το λένε.........

 

[livornezos]

φιλε δηλαδη το μπερλιν δε λεει μια ε? πολυ απατη!!!!

 

[st@rdust]

αγαπαμε Para και τις ιστοριες του